[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้

Fuck Advertise !!

[sometime]

Tweet

ซีอุย1-1

ซีอุยผู้น่าสงสาร

เมื่อตอนเด็ก ๆ ข้าพเจ้า(บางครั้ง)เป็นเด็กที่ดื้อและซน ร้องให้งอแง ทุกวันที่ร้องไห้งอแง หรือ ขี้เกียจไปโรงเรียน พ่อกับแม่จะขู่ว่า เดี๋ยว ซีอุย มา กินตับน่ะ
(บางครั้ง)ก็กลัวหยุดร้องทันที ในสมัยนั้น(บางครั้ง)เพิ่งเข้าเรียนอนุบาล แม่มักพูดถึง ซีอุย อยู่บ่อย ๆ ทำให้เข้าใจว่า ซีอุย เป็นคนแขก หน้าตา - น่ากลัว ผมยาวและหนวดเครารุงรัง เรื่องราวของ ซีอุย ถูกกล่าวขานเป็นเวลาหลายปีในสมัยนั้น พ........ศ.........2501 - 0207 ซึ่งในขณะนั้น
(บางครัง)อายุเพิ่งจะ 4 - 5 ขวบ เข้าเรียนอนุบาลจนถึงประถม 1 เด็ก ๆ ที่เกิดทันในสมัยนั้น (รุ่นเดียวกับ บางครั้ง)ต่างก็กลัว ซีอุย กันทุกคน
สมัยนั้น บ้านเมืองยังไม่มีเทคโนโลยีต่าง ๆ เหมือนสมัยนี้ โทรทัศน์ก็จะเป็น โทรทัศน์ ขาว - ดำ ในสมัยนั้นน่ะ ถ้าบ้านไหนมีโทรทัศน์ดูก็ถือว่าเป็นคนมีฐานะพอมีอันจะกิน(คนรวย) ว่างั้นเหอะ..................อารัมพบทตั้งนาน เข้าเรื่องของ ซีอุย เลยดีกว่าเนอะ

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

ซีอุย แซ่อึ้ง เสียชีวิต 16 กันยายน พ.ศ. 2502 เป็นชื่อของฆาตกรที่ฆ่าเด็กและนำตับมาต้มกินในช่วงปี พ.ศ. 2497-2501 โดยมีเด็กอย่างน้อย 6 คนที่ถูกนายซีอุยสังหาร ซึ่งภายหลังถูกนำมาทำเป็นภาพยนตร์ในชื่อเดียวกัน
ซีอุย อาศัยเป็นชาวจีนโพ้นทะเลเข้ามาใน เมืองไทยและขึ้นฝั่งที่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ มีชื่อจริงว่า หลีอุย แซ่อึ้ง แต่คนไทยที่นั่นนิยมเรียกเพี้ยนเป็น ซีอุยซีอุยทำงานด้วยการรับจ้างทำสวนผักและรับจ้างทั่วไป มีนิสัยชอบเกาหัวและหาวอยู่เสมอ ๆ บุคลิกชอบเก็บตัว และนายซีอุยได้จับเด็กมาผ่าเอาตับมากินโดยเชื่อว่าเชื่อว่าเป็นยาอายุวัฒนะ โดยได้ทำการฆ่าเด็ก 3 รายแรก ที่ อำเภอทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และสุดท้ายถูกจับได้หลังจากคดีฆาตกรรมในจังหวัดระยอง ซึ่งสุดท้ายเขาถูกจับขังคุกและประหารชีวิตด้วยการยิงเป้า ในวันที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2502 ก่อนถูกประหารซีอุยรับว่า เมื่อสมัยอยู่เมืองจีน ได้ถูกเป็นเกณฑ์เป็นทหารไปรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้กินเนื้อมนุษย์เป็นครั้งแรกจากศพของเพื่อนทหารด้วยกัน จึงติดใจในรสชาติ เนื่องด้วยไม่มีอะไรจะกิน
ภายหลังมีการสืบค้นคดีโดยรายการโทรทัศน์ บางอ้อ ทางช่อง 9 รวมทั้งรายการ ย้อนรอย ทางไอทีวี มีหลักฐานพยานและรูปคดีที่บ่งชี้ว่า ซีอุย ไม่ได้ฆ่าเด็กทุกคน มีเพียงเด็กคนสุดท้ายเท่านั้นที่เป็นหลักฐานมัดตัว ขณะตำรวจได้เข้าจับกุมหลังจากซีอุยลงมือฆ่า และอวัยวะในร่างกายของเหยื่อทุกรายก็ไม่ได้สูญหาย จึงเป็นที่สงสัยว่าเหตุใด ซีอุย จึงรับสารภาพว่าเป็นผู้ฆ่าเหยื่อทุกราย และนำอวัยวะมากิน ซึ่งก็ยังเป็นประเด็นของรูปคดีที่ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้แน่ชัดในปัจจุบัน บ้างก็เชื่อว่าเจ้าหน้าที่ของไทยได้ให้สัญญากับซีอุยว่าให้ซีอุยรับสารภาพ แล้วจะจัดการให้ได้กลับเมืองจีน ด้วยความที่ไม่จัดเจนในภาษาทำให้ซีอุยรับสารภาพ และถูกประหารชีวิตในที่สุด ซึ่งชาวบ้านร่วมสมัยที่ยังอาศัยในพื้นที่บางคนที่ยังมีชีวิตอยู่เชื่อว่าซี อุยไม่ได้เป็นฆาตกรตัวจริง
ศพของซีอุยถูกเก็บเพื่อนำมาตรวจสอบ โดยเก็บรักษาไว้ที่โรงพยาบาลศิริราช โดยยังคงถูกเรียกชื่ออย่างไม่เป็นทางการว่า พิพิธภัณฑ์ซีอุย
เรื่องราวของซีอุยได้ถูกเล่าขานต่อ ๆ กันมาในสังคม และถูกสร้างเป็นละครโทรทัศน์และภาพยนตร์หลายครั้ง............

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B8%A2

http://forums.212cafe.com/boxser/

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

..............................................ซีอุย 2.............................................

