ประเพณีการบอกเล่าให้ผึ้งเลี้ยงรับรู้เรื่องราวในบ้าน

ประเพณีการบอกเล่าให้ผึ้งเลี้ยงรับรู้เรื่องราวในบ้าน

ประเพณีการ "บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับผึ้ง" มีรากฐานมาจากนิทานพื้นบ้านของยุโรป โดยเฉพาะในอังกฤษและส่วนอื่นๆ ของยุโรปตะวันตก ประเพณีนี้เกี่ยวข้องกับการแจ้งให้ผึ้งในบ้านทราบถึงเหตุการณ์สำคัญในชีวิต เช่น การเกิด การแต่งงาน และการตาย ผู้คนเชื่อว่าผึ้งซึ่งถือเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสัญชาตญาณสูง มีความผูกพันอย่างใกล้ชิดกับครอบครัวที่มันรับใช้ หากไม่ได้บอกเหตุการณ์เหล่านี้ให้ผึ้งทราบ ผึ้งอาจละทิ้งรังหรือหยุดผลิตน้ำผึ้ง ซึ่งอาจนำไปสู่ความโชคร้ายแก่ครัวเรือน เพื่อบอกข่าว ผู้ดูแลจะเข้าไปใกล้รังผึ้ง โดยมักจะเคาะเบาๆ พร้อมกับพูดกับผึ้งเบาๆ ราวกับว่ากำลังปฏิบัติกับผึ้งเหมือนเป็นสมาชิกในครอบครัวที่สมควรได้รับความเคารพและการมีส่วนร่วม

ประเพณีนี้เชื่อกันว่ามีต้นกำเนิดมาจากบทบาทสำคัญของผึ้งในสังคมเกษตรกรรม ซึ่งก็คือการผลิตน้ำผึ้งและขี้ผึ้ง ซึ่งเป็นสินค้าที่จำเป็น ผึ้งถือเป็นสิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์ที่เชื่อมโยงกับวัฏจักรของธรรมชาติและโลกแห่งวิญญาณ และความเคารพนี้เองที่หล่อหลอมความเชื่อที่ว่าผึ้งควรได้รับแจ้งเกี่ยวกับช่วงเวลาสำคัญในชีวิตของมนุษย์ ประเพณีนี้บางครั้งได้แก่ การห่อรังผึ้งด้วยผ้าไว้ทุกข์สำหรับงานศพหรือแบ่งปันเค้กแต่งงานกับผึ้งในงานเฉลิมฉลอง แม้ว่าปัจจุบันจะไม่ค่อยพบเห็นบ่อยนัก แต่ประเพณีการบอกเล่าเรื่องราวของผึ้งก็ยังคงถูกจดจำในฐานะสัญลักษณ์ของสายสัมพันธ์ลึกลับระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ]