จักรเย็บผ้า : ประวัติความเป็นมา

จักรเย็บผ้า

จักรเย็บผ้า (Sewing machine) เป็นเครื่องจักรที่ใช้เย็บผ้าและวัสดุต่างๆ ถูกคิดค้นขึ้นในช่วงการปฏิวัติอุตสาหกรรมครั้งแรกเพื่อลดปริมาณงานเย็บผ้าด้วยมือและเพิ่มผลผลิตของอุตสาหกรรมเสื้อผ้า จักรเย็บผ้าเครื่องแรกเป็นผลงานประดิษฐ์คิดค้นของ โทมัส เซนต์ (Thomas Saint) ชาวอังกฤษ เครื่องจักรเย็บผ้าของเขาได้รับการออกแบบมาเพื่อช่วยในการผลิตสินค้าโดยใช้วิธีการเย็บแบบโซ่ ซึ่งจะใช้ด้ายเส้นเดียวในการเย็บผ้าแบบเรียบง่าย สว่านเย็บจะเจาะเข้าไปในเนื้อผ้า และแท่งปลายแฉกจะพาด้ายผ่านรู ซึ่งด้ายจะถูกเกี่ยวไว้ด้านล่างและย้ายไปยังตำแหน่งเย็บถัดไป หลังจากนั้นจะทำซ้ำวงจรนี้เพื่อล็อกตะเข็บให้อยู่กับที่ เครื่องจักรเย็บผ้าของเขาก้าวหน้ามากสำหรับยุคนั้น มันถูกออกแบบมาเพื่อใช้กับวัสดุเครื่องหนังต่างๆ รวมถึงอานม้า บังเหียน และยังสามารถใช้กับผ้าใบใบเรืออีกด้วย

จักรเย็บผ้าในยุคแรกๆ ขับเคลื่อนด้วยการหมุนที่จับล้อหมุนตลอดเวลาหรือกลไกเหยียบที่เหยียบด้วยเท้า ได้รับการออกแบบมาให้คนๆ เดียวเย็บสิ่งของแต่ละชิ้นโดยใช้ตะเข็บแบบเดียวในแต่ละครั้ง ในจักรเย็บผ้าสมัยใหม่ขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้า กระบวนการเย็บผ้าเป็นแบบอัตโนมัติ ทำให้ผ้าสามารถเลื่อนเข้าและออกจากจักรเย็บผ้าได้อย่างง่ายดาย

ในปี ๑๘๗๔ ผู้ผลิตเครื่องจักรเย็บผ้า วิลเลียม นิวตัน วิลสัน (William Newton Wilson) พบภาพวาดของ Saint ในสำนักงานสิทธิบัตรของสหราชอาณาจักร เขา่ได้ทำการปรับเปลี่ยนลูปเปอร์ และสร้างเครื่องจักรที่ใช้งานได้จริง ซึ่งปัจจุบันเป็นของพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ในลอนดอน

เครื่องจักรเย็บผ้าที่ใช้งานได้จริงและใช้งานกันอย่างแพร่หลายเครื่องแรกถูกคิดค้น โดย บาร์เธเลมี ทิโมนนิเอร์ (Barthélemy Thimonnier) ช่างตัดเสื้อชาวฝรั่งเศสในปี ๑๘๒๙ เครื่องจักรเย็บผ้าของเขาเย็บตะเข็บตรงโดยใช้ตะเข็บลูกโซ่แบบเดียวกับที่ของโทมัส เซนต์ (Thomas Saint) ในปี ๑๘๓๐ บาร์เธเลมี ทิโมนนิเอร์ (Barthélemy Thimonnier) ได้ยื่นคำขอรับสิทธิบัตรสำหรับเครื่องจักรเย็บผ้าของเขา โดยได้รับเมื่อวันที่ ๑๗ กรกฎาคม ๑๘๓๐ ในปีเดียวกัน เขาและหุ้นส่วนได้เปิดบริษัทผลิตเสื้อผ้าที่ใช้เครื่องจักรแห่งแรกในโลกเพื่อสร้างเครื่องแบบทหารสำหรับกองทัพฝรั่งเศส อย่างไรก็ตาม โรงงานถูกไฟไหม้ โดยมีรายงานว่าคนงานกลัวว่าจะสูญเสียรายได้ หลังจากที่ได้รับสิทธิบัตร แบบจำลองของเครื่องจักรเย็บผ้าของ บาร์เธเลมี ทิโมนนิเอร์ จัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ในลอนดอน ซึ่งเครื่องจักรเย็บผ้าทำจากไม้และใช้เข็มมีหนามซึ่งสอดลงไปด้านล่างของผ้าเพื่อจับด้ายและดึงขึ้นเพื่อสร้างห่วงที่จะล็อกด้วยห่วงถัดไป