สยองขวัญสั่น ประสาทไปทั่วประเทศกับเรื่องราวของนายสุริยา โพธิ์แสง อายุ 18 ปี ที่ก่อคดีฆ่าแหวะท้องด.ช.ลิขิต โพธิ์แสง อายุ 9 ขวบ นักเรียนชั้นป.2 โรงเรียนบ้านโนนสะอาด อ.คอนสวรรค์ จ.ชัยภูมิ น้องชายแท้ ๆ
ไม่ใช่แหวะท้องธรรมดา แต่ควักเอาตับไตไส้พุงออกมากินสดๆ!!!
ซีอุย 2 หรือ ซีอุย2547  คือชื่อฉายาที่เรียกขานพฤติกรรมของนายสุริยา เนื่องจากมีวิธีการและความวิปริตเหมือนกับ ซีอุย เจ้าตำรับมนุษย์กินคนเมื่อ 50 ปีก่อน ซีอุย หรือนาย ซีอุย แซ่อึ้ง ชาวจีนโพ้นทะเล เป็นตำนานแห่งความวิปริตและโหดเหี้ยมที่สุด เท่าที่เคยเกิดขึ้นมาในเมืองไทย
มีเด็กชายและหญิงอย่างน้อย 7 คนตกเป็นอาหารของมนุษย์วิปริตรายนี้ ซึ่งมีความเชื่อว่ากินเครื่องในคนแล้วจะมีกำลังวังชาแข็งแรงกว่าปกติ
ซีอุยอาละวาดสร้างความผวาไปทั่วประเทศระหว่างปีพ.ศ.2497 - 2501 ก่อนที่จะถูกจับกุมและประหารชีวิตในเวลาต่อมา
ใครจะคาดคิดว่า 50 ปีผ่านไปจะเกิดเหตุทำนองเดียวกันขึ้นอีก..............................................!
เรื่องราวของซีอุย 2 เปิดฉากขึ้นเมื่อวันที่ 26 สิงหาคมที่ผ่านมา เมื่อชาวบ้านกุดโดน ม.7 ต.โนนสะอาด อ.คอนสวรรค์ กลุ่มหนึ่งเดินผ่านทุ่งหญ้าร้าง แทบช็อกเมื่อพบศพเด็กชายในชุดนักเรียนนอนหงายหน้าเสียชีวิตอยู่
เป็นการเสียชีวิตสยดสยองที่สุดเท่าที่เคยมีการพบเห็น เพราะหนูน้อยถูกมีดผ่าท้องควักเอาตับไตไส้พุงออกมากองอยู่ข้างนอก!!!
พ.ต.ต.เฉลิม ฦาชา สารวัตรเวรสภ.อ.คอนสวรรค์ นำกำลังเดินทางมาที่เกิดเหตุหลังได้รับแจ้ง สิ่งที่พบทำให้ทุกคนต้องตัวแข็งทื่อ
ด.ช.ลิขิต ถูกฆาตกรวิปริตจับมัดมือไพล่หลัง ลำคอมีรอยถูกรัด ศีรษะถูกทุบอย่างแรง หน้าอกมีรอยมีดแทงทะลุกลางหลังเป็นแผลขนาดใหญ่ บนลำตัวมีลำไส้กองใหญ่วางอยู่ บางส่วนพันไว้กับกอหญ้า
ที่สร้างความประหลาดใจให้แพทย์เพราะไม่พบตับและหัวใจ แถมมีอวัยวะบางส่วนมีรอยเหมือนถูกฟันกัด
ระหว่างนั้นพ่อแม่ของ ด.ช.ลิขิตทราบข่าวร้ายรีบมาดูลูกชาย เมื่อเห็นสภาพทั้งคู่เข้าไปกอดศพและร่ำไห้จนเป็นลม
ตำรวจสอบถามชาวบ้านให้การว่าเห็น ด.ช.ลิขิต ครั้งสุดท้ายเมื่อเย็นวานนี้ โดยเดินเข้ามาใกล้จุดเกิดเหตุพร้อมกับนายสุริยา
พี่ชาย ก่อนหายตัวไปกระทั่งมาพบเป็นศพสยอง
ส่วนนายสุริยาก็ยังไม่มีคนพบเห็นเช่นกัน ถึงตอนนี้ชาวบ้านและญาติพี่น้องเริ่มสงสัยว่า หรือฆาตกรโหดจะเป็นพี่ชายของเหยื่อเอง !
จากคำให้การตำรวจเริ่มสงสัยเช่นกัน เพราะนายสุริยาเคยมีประวัติเป็นโรคประสาทต้องเข้ารักษาตัวเนื่องจากชอบกิน เครื่องในสัตว์ดิบ ๆ
จนเมื่ออาการดีขึ้นพ่อแม่ก็รับกลับมาอยู่บ้าน แต่ต่อมายังเสพยาจนอาการกำเริบแต่ไม่รุนแรงนัก จนเมื่อเร็วๆนี้บ่นว่าอยากกินเครื่องในคน เพราะกินของสัตว์เบื่อแล้ว แต่ไม่มีใครสนใจเพราะคิดว่าพูดไปตามประสาคนสติไม่ดี
แต่ถึงตอนนี้ไม่น่าจะเป็นการพูดอย่างเดียวแล้ว!!!
อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมาตำรวจและชาวบ้านที่ออกกันตามหาก็พบนายสุริยา นั่งเหม่อลอยอยู่บริเวณเถียงนาห่างจากจุดพบศพไม่มากนัก
สภาพที่เห็นมั่นใจได้ว่าไอ้หมอนี่เป็นฆาตกรแน่ เพราะเนื้อตัวเปรอะไปด้วยเลือดสดๆ และเมื่อค้นตัวยังพบเครื่องปรุงประเภทพริกไทย เกลือป่นซุกอยู่ด้วย
ตำรวจคุมตัวซีอุย 2 มาสอบปากคำซึ่งให้การวกไปวนมา แต่จับใจความได้ว่าเป็นคนลงมือฆ่าน้องชายเพราะอยากลองกินเครื่องในคน
วันเกิดเหตุคือวันที่ 25 สิงหาคม หลังจากน้องชายเลิกเรียนถึงบ้าน ก็ชวนออกมาหาพ่อแม่ที่ทำงานอยู่ในสวน ระหว่างทางเมื่อมาถึงที่เปลี่ยวนายสุริยาก็ใช้ท่อนไม้ทุบหัวน้องชาย ก่อนจับมัดมือ-เท้า และใช้เชือกรัดคอแขวนกับต้นไม้!!!
ก่อนที่จะเริ่มลงมือผ่าท้องควักเครื่องในออกมา โดยนำไปล้างในโอ่งน้ำใกล้ๆกัน ก่อนเหยาะเครื่องปรุงเพิ่มรสชาติ จากนั้นก็ปล่อยศพลงจากต้นไม้ แอบมานั่งกินอยู่ที่เถียงนา จุดที่ตำรวจเจอตัวนั่นเอง
ตำรวจแม้จะจับกุมนายสุริยา แต่ก็ต้องส่งไปตรวจสภาพจิต ซึ่งดูแล้วเข้าข่ายโรคประสาทอย่างรุนแรง
พฤติกรรมของนายสุริยา ถูกนำไปเปรียบเทียบกับต้นตำรับฆ่าเด็กกินหัวใจและตับไตที่โด่งดังที่สุดใน เมืองไทยคือ ซีอุย หรือนายซีอุย แซ่อึ้ง ชาวจีนโพ้นทะเล ที่เข้ามาอยู่เมืองไทยเมื่อ 50 กว่าปีก่อน
ซีอุยสร้างตำนานวิปริตสุดสยองด้วยการลวงเด็กชาย - หญิงไปฆ่าผ่าท้องควักตับไต ไส้พุงออกมาต้มกิน ! ! !
ระหว่างปีพ.ศ.2497-2501 ซีอุยก่อเหตุถึง 7 คดี เป็นคดีฆ่า 6 คดีและพยายามฆ่า 1 คดี เหยื่อเป็นเด็กหญิง 6 คนและชาย 1 คนอายุระหว่าง 5-10 ขวบ โดยคดีสุดท้ายคือฆาตกรรมด.ช.สมบุญ บุณยกาญจน์ อายุ 8 ขวบ ที่ต.เขาไผ่ อ.เมืองระยอง เมื่อวันที่ 27 มกราคม 2501
คดีนี้เป็นคดีเดียวที่มีพยานหลักฐานชัดเจน และจับได้ขณะที่ซีอุยพยายามทำลายศพ กระทั่งนำไปสู่คำสารภาพในคดีอื่นๆอีก 6 คดีก่อนหน้านี้ !
ก่อนที่ซีอุยจะถูกจับกุมมีเด็กชาย-หญิงหลายจังหวัดถูกฆ่าผ่าท้อง แต่ไม่มีเบาะแสสาวไปถึงฆาตกรแม้แต่ครั้งเดียว
มีเพียงรายแรกซึ่งเป็นรายเดียวที่รอดชีวิตมาได้ โดยหลบหนีเข้าไปในป่าไผ่ทำให้ซีอุยตามเข้าไปไม่ได้ แจ้งกับตำรวจว่าฆาตกรเป็นคนจีน รูปร่างสันทัด ตัดผมสั้นเกรียนแต่เพลานั้นเป็นช่วงที่มีชาวจีนนั่งเรือ หนีความยากจนจากจีนแผ่นดินใหญ่เข้ามาเมืองไทยจำนวนมาก และแทบทุกคนมีลักษณะคล้ายกับคนร้ายที่เหยื่อให้การ
จนมาถึงรายของด.ช.สมบุญ ซึ่งซีอุยมาทำงานสวนกับพ่อแม่ของเหยื่อ และเพียง 5 วันเท่านั้นซีอุยก็ลงมือขณะที่อยู่
กับเด็กเพียงลำพังจนเมื่อพ่อ - แม่เด็กกลับมาถึงบ้านและไม่พบทั้งลูกชายและลูกจ้าง
ตำรวจออกติดตามจับกุมซีอุยได้ขณะพยายามทำลายศพเด็ก จึงคุมตัวมาสอบสวนผ่านล่าม ซึ่งซีอุยให้การสารภาพและยอมรับอีก 6 คดีที่ก่อเหตุเอาไว้ด้วยและเมื่อตำรวจเรียกเด็กหญิงคนแรกที่รอดคมมีดมาดูตัว ก็ชี้ยืนยันว่าซีอุยคือคนร้ายที่พยายามสังหารเธอ
จากคำให้การของซีอุย พบว่าขึ้นเรือจากเมืองซัวเถาเข้าเมืองไทยทางต.ทับสะแก จ.ประจวบฯ เมื่อปีพ.ศ.2489 โดยมีญาติที่หลบหนีมาก่อนมารอรับและทำเรื่องรับรองให้อยู่เมืองไทยได้
จากนั้นซีอุยก็เดินทางไปโน่นมานี่หลายจังหวัด ก่อนที่จะย้อนกลับมาปักหลักช่วยทำสวนกับญาติที่ต.ทับสะแก อ.เมือง จ.ประจวบฯ
ที่นี่เองซีอุยลงมือฆ่าเด็ก 3 ราย และพยายามฆ่า 1 ราย
รายแรกเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 10 เมษายน 2497 ซีอุยพยายามฆ่าด.ญ.บังอร ภมรสุต อายุ 8 ขวบ ขณะที่เด็กหญิงออกไปซื้อของในตอนค่ำ และถูกซีอุยดักฉุดจากนั้นพยายามแทงคอแต่เด็กดิ้นจึงไม่ถูกจุดสำคัญ ทำให้ซีอุยโมโหจับโยนเข้าไปในกอไผ่ พลอยทำให้ตัวเองไม่สามารถตามเข้าไปทำร้ายได้!??
ถัดมาวันที่ 9 พฤษภาคม ปีเดียวกัน ซีอุยลงมือสำเร็จด้วยการฆ่าด.ญ.นิด แซ่ภู่ อายุ 10 ขวบ ซีอุยใช้ขนมล่อเด็กออกมาจากงานวัดแห่งหนึ่ง ก่อนอุ้มเข้าป่าแทงคอจนเสียชีวิต และผ่าท้องควักเอาหัวใจกับตับกลับมาต้มกินที่บ้าน
รายที่ 3 คือด.ญ.ลิ้มเฮียง แซ่เล้า อายุ 9 ขวบ ชาวต.ทับสะแกเช่นกัน ถูกฆ่าลักษณะเดียวกับรายที่ 2 เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน ปีเดียวกัน
ถัดมาวันที่ 27 ตุลาคม ปีเดียวกัน ซีอุยก็ลงมือสังหารด.ญ.หงั่น แซ่ลี้ อายุ 10 ขวบ ที่ต.สามร้อยยอด
จากนั้นซีอุยหลบหนีออกจากพื้นที่เข้ากรุงเทพฯ และก่อเหตุอีกครั้งบริเวณสถานีรถไฟสวนจิตรลดา ด้วยการฆ่าด.ญ.ลี่จู แซ่ตั้ง อายุ 5 ขวบ เมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน ปีเดียวกัน นับเป็นเหยื่อรายที่ 5
ซีอุย หนีจากกรุงเทพฯมาทำงานที่นครปฐม และก่อเหตุฆ่าเหยื่ออีกรายคือด.ญ.ซิ่วจู แซ่ตั้ง อายุ 7 ขวบ บริเวณองค์พระปฐมเจดีย์ เมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2500
แต่ฆาตกรต่อเนื่องที่โด่งดังที่สุดของเมืองไทย ก็ยุติบทบาทมนุษย์กินเด็กนานเกือบ 1 ปี ก่อนที่จะมาก่อเหตุครั้งสุดท้ายที่จ.ระยอง เมื่อวันที่ 27 มกราคม 2501 กระทั่งถูกจับกุมได้
คำสารภาพของซีอุยนำมาสู่คำตัดสินประหารชีวิต และถูกยิงเป้าเมื่อวันที่ 16 กันยายน 2502 ก่อนที่คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล จะทำเรื่องขอศพไปตรวจสอบสมอง
คณะแพทย์เก็บรักษาศพฆาตกรต่อเนื่องอยู่ในพิพิธภัณฑ์นิติเวชศาสตร์ ตึกอดุลยเดชวิกรม โรงพยาบาลศิริราช
ซึ่งเป็นที่เก็บหลักฐานทางคดีสำคัญ ๆ มากมาย เช่น นวลฉวี ฯลฯ
แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือศพของซีอุยนั่นเอง จนมีชื่อเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า"พิพิธภัณฑ์ซีอุย"มาจนทุกวันนี้
สิ่งที่น่าสนใจในคดี ซีอุย เกิดขึ้นในอีกหลายสิบปีให้หลัง มีการรื้อข้อมูลเก่าๆขึ้นมาตรวจสอบและตั้งคำถามว่า
ซีอุยเป็นฆาตกรจิตวิปริต หรือเป็นเพียงแพะรับบาปโดยมีการจับพิรุธและตั้งข้อสังเกตคดีนี้หลายประการด้วยกัน เริ่มจากคำให้การที่สับสนของซีอุยเอง ตั้งแต่การเข้ามาเมืองไทยว่าขึ้นฝั่งไทยที่ต.ทับสะแก หรือกรุงเทพฯกันแน่
หรือการรับสารภาพในคดีก่อนที่จ.ระยอง อีก 6 คดี เพราะถูกหลอกหรือเป็นความเข้าใจผิดของซีอุย ว่าหากรับสารภาพไปแล้วจะถูกส่งตัวกลับประเทศจีนเท่านั้น เนื่องจาก 6 คดีก่อนหน้านี้ตำรวจไม่มีหลักฐานใดๆระบุเลยว่าซีอุยคือฆาตกร นอกจากคำรับสารภาพของเจ้าตัวเท่านั้น
และคำรับสารภาพก็สับสน และบางเรื่องไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาเกิดเหตุอีกด้วย!??
ไม่เพียงเท่านั้นในจำนวน 6 ศพที่ซีอุยก่อเหตุ มีบางศพที่ไม่ได้ถูกควักหัวใจและตับออกมากิน ซึ่งน่าจะผิดวิสัยในการฆาตกรรม เพราะระบุกันว่าซีอุยฆ่าเด็กเพราะต้องการกินอวัยวะภายใน
อีกจุดหนึ่งก็คือรอยต่อเรื่องเวลาระหว่างคดีที่ 6 กับคดีที่ 7 ทิ้งช่วงห่างกันนานเกือบ 1 ปี ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ซีอุยก่อเหตุถึง 6 คดีซ้อนๆในเวลาไม่ถึง 1 ปีหรือ 4 คดีแรกที่เกิดยังต.ทับสะแก โดยเฉพาะคดีแรกที่เหยื่อรอดตายมาได้ กลับไม่มีความพยายามที่จะติดตามคนร้าย ปล่อยให้ซีอุยลอยนวลและอยู่ในพื้นที่ก่อเหตุอีก 3 ครั้งซ้อนมีการตั้งข้อสังเกตไว้มากมายหลายเรื่อง และบางเรื่องหาข้อพิสูจน์ไม่ได้แม้ในปัจจุบันนี้
อย่างไรก็ตามฝ่ายที่เชื่อว่าซีอุยคือฆาตกรแน่นอน ยกสิ่งสำคัญที่สุดออกมาหักล้างตั้งแต่ซีอุยถูกจับกุม ก็ไม่มีคดีวิปริตแบบนี้เกิดขึ้นอีกเลย !

