สัตเพสัตตา

http://img4.imageshack.us/img4/5860/26602875.jpg

สัตเพสัตตา

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 64px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_maxi.swf?mp3=http://www.mahaparamita.com/music.mp3&width=250&showstop=1&showinfo=1&showvolume=1&volumewidth=35&sliderovercolor=ff0000&buttonovercolor=ff0000" width="800px" height="64px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" autoplay="false" autostart="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.mahaparamita.com/music.mp3" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.mahaparamita.com/music.mp3</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

เสียงกรีดร้องขอชีวิตจิตหวาดหวั่น เสียงห้ำหั่นเข่นฆ่าน่าสยอง
เสียงซวบซาบคมดาบเชือดเลือดไหลนอง เสียงกรีดร้องสะท้านจิตสะกิดใจ
เสียงสัตเพสัตาพาให้คิด ว่าชีวิตมีค่ากว่าสิ่งไหน
อเวราอย่ามีเวรอย่าเป็นภัย ชีวิตใคร ๆ ก็หวงอย่าล่วงเกิน
ท่องสัพเพสัตตามาแต่ไหน......ยังเข้าใจเนื้อแท้แค่ผิวเผิน
ยังฆ่าบ้าง - กินบ้างอย่างเพลิดเพลิน ยังใช้เงินซื้อชีวิตอนิจจา
สัตว์เกิดกายใช้กรรมที่ทำไว้ เป็นเป็ดไก่ - เป็นกุ้งปู - เป็นหมูหมา
ตามเหตุต้นผลกรรมที่ทำมา มิใช่ฟ้าประทานไว้ให้คนกิน
มีปัญญาแต่ไฉนจึงไม่คิด มองชีวิตกลับเห็นเป็นทรัพย์สิน
เสียงกรีดร้องก่อนตายใครได้ยิน น้ำตารินเมื่อถูกเชือดเลือดกระเซ็น พูดว่าเขาเกิดมาเป็นอาหาร เขาลนลานหนีตายมีใครเห็น
เขาจนใจเถียงไม่ได้พูดไม่เป็น ช่างเลือดเย็นเข่นฆ่าไม่ปราณี
มีพืชผักมากมายนับไม่หมด ทุกกลิ่นรสสดใสหลายหลากสี
ธรรมชาติจัดวางอย่างดิบดี สัตว์วิ่งหนีพืชเต็มใจให้กินมัน
เพราะเรากินเขาจึงฆ่าเอามาขาย เราสบายแต่สัตว์โลกต้องโศกศันย์
ท่องสัตเพสัตตามาทุกวัน เมตตากันโปรดอย่าฆ่าและอย่ากิน
วันศุกร์ที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2553
นั่งเพ่งพิศ ซากศพ บนโต๊ะข้าว โอ้หนอเรา ช่างอนาถ อดอยากเหลือชีวิตเขา สังขารเขา ไม่จุนเจือ อร่อยเหลือ ซากศพสัตว์ นานาพรรณไม่ต่างกับ เดรัจฉาน เช่นนกแร้ง ที่ยื้อแย่ง อสุภะ ในไพรสันต์ไม่ต่างกับ เสือสิงห์ คร่าชีวัน ที่ไล่ล่า สัตว์อ่อนแอ มากลืนกิน
ถ้าเช่นนี้ หากฉุดคร่า มวลมนุษย์ ถึงที่สุด บุตรญาติ ทั้งชายหญิง
นำมาทุบ ผ่าเชือด เฉือนชีวิน แล้วแล่ ทอดปิ้งผัด ให้สวยงาม
จัดขึ้นโต๊ะ เครื่องเคียง เรียงประดับ ให้พร้อมพักตร์ รูปพรรณ หลากหลายสีเราก็ควร กินได้ ไม่อัปปรีย์ เพราะสดสี เยี่ยงเนื้อสัตว์ คล้ายคล้ายกันท่านลองกรีด เนื้อตน สักนิดเถิด หากไม่เกิด เจ็บปวด กลับกระสันต์
ท่านก็จง กินเข้า ให้เร็วพลัน สัตว์เหล่านั้น คงสนุก ดังท่านเป็น
