สุนทรภู่ ๑๑ : นิราศเมืองสุพรรณ

งานของสุนทรภู่

สุนทรภู่ ๑๑ : นิราศเมืองสุพรรณ (โคลง)

นิราศสุพรรณ เป็นผลงานกวีนิพนธ์แบบโคลง ประพันธ์โดยสุนทรภู่ นับเป็นนิราศเรื่องแรกและเรื่องเดียวของสุนทรภู่ที่ประพันธ์ด้วยฉันทลักษณ์โคลงสี่สุภาพ เข้าใจว่าต้องการลบคำสบประมาทว่าตนแต่งได้แต่เพียงกลอน เชื่อว่าสุนทรภู่แต่งนิราศสุพรรณในปี พ.ศ. ๒๓๗๔ ระหว่างที่จำพรรษาอยู่ที่วัดสระเกศ แล้วออกเดินทางไปยังเมืองสุพรรณเพื่อค้นหายาอายุวัฒนะ การเดินทางของสุนทรภู่ครั้งนี้หนักหนาแทบเอาชีวิตไม่รอด สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรกลับมา...วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า ดาดาว
จรูญจรัสรัศมีพราว พร่างพร้อย
ยามดึกนึกหนาวหนาว เขนยแนบ แอบเอย
เย็นฉ่ำน้ำค้างย้อย เยือกฟ้าพาหนาว

แบ่งบุญสุนทรเชื้อ ชินวงศ์
สืบช่างทางพุทธพงศ์ ผ่องแผ้ว
ถวายพระหริรักษ์ทรง สารพิเศษ เศวตเอย
ลุโลกโมกข์เหมือนแก้ว กิจร้ายหายสูญ

สาวเอยเคยอ่อนหนุ้ม อุ้มสนอม
ออกสนิทชิดกลิ่นหอม กล่อมให้
ไกลห่างว่างอกตรอม ออมตรึก ระลึกเอย

เลยอื่นขึ้นครองไว้ ใครหว้าน่าสรวล
เสียดายสายสวาทโอ้ อาวรณ์
รักพี่มีโทษกรณ์ กับน้อง
จำจากพรากพลัดสมร เสมอชีพ เรียมเอย
เสียนุชดุจทรวงต้อง แตกฟ้าผ่าสลาย

ทุกข์ใครในโลกล้น ล้ำเหลือ
ไม่เท่าควายลากเรือ รับจ้าง
หอบฮักจักขุเขือ เจิ่งชุ่ม ชลเอย
มนุษย์ดุจติดค้าง เฆี่ยนเร้าเอาเงิน

ตะวันเย็นเห็นพระพร้อม ล้อมวง
ตีปะเตะตะกร้อกรง คู่โต้
สมภารท่านก็ลง เล่นสนุกขลุกแฮ
เข่าค่างต่างอวดโอ้ อกให้ใจหาย

เสียเทียนเสียธูปซ้ำ เสียศรัทธา
เสียที่มีกมลมา- โนชน้อม
เสียดายฝ่ายศาสนา สมณะ พระเอย
เสียหน้าตาหูพร้อม เพราะรู้ดูเห็น