จาก.........................................หนังสือพิมพ์ข่าวสด ฉบับวันที่ 29 สิงหาคม 2547 หน้า 2

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

หลาย ๆ คนอาจเคยไป พิพิธภัณฑ์โรงพยาบาลศิริราช ชั้น 2
สิ่งที่สะดุดตาสำหรับการมาครั้งแรก มันไม่ใช้เครื่องมือแพทย์หรืออวัยวะดอง แต่มันคือโครงร่างของผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ที่ยืนอยู่ในตู้กระจกขนาดใหญ่ ร่างกายแห้งเหี่ยว เหลือแต่หนังหุ้มกระดูก โครงหลังบิดเบี้ยว ที่ถูกดองเก็บไว้อย่างดี เพื่อให้อนุชนรุ่นหลังได้ศึกษา
มันเป็นโครงร่างมนุษย์ร่างเดียว ในประเทศไทย ที่ได้รับเกียรติสูงสุดนี้ ที่เป็นอาชญากรคนสำคัญของแผ่นดิน ที่เลื่องลือกล่าวขานกันเนิ่นนานและเป็นตำนานที่ไม่ลืมเลือนเขาคือ ซีอุย แซ่อึ้ง ปีศาจฆาตกรกินคน
ทุกพื้นที่ ที่เขาเดินทางไป ศพแล้วศพเล่าเกิดจากการกระทำของเขา ทั้งข่มขื่น ทั้งฆ่า และผ่าศพเพื่อควักเอา อวัยวะภายในของเหยื่อออกมากิน
ทั้ง ๆ ที่เขาไม่อาชญากรอัจฉริยะ แต่เขาก็สามารถสังหารเหยื่อถึง 6 ศพ และเขาอยู่รอดลอยนวลกว่า 5 ปี
เพราะอะไรเล่าที่ทำให้เขากลายเป็นปีศาจฆาตกรกินคนที่โหดเหี้ยมถึงเพียงนี้

..................................................กำเนิด ซีอุย.................................................

