แดดออกดอกบานทั่วลานบ้าน

โปรยหว่านความหวานชื่นคืนวันเก่า

ทอดลำทอรางเป็นทางเงา

ยั่วเย้าฝุ่นละอองของความทรงจำ

**สวัสดีค่ะพี่แป๋ม...**

กาลครั้งหนึ่งในสวนเล็กๆ

มีอาณาจักรโมกซ่อนตัวอยู่ริมรั้ว

ใบสีเขียวเป็นเหล่าทหารและพลเมือง

ดอกโมกสีขาวพราวเต็มต้น

เป็นหญิงสาวชาวเมืองโมก ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆฝากไปกับสายลมผู้มาเยือน

ในบรรดาดอกโมกทั้งหมด มีอยู่ดอกหนึ่งที่สวยที่สุด

มีกลิ่นหอมกว่าดอกโมกทุกดอก เธอคือ "เจ้าหญิงดอกโมก" เธอถูกห้อมล้อม

ด้วยใบโมกสีเขียวแข็งแรงห้าใบ ซึ่งเป็นองครักษ์พิทักษ์เจ้าหญิง

กิ่งของเจ้าหญิงดอกโมกอยู่ใกล้กับบ่อน้ำเล็กๆ

ก่อด้วยอิฐ มีน้ำพุอยู่ตรงกลาง

ขอบบ่อด้านที่ติดกับอาณาจักรโมกตั้งตุ๊กตาดินปั้นหน้าตายิ้มแย้ม

เขาคือ "เจ้าชายดินปั้น"

ผู้ครอบครองอาณาจักรริมบ่อแห่งนี้ เจ้าชายดินปั้นอยู่ในอาณาจักรนี้มาแสนนาน

ถึงใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มรื่นเริง

แต่ในใจกลับเงียบเหงาเดียวดาย

เจ้าหญิงดอกโมกลืมตาขึ้นมาครั้งแรกก็สบตากับเจ้าชายดินปั้น

ทั้งคู่ตกหลุมรักซึ่งกันและกันทันที

เจ้าชายดินปั้นบอกกับเจ้าหญิงดอกโมกว่า

"ฉันรอคอยเธอมาตลอด...มีดอกโมกเกิดใหม่ทุกวัน

แต่ฉันรู้ว่าเธอคือดอกไม้ที่ฉันรอคอย ถึงดอกโมกจะดูคล้ายๆกันแต่เธอกลับ

แตกต่างออกไป กลิ่นหอมของเธอทำให้ฉันมีความสุข"

และเฝ้ารอวันที่เธอจะเบ่งบาน"

เจ้าหญิงดอกโมกมีกลิ่นหอมที่สุดในบรรดาดอกโมกทั้งหมด

นั่นเพราะเธอมีความรัก

กลิ่นหอมที่เธอฝากสายลมไปทักทาย ทำให้เจ้าชายที่โดดเดี่ยวมีความสุข

ใบหน้าอ้วนกลมที่ยิ้มแย้มดูเหมือนแย้มยิ้มยิ่งขึ้น

เมื่อสายลมพัดกลิ่นหอมของเจ้าหญิงโชยมา

ทุกๆเช้าเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา ทั้งคู่จะมองเห็นกันและกันก่อนสิ่งอื่นใด

นั่นเป็นสิ่งที่มีความหมายสำหรับเจ้าหญิงดอกโมกและเจ้าชายดินปั้น

เวลาผ่านไปใบโมกในอาณาจักรเริ่มร่วงหล่น เจ้าหญิงรู้สึกเศร้า

"ฉันไม่อยากจากเธอไปเลย แต่เวลาของฉันใกล้จะมาถึงแล้ว

ดอกไม้มีเวลาไม่นานนักในโลกใบนี้

แต่เวลาของฉันแสนมีค่าเมื่อฉันพบเธอ"

รอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้าชายดินปั้นดูแข็งกระด้าง

ไม่มีชีวิตชีวาอีกต่อไป

เขาเฝ้าอ้อนวอนเจ้าหญิงดอกโมกทุกวัน

"อยู่ต่ออีกวันหนึ่งเถอะ แค่นาทีเดียวที่มีเธอมีค่ากว่าทั้งชีวิตที่ฉันอยู่มา"

เจ้าหญิงดอกโมกพยายามอยู่ต่อเพื่อเจ้าชายดินปั้น

กลีบดอกอันบอบบางของเธอเริ่มเหี่ยวเฉา ใบโมกและดอกโมกในอาณาจักร

เริ่มร่วงหล่นไปทีละดอก...ทีละใบ

จนกระทั่งเหลือเพียงเจ้าหญิงดอกโมกที่บัดนี้กลายเป็นดอกไม้สีนำตาลน่าเกลียด

และใบไม้องครักษ์สีเหลืองจัดทั้งห้าผู้ภักดี

"อย่ามองฉันอีกเลย ตอนนี้ฉันน่าเกลียดเหลือเกิน

กลิ่นหอมที่เคยทำให้เธอมีความสุขก็ไม่เหลืออีกแล้ว"

"สำหรับฉันเธอสวยเสมออยู่ต่อเถอะนะ...อย่าจากฉันไปเลย"

ใบไม้องครักษ์ของเจ้าหญิงเริ่มร่วงหล่นไปทีละใบ จนเหลือใบสุดท้าย

"เจ้าหญิง...เราไม่อาจฝืนธรรมชาติหรอก ถ้าเราไม่จากไป ใบและดอกโมก

รุ่นใหม่ก็ไม่อาจเกิดขึ้นได้ อาณาจักรของพระองค์ก็จะสูญสลายไป

นั่นคงไม่ทำให้เจ้าหญิงมีความสุข"

"ฉันอาจไม่มีความสุข"

เจ้าหญิงพึมพำกับตัวเองเธอเหลือบดูเจ้าชายดินปั้น

"แต่ทำให้เขามีความสุข"

คืนนั้นองครักษ์ใบสุดท้ายปลิดปลิวไปกับสายลม

เจ้าหญิงดอกโมกเฝ้ามององครักษ์จากไป...อย่างอาลัย

เธอกระซิบขอสัญญาจากสายลม

วันรุ่งขึ้นเจ้าชายตื่นขึ้นมาเขาดีใจที่เห็นเจ้าหญิงดอกโมกยังคงอยู่

เขาอยากให้เธออยู่กับเขาตลอดไป

"อยู่กับฉันเถอะนะ...อย่าจากฉันไปเลย"

เขาขอร้องเธอเหมือนเช่นทุกวัน

"ความรักของฉันจะยังคงอยู่กับเธอเสมอแม้เมื่อฉันจากไป"

เจ้าหญิงยิ้มเศร้าๆ

ทันใดนั้นสายลมพัดมาพาเอาเจ้าหญิงดอกโมกลอยไป

น้ำพุกลางบ่อกระเซ็นมาถูกหางตาเจ้าชาย

คล้ายน้ำตาของเขาที่กระจายไปกับสายลม

หยดน้ำเล็กๆหยดหนึ่ง

หยดลงไปสัมผัสกับดอกโมกสีน้ำตาลในมือเจ้าชาย

สายลมทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าหญิงแล้ว

นิทานในสวน  แต่งในวันที่ดอกโมกบาน

ลาวดวงดอกไม้

แสงจันทร์คงมีพลังบางอย่างที่ทำปฏิกิริยากับหัวใจ

เหมือนแรงดึงดูดที่ทำให้เกิดน้ำขึ้นน้ำลง

เพราะในวันพระจันทร์เต็มดวง  เรามักรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดายเป็นพิเศษ

พระจันทร์คืนนี้ทำให้ฉันหยิบหนังสือของโก้วเล้งขึ้นมาอ่าน

"เดียวดายใต้เงาจันทร์"หนังสือแห่งความหลัง  ที่เราไม่กล้าอ่านมาเนิ่นนานแล้ว

"บาดแผลบนร่างกายของคน อาจจะมีนับร้อยนับพันแห่ง

รอยแผลในหัวใจกลับมีอยู่เพียงรอยเดียว

ไม่มีใครที่จะเอาดาบฟันไปที่รอยบาดแผลเดิม

แต่ว่ารอยแผลในหัวใจกลับไม่เป็นเช่นนั้น

ทุกครั้งล้วนสามารถฟันลงที่ตำแหน่งเดิมๆ

เพราะที่ตรงนั้นก็คือส่วนที่เปราะบางที่สุด

ถูกทำร้ายได้ง่ายที่สุด

แม้บาดแผลนั้นจะหายสนิท  แต่เพียงหวนคิดกลับไป

มันก็ปรากฎอาการเจ็บล฿กๆ ขึ้นใหม่ในทันที

แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอนคืนนี้

ทำให้ฉันหวนคิดถึงเรื่องที่ไม่ควรคิด

นึกถึงใครบางคน...ที่ควรจะลืม

รัศมีแสงจันทราสาดส่องตรง...

รอยแผล..รอยเดิมที่หายมานานแค่ไหน

ก็ไม่อาจลบเลือนได้เลย....ด้วยมันคือ "แ ผ ล ใ น ใ จ "

หนังสือ  "เดียวดายใต้เงาจันทร์" ของโก้วเล้ง

สวัสดี..วันสงกรานต์..ค่ะ...
ขอให้ทุกท่านสุขภาพแข็งแรง...ตลอดไปนะค่ะ

"หลายวันก่อนได้ขึ้นเขาไปเที่ยวบ้านแก๋วตาว"
แก๋วตาวเป็นหมู่บ้านเล็กๆที่ตั้งอยู่บนเขาเป็น ภูสุด (ทางตัน)
ความสูงเหนือระดับน้ำทะเลเทียบเท่าภูเรือ
เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ประมาณ 50 กว่าหลังคาเรือน มีโรงเรียนประถม 1 แห่ง
อยู่ใกล้ตะเข็บชายแดน 5 กม.(ทางเขา)พื้นที่ยังอยู่ในเขตอำเภอด่านซ้าย
ห่างจากอำเภอนาแห้ว..15..กม.(ทางเขา)
.เส้นทางที่คดเคี้ยวขึ้นลงตามแนวเทือกเขาตลอดเส้นทาง..



ป่ามีหลายสิ่งหลายอย่างให้พวกเขาได้เรียนรู้
พ่อแม่ผู้กลายครูสอนวิชาสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต..(สปช)
ตัวจริง..โดยไม่รู้ตัว..ทั้งผู้สอนและผู้เรียน..
เด็กๆ ก็ตามผู้ใหญ่เข้าด้วย เสียงหัวเราะ หยอกล้อ กันตลอดทาง
ป่าจึงกลายเป็นสนามเด็กเล่นที่กว้างใหญ่สำหรับพวกเค้า



หลังฟ้าฝนกระหน่ำมานานเป็นอาทิตย์ผ่านไป
สาวใหญ่-สาวเล็ก-สาวน้อย-จะขึ้นเขาเข้าป่าไปหาเห็ดแต่เช้ามืด
เกือบๆ 7 โมงพวกเขาก็จะลงมา พร้อมเห็ดมากมายหลายตะกร้า
เห็ดที่เก็บก็เอามาแบ่งปั่นกัน..ในหมู่บ้าน
บ้านไหนที่ไม่ได้ขึ้นไป..ก็จะได้รับการแบ่งปั่นอย่างทั่วถึง



เห็ดระโงก



เห็ดไ่ข่เหลือง
อันนี้แกงอร่อยมากๆ เวลาเอามาแกงจะลื่นๆ แต่อร่อยจริงๆ



เห็ดโคน หรือเห็ดปลวก
อันนี้เป็นราชาเห็ด อร่อยที่สุดในบรรดาเห็ดทั้งหมด
เพราะความเหนียวนุ่มของก้านเห็ด เอามาต้มจะออกหวานนิดๆ อร่อยจริงๆ



เห็ด ขมิ้น หรือเห็ดมันปูใหญ่
สีเหลืองของเห็ดขมิ้นมีเบต้าเเคโรธีน ช่วยต่อต้านอนุมูลอิสระสูง
เอามาฉีกทำไข่เจียวนะ..ทอดจะหอมอร่อยมากม๊าก

เห็ดผึ้ง หรือเห็ดปอดม้า
เห็ดชนิดนี้มีสีแดงเลือดหมูหมวกเห็ด โค้งนูนแบบกระทะคว่ำ
เกือบเป็นครึ่งวงกลม ผิวบนของหมวกเห็ดไม่เรียบ เพราะมีรอยย่นขรุขระเป็นบางส่วน

