เทือกเขากัวดาลูป

เทือกเขากัวดาลูป

คลิกที่รูปภาพ เพื่อดูภาพขยายใหญ่ (ใช้นิ้วกดไปที่ปุ่มซ้ายของเมาส์)

เทือกเขากัวดาลูป

เทือกเขากัวดาลูป Guadalupe เป็นเทือกเขาที่ตั้งอยู่ในเท็กซัสตะวันตกและนิวเม็กซิโกตะวันออกเฉียงใต้ เทือกเขานี้ประกอบด้วยยอดเขาที่สูงที่สุดในเท็กซัส คือยอดเขาเอล Guadalupe Peak สูง 8,751 ฟุต (2,667 เมตร) และยอดเขาอันเป็นเอกลักษณ์ของเท็กซัสตะวันตก คือยอดเขาเอล กัปิตัน (El Capitan) ซึ่งทั้งสองแห่งตั้งอยู่ในอุทยานแห่งชาติเทือกเขากัวดาลูป

เทือกเขากัวดาลูป อยู่ติดกับหุบเขาแม่น้ำเพโคส (Pecos) และลาโน เอสตาคาโด (Llano Estacado) ทางทิศตะวันออกและทิศเหนือ เทือกเขาเดลาแวร์ (Delaware) ทางทิศใต้ และเทือกเขาซาคราเมนโต (Sacramento) ทางทิศตะวันตก แนวปะการังก่อนประวัติศาสตร์ที่มองเห็นได้ชัดเจนที่สุดแห่งหนึ่งได้รับการอนุรักษ์ไว้ในธรณีวิทยาชั้นหินแข็งของเทือกเขา ชั้นหินแข็งประกอบด้วยซากดึกดำบรรพ์ของสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในแนวปะการังจากยุคเพอร์เมียน ซึ่งได้รับการศึกษาทางธรณีวิทยามาอย่างกว้างขวาง โดยนักธรณีวิทยา และนักบรรพชีวินวิทยา

หลักฐานทางโบราณคดีแสดงให้เห็นว่าเมื่อกว่า 10,000 ปีก่อน มีมนุษย์อาศัยอยู่ในถ้ำและซอกหลืบมากมาย มนุษย์กลุ่มแรกที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นนักล่าสัตว์ และรวบรวมอาหารซึ่งได้จากการล่าสัตว์ใหญ่และเก็บพืชที่กินได้ สิ่งประดิษฐ์ที่สนับสนุนสิ่งนี้ ได้แก่ อาวุธปลายแหลมที่ยิงได้ ตะกร้า เครื่องปั้นดินเผา และภาพเขียนบนหิน

ชาวยุโรปกลุ่มแรกที่เดินทางมาถึงพื้นที่นี้ คือ ชาวสเปน ในศตวรรษที่ 16 แต่พวกเขาไม่ได้ถิ่นฐานในเทือกเขากัวดาลูป ชาวสเปนนำม้าเข้ามาในพื้นที่ และในไม่ช้าชนเผ่าพื้นเมืองเร่ร่อนในพื้นที่ เช่น อาปาเช ก็พบว่าม้าเป็นทรัพยากรที่มีค่าสำหรับการล่าสัตว์และการอพยพ ชาวอาปาเช เมสคาเลโรเป็นชนเผ่าเร่ร่อน ดำรงชีพด้วยการล่าสัตว์และเก็บเกี่ยวต้นอะกาเว (หรือเมสคาล) เพื่อเป็นอาหารและใช้ประโยชน์จากเส้นใยของต้นอะกาเว หลักฐานดังกล่าวพบจากหลุมย่างต้นอะกาเวและสิ่งประดิษฐ์อื่นๆ ของวัฒนธรรมเมสคาเลโรในอุทยานแห่งนี้

ชาวเผ่า อาปาเช เมสคาเลโร ยังคงอาศัยอยู่บนภูเขาจนถึงกลางศตวรรษที่ 19 แต่ในช่วงปลายสงครามกลางเมืองอเมริกา ช่วงทศวรรษปี 1840 และ 1850 พวกเขาต้องเผชิญผู้คนจำนวนมากที่อพยพไปทางตะวันตกซึ่งได้เดินทางข้ามพื้นที่นี้

ทางผ่านเทือกเขากัวดาลูป อยู่ที่ระดับความสูง 5,534 ฟุต (1,687 เมตร) เหนือระดับน้ำทะเล กองทหารม้าที่รู้จักกันในชื่อ Buffalo Soldiers ได้รับคำสั่งให้ไปยังพื้นที่ดังกล่าวเพื่อหยุดยั้งการโจมตีของอินเดียนแดงในการตั้งถิ่นฐานและเส้นทางขนส่งไปรษณีย์ ในช่วงฤดูหนาวของปี พ.ศ.2412 ร้อยโท เอช.บี. คูชิง (H.B. Cushing) ได้นำกองทหารของเขาเข้าสู่เทือกเขากัวดาลูป และทำลายค่ายของชาวอาปาเช่ เมสคาเลโร สองค่าย ในที่สุด ชาวอาปาเช่ เมสคาเลโร ก็ถูกขับไล่ออกจากพื้นที่และเข้าไปในเขตสงวนของอินเดียนแดงในสหรัฐอเมริกา