ณ.ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน พ.ศ. 2470 ใน ซัวเถา เด็กชายคนหนึ่งได้ลืมตาดูโลกขึ้น เขาเป็นลูกคนที่ 3 จากพี่น้อง12 ของนายฮุนฮ้อ กับ นางไป๋ติ้ง แซ่อึ้ง
พวกเขาได้ตั้งชื่อเด็กคนนี้ว่านาย หลีอุย แช่อึ้ง แต่พวกเราชาวสยามต่างรู้จักนามว่า ซี อุย
ทั้งสองมีอาชีพทำไร่มีฐานะ มีค่อนข้างยากจน และมีลูกมาก ซีอุยจึงขาดการดูแลจากพ่อแม่ ชั่วชีวิตของเขา เขาดำเนินชีวิตตามความพอของตนเองเป็นที่ตั้งออกจากบ้านไปเที่ยวในที่ต่าง ๆ
เขาเกิดมาเป็นคนตัวเล็กเมื่อเปรียบเทียบเด็กวัยเดียวกัน (แม้เขาจะโตเป็นหนุ่ม เขาก็มีความสูงแค่ 150 เซนติเมตร) สาเหตุนี้เองเขามักถูกเด็กรอบข้างข่มเหงรังแกมาโดยตลอด มันเจ็บทั้งกายและใจจนกระทั้ง.................
วันหนึ่งมีมีนักบวชชรารูปหนึ่งเกิดนึกสงสารเด็กที่มักถูกรังแกจากเด็กวัยเดียว กัน เขาจึงได้คำแนะนำน่ากลัวกับเขาอย่างหนึ่งว่า...........................

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

นายต้องกินหัวใจและตับของคน นายจะได้มีพลังมหาศาลเพื่อต่อสู้กับคนมารังแกได้
ซีอุย น้อยเชื่อคำแนะนำที่แสนชั่วร้ายอย่างสนิทใจ เขาเชื่อโดยไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นจริงหรือไม่ เขาเริ่มหันกินเนื้อสด ๆ เริ่มต้นด้วยการฆ่าสัตว์กินเครื่องใน เช่น ตับ ไต หัวใจ โดยคนรอบข้างไม่ห้ามปรามเพราะเขายังเด็กอยู่ความทมิฬหินชาติได้เริ่มต้นมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว พ.ศ.2488
ซีอุยอายุครบ 18 ปี เขาเป็นหนุ่มฉกรรจ์ เขาถูกเกณฑ์ไปร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 เขาประจำอยู่หน่วยรบทหารราบที่ 8  ในขณะที่จีนและ ญี่ปุ่นทำสงครามอยู่เขาถูกส่งไปรบในสมรภูมิพม่า แนวสนามรบตามรอยต่อตะเข็บแดนของประเทศจีน
เป็นเวลาเกือบ ปีเต็ม ๆ ที่เขาต้องเสี่ยงอันตรายจากห่ากระสุนปืนจากข้าศึก กระสุนเหล่านั้นปลิดชีวิตเพื่อน ๆ ของเขา ล้มตายดุจใบไม้ร่วง ตัวเขาก็ถูกยิงได้รับบาดเจ็บสาหัส ต้องทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส จากการสู้รบ ความหนาวเหน็บ และความอดอยากยากแค้น จนกระทั้งหน่วยรบของซีอุยพลาดท่าตกวงล้อมของข้าศึก เสบียงเริ่มหมดลง ซีอุยหิวกระหายอย่างหนักเพราะไม่มีอาหาร เขามองรอบ ๆ จนสายตาเขามาหยุดที่เพื่อนทหารที่ล้มตายราวผักปลา
นี้แหละอาหารชั้นหนึ่ง........................................................
เขาใช้มีดพกคู่กายกรีดศพเพื่อนทหารด้วยกันอย่างเลือดเย็นตั้งแต่หน้าอกจนถึง หน้าท้อง ควักหัวใจ ตับ และไส้ออก มาต้มกิน โดยไม่สนใจและความรู้สึกของเพื่อนทหารที่ตะลึงกับพฤติกรรมของเขา
และนี้เองคือที่มาของพฤติกกรมอันแสนสยดสยองของเขาในเมือง ไทยในเวลาต่อมา
เมื่อสงครามสงบ.........ซีอุย ถูกปลดจากกองทัพ แต่เขาไม่คิดอยู่เมืองจีนต่อไป เนื่องจากระบบการปกครองแบบคอมมิวนิสต์ รวมทั้งความอดอยากยากแค้น ชาวบ้านส่วนใหญ่พยายามอพยพหนีตายในเมืองไทยอย่างมากมายเพื่อนคนหนึ่งได้ชวน มาทำงานไทย ในขณะที่ซีอุยได้กรรมกรแบกหามสินค้าของบริษัทเดินเรือค้ากับต่าง ประเทศ แห่งหนึ่ง ว่าเมืองไทยมีงานทำหลายอย่างและรายได้ดีกว่ากรรมกรแบกหามในจีน.................

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

ซีอุย เห็นดีเห็นชอบด้วย เพราะมันยังดีกว่าอดตายในแผ่นดินเกิด และเขานึกขึ้นได้ว่าเขามีญาติและคนรู้จักในเมืองไทยหลายคนสามารถพึ่งพา อาศัย หางานได้บ้าง จึงตกลงเดินทางหางานในเมืองไทยปสร้างตำนานสยองขวัญแรกมาเมืองไทย ชีวิตแบบนกขมิ้นซีอุยหลบหนีมาทำงานในไทยซีอุยเหยียบแผ่นดินไทยครั้งแรกที่ท่าเรือคลองเตยวันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ.2489 ด้วยอายุเพียง 19 ปี เขาแอบแฝงมากับกลุ่มจับกัง ในเรือขนส่งสินค้าชื่อ โคคิด เป็นเวลานานกว่า 3 สัปดาห์
ขณะที่เรือเทียบท่าส่งสินค้าที่คลองเตยซีอุยกับเพื่อนหลบหนีขึ้นฝังมาพักที่ โรงแรมเทียนจิน ตรอกเทียนกัวเทียน จังหวัดพระนคร แต่หาญาติที่รู้จักกันไม่พบ ก่อนที่จะเดินทางไปที่ อ.ทับสะเก จ.ประจวบคีรีขันธ์ ไปทำงานรบจ้างทำไร่ทำสวน
เขาพักและทำงานหลาย ๆ ที่  ไป ๆ มา ๆ บ้างอยู่เป็นสัปดาห์ บ้างอยู่เป็นเดือน บ้างอยู่เป็นปีจนกระทั้งเวลาผ่านไป 8 ปี ซีอุยใช้ชีวิตอยู่ในเมืองไทยด้วยการรับจ้างทำสวนกับนายไอ่ แซ่เล้า จากการทำงานหนัก ร่างกายของเขาทรุดลง จิตใจพะวักพะวนหงุดหงิด คำแนะนำของนักบวชชราจีนจงผุดขึ้นมาในสมองอีกครั้งหนึ่ง................................................................

..........................................เหยื่อรายแรก................................

