ขนมเบื้องญวน ขนมที่เข้ามาพร้อมกับชาวเวียดนามในสมัยรัชกาลที่ ๓

ขนมเบื้องญวน
(พิจารณาจากส่วนผสมและรสชาติแล้ว เห็นน่าจะเป็นอาหารว่าง มากกว่าจะเรียกว่าขนม)

ขนมเบื้องญวน เป็นขนมที่เชื่อกันว่าถูกนำเข้ามาเผยแพร่ในประเทศไทยโดยชาวเวียดนาม ซึ่งถูกกวาดต้อนมาระหว่างสงครามสยาม-เวียดนาม ในสมัยรัชกาลที่ ๓ จนปัจจุบันกลายเป็นขนมอีกชนิดหนึ่งที่ชาวไทยนิยมรับประทานกันในทุกๆ ภาคของประเทศ

บั๊ญแส่ว หรือที่เรียกกันในประเทศไทยว่า ขนมเบื้องญวน ตัวแป้งทำจากแป้งข้าวเจ้า ไข่แดง น้ำ และผงขมิ้น หรือกะทิ ละลายให้ข้น ตักแป้งเทลงในกระทะที่ทาน้ำมันไว้ให้เป็นแผ่นวงกลมค่อนข้างบาง นิยมยัดไส้ด้วยมันหมู กุ้ง และถั่วงอก แล้วพับให้เป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส รับประทานกับน้ำจิ้มอาจาดเพื่อแก้เลี่ยน

อาจาด เป็นน้ำจิ้มชนิดหนึ่ง ทำจากน้ำส้มสายชู น้ำตาลทราย และเกลือ ชิมรสชาติให้ได้สามรสตามชอบ มาตั้งไฟเคี่ยวจนมีลักษณะเหนียวหรือข้น ทิ้งไว้ให้เย็น แล้วจึงหั่นแตงกวา พริกชี้ฟ้า เป็นชิ้นๆ ผสมไปด้วยกัน

บั๊ญแส่วดั้งเดิม จะห่อด้วยใบมัสตาร์ด ใบผักกาดหอม ยัดไส้ด้วยใบสะระแหน่ ใบโหระพา หรือสมุนไพรอื่นๆ แล้วจิ้มด้วยเนื้อกเจิ๊ม (น้ำปลาของเวียดนามที่มีส่วนผสมของน้ำและมะนาว) ในภาคกลางจะรับประทานบั๊ญแส่วกับซอสเตือง ซึ่งประกอบด้วยตับ ซอสฮอยซิน และกระเทียม

กรอกแป้งให้เป็นแผ่นวงกลมค่อนข้างบางทั่วกระทะ

ไส้ขนมถูกดัดแปลงให้ถูกปากตามความชอบ และฐานะของแต่ละคน
สูตรไส้ขนมเบื้องญวนของร้านนี้มี 4 ชนิด ได้แก่ ถั่วงอก มะพร้าวขูดผสมสีส้มกวนกับน้ำตาลจนแห้ง ถั่วลิสงบด และ กุ้งแห้งฝอย