เห็ดกระด้าง หรือเห็ดลม
เป็นเห็ดขอนชนิดหนึ่งที่รับประทานได้ มีมากปลายฤดูฝนและฤดูหนาว
เห็ดกระด้างจัดว่า เป็นเห็ดเนื้อแห้งและเหนียวคล้ายหนัง  
มีโคนก้านเล็กปลายบานออกคล้าย รูปกรวย

เห็ดดตับเต่า หรือเห็ดห้า มีสารต้านไวรัส  แก้ไขหวัดได้ค่ะ

เห็ดแป้ง  เห็ดชนิดนี้สามารถเอามาแกงรวมกันกับเห็ดไข่

เห็ด แดง รสชาติเหมือนเห็ดแป้ง



เห็ด ฟาน
เห็ดอันนี้จะมียางขุ่นๆออกมาด้วยเวลาไปกระทบกับอะไร
เวลาเราเจอต้องค่อยๆเอาง่ามนิ้วชี้กันนิ้วกลาง
ค่อนๆ ช้อนขึ้นมาเบาๆ รากไม่ลึกถอนง่าย



เห็ดไค หรือเห็ดหล่ม..
เห็ดชนิดนี้เยอะมาก..เวลาเอามาปิ้งหรือย่าง จะหอมมากๆๆๆๆ
เหยาะซอสหรือเกลือลงไปก็อร่อยมากแล้ว
เห็ดชนิดนี้มีกลิ่นหอมสดชื่น มักจะถือติดมือไว้ดอมดมตลอดทาง



เห็ดเผาะ หรือเห็ดถอบ
เห็ดชนิดนี้จะเป็นลูกกลมๆ เอามาต้มแกงผัดได้ทั้งนั้นอร่อยมากๆ
เห็ดเผาะจะหายากมาก เพราะเห็ดจะไม่โผล่มาให้เห็นบนดิน
เวลาฝนตกมันจะโผล่พ้นเหนือดิน ตามร่องดินแยก



เห็ดร่างเเห
เห็ดเป็นอาหารที่ปราศจากไขมัน มีปริมาณน้ำตาล และเกลือต่ำมาก  
แถมยังเป็นแหล่งโปรตีนคุณภาพสูง
เมื่อเทียบกับโปรตีนที่ได้จากเนื้อสัตว์ มีธาตุเหล็ก แคลเซียม ฟอสฟอรัส
วิตามินซี วิตามินบีรวม ซีลีเนียม โปแตสเซียม และทองแดง
จึงเป็นอาหารที่มีคุณค่าสูงที่ควรเลือกรับประทานเป็นประจำ



เห็ดสดๆ เอามาแกง..ผัด..ย่าง..ทำอะไรกินก็อร่อยไปหมดค่ะ

แกงเห็ดกระด้าง



แกงเห็ดเผาะ



แกงเห็ดตับเต่าใส่ผักหวาน



แกงเห็ดระโงกใส่ไข่มดแดง



ต้มยำกุ้งเห็ดโค่น ชามนี้ของเพียงฯ เอง



เห็ดไค่ผัดพริกไทยดำ



เห็ดไค่ย่างจานใหญ



น้ำตกเห็ดตับเต่าย่าง


 
แจ๋วเห็ด..น้ำพริกเห็ดย่าง    



ไข่เจียวเห็ด



ยังมีอีกมากมายหลากหลายเมนู ฯลฯ
ข้าวสุขแล้วไปทานก่อนนะค่ะ
เชิญทุกคนเลยค๊า...

ข้าวเหนียวหน้ากลอย..ปิดท้ายค่ะ



ขอบคุณภาพประกอบบางภาพจาก Google.
ขอบคุณค่ะ



สุขสันต์วันสงกรานต์..ค่ะ...
ขอให้ทุกท่านสุขภาพแข็งแรง...ตลอดไปนะค่ะ

ก็รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่จริงใจ
ไม่รู้ทำไมยังทนรักเธอเรื่อยมา
ห้ามเท่าไรไม่ฟัง ใจยังปรารถนา
หลงมนต์เล่ห์มายา เล่ห์ลมลวง
 
ก็รู้ทั้งรู้ว่าเธอนั้นไม่จริงใจ
ไม่รู้ทำไมยังทนรักเธอเรื่อยมา
ห้ามเท่าไรไม่ฟัง ใจยังปรารถนา
หลงมนต์เล่ห์มายาลมปากของเธอ