10 เมษายนพ.ศ. 2497หนึ่งทุ่มเศษซีอุยออกมาเดินเล่นในตลาดทับสะเก ระหว่างทางเดินผ่านหน้าโรงสีของนายกิ่ว บรรยากาศเงียบเชียบ มีแต่เสียแมลงร้อง และ แสงไฟที่ข้างรั่วโรงสีจนกระทั้ง ซีอุย แลเห็น
ด.ญ.บังอร บุตรสาว 8 ขวบ ของนายตำรวจผู้หนึ่งเดินสวนมา มือถือขันอยู่ 1 ใบ นุ่งผ้าถุงแดง ท่อนบนเปลือยเดินอย่างสบายอารมณ์ ซีอุยอดใจไว้ไม่ไหว เดินตามเด็กหญิงคนนั้นอย่างรวดเร็ว แล้วจึงปรี่เข้าไปอุ้มเด็กเอามือปิดจมูกปิดปาก กึ่งเดินกิ่งวิ่งเข้าไปในทางมืดข้างโรงสี
เด็กหญิงโชคร้ายพยายามต่อสู้ดิ้นรน แต่ไม่สามารถทานแรงของซีอุยได้ จนสิ้นสติไป ในที่สุดร่างของเธอถูกวางบนพื้นดินใกล้ลำคลองเล็ก ๆ ความเงียบสงบ ประสานเสียงเต้นของปีศาจแสดงให้เห็นความเหนื่อย ซีอุยไม่รอช้าหยิบมีดพับปลายแหลมยาว 5 นิ้วที่เขาพกติดตัวเสมอ แทงไปที่คอใต้ลูกกกระเดือกเด็กหญิง 1 ที เลือดสีแดงฉาดคาวเลือดกระจายคละคลุ้ง
แต่โชคดีในความโชคร้ายแผล นั้นมันยังตื้นเกินไปที่ไม่ให้เด็กหญิงตายได้ และมีคนผ่านมาพอดีก่อนที่ซีอุยจะลงมีดที่ 2 ซีอุย หงุดหงิดแต่ต้องผละจากไปอย่างช่วยไม่ได้
เด็กน้อยหมดสติจนกระทั้ง เช้า 7 โมง ของวันรุ่งขึ้น ร่างอันขะมุกขะมอมคลุกเคร้าไปกับคราบเลือดของหนูน้อยบังอร ที่กระเซอะกระเซิงล้มลุกคลุกคลานออกจากตรอกชายข้างโรงสี ผวาเข้าสู่อกบิดามารดา ทุกคนต่างรินน้ำตาให้กันอย่างเศร้าสลดต่อภาพที่พบเห็น
ด.ญ.บังอรรอดตายปาฏิหาริย์ แต่รอยแผลเป็นที่คอหอยของเธอยังคงปรากฏชัด พร้อมกับความทรงจำที่เลวร้าย แม้ปัจจุบันเธอจะอายุ 53 ปีแล้วก็ตาม
เธอเป็นเหยื่อรายแรกและรายเดียวที่รอดตายเพราะเหยื่อรายที่ 2-7 ต่างตายเพราะเงื่อมมือของซีอุย ปีศาจกินคน จนหมดสิ้น

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

..........................................เหยื่อรายที่สอง....................................................

วันที่ 9พฤษภาคม พ.ศ.2497เวลาผ่านไปไม่ถึง 2 เดือน ทุกคนต่างลืมเรื่องราวขอ งด.ญ.บังอร เสียสิ้น
วันนี้ที่บริเวณลานกว้างที่ ว่าการอำเภอทับสะแก ได้มีงานแต่งงานของนายมงคล สุดลาภา อดีตปลัดอำเภอทับสะแก
งานจัดอย่างยิ่งใหญ่ ชาวบ้านทับสะแกเกือบทุกคน ต่างหอบลูกจูงหลานมาร่วมงานมงคล งานนี้เกือบหมดอำเภอ
แต่ซีอุยไม่สนุกด้วยเขา กำลังหาเหยื่อ ความหงุดหงิดงุ่มงามที่ฆ่าเหยื่อรายแรกครั้งแรกไม่ได้มันฝังลึกในจิตใจของเขา ความอ่อนเปลี้ยเพียงแรงได้กระตุ้นหาเหยื่ออีกครั้งในงานนี้
แน่นอน นอกจากผู้ใหญ่ที่มาร่วมงาน ยังมีลูกเด็กเล็กแดง ต่างตามพ่อแม่ ญาติพี่น้องมาวิ่งเล่นสนุกสนานอยู่หน้าเวทีลำวงบ้าง ตามทางเดินบ้าง ใครแยกออกจากกลุ่มนี้แหละเหยื่อของซีอุยสายตาของเขามันจับจองเหมือนเลือกหมูกับปลาในตลาดสดไม่ปานจนกระทั้งสายตาจับต้องไปยังเด็กหญิงคนหนึ่ง
ด.ญ.นิด แซ่ภู่ วัย 11 ขวบ ได้แยกตัวออกจากกลุ่ม กับน้องสาวเพื่อกลับบ้านเพราะง่วงนอน เธอกำลังกลับบ้านแต่ทางไปบ้านเธอนั้นอยู่หลังเวทีลำวงเป็นทางเปลียวและมืด สนิท ซึ่งเหมาะอย่างยิ่งกับเสือที่จ้องตะครุบเหยื่อ
ออกมาเพียง 200 เมตร ฝ่ามืออันหยาบกร้านตะปบปิดปากปิดจมูก หนูน้อยในทันที มันอุ้มร่างเด็กน้อย หายลับไปในรัตติกาลอันมืดมิด ทิ้งไว้แต่น้องสาวที่หวาดกลัวจนร้องไห้จ้า  
เขาวิ่งอุ้มร่างของด.ญ.นิด เข้าไปในความมืด วิ่งผ่านข้างทางรถไฟสายใต้ จนมาหยุดที่สะพานผ่านทางรถไฟที่มีป่าหญ้า มืดสนิท ปราศจากสิ่งมีชีวิตใด .....  ๆ มันวางร่างเหยื่อลงทันที จัดการถอดเสื้อ ผ้าถุงเหยื่อ ร่างน้อยอยู่สภาพเปลือย เป็นครู่ใหญ่ที่มันสมปรารถนากับความสุขของกามารมณ์ในแบบผีนรกความ ชั่วของมันยังไม่พอ เพราะขาดความเหี้ยม มันล้วงมีดพับปลายแหลมด้านไม้ที่ที่ขาววับจากกระเป๋ากางเกง มันเริ่มกรีดทิ่มไปยังอณูเนื้อที่อ่อนนุ่มของเหยื่อเด็กสาวทันที
มีดกรีดตั้งแต่หลุมสะดือลงมาผ่านหน้าท้องขึ้นมาถึงทรวงอกจรดคอเผยเห็นตับไตไส้พุง ทะลักอย่างกับไส้ไก่ และอีกจุดหนึ่งจากสะดือลงไปบริเวณของลับจากนั้นมันก็หมกมุ่นอยู่กับการเอามีดเชือดเฉือดของลับ ขาอ่อนและแขนทั้งสองข้าง แยกเนื้อและกระดูกออกราวกับพ่อค้าเนื้อที่ชำนาญ  แต่มันไม่สนใจเนื้อที่ได้มากนัก และโยนทิ้งที่พุ่มต้นไม้เอาใบไม้หุ้ม.........................................................

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

มันควักอวัยวะภายในคือลำไส้และหัวใจ ตับของเด็กสาวออกมา แยกนำมาล้างเลือดที่คลอง เก็บใส่กระป๋องกางเกง ล้างเสื้อที่เปรอะเปื้อนออกที่ลำคลองเช่นกัน
หลังจากที่เขาสังหารเหยื่อแล้ว เขาทิ้งศพ และมุ่งกลับบ้าน ประมาณ 4 ทุ่ม เขาเดินเข้าไปในครัว เอาอวัยวะที่ได้ทั้งหมด ใส่กาน้ำใบใหญ่ต้มจนสุขและลงมือกินในห้องน้ำอย่างเอร็ดอร่อย กินจนนิ่มแล้วเข้านอนอย่างมีความสุข
จนกระทั้ง ศพ ด.ญ.นิด แซ่ภู ถูกพบ ร่างนอนเปลือยเปล่า ขาวโพลน แน่นิ่งไม่ขยับ อยู่พงหญ้า ติดคลองทับสะเก พวกชาวบ้านและตำรวจที่พบศพถึงกับสยดสยองและความเวทนาต่อสิ่งที่พบเห็นตรงหน้า
เพราะตั้งแต่ลำคอของเธอ ถูกผ่าลงที่ทรวงอก จนถึงอวัยวะเพศ อวัยวะภายใน เช่น ตับ ปอด ไต หัวใจ หายไปจนหมดสิ้น ดวงตาเหลือกถลนแสดงถึงความตกใจถึงขีดสุด เสียงเล่าลือเริ่มแพร่สะพัดไปทุกซอกทุกมุมเมือง
ต่อมาตำรวจได้ควบคุม อดีตพลตำรวจปอเตียง ผู้สติไม่สมบูรณ์มากนัก เพราะเคยมีประวัติฆ่าคนตายมาก่อนเพราะชาวบ้านคิดว่าเหตุการณ์เลวร้ายผ่านพ้นไปแล้วเมื่ออดีตพลตำรวจปอเตียงถูก จับแต่มันไม่เป็นอย่างนั้น
เพราะศพเดียวมันไม่เพียงพอ........................นี้สิ.........................

..........................................เหยื่อรายที่ 3...............................................

