เกิดเป็นมนุษย์

เกิดเป็นมนุษย์ ถ้าล่วงศีล 5 ก็เป็นอบายภูมิเหมือนกัน ไม่ต่างจาก สัตว์เดรัจฉาน เพราะยังเบียดเบียนกัน สร้างกรรมเรื่อยไป

มนุษย์ ถ้าเบียดเบียนกันก็เป็นอมนุษย์ทันที ขาดจากศีลธรรมไม่ได้หรอก เป็นเปรต อสุรกายทันที เดี๋ยวนั้นเลย

โอวาทของ หลวงปู่ บุดดา ถาวโร

Clickแล้วฟังได้เลย

<a href="http://www.4shared.com/embed/517274472/41b36e34" target="_blank">http://www.4shared.com/embed/517274472/41b36e34</a>

ข้อความตอนหนึ่งจากหนังสือ มิลินทปัญหา คีหิอรหัตตปัญหา

ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าพระนาคเสนเถระผู้มั่นในอริยศีล

สังวรวินัย ตุมฺเห ภณถ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวไว้กับโยมแต่เดิมว่า ฆราวาสได้พระอรหัตนั้น

มีคติ ๒ ประการ คือจะต้องบวชเสียในวันอันได้พระอรหัตนั้นประการ ๑ ข้อหนึ่งบุคคล

เป็นฆราวาสได้สำเร็จพระอรหัตแล้วไม่บวชเสียในวันนี้จะเข้าสู่พระนิพพานในวันที่ได้

พระอรหันต์นั้นประการ ๑ เป็นคติสิริเป็น ๒ ประการแน่ดังนี้หรือกระไร

พระนาคเสนจึงถวายพระพรว่า มหาราช ขอถวายพระพรบพิตรพระราชสมภาร

พระองค์ผู้ประเสริฐ ซึ่งฆราวาสได้พระอรหัตในวันใด ต้องบวชในวันนั้นในสำนักครูบา

อาจารย์โดยปรกติที่ว่าจะกระทำเหมือนพระโองการตรัสฉะนี้จะได้บวชเอาเองก็ดีจะ

ให้คอยเท่าอุปัชฌาย์อาจารย์ท่านผู้มีฤทธิ์อันจะเหาะมาบวชให้ก็ดีช้าไปวัน ๑ หรือ ๒

วัน เช่นนี้ไม่ได้ ถ้าบวชเองก็เป็นไถยเพศ มิได้เรียกว่าบรรพชาประการหนึ่งถึงจะคอย

ท่าพระอรหันต์อันมีฤทธิ์ รู้จักจิตว่าจะบรรพชาจึงจะเหาะมาบวชให้ก็ไม่ได้ถ้าช้าไปจน

วัน ๑ หรือ ๒ วัน เกินกำหนดไปก็คงจะเข้าสู่นิพพานในวันนั้น ขอถวายพระพร

สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ผู้เป็นปิ่นประชากรมีพระราชโองการตรัสว่า ภนฺเต นาคเสน

ข้าแต่พระนาคเสนผู้ปรีชาญาณอันประเสริฐพระผู้เป็นเจ้าสิว่ากระนั้นก็ฆราวาสนี้ถ้า

ได้ถึงพระอรหัตแล้วน่าที่จะดีทีเดียวไฉนจึงร้อนรนถึงสิ้นชีวิตฉะนี้เล่า

พระนาคเสนผู้ประกอบด้วยปรีชาเฉลิมปราชญ์จึงวิสัชนาว่า มหาราช ขอถวาย

พระพรบพิตรพระราชสมภารเป็นด้วยเพศฆราวาสนี้ต่ำไม่สมควรแก่พระอรหัตภูมิ

คฤหัสถ์นี้เป็นภูมิอันต่ำช้านัก จึงต้องให้ละเพศฆราวาสบวชเสียในวันที่ได้พระอรหัตนั้น

นี่แหละเพศแห่งบรรพชิตผิดกันต่างกันอุปมาดังบุคคลอันเคยรับประทานอาหารเลี้ยง

ชีวิต มีชีวิตอยู่เพราะอาศัยอาหารครั้นมาเป็นทุพภิกขกาลเกิดข้าวแพงหาอาหาร

บริโภคมิได้บุรุษผู้นั้นอดอาหารอยู่หลายวันครั้นหาอาหารได้บุรุษชายนั้นบริโภคจน

เกินขนาดเตโชธาตุมิอาจเผาผลาญได้บุรุษผู้นั้นก็ถึงแก่ชีวิตักษัยกระทำกาลกิริยา

ตายจะว่าบุรุษชายนั้นไม่รู้ประมาณหรือจะโทษเอาอาหารว่าตายเพราะอาหารหรือ

ประการใดเล่า

สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่

พระนาคเสนผู้ปรีชาญาณอาหารเป็นเครื่องเลี้ยงชีวิตจะเป็นยาพิษหามิได้บุรุษผู้นั้น

มาสิ้นชีวิตด้วยโลภในอาหารรับประทานเกินขนาดไป จะโทษอาหารอย่างไรได้

พระนาคเสนถวายพระพรว่า ฉันใดก็ดีภูมิฆราวาสต่ำนักไม่อาจต้านทานพระ

อรหัตเปรียบดุจคนอดอาหารต้านทานอาหารไม่ได้ฉะนั้นเหตุฉะนี้แหละฆราวาสที่ได้

พระอรหัตจึง ต้องบรรพชาเสียหรือนิพพานเสียในวันนั้นน่ะบพิตรพระราชสมภาร

อีกประการหนึ่งเล่าเปรียบอุปมาดุจกลุ่มหญ้าอันน้อยนักบุคคลจะเอาศิลาอันหนัก

ทับลงกลุ่มหญ้าอันน้อยมิอาจทนทานศิลานั้นได้

ประการหนึ่ง เปรียบดังบุคคลประกอบได้บุญอันน้อยได้สมบัติอันเป็นอิสรภาพ

แล้วมิอาจปราบดาภิเษกครองราชสมบัติได้ไม่คู่ควรที่จะครองราชสมบัติก็บังเกิด

ความฉิบหายอันตรายต่าง ๆ ถึงกับต้องประหารชีวิตทนเวทนาสาหัสจะโทษสมบัติว่า

สมบัติร้อนพาให้อายุนั้นหรือประการใดเล่า..............ขอถวายพระพร

http://poerlife.fx.gs/index.php?topic=1083.0