จักรเย็บผ้าแบบเย็บตะเข็บเข็มคู่แรกของอเมริกาได้รับการประดิษฐ์โดยวอลเตอร์ ฮันท์ (Walter Hunt) ในปี ๑๘๓๒ เครื่องจักรของเขาใช้เข็มที่มีรูและปลายเข็มอยู่ที่ปลายเดียวกันซึ่งรองรับด้ายบนและกระสวยที่ตกลงมาซึ่งรองรับด้ายล่าง เข็มโค้งเคลื่อนผ่านผ้าในแนวนอน ทิ้งห่วงไว้ขณะที่ดึงออก กระสวยจะเคลื่อนผ่านห่วง ประสานด้าย แต่การป้อนต้องหยุดเครื่องบ่อยครั้งและตั้งใหม่ ในที่สุดฮันท์ก็หมดความสนใจในเครื่องจักรของเขาและขายเครื่องจักรทีละเครื่องโดยไม่สนใจจดสิทธิบัตรสิ่งประดิษฐ์ของเขา และได้จดสิทธิบัตรในช่วงปลายปี ๑๘๕๔

ในปี ๑๘๔๒ จอห์น กรีโนห์ (John Greenough) ได้จดสิทธิบัตรจักรเย็บผ้าเครื่องแรกในสหรัฐอเมริกา หุ้นส่วนชาวอังกฤษ นิวตันและอาร์ชิโบลด์แนะนำเข็มปลายเข็มและการใช้พื้นผิวกดสองพื้นผิวเพื่อยึดชิ้นส่วนของผ้าให้อยู่ในตำแหน่ง ในปี ๑๘๔๑

เครื่องจักรเครื่องแรกที่รวมเอาองค์ประกอบที่แตกต่างทั้งหมดจากนวัตกรรมครึ่งศตวรรษก่อนหน้ามาไว้ด้วยกันเป็นเครื่องจักรเย็บผ้าสมัยใหม่ คือ อุปกรณ์ที่ประดิษฐ์ โดย จอห์น ฟิชเชอร์ (John Fisher) นักประดิษฐ์ชาวอังกฤษ ในปี ค.ศ.๑๘๔๔ ซึ่งเร็วกว่าเครื่องจักรที่คล้ายกันมากซึ่งประดิษฐ์โดยไอแซก เมอร์ริตต์ ซิงเกอร์ (Isaac Merritt Singer) ในปี ค.ศ.๑๘๕๑ เล็กน้อย และเร็วกว่าเครื่องจักรที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักอย่างเอเลียส โฮว์ (Elias Howe) ในปี ค.ศ.๑๘๔๕ เล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการยื่นจดสิทธิบัตรของฟิชเชอร์ต่อสำนักงานสิทธิบัตรล้มเหลว เขาจึงไม่ได้รับการยอมรับอย่างเหมาะสมสำหรับเครื่องจักรเย็บผ้าสมัยใหม่ในข้อพิพาททางกฎหมายเรื่องสิทธิ์ในการจดสิทธิบัตรกับซิงเกอร์ (Singer) และซิงเกอร์ก็ได้รับผลประโยชน์จากสิทธิบัตรนั้น

เครื่องจักรเย็บผ้าเครื่องแรก ประดิษฐ์โดยโทมัส เซนต์ (Thomas Saint)
ในลอนดอน อังกฤษ เมื่อปี พ.ศ.๒๓๓๓

เครื่องจักรเย็บผ้าเอเลียส โฮว์ ((Elias Howe))

ผังเครื่องจักรเย็บผ้าสมัยใหม่

จักรเย็บผ้าอุตสาหกรรมนั้นจะแตกต่างจากจักรเย็บผ้าสำหรับใช้ในบ้านตรงที่มีขนาดใหญ่กว่า เร็วกว่า
และมีความหลากหลายในด้านขนาด ราคา รูปลักษณ์ และหน้าที่การใช้งานมากกว่า