[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้
29 มีนาคม 2567 04:04:35 *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
 
  หน้าแรก   เวบบอร์ด   ช่วยเหลือ ห้องเกม ปฏิทิน Tags เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก ห้องสนทนา  
บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้
Fuck Advertise !!

วิทยาศาสตร์ทางจิต เรื่องลี้ลับ
เรื่องแปลก - ประสบการณ์ทางจิต - เรื่องลึกลับ
ร้อยภูติ พันวิญญาณ
ประสบการณ์ ผี ๆ


.:::

หลงป่า..."ที่ภูพาน"....เรื่องจริงกับสิ่งที่มิอาจพิสูจน์ได้

:::.
หน้า: [1]   ลงล่าง
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: หลงป่า..."ที่ภูพาน"....เรื่องจริงกับสิ่งที่มิอาจพิสูจน์ได้  (อ่าน 2903 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
หมีงงในพงหญ้า
ยืนงงในดงตีน
ผู้ก่อตั้งเวบฯ
นักโพสท์ระดับ 15
*

คะแนนความดี: +62/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
United Kingdom United Kingdom

กระทู้: 7861


• Big Bear •

ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Chrome 3.0.195.33 Chrome 3.0.195.33


ไม่มี ไม่ใช้ ไม่รู้
ดูรายละเอียด เว็บไซต์
« เมื่อ: 04 มกราคม 2553 20:27:35 »

เรื่องนี้เป็นเรื่องสด ๆ ร้อนๆ จากน้องที่ทำงานค่ะ พอดีว่าเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา....น้องผู้ชายคนนี้ได้โทรมาขอลาหยุด โดยอ้างว่า "ผมหลงป่าครับ" ทุกคนในห้องก็ยังอดที่จะแซวไม่ได้ว่า....ป่าไหนของมันว้า~!! และไม่ได้คิดว่าน้องคนนี้จะพูดจริง ๆ

ปรากฏว่าวันนี้...น้องมาทำงานได้ตามปกติ แต่ตามเนื้อตัวมีรอยขีดข่วน ยุงกัด หนามตำ เต็มไปหมด แล้วน้องผู้ชายคนนี้เลยเล่าให้ทุก ๆ คนให้ห้องฟังถึงประสบการณ์อันน่าตื่นเต้นว่า....เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ได้ไปเที่ยวจังหวัดอุดรกับเพื่อนๆ และได้แวะไปเล่นน้ำที่น้ำตกธารงาม ที่เทือกเขาภูพานมา

โดยระหว่างที่จะกลับนั้น เป็นวันอาทิตย์ช่วงประมาณเกือบ ๆ 4 โมงเย็นเห็นจะได้.....น้องคนนี้ก็บอกกับเพื่อน ๆ ว่า "เดี๋ยวขอไปฉิ๊งฉ่องก่อน....เดี๋ยวมา" ซึ่งก็เดินไปไม่ไกลจากสายตาของเพื่อน ๆ ในกลุ่มมากนัก โดยมีเพื่อนอีกคนเดินตามมาด้วย

....แต่ซักพัก...อยู่ๆ น้องคนนี้ก็ออกวิ่ง และหายเข้าไปในป่าไผ่ต่อหน้าต่อตา ซึ่งเพื่อนที่มาด้วยกันก็พยายามเรียก....แต่น้องคนนี้ก็ไม่ยอมหันหลังกลับมา เพื่อนคนนึงจึงตัดสินใจวิ่งตามไปด้วย....โดยเห็นหลังไว ๆ แต่ก็ไม่สามารถตามทัน เพราะอยู่ ๆ น้องคนนี้ก็หายตัวไปรวดเร็วมาก
จากคำให้การของน้องคนดังกล่าวเล่าว่า.....ณ ตอนนั้น.....

"ผมจำได้ตลอดเวลา...ว่าผมเตรียมตัวจะกลับบ้าน สะพายเป้เรียบร้อยแล้ว แต่บอกเพื่อน ๆ ว่าจะขอไปฉี่ก่อน และจากนั้น....ผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย......

