"เวลาเราทำบุญทุกครั้งจึงควรอุทิศกุศลให้เขาด้วย จะได้อโหสิกรรมต่อกัน ชีวิตเราจะได้เบาลง ไม่มีอุปสรรค"
เจ้ากรรมนายเวรที่น่ากลัวก็ได้แก่ พรหม เทวดา มนุษย์ด้วยกัน เพราะเขามีฤทธิ์ มีผลให้คุณโทษเราได้ ส่วนผีนั้น ไม่ว่าจะเปรต อสุรกาย หรือปีศาจต่างๆนั้น ทำอันตรายเราได้ยาก หากกรรมไม่สบช่องให้ เพราะว่าวาระกรรมเขาหนัก จึงไม่มีฤทธิ์มากจนถึงขั้นทำร้ายเรา หากเขาทำเราได้ เขาทำแล้ว ฆ่าแล้วไม่ปล่อยเราไว้หรอก ดังนั้นจึงอย่ากลัวจนเกินเหตุ
บางคนเคยทำแท้งมา เจ้ากรรมนายเวรก็คือลูกของตนเองนั่นเอง จิตเขาผูกอาฆาต เลยมาเกาะอยู่กับแม่ เป็นกึ่งผี กึ่งสัมภเวสี พอเกาะอยู่ไม่มีอะไรกิน เขาก็อาศัยกายทิพย์ในร่างโอปาติกะที่แทรกเกาะตามกายหยาบเรานั่นแหละ ดูดกินน้ำเลือดน้ำเหลืองในกายเรา พอกินในจุดนั้นไปนานๆ ก็ก่อให้เกิดการเป็นมะเร็ง เป็นเนื้องอก ผิดปรกติ บ้างก็เคยฆ่าสัตว์มา จิตวิญญาณมันก็เกาะในคนที่ฆ่าสัตว์นั่นแหละ ก็เป็นมะเร็ง จนกว่าจะรู้แล้วฉลาดทำบุญอุทิศกุศลให้
เมื่อเขาอภัยให้ โรคภัยที่เกิดจากเจ้ากรรมนายเวรเบียดเบียนนั้นจะหายเป็นปลิดทิ้งเลย เคยเจอมาหลายราย ทำบุญถูกจุดอุทิศให้เขาตามที่เขาต้องการแล้วก็เรียกร้องมา ทำให้ครั้งเดียวพอเลย โรคกรรมจุดนั้นหายเลย
คนเราเกิดมาล้วนมีกรรมด้วยกันทั้งสิ้นให้หมั่นทำบุญ ด้วยทาน ศีล ภาวนา แล้วอุทิศให้เขาบ่อยๆ แล้วจะดีเอง หนึ่งหละคือเวรเบาบางลง อุปสรรคในชีวิตก็จะลดลง สองบุญกุศลที่เราทำบ่อยๆนั่นแหละจะเบนชะตาชีวิตของเราให้เป็นไปในทางที่ดี ไม่จำเป็นต้องไปพึ่งหมอสะเดาะเคราะห์ที่ไหนให้สูญเสียเงินอีกต่อไป เพราะกรรมเราเวรเรา เราแก้เอาเองจะถูกจุดที่สุด เพราะเป็นหนี้ระหว่างเรากับเขา ใครจะเข้าใจไปกว่าเจ้าหนี้และลูกหนี้
บางทีคนสะเดาะทำไม่ได้จริง มาหลอกให้เราเสียเงินเสียทองเสียเวลา เราทำเองแก้เองดีที่สุด กรรมแก้ไม่ได้หรอก ทำแล้วต้องได้รับ แต่มีวิธีเบนผลของกรรมชั่ว ด้วยกรรมที่มีอำนาจตัดรอนกันหรือสร้างบุญที่มาเสริมบุญเก่า เพื่อให้หนุนโชคลาภมันใหญ่มากขึ้น แต่เรื่องของเวรตัดได้แน่นอน คือการขออโหสิกรรมต่อกัน แล้วอย่าไปสร้างใหม่ หากสร้างใหม่ต้องตามไปแก้อยู่เรื่อยๆ