'เธอ ความตายคือความสุข' : คำอำลา ของ จอมพล ป. พิบูลสงคราม

http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/262/14262/images/MyKing/SonOfRama5/ChaiNartNaReanTorn/009.jpg

จอมพล แปลก พิบูลสงคราม (ชื่อเดิมว่า "แปลก ขีตตะสังคะ")
ขอขอบคุณภาพจาก : เว็บไซต์ oknation.net

คำอาลา

หนังสือบันทึกแผ่นดินชุดวันนี้ในอดีต ตอนมิถุนาสู่อารยะ (สำนักพิมพ์สยามบันทึก ๒๕๕๓)โรม บุนนาค เขียนถึงนาทีอสัญกรรมของจอมพล ป.พิบูลสงคราม ที่ญี่ปุ่น เมื่อวันที่ ๑๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๐๗

- ๑๙ กันยายน ๒๕๐๐ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ยึดอำนาจ จอมพล ป.ควบรถเผ่นจากทำเนียบ มุ่งสู่ชายทะเลจังหวัดตราด ต่อเรือเล็กไปเกาะกง สมเด็จนโรดม สีหนุ ส่งเรือรบมารับไปพักที่วังในพนมเปญ

- ๒ ธันวาคม จอมพล ป.ออกจากพนมเปญไปโตเกียว พักที่บ้านนักธุรกิจญี่ปุ่นเกือบปี แล้วไปพักต่อที่เมืองเบิร์คเลย์ รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา เที่ยวอย่างมีความสุขเกือบปีแล้วก็ย้อนกลับไปอยู่ที่บ้านหลังเก่าชานกรุงโตเกียว

- ๒๘ มิถุนายน ๒๕๐๓ ไปอินเดีย อุปสมบทที่วัดไทยพุทธคยา ๓ สิงหาคม ลาสิกขาบท ๒๗ สิงหาคม เดินทางกลับญี่ปุ่น คราวนี้ไปซื้อบ้านหลังเล็กๆ ที่เมืองซากามิฮารา ห่างโตเกียว ๓๐ กม. ใช้ชีวิตเรียบง่าย ไปจ่ายตลาดทุกวัน

รายละเอียดเรื่องราวต่อไปนี้ โรม บุนนาค ใช้ข้อมูลจากบันทึกของจิรวัสส์ ปันยารชุน ธิดาจอมพล ป.

๙ มิถุนายน ๒๕๐๗ คุณพ่อคุณแม่เดินทางไปโตเกียวโดยรถไฟ ไปเอารถยนต์ที่ซ่อมไว้ในอู่ซ่อมแล้วแวะซื้อส้ม องุ่น เอาไปเยี่ยมเพื่อนชาวญี่ปุ่น ที่ป่วยเป็นมะเร็ง ตอนลากลับคุณพ่อมีความสุขที่พูดคุยให้คนเจ็บรู้สึกสดชื่นขึ้นมาก

“ถ้าผมตายตอนนี้ ผมก็พอใจ เพราะชีวิตผมได้ทำงานอย่างสมบูรณ์แล้ว” คุณพ่อพูดกับเพื่อนญี่ปุ่นอีกคน

สองวันจากนั้น คุณพ่อใช้ชีวิตเหมือนทุกวัน ลงสวนปลูกต้นไม้พรวนดิน ฟังวิทยุข่าวโลก จนเช้าวันที่ ๑๑ มิ.ย. รับประทานอาหารเช้าเสร็จ เมื่อเวลา ๙ นาฬิกา คุณพ่อก็เปลี่ยนย้ายกระถางต้นไม้ประดับห้อง

“ท่านชอบทำประจำ ย้ายจากมุมโน้นมาวางมุมนี้”

เสร็จจากย้ายต้นไม้...คุณพ่อชวนคุณแม่ขับรถไปรับครูสอนภาษาญี่ปุ่น เรียนภาษาญี่ปุ่น

คืนนั้น ก่อนอาหารมื้อค่ำ คุณพ่อลงไปในสวนย้ายต้นปาล์มเล็กซึ่งเพิ่งซื้อมาปลูก คุณแม่ชอบต้นปาล์มต้นนี้มาก เพราะเป็นชนิดเดียวที่เห็นในเมืองไทย “ฉันจะเอามาปลูกให้เธอทางด้านนี้ เธอจะได้มองเห็น” คุณพ่อว่า

คุณพ่อเปิดโทรภาพ ดูหนังเรื่องแก๊งเด็กจอมซน หัวเราะขบขัน ขณะรับประทานอาหาร ท่านมีความสุขมาก

รับประทานอาหารเสร็จ คุณพ่อเดินขึ้นข้างบน ตอนนี้เอง ท่านบ่น “เจ็บหน้าอก” นี่คือคำบ่นประจำ คุณแม่ตามขึ้นไป เห็นคุณพ่อกำลังกินยาถามว่า “เธอเป็นอย่างไรบ้าง”

คุณพ่อเดินลงข้างล่าง เดินออกไปในสวน บอกคุณแม่ “สูดหายใจอากาศสดชื่น ค่อยหายเจ็บ” คุณแม่ชวนเข้าบ้าน สักครู่ท่านก็เดินขึ้นห้องนอน คุณแม่ตามขึ้นไป เห็นคุณพ่อเอาไฟฉายตรงหน้าอก แล้วบอกว่า “ยังไม่หายเจ็บ”

คุณพ่อยอมให้คุณแม่โทรศัพท์เรียกหมอ หมอมาถึงก็โทรศัพท์ไปหาหมออีกคนที่โรงพยาบาล

ต่อจากนั้น เป็นช่วงเวลาที่ฉุกละหุก นาฬิกาบอกเวลา ๒๑ นาฬิกากว่า คุณพ่อบอก “ฉันรู้สึกจะเป็นหัวใจวาย” คุณแม่ร้องว่า “ไม่จริงๆ เธออย่าพูดอย่างนั้น” ตอนนั้นเข็มเครื่องวัดหัวใจ ที่เต้นขึ้นๆลงๆ ก็หยุดลง

คำอำลาสุดท้ายของคุณพ่อ “เธอ ความตายคือความสุข”

เธโรม บุนนาค บันทึกทิ้งท้าย...๑๔ มิถุนายน ๒๕๐๗ มีพิธีฌาปนกิจศพจอมพล ป. ที่วัดเรอิเกนจิ ๒๗ มิถุนายน อัฐิถูกนำไปบรรจุไว้ที่เจดีย์วัดพระศรีมหาธาตุ บางเขน ร่วมกับผู้เปลี่ยนแปลงการปกครอง ๒๔ มิถุนายน ๒๔๗๕ ซึ่งมีเพื่อน ๓ ทหารเสือคณะราษฎรรวมอยู่ด้วย

เพื่อนเหล่านี้ เมื่อมีชีวิตเคยแตกแยกกัน แต่วาระสุดท้ายก็กลับมาอยู่รวมในเจดีย์เดียวกัน....หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ - ๒๓ มีนาคม ๒๕๕๗

จอมพล ป. พิบูลสงคราม และท่านผู้หญิงละเอียด พิบูลสงคราม
ขอขอบคุณภาพจาก : เว็บไซต์ nnr.nstda.or.th