ซึ่งพี่ ๆ ในห้องก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกัน !!

"เอ็งเมา.....แน่นอน !!"

น้องคนนี้มันก็เถียงว่า..."ผมยอมรับว่ากินเหล้าจริง...แต่ก็ยังรู้สึกตัว และรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ตลอดเวลา เพราะถ้าผมเมามากถึงขนาดไม่รู้สึกตัว....และจำอะไรไม่ได้ ผมก็ไม่น่าจะวิ่งไปได้ไกลขนาดนั้น เพราะคนเมาก็ต้องเดินโซซัดโซเซ การที่จะวิ่งเข้าไปในป่าไผ่แบบนั้นยิ่งไม่น่ามีทางเป็นไปได้"

"หลับในชัวร์ !!" พี่อีกคนคิด......

แต่หลังจากที่ฟังเหตุการณ์หลังจากนั้น ทุกคนก็เปลี่ยนความเห็นซะใหม่ว่า ....การเมาอาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้จิตอ่อน และง่ายต่อการถูกควบคุม......ของบางสิ่งบางอย่างที่เหนือธรรมชาติ.....

Share this topic on AskShare this topic on DiggShare this topic on FacebookShare this topic on GoogleShare this topic on LiveShare this topic on RedditShare this topic on TwitterShare this topic on YahooShare this topic on Google buzz

บันทึกการเข้า

B l a c k B e a r : T h e D i a r y
หมีงงในพงหญ้า
ยืนงงในดงตีน
ผู้ก่อตั้งเวบฯ
นักโพสท์ระดับ 15
*

คะแนนความดี: +62/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
United Kingdom United Kingdom

กระทู้: 7861


• Big Bear •

ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Chrome 3.0.195.33 Chrome 3.0.195.33


ไม่มี ไม่ใช้ ไม่รู้
ดูรายละเอียด เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: 04 มกราคม 2553 20:28:30 »

ภูพาน (2)

หลังจากที่น้องคนนี้หายตัวไปในตอนช่วง 4 โมงเย็น.......เขาก็วิ่งเข้าป่าไผ่ไปเรื่อย ๆ โดยไม่รู้สึกตัว.....ซึ่งเพื่อน ๆ ก็เดินหากันอยู่ซักพักแต่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้ลึก เนื่องจากเป็นป่าไผ่ จึงตัดสินใจไปแจ้งกับทางเจ้าหน้าที่อุทยาน ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็รีบจัดทีมออกค้นหา โดยแบ่งเป็นออกเป็น 3 ทีม และเริ่มเคลื่อนขบวนประมาณ 6 โมงเย็น.....

(โดยให้นักทำนายของท้องที่นั้น ทำนายดูก่อนว่าอยู่ตรงจุดไหน ซึ่งก็ได้ความว่า....ยังปลอดภัยอยู่ และเขาจะออกมาเองที่ทุ่งเลี้ยงวัว ให้ไปรอรับที่นั่น)

แต่ทุกคนรวมถึงเจ้าหน้าที่ลงความเห็นว่า...ยังไงก็ต้องออกตามหา...โดยเจ้าหน้าที่ 2 ทีมแรกค้นหาแถว ๆ ริมน้ำตกและบริเวณโดยรอบ ส่วนอีกทีมไปพร้อมๆ กันกับกลุ่มเพื่อนของน้องคนนี้ ซึ่งในตอนแรกเจ้าหน้าที่ลังเลเล็กน้อย เมื่อทุกคนแจ้งว่า...เพื่อนเขาได้หายตัวไปจากจุดๆ นี้

สาเหตุที่เจ้าหน้าที่ชุดนี้เกิดความลังเลใจเล็กน้อย อันเนื่องมาจาก....ป่าแถบนี้เป็น "ดงงูจงอาง" จึงไม่ค่อยมีใครอยากจะเข้าไปยุ่ง เพราะกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับน้องๆ ที่มาด้วย....แต่เพื่อนคนที่เห็นว่าเพื่อนหายไปต่อหน้าต่อตา...ก็รีบเดินนำเข้าไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น.......ทั้งหมดเลยต้องจำใจเดินเข้าไปพร้อมๆ กัน .....

ส่วนน้องคนที่หลงป่าอยู่นั้น....มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เดินไปเจอ ท่อนไม้ขนาดใหญ่ท่อนนึงที่ขวางหน้าอยู่ น้องคนนี้เล่าต่อว่า....พอผมเห็นท่อนไม้นี้....ก็หยุดวิ่งในทันที...เหมือนคนได้สติ เหมือนเพิ่งหลุดจากภวังค์ ซึ่งพอรู้สึกตัวตอนแรก เค้าก็ตกใจว่าตัวเองอยู่ที่ไหน.....ทำไมรอบ ๆ ตัวมีแต่ป่า มองอะไรก็มืดไปหมด และเมื่อดูเวลาก็ประมาณทุ่มกว่า ๆ (แสดงว่าเดินโดยไม่รู้สึกตัวประมาณ 3 ชั่วโมง) โดยที่ไม่ได้รู้สึกเหนื่อย หรือหอบแม้แต่น้อย

บรรยากาศรอบๆ ตัวมืดมาก และมองอะไรไม่ค่อยเห็น เพราะรอบๆ มีแต่ต้นไผ่เต็มไปหมด แถมด้านบนมีต้นไม้ใหญ่ปกคลุมอยู่หนาแน่น เมื่อได้สติน้องคนนี้ก็เริ่มสำรวจตนเอง.....พบว่าเป้ที่สะพายข้างหลังก็ยังอยู่ดี แขนขายังอยู่ครบ

ซักพักก็ตั้งสติคิดได้ว่าจะต้อง "รีบปีนต้นไม้"...เพราะกลัวว่าด้านล่างอาจจะมีสิงสาราสัตว์ออกหากินในตอนกลางคืนเข้ามาทำร้าย โดยคิดว่าจะใช้พระจันทร์ในการนำทาง เข้าใจว่าพระจันทร์ขึ้นทางด้านไหน ด้านนั้นคงเป็นทิศตะวันออก (แต่ไม่ได้คิดว่ามันมีข้างขึ้นข้างแรมเลยนะนั่น)
บันทึกการเข้า

B l a c k B e a r : T h e D i a r y
หมีงงในพงหญ้า
ยืนงงในดงตีน
ผู้ก่อตั้งเวบฯ
นักโพสท์ระดับ 15
*

คะแนนความดี: +62/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
United Kingdom United Kingdom

กระทู้: 7861


• Big Bear •

ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Chrome 3.0.195.33 Chrome 3.0.195.33


ไม่มี ไม่ใช้ ไม่รู้
ดูรายละเอียด เว็บไซต์
« ตอบ #2 เมื่อ: 04 มกราคม 2553 20:33:03 »

ซึ่งพอเดินคลำทางไปได้ซักพัก การเดินเป็นไปด้วยความยากลำบาก เพราะต้องเดินเท้าเปล่า บวกกับโดนต้นไผ่กับพวกหนามบาดตามเนื้อตามตัว จนรู้สึกเจ็บไปทั้งมือและแขน (ทั้ง ๆ ที่ตอนที่เดินเข้าป่ามา....ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรทั้งนั้น)

น้องผู้ชายคนนี้เล่าให้ฟังต่อว่า....เมื่อมองไปด้านบนก็จะเห็นต้นไม้ใหญ่ปกคลุมไปหมด...แต่ไม่รู้ว่าโคนต้นมันอยู่ตรงไหนเพราะรอบๆ มีแต่ต้นไผ่กับหนามอะไรไม่รู้เต็มไปหมด แต่ซักพักก็เจอโคนต้นไม้ขนาดพอเหมาะต้นหนึ่ง ก็เลยรีบปีนขึ้นไปโดยไม่ลังเลใจ.....

