ศึกษา - และปฏิบัติด้วยความศรัทธา

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae3"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva3"><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/09.%20Track%209.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/09.%20Track%209.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/09.%20Track%209.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc3"></td></tr></table>

ทางขึ้นสวรรค์ถอดรองเท้าก่อนขึ้นไปแล้วเดินเวียนขวารอบพระบรมสารีริกธาตุไหว้พระเสร็จแล้วกลับลงมา

พอเราศึกษาเพิ่มขึ้น ๆ

เราก็เกิดความอยากจะเผื่อแผ่ ด้วยความหวังดี

{ให้ได้แต่ต้องไม่หวังผล}

แต่จากประสบการณ์ชีวิตจริง

ทุกอย่างไม่เป็นไปตามความอยากของเรา

แม้แต่บุคคลในครอบครัวเราเอง

กว่าจะรู้สึกตัวก็กิเลสท่วมท้นเราเข้าไปแล้ว

ความเห็นต่างกัน

{ทิฎฐิ + มานะ} เราเองก็เหนียวแน่น นับประสาอะไรกับผู้อื่น นามธรรมเดียวกัน

การให้ผู้ที่ยังไม่ต้องการรับ

ย่อมเห็นค่าน้อยกว่า

ผู้ที่เดินทางค้นหาด้วยตัวเอง มาเองตามเหตุปัจจัยของเขา

แม้มาแล้วก็อาจจะไปก็เป็นไปได้

บังคับอะไรไม่ได้เลยนะค่ะ

สะกิดใจ

คำกล่าวสั้น ๆ ของ{อ.สุจินต์ บริหารวนเขขตต์}ในวันนั้นว่า

สงเคราะห์คนที่มีความเห็นถูก กับ สงเคราะห์คนที่มีความเห็นผิด

อย่างไหนมีประโยชน์กว่ากัน

(:LOVE:)ด้วยจิตคาระวะในธรรม รัก

เมื่อรู้ว่าสิ่งที่เพลิดเพลินยินดีทั้งหลายในชีวิตนั้น

ไม่เที่ยง

เมื่อเห็นว่าชีวิตมนุษย์สั้นเพียงไรแล้ว

ก็จะพากเพียรที่จะไม่ติดข้อง

ในสิ่งที่น่าพึงพอใจในชีวิตจนเกินไปนัก

ความรู้เช่นนี้จะทำให้มีจิตเมตตากรุณา

พร้อมที่จะบำเพ็ญประโยชน์แก่ผู้อื่นมากขึ้น

จะลดความเห็นแก่ตัวลง................................

มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา

สำนักงานเลขที่ 174/1 ซอย เจริญนคร 78

ดาวคะนอง ธนบุรี

กรุงเทพมหานคร 10600 โทร 02 - 4680239

http://www.tairomdham.net/index.php/topic,1918.msg9409.html#msg9409