เป็นเวลาหลายเดือนที่ซีอุย ต้องตระเวนอยู่รอบอาณาจักรไทย ไม่ว่าจะเป็นกรุงเทพ ระนอง ก่อนที่จะกลับมายังถิ่นเก่า อำเภอทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์อีกครั้ง แล้วทำงานและทำงานอยู่กลับนาย เทียนเชีย แซ่ตั้ง แค่ 2 วัน มันก็เริ่มแผนอุบาทว์ขึ้นอีก
วันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2498
หลังจากเลิกงานจากไร่ถั่ว  ซีอุยเดินออกมาจากไร่ไปตามร่องสวน จนกระทั้งพบด.ญ.ลิ้มเฮียง แซ่ลี้ อายุ 7 ขวบ ลูกสาวนายหยิ่นฝาและนางซิ่ว กำลังเดินอยู่ข้างทางห่างออกไปประมาณ 50 เมตรแค่นี้มันก็เพียงพอแล้ว สำหรับการกระตุ้นความวิปริตปีศาจที่อยู่ในจิตใจที่ผิดมนุษย์อย่างซีอุยแล้ว
วันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2498
มีผู้พบศพของด.ญ.ลิ้มเฮียง แซ่ลี้ นอนตายอืดอยู่สวนห่างจากบ้านแค่  300 เมตรเธอออกจากโรงเรียน แต่ไม่กลับบ้านเป็นเวลา 3 วัน สภาพศพเริ่มอืด เริ่มเน่าเฟะแทบจำไม่ได้ แต่สิ่งที่เหมือนกับศพแรกก็คือข่มขืน - กรีดคอ - ถึงช่องท้อง-ควักตับ - ปอด-หัวใจ - หายไปแม้ต่างท้องที่ ต่างอำเภอ แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจก็รู้ว่า ต้องเป็นฝีมือของฆาตกรคนเดียวกันแน่การ สืบสวนหาตัวฆาตกร จึงเริ่มต้นอย่างจริงจัง เพิ่มจำนวนคนมากขึ้น จากความร่วมมือของเจ้าหน้าที่ตำรวจ ทั้งสองอำเภอ ใช้เวลาไม่กี่วัน เจ้าหน้าที่ตำรวจสามร้อยยอด สามารถจับผู้ต้องสงสัยในคดีนี้ถึง 2 คน

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

นายเจือ เสียงเสนาะกับ นายสนิท สังวาล์ยวงค์ เพื่อนบ้านใกล้ชิดของนายหยิ่นฝา อันเนื่องจากเจ้าหน้าที่ตำรวจสืบพบว่า มูลเหตุอาจมาจากทั้งสองกับนายหยิ่นฝาทะเลาะวิวาทเรื่องที่ดินและการทำสวนของทั้งสองฝ่าย รุนแรงถึงขั้นประกาศเอาชีวิตกันแต่ทั้งสองมีพยานหลายปาก ยืนยันที่อยู่ของเขาทั้งสองในวันเกิดเหตุ เจ้าหน้าที่ตำรวจต้องปล่อยตัวอย่างช่วยไม่ได้ชาวบ้านต้องหวาดผวาอีกครั้ง เพราะฆาตกรตัวจริงยังลอยนวลอยู่ ไม่รู้ว่าลูกคนไหนจะถูกฆ่าควักเครื่องในกินอีก

............................................เหยื่อรายที่ 4.............................................

วันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2498ซีอุยยังไม่ได้หนีไปยังจังหวัดไหน เขายังไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษ และเขายังอยู่อำเภอสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์  และที่นี้เองเขาก็ได้ฆ่าคนอีกเป็นศพรายที่ 3
ด.ญ.หงั่น ลูกสาวของนายไกว และนางน้ำ แซ่ลี้ อายุ 10 ขวบ ได้หายไปหลังจากดูลิเกที่เปิดวิกการแสดงอยู่ข้างบ้าน เธออุ้มน้องสาววัย 10 เดือนออกไปด้วย แต่ภายหลัง มีผู้พบทารกน้อย นอนร้องไห้จ้าอยู่ริมถนนที่ไม่ไกลจากโรงลิเกมากนัก
วันรุ่งขึ้นก็พบศพตัวพี่สาวชั้น ป.3 อยู่ใกล้โรงเก็บน้ำมัน ของกรมทางหลวง ที่ตั้งอยู่ท้ายตลาด 3  ยอด สภาพศพไม่แตกต่างไปจาก 2 ศพ ก่อนหน้าไม่มากนัก มันเหมือนกับประเพณีแห่งการฆ่า มันเป็นเหมือนเครื่องจักรสังหารที่ฆ่าคนดั่งผักปลา
คราวนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจจับ นายทับ ฤาเผย รปภ.ของโรงเก็บน้ำมันมาสอบสวน เพราะเขาเป็นผู้หนึ่งที่อยู่ใกล้ชิดกับเหตุการณ์ในคืนนั้นมากที่สุด แต่ก็เช่นเคย ไม่มีอะไรในกอไผ่
ในขณะที่ตำรวจชั้นผู้ใหญ่มากมายจากกรมตำรวจ ต่างเดินทางประจวบคีรีขันธ์เพื่อคลี่คลายคดีนี้แต่ซีอุยมุ่งสวนทางไปกรุงเทพ อีกครั้ง.............ไปสร้างตำนานสะท้านกรุงต่อไป.....................................................

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

...............................................เหยื่อรายที่ 5...............................................

28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2498กรุงเทพสมัย 50 ปีก่อน นั้นยังร้างไร้ผู้คน
วันนี้เป็นวันพิเศษ ไม่เหมือนวันเดิมเพราะว่าเป็นวันตรุษจีน ทุกคนมีความสุขในวาระเฉลิมฉลอง ซีอุยเดินออกจากที่พักที่ทำงานของนายอิ่วไฉ่ แซ่อึ้ง  นายจ้างร้านเหล้าและโซดา  เมื่อทุ่มเศษ ๆ เดินไปอย่างไร้จุดหมาย จนกระทั้งมาหยุดโรงงิ้วที่วัดปทุมวนาราม
ด.ญ.ลี่จู แซ่ตั้ง หนูน้อยวัย 4 ขวบ บุตรสาวของนายกิมบั๊ก พ่อค้าเหล็กย่านถนนมิตรไมตรี คือเหยื่อรายที่ 5 เธอ ชะตาขาดเพราะพลัดหลงกับแม่ตอนดูงิ้วที่วัด    
ในที่สุด มันตัดสินใจอุ้มเด็กเคราะห์ร้ายไว้ในอ้อมแขน ใช้มือ อุด ปาก อุดจมูก ใช้ความมือเป็นเกราะกำบังตัว มันวิ่ง........วิ่งเหนื่อยแทบขาดใจ จนถึงทางรถไฟสถานีรถไฟจิตรลดาศพของหนูน้อยชะตาขาดถูกทิ้งอยู่ ณ ที่เกิดเหตุ
และวันต่อมาข่าวนี้สร้างความโกลาหลและสะท้อนกรุงยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง แม้แต่ พล.ต.อ.เผ่า ศรียานนท์ อธิบดีกรมกรมตำรวจยุคนั้นออกคำสั่งด่วนให้ดินตามฆาตกรรายนี้โดยเด็ดขาด
แต่ไม่มีใครจับซีอุยได้ เพราะมันใช้ชีวิตแบบนกขมิ้น ที่อยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง  มันจากกรุงเทพฯ ไปทำงานหลายจังหวัด ไม่ว่าลำพูน ธนบุรี เข้ากรุงเทพ ไประยอง ฯลฯ..............................................................

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

..............................................เหยื่อรายที่ 6.....................................................