เมื่ออยู่ด้านบนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว....ปรากฏว่าเป้ที่สะพายหลังเจ้ากรรม.....ดันตกลงไปข้างล่าง (เหมือนในหนัง)......ซึ่งเค้าคิดว่า ยังไงซะ!! จะไม่ลงไปเก็บแน่นอน.....เพราะสิ่งที่เห็นอยู่เบื้องล่างก็คือ.......

อะไรซักอย่าง.........ที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ แต่เป็นสีขาวๆ ผลุบไปผลุบมา....ยืนมองมาจากทางด้านล่าง..... ซึ่งน้องคนนี้ปกติมันก็ไม่เคยเชื่อเรื่องผีสางนางไม้อะไรอยู่แล้ว.....เค้าจึงเลยพยายามเพ่งดูให้ชัดว่าตาฝาดไปรึเปล่า....หรือว่าจิตหลอนไปเอง.....

"ในใจก็ได้แต่คิดว่า....ถ้าเป็นเจ้าป่าเจ้าเขา...ก็ช่วยตามคนมาช่วยผมทีเถอะ"

และในระหว่างที่อยู่บนต้นไม้นั้น....เค้าก็ตะโกนไปเรื่อยๆ เพื่อว่าจะมีใครได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ จนราวๆ เกือบ 5 ทุ่ม....ทีมค้นหาก็ได้ยินเสียงตะโกนของน้องดังแว่วมาไกลๆ...

ซึ่งตอนนี้ก็เสียงก็เริ่มแหบและหิวน้ำมากๆ (แต่สิ่งที่ยังรออยู่ใต้ต้นไม้นั่นก็ยังวนเวียนไม่ยอมไปไหน) จนกระทั่งทีมค้นหาเริ่มจัดพิกัดของเสียงได้ และเริ่มพูดกันรู้เรื่อง

"น้อง !! อย่าลงจากต้นไม้นะ อยู่กับที่ เดี๋ยวหลง!! "

"ผมไม่ลงหรอก!!! มีใครก็ไม่รู้รออยู่ข้างล่าง!! " แต่ไม่รู้ว่าพวกเจ้าหน้าที่จะได้ยินหรือไม่......

ซักพัก...เมื่อทีมค้นหามาถึง....ก็วนอยู่แถวนั้นประมาณ 2-3 รอบ เพราะมองไม่เห็นต้นไม้ที่น้องอยู่ แต่น้องเห็นแสงจากไฟฉายของพวกเขาแล้ว ซึ่งมันก็รอจนพวกเจ้าหน้าที่มาที่โคนต้นไม้...จึงยอมลงมา และสิ่งที่ก่อนหน้านี้เห็นว่า สิ่งที่แว๊บไปแว๊บมาอยู่ด้านล่างนั้น อยู่ๆ ก็หายวับไปกับตาไม่เห็นวี่แวว

ซึ่งเมื่อลงมาถึง...ก็ไม่มีใครพูดอะไรกัน (ทีมนี้มาพร้อมกันกับเพื่อนของน้องอีก 3 คน) เจ้าหน้าที่บอกว่า.....ดีนะที่น้องหลงมาทางนี้...เพราะเดินอีกไม่ไกล (ประมาณ 2 ชม.) ก็จะถึงทางออกไปยังทุ่งเลี้ยงวัวของชาวบ้านแล้ว... โชคดีนะที่ไม่วิ่งตรงไปเรื่อยๆ ไม่งั้นมีหวังเข้าป่าลึกไปแล้ว......

"พี่ๆ ระหว่างที่ผมหาทางจะปีนต้นไม้.....ผมเห็นแสง...เหมือนแสงไฟนีออนตามบ้านคน...เห็นประมาณ 3 ที่" (ไม่ได้ถามถึงสิ่งที่รอมันอยู่ด้านล่างต้นไม้)
บันทึกการเข้า

B l a c k B e a r : T h e D i a r y
หมีงงในพงหญ้า
ยืนงงในดงตีน
ผู้ก่อตั้งเวบฯ
นักโพสท์ระดับ 15
*

คะแนนความดี: +62/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
United Kingdom United Kingdom

