用苦難編輯悲哀

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

ป็นชาวพุทธก็ต้องเชื่อเรื่อง บุญ เรื่อง บาป เชื่อเรื่องกรรมดีและกรรมชั่ว ก็เพราะบุญ-บาปและผลกรรมนั่นแหละทำให้ต้องมาเวียนว่ายตายเกิด เป็นมนุษย์เป็นสัตว์เป็นเทวดาไปเรื่อย ๆ เป็นวัฏฏะอย่างไม่จบสิ้น จนกว่าจะพ้นอาสวกิเลส สู่แดนพ้นทุกข์คือพระนิพพาน ! เมื่อเป็นอย่างที่กล่าวมาข้างต้น การเกิดมาเป็นมนุษย์ของเราจึงต้องมีทุกข์เป็นสมบัติมาทุกคน ด้วยเราคือผู้ที่ยังไม่พ้นทุกข์ จนกว่าจะถึงพระนิพพานดังกล่าว คนที่เคยอ่านพุทธประวัติจะรู้ว่า แม้แต่พระมหาโพธิสัตว์ ซึ่งเป็นเจ้าชายสิทธัตถะที่ทรงมีพระราชอำนาจ มีวังสามฤดูมีทุกอย่างอันเป็นสมบัติโลกครบถ้วน ทั้งรูปลักษณ์ สติ ปัญญา และบารมี หากก็ทรงมีทุกข์จนต้องออกบวชเพื่อแสวงหาทางพ้นทุกข์แม้พระพุทธเจ้ายังต้องหาทางพ้นทุกข์ เราท่านเล่าจะปราศจากทุกข์ในชีวิตได้อย่างไร ฉะนั้นการเกิดมาในโลกนี้ไม่มีใครที่ไม่มีทุกข์ จะเป็นยาจก คหบดี หรือนักบวช ต่างก็มีทุกข์ของตน ทุกข์ตามแบบฉบับของตนทุกคนความทุกข์ของสัตว์โลก มี ๒ ประการคือ ทุกข์กาย กับทุกข์ใจ เกิดมาต้องทำมาหากิน เกิดแล้วต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย เป็นสัจจะที่ไม่มีใครสามารถหลบหลีกเป็นมรดกที่ทุกคนต้องรับ ส่วนทุกข์ใจจะเกิดกับความอยากได้อยากมีอยากเป็น และความไม่ได้ดังใจของตน ซึ่งสัตว์โลกก็มิอาจกำหนดให้เป็น อย่างที่ตนปรารถนาได้ ทุก ๆ เรื่องทั้งสองประการคือความทุกข์แห่งมนุษย์ที่โบราณจารย์ท่านกล่าวไว้ว่า มาจากความยึดมั่นถือมั่นของสัตว์โลกทั้งสิ้น ! เกิดมาแล้วก็ยึดว่ากายนี้เป็นของกู สมบัตินี้เป็นของกู ลูกคนนี้คนนั้นก็คือของกู หากแท้จริง เป็นอนิจจัง เป็นอนัตตา ที่ยึดมั่นถือมั่นไม่ได้เลยเมื่อยึดมั่นถือมั่น หากไม่เป็นไปตามคิด นั่นคือทุกข์ เป็นทุกข์ตัวเดียวกันเหมือนกันของสัตว์โลกที่มิแยกจากกันทุกกาลสมัย เป็นทุกข์ตัวเก่า แบบเก่าที่มิเคยแปรเปลี่ยน เพียงแต่หนักเบาขึ้นอยู่กับบุญบาปและบุพกรรมของแต่ละบุคคลที่มีมาต่างกัน เท่านั้น

หลวงปู่บุญจันทร์ กมโล พระอริยสงฆ์องค์หนึ่งในสายพระป่ากรรมฐาน ที่ได้ละขันธ์ไปแล้วกล่าวไว้ว่า..................

ทุกคนต้องตาย ทุกคนต้องทุกข์ ฉะนั้นอย่ากลัวที่จะตาย ที่จะทำทุกข์ แต่เราควรเลือกการพ้นทุกข์ และกำหนดให้ความตายเป็นเส้นทางที่จะก้าวไปสู่ภพภูมิที่ดี ก้าวไปสู่พระนิพพานเป็นจุดหมายสุดท้ายถึงตรงนี้อยากบอกท่านทั้งหลายว่า เราทุกคนเกิดมาต้องมีทุกข์กันทั้งนั้นทุกข์เดิม ๆ อย่างที่เราเคยผ่าน
มาทุกภพทุกชาติ แต่ถ้าเรารู้จักนำทุกข์ที่มีมาสอนตัวเอง นำเอาโอสถธรรมแห่งพระพุทธเจ้ามาเยียวยาสอนตนอยู่เสมอ
ท้ายสุด................ความทุกข์นั้นจะเป็นเครื่องสอนใจเราให้เกิดปัญญา ทำให้เรารู้จักโลก หน่ายโลก และไม่ปรารถนาโลกอีกต่อไป

เข้าทำนอง.......................เอาทุกข์แก้ทุกข์ด้วยปัญญาธรรม

รู้ทุกข์...................ผ่านทุกข์ด้วยการพิจารณา ที่สุดก็จะพ้นจากทุกข์ ด้วยการไม่ยึดมั่น...หมายมั่นอะไรในโลกอย่างผู้ปล่อยวางในที่สุด !

ที่มา....ของเนื้อหา โดย ภูเตศวร