{空}

http://img826.imageshack.us/img826/128/2998590673.jpg

{空}

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/09.%20Track%209.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/09.%20Track%209.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/09.%20Track%209.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

{๒.สุญญสูตร} ว่าด้วยสิ่งที่เรียกว่าโลกว่างเปล่า

{๑๐๒}ครั้งนั้นแล ท่านพระอานนท์ ฯลฯ ได้ทูลถามพระผู้มี

พระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่าโลกว่างเปล่า ๆ ดังนี้ ด้วย

เหตุเพียงเท่าไรหนอจึงเรียกว่า โลกว่างเปล่า พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส

ตอบว่า{ดูก่อนอานนท์}เพราะว่างเปล่าจากตนหรือจากของ ๆ ตนฉะนั้น

จึงเรียกว่าโลกว่างเปล่าอะไรเล่าว่างเปล่าจากตนหรือจากของ ๆ ตน จักษุ

แลว่างเปล่าจากตนหรือจากของ ๆ ตน รูปว่างเปล่าจากตนหรือจากของ ๆ ตน

จักษุวิญญาณว่างเปล่าจากตนหรือจากของ ๆ ตนจักษุสัมผัสว่างเปล่าจากตน

หรือจากของ ๆ ตนสุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนาที่เกิดขึ้น

เพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัยก็ว่างเปล่าจากตนหรือจากของ ๆ ตน ฯลฯ

ใจว่างเปล่าจากตนหรือจากของ ๆ ตนธรรมารมณ์ว่างเปล่าจากตนหรือจาก

ของ ๆ ตนมโนวิญญาณว่างเปล่าจากตนหรือจากของ ๆ ตน มโนสัมผัส

ว่างเปล่าจากตนหรือจากของ ๆ ตนสุขเวทนาทุกขเวทนาหรืออทุกขม -

สุขเวทนาที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัยก็ว่างเปล่าจากตนหรือจาก

ของ ๆ ตนดูก่อนอานนท์ เพราะว่างเปล่าจากตนหรือจากของ ๆ ตน

ฉะนั้นจึงเรียกว่าโลกว่างเปล่า............................................

............................จบสุญญสูตรที่ ๒.........................

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค เล่ม ๔ ภาค ๑- หน้าที่ 104

ที่ว่าโลกนี้ว่างเปล่า ว่างจากสัตว์ บุคคล ตัวตน เห็นมีจริง ได้ยินมีจริงได้กลิ่น

มีจริงลิ้มรสมีจริง กระทบสัมผัสมีจริง มีปัจจัยปรุงแต่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่แล้วดับไป หาสาระ

ไม่ได้ แต่ปุถุชนถูกอวิชชาปิดบังไม่รู้สภาพธรรมะตามความเป็นจริง ก็ต้องอบรมปัญญาต่อไป

สัมมาสมาธิต้องเป็นไปเพื่อละ เพื่อคลายความติดข้องใน รูป รส กลิ่น

เสียง สัมผัส เพราะผู้เจริญสัมมาสมาธินั้น มีปัญญาเห็นโทษของอกุศล

คือ ทั้ง{โลภะ}และ{โทสะ}ไม่ใช่เพื่อความติดในสุขเวทนา หรือเพราะให้ว่าง ๆ

สบาย ๆ หรือเพื่อจะได้นั่งนาน ๆ โลภะนี้เห็นยากจริง ๆ สมดังที่พระผู้มีพระ-

ภาค ฯ ทรงตรัสไว้ว่า สองอริยสัจแรกลึกซึ้งจึงเห็นยาก{สมุทัย}นี้ลึกซึ้งจึงเห็น

ยากจริง ๆ.............................................