กระทู้: 7861


• Big Bear •

ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
Chrome 3.0.195.33 Chrome 3.0.195.33


ไม่มี ไม่ใช้ ไม่รู้
ดูรายละเอียด เว็บไซต์
« ตอบ #3 เมื่อ: 04 มกราคม 2553 20:36:04 »

"หิ่งห้อยไงน้อง" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งตอบ

"ผมไม่ใช่คนกรุงเทพฯ นะพี่......จะได้ไม่รู้ว่าหิ่งห้อยเป็นยังไงนะ....ผมคนอุบลฯ " (แต่ทำงานที่กรุงเท๊ป~)

"อ๋อ.....เห็ดเรืองแสงไงน้อง....แล้วได้เข้าไปดูใกล้ๆ ไม๊ล่ะ??" เจ้าหน้าที่อีกคนถาม โดยที่ทุกคนก็ไม่เคยรู้ว่าเห็ดเรืองแสงเป็นเช่นไร

"ไม่ได้เข้าไปดูครับ...ผมไม่เชื่อในสิ่งที่ตาเห็น" หมายความว่า....ไม่ควรเชื่อสิ่งที่ตาเห็นในป่า เพราะแสงนั่นอาจจะหลอกให้เข้าใจผิด คิดว่าเป็นบ้านคน แล้วล่อให้เดินไปตามทางนั้น (ขนาดมีไฟฉายในกระเป๋าเป้ เค้าก็ยังไม่ใช้) เพราะกลัวว่าทางที่เห็น อาจจะไม่ใช่ทางออกจริงๆ

"ดีแล้วๆๆ" เจ้าหน้าที่ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกัน

แต่ก็ถูกของไอ้น้องคนนี้.....เพราะเค้ากะว่า ถ้าตอนเช้ายังไม่มีใครตามหาเค้าพบ...เค้าก็จะเดินไปตามทางที่พระอาทิตย์ขึ้นนี่แหล่ะ ซึ่งทางนั้นก็เป็นทางออกไปที่ทุ่งเลี้ยงวัว แต่ถ้าหากว่า....เค้าไม่เจอขอนไม้ท่อนนั้นขวางหน้าเอาไว้แล้วล่ะก็.....ตอนนี้อาจจะยังไม่มีใครหาเค้าแล้วก็เป็นไปได้.....

เมื่อมาถึงทางออก ทางเจ้าหน้าที่ ที่เหลือได้ประสานงานให้นำรถมารับ น้องๆ กลุ่มนี้ที่ทุ่งเลี้ยงวัว (ระยะทางประมาณ 10 กว่ากิโล)

"ไอ้น้อง....แล้วไม่กลัวเหรอ....ร้องไห้ด้วยใช่ไม๊....พี่ได้ยินเสียงร้องไห้" เจ้าหน้าที่คนนึงพูดแซวขึ้น....

ไอ้น้องนี่ก็งง....ว่ายังไม่ทันได้ร้องไห้ซักกะแอะ...มีแต่ร้องตะโกนแหกปากปาวๆ ว่าอยู่ตรงนี้.....แต่เพื่อนๆ ยืนยันว่าได้ยินเสียงร้องไห้จริงๆ ในระหว่างทางที่มา.......

สรุปได้ก็คือ.....เจ้าหน้าที่ของทางอุทายานน่ารักมากๆ ไม่ได้กล่าวตำหนิไอ้น้องนี่ซักคำ ได้แต่บอกว่าโชคดีแล้วที่หาเจอ ซึ่งคนที่ได้ฟังต่างก็เข้าใจว่า.....