6 กุมภาพันธ์ 2500 พระปฐมเจดีย์ จังหวัดนครปฐมวันตรุษจีน วันนี้มีงิ้วบนลานกว้างองค์พระปฐมเจดีย์ และเต็มไปด้วยฝูงคนมาชมเที่ยวงานห่างจากโรงงิ้วไม่มากนัก ซีอุยล่อลวง ด.ญ.ซิวจู แซตั้ง อายุ 5 ขวบ ที่หลงมากับแม่ด้วยขนมแป๊ะก๊วย
เมื่อกินเสร็จ ถึงคราวเชือด มันพาหนูน้อยชะตาขาดไปลานองค์พระปฐมเจดีย์ซึ่งมีต้นจามจุรี 1 ต้น มันใช้มีดเล่มเดิมจากกระเป๋าของมันแทงไปที่คอหอย ใช้เวลาไม่นานเธอก็หมดลมหายใจ
มันจัดการอุ้มร่างที่ไร้ลมหายใจไปที่ถ้ำมือแห่งหนึ่งในองค์พระปฐมเจดีย์ เพื่อทำการแหวะตับและหัวใจเพื่อเอาไปกิน แต่ระหว่างหนีก็ทิ้งไฟฉาย และเกี๊ยะ ข้างศพหนูน้อยในถ้ำ
ครั้งนั้นตำรวจที่รับผิดชอบเวลานั้น เร่งติดตามคนร้ายอย่างเร่งด่วนอย่างสุดเหวี่ยงและได้จับกุม นายไสว ปิ่นสินชัย คนขายเนื้อในสมัยนั้น ซึ่งต่อมาได้เป็นผู้ช่วย ส.ส.พรรคไทยรักไทยเขต 3 นครปฐม โดยมีหลักฐานเป็นมีดเปื้อนเลือดไฟฉาย และเกี๊ยะ ซึ่งเข้าใจผิดว่าเป็นของนายไสว กว่าจะรู้ว่าจับผิดตัวนายไสวจำคุกนานถึง 1 ปีเต็ม
แน่นอนหนังสือพิมพ์กรุงเทพ ฯ ได้เสนอข่าวนี้อย่างครึกโครม ซีอุยทนกระแสกดดันไม่ไหว จึงรีบหลบหนีไปจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และกลับมายังนครปฐม มันเร่รอนไปทั่วทุกแห่งในประเทศไทย พร้อมฟังข่าวว่ามีเรือกลับเมืองจีนหรือไม่
ขาฝันอยากกลับบ้านเกิดมาตั้งนานแล้ว
เมื่อไม่มีเรือกลับ ซีอุย จึงมาเป็นลูกจ้างทำสวนผักของนาย อิ๋ดเจียก แซ่อึ้ง ที่ตำบลเนินพระ อำเภอเมือง จังหวัดระยอง และที่นี้เองคือที่สุดท้ายที่มันจะก่อกรรมทำเข็ญ

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

..............................................เหยื่อรายที่ 7  รายสุดท้าย..................................................

27 มกราคม พ.ศ. 2501นี้เป็นข้อผิดพลาดครั้งใหญ่ของซีอุย เพราะเขาตั้งใจที่จะสังหารเหยื่อที่เป็นเด็กชายคนแรกแทนที่จะเป็นผู้หญิงและ เป็นคนที่เขารู้จักในเวลานั้น เวลาประมาณ 15.00 น.ซีอุย ยังทำงานที่สวนของนายเฉลียว ขุดดินปลูกผักอยู่ในไร่ ทันใดนั้นเหยื่อสุดท้ายของเขาก็มาหาด.ช.สมบุญ บุตรนาวา บุญยกาญจน์ทั้ง สองรู้จักกันมานานแล้ว ในฐานะลูกค้าซื้อผักประจำ แต่ซีอุยทนแรงยั่วยวนไม่ไหว มันหาจังหวะที่จะฆ่ามานานแล้ว และวันนี้เป็นวันที่เหมาะสมอย่างยิ่ง  มัน กระโดดเข้าสวมกอดเด็กชายผู้นั้นอย่างรวดเร็ว แล้วอุ้มเข้าไปในสวนยางพาราท่อยู่ลึกสุด เมื่อมันถึงที่ปลอดคน ก็ปล่อยให้ยืน เด็กชายก็ไม่ร้องและดิ้นแต่อย่างใด มันเริ่มเอามือกดศีรษะ กดให้ล้มนอนหงาย ก่อนใช้มือซ้ายปิดปากและจมูก มือขวาก็ใช้มีดแทงคอที่ใต้ลูกกระเดือก เด็กชายผู้เคราะห์ร้ายสิ้นใจในเวลาไม่นานนัก ซีอุยเริ่มใช้มีดด้านเดิมเชือกหลอดลมให้ขาด แล้วทำการผ่าท้องและสะดือจนถึงหลอดลมที่ตัดไว้ แล้วตัดเอาหัวใจและตับออกมากองบนใบไม้ที่อยู่ข้างศพ เย็นนั้นมันนำหัวใจและตับของเหยื่อคนล่าสุดกลับเข้าที่พักในสวน ผักล้างด้วยน้ำจนสะอาดก่อนเก็บไว้กะละมังไว้ในตู้กับข้าว แต่ ครั้งนี้มันแตกต่างกับเหยื่อรายอื่น ๆ ที่มันจัดการ มันคิด หากมีผู้พบเห็นศพมันจะต้องตกเป็นผู้ต้องสงสัยแน่นอน เพราะพ่อแม่เด็กนั้นต้องรู้ดีว่าได้ใช้ลูกของต้นมาซื้อผักที่สวนนี้มัน จึงตัดสินใจกลับไปที่สวนยางพาราอีกครั้ง มันทำการกำจัดศพ มันใช้ไฟเผา ชั่วพริบตาเดียวไฟก็ลุกลามไปเศษไม้ใบแห้งจนลามติดเนื้อหนังมังสาของเด็กชาย ผู้เคราะห์ร้ายห่าง จากตำบลเนินพระไปเล็กน้อย นาย
นาวา บุณยกาญจน์ พ่อของเด็กชายสมบุตร และนายเสงี่ยม ม่วงแสง เพื่อนบ้าน กำลังออกตามหาลูกชาย เพราะเป็นห่วงว่าให้ไปซื้อผักที่เนินพระและไม่กลับมา ซึ่งตอนแรกทั้งสองคนพากันเดินทั่วบริเวณสวนผักมัน คงถึงคราวชะตาขาดของซีอุย ที่มันก่อกรรมทำเข็นไว้มาก นายนาวาและนายเสงี่ยมได้ตรงไปที่ซีอุยใช้เป็นที่กำจัดหลักฐานศพทั้งสองเฝ้ามองพฤติกรรมที่น่าสงสัยของซีอุย และเขาก็อุทานอย่างไม่เป็นภาษาคน เมื่อเห็นวัตถุอย่างหนึ่งโผล่ออกจากกองไฟมันเป็นขาคน ขาของเด็กชายสมบุตรไฟ ยังไม่ติดหมดทั่วร่าง สภาพยังเห็นศพเด็กน้อยครบสมบูรณ์อยู่ นายนาวาไม่รอช้าปราดไปเขี่ยกองไฟแล้วอุ้มร่างไร้วิญญาณของลูกรักไว้แนบอก ดวงตาและสีหน้าโกรธแค้น สัตว์นรก มึงทำได้อย่างไร"นายนาวาคำรามดุดัน วางศพลูกชายลงกลับพื้นโผเข้าใส่ซีอุยอย่างบ้าคลั่ง ซี อุยไม่ได้ต่อสู้เพราะตัวมันไม่มีอาวุธอะไรเลย มันยอมให้นายนาวาและนายเสงี่ยมจับมัดไว้ที่เสาบริเวณบ่อน้ำของสวนผัก ก่อนที่เจ้าหน้าที่ตำรวจจะมา 2 ชั่วโมง และเก็บหลักฐาน หัวใจและตับที่ซ่อนในตู้กับข้าว...............................................

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

........................................ซีอุยให้การรับสารภาพในสิ่งที่มันทำทั้งหมด........................................

...........................................การตัดสินของศาล.......................................

ซีอุยขึ้นศาลชั้นต้นในจังหวัดระยอง ซึ่งตอนแรกเป็นการสืบคดีเด็กชายสมบุญก่อน แล้วจึงเล่าว่าได้ก่อคดีแบบนี้ที่จังหวัดอื่นหลายแห่ง มากถึง 6 ศพตามกฎหมาย อาญา พ.ศ. 2499 มาตรา 289ไม่ พ้นโทษประหารแน่แต่จำเลยรับสารภาพหมดทุกข้อกล่าวหา และให้คำสัตย์จริงตั้งแต่ต้นเป็นประโยชน์ต่อการสืบสวน ศาลจึงลดโทษให้จำคุกตลอดชีวิตแทนซีอุยยิ้มไม่หุบเพราะมันรอดตาย แต่ อัยการ นายสุเมธ กาญจนอักษร ไม่คิดเช่นนั้นเนื่องจากสังคมไม่ยอมรับและให้อภัยการกระทำที่ซีอุยทำไว้ ความรู้สึกประชาชนและความหวาดระแวงต่าง ๆ ก็ยังเกิดขึ้น ถ้าฆาตกรกินคนยังมีชีวิตอยู่  จึงได้ยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาต่อศาล  ฐานฆ่าคนโดยไต่ตรองไว้ก่อนโดยทรมานและกระทำทารุณโหดร้าย ต่อสู้คดีจนถึงบทสรุปที่ศาลอุทธรณ์ต้องประหารชีวิตสถานเดียวส่วน ที่ศาลชั้นต้นลดโทษ เพราะจำเลยรับสารภาพ แต่ที่ทำเพราะมีพยานและหลักฐานแน่นหนา เมื่อมีหลักฐานจำเลย(ซีอุย)ก็ไม่จำเป็นที่ให้การเป็นประโยชน์ต่อรูปคดี ไม่มีเหตุผลอื่นที่จะลดโทษอีกซีอุยเมื่อฟังคำตัดสิน  ถึงกับเป็นลมกลางอากาศ ล้มผลึ่งกลางศาลลงนอนกลับพื้น ภายหลังเครียดจัดถึงกับอัดบุหรี่เข้าปอดอย่างรุนแรง 4 ครั้งใน ระหว่างรอการประหาร ซีอุย แซ่อึ้ง ถูกส่งตัวขังเดี่ยวที่เรือนจำบางขวางจังหวัดนนบุรี และเกือบตัดสินใจฆ่าตัวตายด้วยช้อนสังกะสีสำหรับตักข้าวกิน แต่ผู้คุมมาเห็นก่อน

