รากแห่งอารยะธรรม

รากแห่งอารยะธรรม

อารยะธรรม มีสามระดับ

1ต้นทาง คือเป็นหลักการ ที่ใหญ่ และใครๆก็รับไป
สำหรับไทย ใด้มาจาก อินเดีย จีน และจารีตตามเผ่าพันธุ

2.กลางทาง คือความกลัวที่จะถูกกลืน จากวัฒนธรรมที่ไหลเข้ามา จึงเกิดการสังเคราะห์
และปลอมเป็นวัฒนธรรมของตน
เช่น จะพบพฤติกรรม ของเทพในตำนาน ของจีน อินเดีย
โยงกลับไปถึงนิทานกรีก โรมัน และวกมา ถึงเผ่าปราชี่ ที่บูชาไฟ

3.แอ่งรับวัฒนธรรม ที่เห็นชัด คือสยามของเรา
ดูง่ายๆ ทุกเทศกาล ในโลก เราก็ครึกครื้นไปกับใครใด้หมด
ที่เห็นว่า เราเป็นต้นอารยะธรรมใหม่ ก็คือ"ฟูลมูน"
ที่สะมุย อิๆรวมทั้ง สำนักใหม่ๆหลากหลาย

น้ำตาเล็ด

วัฒนธรรมทางศาสนา ที่เราใด้มาจากอินเดีย

1."สัจจะ มีหนึ่งเดียว แต่มีมายาลีลาหลากหลาย"

"เดิมสรรพสิ่ง ไซร์....................หนึ่งเดียว
เคยเกาะเกี่ยวกลมเกลียว............ผูกมั่น
มาแตกแยกเป็นหมึ่นแสนล้าน......อนันต์
เป็นรูปนามขันธ์ต่างๆ..................อนิจจังฯ"

ต่อมาเป็น ต้นของ"ฮินดู"ซึ่งเดิมคือลัทธิพราหมณ์
เมือมาถูกกระทบ"พุทธะ"และ"วัฒนธรรมกรีก+ตะวันออกกลาง"ที่มากับกองทัพ
พระเจ้าอเล็กซ่านเดอร์มหาราชจึงรวมเอาความเชื่อ"พระเจ้า"ใหญ่ๆ3องค์
มาเป็นหนึ่งเดีียว หรึอตรีมูรติ

-พระพรหมของฤษี
-พระวิษณุ ของเหล่าอารยันผิวขาว ที่เป็นนักรบ
-พระศิวะ ของเเหล่าชนผิวสีพื้นเมืองดั่งเดิม

เป็นสามในหนึ่ง"ตรีมูรติ" แล้วก็เขียนตำนานว่า ทั้งหมดเป็น
อาตมัน"อมตะ"
และเพื่อความเป็นอมตะ จึงหมุนเวียนกันมา"เล่นละคร"

โดยจิต จะไปสิงสู่เกิด ตาย เป็นสิ่งต่างๆ เป็นวัฎฏะสังสาระ
จนกว่า"เกิดปัญญา"
จากการเพ่งจิต" จึงพบทางกลับสู่ มหาอัตตามัน

"โอม ผู้รู้ทั้งหลายจงทำจิตตนดั่งลูกศร มุ่งรวมกับมหาอาตมัน"
ดังนั้น"มนุษย์มีฐานะ เป็นพระเจ้า
ที่หลงมายาตนเอง" มาเล่นละคร เบื่อภัยวัฎฏะสังสาร ก็เพ่งจิต
ดับพฤติจิต ก็กลับบ้านเดิมใด้

2."สัจจะมีหนึ่ง แต่สิ่งถูกสร้าง มีอนันต์"

เป็นความคิดเดิมของเผ่าปราชี หรึอพวกบูชาไฟ หรึอชฎิล ที่พระพุทธเจ้า ใด้ไปโปรด
และเป็นรากของศาสนาใหญ่ๆ เช่น ยิว คริส อิสลาม" มนุษย์ จึงเป็นสิ่งถูกสร้าง"

ห้ามตั้งภาคี ตีเสมอกับพระเจ้า

"เราใด้สร้าง ทุกสรรพสิ่ง และสร้างเจ้า(มนุษย์)
ให้ปกครอง มีอำนาจดูแลสวนสวรรค์นี้ ให้งดงามตามเดิม
แต่เท่าวาระสุดท้ายของเจ้า ก็ไม่เข้าใจกิจการแห่งเรา"

3."มนุษย์ เป็นชีวะยนต์"ขันธุ์ห้า"

เป็นผลของ กฎธรรมชาติ(ธรรมฐิติ)
และวิวัฒนาการ พัฒนาการของธรรมชาติ(ธรรมนิยาม)
อยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม(กรรมนิยาม)"

จะดีชั่ว ทุกข์สุข อยู่ที่การมี สัมมาสติ โพธิปัญญา
บริหารจัดการ ตน (สังขารโลก) สังคม (สัตว์โลก)
สิ่งแวดล้อมที่เป็นระบบชีวาลัย(โอกาสโลก) มีเจตนา(กรรม)เป็นเครื่องนำชีวิต
จิตที่ฝึกดีแล้ว นำสุขมาให้ เมื่อรู้ดังนี้ ผู้รู้จึงเร่งฝึกตน ละชั่ว ทำดี ชำระใจให้ผ่องแผ้ว
ด้วยการ ทำอาสวะให้สิ้น" เพื่อให้ถึง ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์(นิพพาน)
แล้วไปทำหน้าที่(ที่มนุษย์) พึงทำ ด้วยความไม่ลำเอียง
เพราะรัก ชัง กลัว หลง

หุบปาก

ดังนั้นความเชื่อ จากวัฒนธรรมทั้งสาม
จึงมาปรุง เป็นความเชื่อใหม่ๆ มากมายในสังคมไทย

1."เราคือพระเจ้า หลงมายาตนเอง"
2."เราคือสิ่งถูกสร้าง(คนดูแลโลกให้เป็นสวนสวรรค์)
3."เราคือเสรีชน ผลงานของธรรมชาติ ฉลาดเลือกเสพธรรม

อยู่ใด้เพราะ การบริหาร จัดการตน สังคม สิ่งแวดล้อม ด้วยสติปัญญา
เคารพเข้าใจธรรมชาติ และทำหน้าที่มนุษย์ด้วยความสุขสงบ สะอาด สว่าง ความปราถนาดี
ให้เกิดโชคดี ต่อชีวิต(มงคล)"

จาก 1000 นิทาน โดย ปู่ลิง

Credit by : http://www.212cafe.com/boardvip/search.php?user=cm99&keyword=1000+%B9%D4%B7%D2%B9+%BB%D9%E8%C5%D4%A7&submit=Search