คุณค่าแห่งน้ำใจ
เหมือนดังสายฝน รินจากฟ้า
ฆ่าความคิด ริษยา มีแต่กรุณา
เพราะคุณค่าแห่งน้ำใจ

"นึกถึง..คิดถึง..นะค่ะเพื่อนๆ พี่แป๋ม"

หลายครั้งที่เราพยายามหาคำตอบกับของบางสิ่ง กับคนบางคน กับอะไรต่อมิอะไร

และคำตอบที่เราได้ ไม่สามารถอธิบายหรือตอบโจทย์ที่เราตั้งขึ้นในใจของเราได้เลย

เราก็ยังคงพยายามหาคำตอบ คำตอบที่ตรงกับความคิดของเรา ต้องเป็นอย่างโน้น มันต้องเป็นอย่างนั้น

บางครั้ง เราก็ได้คำตอบที่ตรงกับความคิด แต่มันก็ไม่ได้ให้เราพบความสุข

แต่กลับพบความทุกข์แสนสาหัสเพิ่มขึ้น

การอยากรู้ มิได้หมดลง

แต่กลับเป็นการอยากรู้ท่ามกลางคำถาม .. ทำไม ทำไม ทำไม

สติ สัมปชัญญะ

คือสิ่งสำคัญที่จะพาเราหลุดพ้น จากทุกข์ที่ความคิดและจิตเราสร้างขึ้น

ทำให้เราค้นพบความสุข ท่ามกลางความงดงามตามสายตาสัมผัส

โดยปราศจากความต้องการ... ล่วงรู้ทั้งปวง

การล่วงรู้นั้นคือทุกข์

อยากพบสุข ปลดความเขลา

ปล่อยวาง ... ทุกอย่างเบา

สติ สัมปชัญญะของเจ้า... นั้นสำคัญ

ดั่ง..เทียนส่องแสง

...ขากลับ
เราแวะตลาดน้ำวัดลำพญา



พวกเราฝากท้องไว้กับก๋วยเตี๋ยวเรือหน้าวัดล่ะค่ะ....
15 คน x 2 ชาม + เศษอีก 5 ชาม





โอเลี้ยง..ชาเย็น..ชานม..ไอติมอีกต่างหาก



ไหนจะขนมอีกมากมาย..เท่าที่มีมาขายเราซื้อทุกลำ









อิ่มหน่ำสำราญเรียบร้อยแล้ว
เราก็มุ่งสู่วัดบางแค (นิมมานรดี)
เสร็จภาระกิจที่บางแค
เราเดินทางกลับบ้านที่รังสิต
บ้านหลังนี้ปล่อยสองหนุ่ม..พ่อบ้านกับพ่อลูกชาย..เค้าอยู่กัน
 เรายกขบวนมากันหมด..ไม่มีใครขอแยกต้วซักคน
พรุ่งนี้ยังมีอีกหนึ่งงาน..แล้วเราจะได้กลับด่านซ้ายเสียที
เด็กๆ ขอแวะฟิวเจอร์ฯช้อปปิ้งซื้อของใช้..
มือเย็นเราก็เลยฝากท้องกับเอ็มเคซะเลย





ขอบคุณภาพบางภาพจาก google.



ขอบคุณทุกๆท่าน..ที่แวะเวียนมาให้กำลังใจ
ขอบคุณค่ะ

ไปวัดบางปลา
วันศุกร์ ที่ 11/03/54
เราออกเดินทางจากบ้านสวนตั้งแต่ตีห้า
มุ่งน่าไปบางเลน..จุดมุ่งหมายอยู่ที่วัดบางปลา



วัดบางปลา ตั้งอยู่เลขที่ 56 หมู่ที่ 6
ต.บางปลา อ.บางเลน จ.นครปฐม
เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย


 
รอยพระพุทธบาทในโบสถ์



ด้านหน้าโบสถ์



วัดบางปลาเป็นวัดเก่าแก่ไม่สามารถค้นหาหลักฐานว่าสร้างสมัยใด
แต่อาศัยจากวิหารซึ่งมีอายุเก่าแก่มาก



วัดนี้เกิดขึ้นก่อนสมัยกรุงรัตนโกสินทร์
(ราวๆ พ.ศ.2272 หรือประมาณ 280 ปีมาแล้ว)
ประมาณอายุจากวิหารเก่าแก่





ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับศิลปะในสมัยอยุธยาตอนปลาย
ช่วงต้นรัตนโกสินทร์



มีเรือโบราญสมัยรัชกาลที่๔ ตั้งโชว์



พื้นที่ตั้งวัดนั้นอยู่ติดกับ แม่น้ำนครชัยศรี(แม่น้ำท่าจีน)
และคลองบางปลา (ปากคลอง)
ชาวบ้านจึงมักเรียกว่า "วัดบางปลา" จนติดปาก
จนเป็นชื่อของวัดมาจนถึงทุกวันนี้
เอกสารบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับอายุของวัดก็คือ
"นิราศสุพรรณ" ของสุนทรภู่
ท่านได้กล่าวไว้ตอนล่องเรือผ่านมาทางปากคลองบางปลาว่า
(๖๗) ๏ รุ่งเช้าเบาอกสริ้น............โศรกสบาย
ลาย่านบ้านขโมยหมาย.............มุ่งข้าม
น้ำขึ้นรื่นลมชาย..................เฉื่อยส่ง ตรงเอย
ทางเปลี่ยวเสียวทรวงซ้ำ.............สัตว์น้ำคล่ำขนองฯ

(๖๘) ๏ บางปลา ตาบ้านอยู่.........หญิงชาย
สองฮ่องสองเรือนราย................ร่ายกล้วย
ชาวป่าน่านอนสบาย.....................บ่ครั่น ตวันเอย
มีคู่อูเข้าด้วย.........................ดั่งนี้ที่สบายฯ

(๖๙) ๏ ซ้ายขวาป่าไผ่ซุ้ม............เซิงหนาม
สองฝั่งรังรำราม..................รกเรื้อ
แพงพวยผักบุ้งงาม...................งอนทอด ยอดเอย
บนบกนกกับเนื้อ.....................หว่างไม้ไผ่สลอนฯ



คุณยายคนนี้..อายุแปดสิบกว่าแล้ว ยังพายเรือแล่นชิว



บรรยกาศดีๆ ริมแม่น้ำนครชัยศรี



ย่าเป็นคนที่นี้..บ้านอยู่ข้างวัดบางปลา..ติดแม่น้ำ..
แต่งงานแล้ว..มาอยู่กับก๋งที่บางแค
ก๋งมาจากเมืองจีน.
ก๋งว่าก๋งเป็นคนไทยแล้ว...จะตายที่เมืองไทยเนี้ยแห่ละ
ทำอะไรๆตามประเพณีไทยทุกอย่าง
จากเคยไห้วเจ้า...ก๋งก็เปลียนเป็นทำบุญตักบาตรแทน..
ก๋งบอกว่าเสียเงินน้อยกว่า...แล้วทำได้ทุกวัน
เวลาตายไม่ต้องทำกงเต็ก..ให้สิ้นเปลือง..ให้สวดเผาแบบไทย
เอาเงินที่ซื้อฮวงซุ้ย..เก็บไว้ให้ลูกหลานซื้อที่อยู่-ที่ทำกินดีกว่า



เราก็มุ่งสู่วัดบางแค (นิมมานรดี)
เมื่อนึกย้อนหลังแล้วทุกร่างที่จากไป
ล้วนถูกเผาบนเชิงตะกอนเดียวกัน
ณ.ที่นี้ วัดบางแค(นิมมานรดี)
 เดี๋ยวนี้แม่แข็งขาไม่แข็งแรงเหมือนก่อนแล้ว
จะไปนครปฐมบ่อยๆ อย่างที่คิดไม่ไหว..
แต่ที่นี้แม่พายเรือไปหาเมื่อไรก็ได้..



ยังไม่จบ..นะค่ะ

มองออกไปนอกหน้าต่างในความเหงา
เคยมีเงาเคียงข้างยามสับสน
เคยได้ยินเสียงหยอกล้อกันสองคน
ท่ามกลางฝนโปรยปรายคล้ายว่ารอ
อีกนานไหมหนอว่ารอไหว
หรือมีใครมาใหม่ให้สับสน
อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจกับบางคน
ใครบางคนเหงาใจให้เฝ้ารอ

"คิดถึงนะค่ะ...พี่แป๋ม"