“…การที่ชีวิตอยู่กับสิ่งที่เป็นสาระนี้
ก็จะรู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่า
แล้วก็จะมีความอบอุ่นใจเหมือนกับมีเพื่อน
คนที่อยู่กับบุญ อยู่กับธรรมะ
จึงเหมือนอยู่กับเพื่อนแท้
ตรงข้ามกับการที่เราอยู่กับทรัพย์สมบัติ
อยู่กับบุคคลต่าง ๆ มากมาย
แต่บางทีเวลาที่เราทุกข์นี่
ก็เหมือนกับเราตัวคนเดียว
ร้องไห้เราก็ร้องคนเดียว
ไม่มีใครเขามาร้องกับเราด้วยหรอก
ยิ่งเวลาจะตายก็ตายคนเดียว
ไม่มีใครมาตายกับเราด้วยหรอก
แม้จะตายด้วยแต่ก็ไม่ได้ไปด้วยกัน
ต่างคนต่างไป กรรมใครกรรมมัน…”
เนื้อหาข้อความ ตัดทอนจากหนังสือ พระธรรมเทศนาเรื่อง
“ชีวิตนี้เพื่อสิ่งใด” โดยพระครูเกษมธรรมทัต (หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรํสี)