.เอาล่ะ!...มาถึงคิวผู้อาวุโส
จะเล่นผาดโผนอย่างพวกเด็กๆ สังขารและวัยย่อมไม่เอื้ออำนวย
กิจกรรมหลักจึงมีเพียงเดินกินลมทะเลพอเพลินๆ
แล้วมานั่งจับจองที่นั่ง (
ความจริงไม่ต้องจองเลย)
...หาดยาวนับสิบกิโลเมตร มีผู้นั่งเก้าอี้ผ้าใบนับแล้วไม่ถึงสิบแห่ง..
ชายหาดเกือบไร้ผู้คนเสียจริงๆ ผู้อ่านคงพอจะทราบว่าเป็นผลสืบเนื่องจากปัจจัยใด
แม่ค้าอาหารอร่อยริมหาด ชื่อ "วารินทร์" เล่าว่า เศรษฐกิจไม่ดี ยอดขายตกต่ำมาก
คนมาเที่ยวทะเลไม่ค่อยซื้ออาหารกิน บางวันขายอาหารตามสั่งได้เพียง 1 ชุดเท่านั้น
(1 ชุด ขายได้ประมาณ 500 - 1,500 บาท ซึ่งหมายรวมถึงต้นทุน+กำไร)
อาหารชุดนี้ประมาณ 2,500 บาท
พวกเรานั่งกิน - นั่งคุย ตั้งแต่เย็นถึงเกือบตีหนึ่ง
จึงตะกายขึ้นห้องพักซึ่งอยู่ตรงข้ามร้านอาหาร
"ปลาหมึกนึ่งมะนาว"
หมึกตัวโตๆ สด-กรอบ ราดน้ำปรุงรสจัดจ้าน...สะใจจริงๆ
ปิดท้ายด้วยบุคคลอันเป็นที่รักของเพื่อนฝูง
รู้ได้ด้วยถ้อยคำอัน 'แสดงถึงความปรารถนาดี' ไล่ตามหลัง
"เดินหน้ายาว.ว.ว.พี่กิมเล้ง...ที่บ้านไม่มีอะไรน่าห่วง!"
![[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้](http://www.sookjai.com/external/Black-Ribbon.png)