1. น้องอาจจะโดน....เจ้าแม่หรือเจ้าพ่องูจงอาง แถวนั้นหลอกพาตัวไป....เพราะดันไปฉิ๊งฉ่องโดยไม่ได้ขออนุญาติ....ซึ่งการที่เค้าวิ่งเข้าป่าไป 3 ชม. แล้วไปได้ไกลเป็น 10 กิโล ในป่าไผ่....โดยไม่รู้สึกเหนื่อย หรือโดนหนามบาด (เหมือนมีคนนำทางไป)

2. น้องเค้าเดินไปได้ยังไงโดยไม่รู้สึกตัว ซึ่งเค้าควรจะเดินเหยียบหนาม ไม่ก็โดนหนามบาด...ซึ่งเค้าน่าจะรู้สึกตัวบ้าง....จริงไม๊คะ?? แต่หน้าตาน้องไม่มีรอยขีดข่วนแม้แต่น้อยเลยนะคะ แผลที่ได้ก็หลังจากตอนที่มันเดินหาทางปีนต้นไม้นั่น

3. สิ่งที่อยู่ด้านล่างต้นไม้ อาจจะเป็นเจ้าป่าเจ้าเขา ที่คอยช่วยเฝ้าเอาไว้ไม่ให้ใครไปเอาตัวน้องคนนี้ลงมาได้ หรือเปล่า?? เพราะน้องบอกว่าไม่ได้รู้สึกกลัวสิ่งที่เห็นแม้แต่นิดเดียว แต่กลัวว่าจะไม่มีใครตามหาน้องพบมากกว่า











ที่มา : คลิก
บันทึกการเข้า

B l a c k B e a r : T h e D i a r y
คำค้น:
หน้า: [1]   ขึ้นบน
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  


คุณ ไม่สามารถ ตั้งกระทู้ได้
คุณ ไม่สามารถ ตอบกระทู้ได้
คุณ ไม่สามารถ แนบไฟล์ได้
คุณ ไม่สามารถ แก้ไขข้อความได้
BBCode เปิดใช้งาน
Smilies เปิดใช้งาน
[img] เปิดใช้งาน
HTML เปิดใช้งาน


หัวข้อที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้
หัวข้อ เริ่มโดย ตอบ อ่าน กระทู้ล่าสุด
แกนโลกพลิก กลับขั้ว " Pole Shift " ในปี 2012 และการช่วยเหลือจาก UFO
รวมข่าวภัยพิบัติ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน
หมีงงในพงหญ้า 1 4860 กระทู้ล่าสุด 18 ธันวาคม 2552 15:28:26
โดย AMM
แกนโลกพลิก กลับขั้ว " Pole Shift " ในปี 2012 และการช่วยเหลือจาก UFO
หลักฐาน และ การพิสูจน์ยูเอฟโอ
หมีงงในพงหญ้า 5 11482 กระทู้ล่าสุด 11 มกราคม 2553 09:54:20
โดย BOOGIMAN
"ในหลวง" ทรงขอบใจยื่นจดสิทธิบัตร"ยีนความหอมข้าวไทย"
สุขใจ ห้องสมุด
ไอย 0 2696 กระทู้ล่าสุด 30 ธันวาคม 2552 12:07:44
โดย ไอย
คำเตือน !! "เซ็กส์เสื่อม" ของแถม จาก "ออฟฟิศซินโดรม" (มนุษย์บ้างานระวังให้ดี)
สุขใจ อนามัย
หมีงงในพงหญ้า 1 3736 กระทู้ล่าสุด 13 เมษายน 2553 07:47:53
โดย PETER
หนังสั้น "ราตรีสวัสดิ์" เรียกน้ำตาอีกแล้ว (Shortfile - "GoodNight")
หนังกลางแปลง (ดูหนัง รีวิวหนัง)
Sweet Jasmine 0 2730 กระทู้ล่าสุด 29 เมษายน 2553 14:49:08
โดย Sweet Jasmine
Powered by MySQL Powered by PHP
Bookmark and Share

www.SookJai.com Created By Mckaforce | Sookjai.com Sitemap | CopyRight All Rights Reserved
Mckaforce Group | Sookjai Group
Best viewed with IE 7.0 , Chrome , Opera , Firefox 3.5
Compatible All OS , Resolution 1024 x 768 Or Higher
Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.292 วินาที กับ 35 คำสั่ง

Google visited last this page 20 กุมภาพันธ์ 2567 04:26:49