ท่านลอง เอาฆ้อนทุบ ถลกหนัง เสียโดยพลัน อย่าแชเชือน รีบรู้เห็นหากท่านนั้น ยังเป็นสุข อยู่ร่มเย็น ท่านก็เป็น ซากศพ ไร้อารมณ์สรรพสัตว์ มีวิญญาณ มีชีวิต มิรู้ผิด รู้ชอบ รู้เหมาะสม
แต่มนุษย์ ใจประเสริฐ ทุกผู้คน กลับทำตน มิรู้ชอบ มิรู้ควร
มิว่าสัตว์ ประเสริฐ หรือเดรัจฉาน ล้วนต้องการ รักษาชีพ ด้วยแหนหวงเรากินเขา เขากินเรา คิดชั่งตวง ก็เหมาะควร ยุติธรรม ที่ควรเป็นเสียงโหยหวน ทรมาน เพราะเจ็บปวด ในงานบวช งานแต่ง ที่เคยเห็นทั้งงานศพ ใดใด มิเคยเว้น ให้งานเป็น ลานประหาร คร่าชีวันสาธุชน ผู้มุ่งหวัง มหาสุข ใฝ่วิมุติ ล่วงกรรม พ้นโศกศัลย์
แม้นบำเพ็ญ ปฎิบัติ ทุกคืนวัน ภาวนา ถึงแสนพัน จบธารณี
หากปากหนึ่ง พร่ำสวด พุทธสูตร แต่ปากหนึ่ง ยังเหม็นสูบ เลือดเนื้อ เหมือนภูติผี
ยังเสพ เนื้อหนัง เครื่องใน เห็นว่าดี หมื่นธารณี พุทธมนต์ ก็ป่วยการบำเพ็ญ กิจการใด ให้ชะงัก เพราะหน่วงหนัก ผลกรรม ที่ประหารแม้นตอนนี้ รุ่งเรือง กายกล้าแข็ง มีเรี่ยวแรง วังชา อย่างที่เห็นพอกรรมถึง บุญหมด ทุกลำเค็ญ ส่อให้เห็น พยาบาท ของนายเวรแค่คนเรา ถูกเอาเปรียบ หรือมองหน้า ก็แทบบ้า โกรธคลั่ง สยดสยองแล้วเหล่าสัตว์ ถูกฆ่า เลือดเจิ่งนอง ย่อมหมายปอง แก้แค้น ทุกชาติไปสาธุชน ผู้เมตตา มีความคิด ตรึกสักนิด ตรองสักหน่อย ด้วยเหตุผล
หากสัตว์นั้น เป็นอาหาร ของผู้คน เหตุไฉน ลนลานหนี สุดกำลัง
โปรดหันมา กินอาหาร เว้นเลือดเนื้อ เพื่อกอบเกื้อ วาสนา ให้สุขสันต์ขมากรรม อโหสิ ให้แก่กัน พ้นโศกศัลย์ โรคร้าย ภัยนานา
สารอาหาร จากพืชผัก และถั่วเหลือง มีเหลือเฟือ มากหลาย ให้เลือกหาไร้สารพิษ สารเร่งเนื้อ เจือปนมา ล้วนแต่ เป็นสารบ้า ก่อมะเร็งอย่าเพียงแต่ อร่อยลิ้น สนุกปาก กรรมวิบาก สนองผล ให้รู้เห็นอันใครฆ่า ใครกิน อย่างเลือดเย็น สื่อให้เห็น ความไร้ มนุษยธรรม
พระพุทธะ มหาเทพ โพธิสัตว์ ทรงการุญ ส่ำสัตว์ อยู่เสมอ
ทรงประพฤติ เป็นแบบอย่าง ยากได้เจอ ทรงสอนสั่ง มวลมนุษย์ ประพฤติตาม
จงเลิกกิน เลิกกิน เลือดเนื้อเขา จงคิดเอา คิดเอา ถึงเขาบ้าง
หากเป็นเรา เป็นเรา จะครวญคราง ถูกประหาร ฉุดคร่า จากวงศ์วานการละเว้น เลือดเนื้อ ศีลข้อหนึ่ง แสดงถึง กรรมมหันต์ หากประหารด้วยซื้อกิน เขาจึงฆ่า รับประทาน ทั้งผู้ฆ่า ผู้กิน บาปเท่ากันหากงดเนื้อ หนึ่งมื้อ กินพืชผัก หมื่นชีพ พักรอดตาย เป็นสุขสานต์หากหนึ่งมื้อ กินสัตว์ มิต้องนาน หมื่นชีพผลาญ มุ่งสู่ มฤตยูกุศลหนัก บุญญาสูง หากละเนื้อ เป็นสิ่งเกื้อ เป็นพื้นฐาน ปวงกุศลเรียกว่า จิตเมตตา สมเป็นคน มิใช่ เยี่ยงสัตว์ป่า ที่กินกัน
หากผู้ใด ฟังแล้ว สะกิดจิต ให้พินิจ เห็นตาม จะเกิดผล
รีบประพฤติ เพียรตาม อย่าเล่ห์กล ย่อมหลุดพ้น บ่วงเวร ถึงนิพพาน