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

....................................วันประหารของซีอุยถูกกำหนดไว้เรียบร้อยแล้ว..........................................

จุดจบ 17 กันยายน 2502 ที่เรือนจำบางขวาง จังหวัดนนบุรีปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

...............................................ก่อนจบ...................................................

ในหลายสิบปีให้หลังมีผู้สนใจเรื่องราววิปริตของซีอุย พยายามค้นคว้าและพบว่าคดีนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากลไม่น้อยถึงขนาดตั้งข้อสังเกต ว่าซีอุยเป็นฆาตกรวิปริต หรือแค่แพะรับบาปเท่านั้น !??ประการ หนึ่ง ซีอุยเป็นผู้รับสารภาพเองว่าเป็นฆาตกร ในขณะที่ตำรวจเองไม่มีหลักฐานใดๆ มัดตัวคนร้าย เพราะไม่เช่นนั้นคงไม่ปล่อยซีอุยลอยนวลอยู่นานหลายปี
การที่ตำรวจคลี่คลายคดีเก่า ๆ ได้ มีหลักฐานเดียวคือคำสารภาพของซีอุยเท่านั้น !
น่าสนใจว่าซีอุยพูดไทยไม่ได้มาก ต้องให้การผ่านล่าม คำแปลและความเข้าใจของซีอุยเกี่ยวกับความผิดหรือคำสารภาพนั้นมีมากขนาดไหน  มีการตั้งข้อสังเกตว่าซีอุยอาจจะสารภาพไปตามบท เพราะเข้าใจว่าเมื่อจบเรื่อง ตัวเองจะถูกส่งกลับเมืองจีนเท่านั้น
จากข่าวในห้วงเวลานั้นพบว่าคำรับสารภาพของซีอุยก็สับสน และบางเรื่องไม่ตรงกับข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาเกิดเหตุอีกด้วย !
ในจำนวน 6 ศพ ที่ซีอุยก่อเหตุ มีบางศพที่ไม่ได้ถูกควักหัวใจและตับออกมากิน ซึ่งผิดวัตถุประสงค์การฆ่าอย่างสิ้นเชิง ตำรวจแถลงว่าที่ไม่กินเพราะซีอุยบอกว่า ตับกับหัวใจเล็กเกินไป กินไม่อิ่มเลยไม่กิน !

[sometime]

ซีอุยผู้น่าสงสาร

ซีอุย2-1

ระหว่างที่ตำรวจคุมตัวซีอุย ไปทำแผน ฯ บางคดีพิสดารและเหลื่อเชื่อเกินไป เช่น รายหนึ่งซีอุยให้การว่าฆ่าเด็กแล้วอุ้มวิ่งเข้าไปในสวนลึกหลายกิโล แถมยังแวะอาบน้ำอาบท่าระหว่างทางอีกด้วย ซึ่งพฤติกรรมดังกล่าวผิดวิสัยเกินไป
อีกจุดหนึ่งคือการลงมือระหว่างเหยื่อรายที่ 6 และรายที่ 7 ที่ทิ้งช่วงเวลาห่าง กันถึง 1 ปี ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ซีอุยก่อเหตุถึง 6 คดีในเวลาแค่ปีเดียวเท่านั้นหรือคดีที่ ต.ทับสะแก ซึ่งซีอุยสารภาพว่าลงมือถึง 4 ครั้ง รายแรกทำไม่สำเร็จ แต่ก็ลงมือได้ในอีก 3 รายต่อมา
ตามปกติทั่วไปเมื่อก่อเหตุครั้งแรกไม่สำเร็จ ซีอุยน่าจะหลบหนีเพราะเด็กต้องจำหน้าได้ กลับกล้าอยู่ในพื้นที่เดิมและลงมือกับเหยื่ออีก 3 ราย ซ้อน ฯลฯ      
แม้มีการตั้งข้อสังเกตหรือข้อสงสัยมากมาย แต่อย่างไรเสียคงไม่สามารถหาข้อยุติหรือตรวจสอบให้แน่ชัดได้แต่ก็น่าสนใจว่า หลังตำรวจจับกุมซีอุยได้ คดีฆ่าผ่าท้องเด็กก็ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย !

............................ข้อมูลจากหนังสือ ซีอุย มนุษย์กินคน เรียบเรียงโดย ท่านขุน บุญราศรี.............................

[เงาฝัน]

       

[sometime]

       

เจ๊ เงาฝัน ต้องเกิดไม่ทััน เรื่อง ซีอุย แน่ ๆ 5 5 5

ซีอุยผู้น่าสงสาร

[เงาฝัน]

   ทันค่ะ แค่ไม่ทราบรายละเอียดเบื้องลึกที่
น้อง"บางครั้ง"นำมาแบ่งปัน

หวาดเสียว หวาดกลัว ตื่นเต้น สยองขวัญ      มิน่า!ร้องให้อยู่จึงเงียบ
   เมื่อถูกขู่ด้วยเรื่องนี้

[คำค้น:]

กระโดดไป: เลือกหัวข้อ: ----------------------------- จากใจถึงใจ ----------------------------- => หน้าบ้าน สุขใจ ===> สุขใจ ป่าวประกาศ (ข้อความจากทีมงาน) ===> สุขใจ เสนอแนะ (ข้อความจากสมาชิก) ===> สุขใจ ให้ละเลง (มุมทดสอบบอร์ด) ----------------------------- สุขใจในธรรม ----------------------------- => พุทธประวัติ - ประวัติพระสาวก ===> พุทธประวัติ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ===> ประวิติพระอรหันต์ พระสาวก ในสมัยพุทธกาล ===> ประวัติพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ในยุคปัจจุบัน ===> นิทาน - ชาดก =====> ชาดก พระเจ้า 500 ชาติ => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน ===> ธรรมะจากพระอาจารย์ ===> เกร็ดครูบาอาจารย์ => ห้องวิปัสสนา - มหาสติปัฏฐาน 4 => สมถภาวนา - อภิญญาจิต => จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม => เสียงธรรมเทศนา - เอกสารธรรม - วีดีโอ ===> เอกสารธรรม ===> เสียงธรรมเทศนา =====> ธรรมะจาก สมเด็จโต =====> ธรรมะจาก หลวงปู่มั่น =====> เสียงบทสวดมนต์ =====> เพลงสวดมนต์ =====> เพลงเพื่อจิตสำนึก แด่บุพการี =====> ธรรมะ มิวสิค (เพลงธรรมทั่วไป) ===> ห้อง วีดีโอ => เกร็ดศาสนา => กฏแห่งกรรม - ท่องไตรภูมิ => ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก => บทสวด - คัมภีร์ คาถา - วิชา อาคม => พุทธวัจนะ - ภาษิตธรรม ===> พุทธวัจนะ ในธรรมบท ===> พุทธศาสนสุภาษิต ===> คำทำนายภัยพิบัติที่จะเกิด ===> รวมข่าวภัยพิบัติ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน ===> รู้ เพื่อ รอด (การเตรียมการ) => ห้องประชาสัมพันธ์ ทั้งทางโลก และทางธรรม ===> ฐานข้อมูล มูลนิธิต่าง ๆ ในประเทศไทย (Donation Exchange Center) ----------------------------- วิทยาศาสตร์ทางจิต เรื่องลี้ลับ ----------------------------- => วิทยาศาสตร์ - จักรวาล - การค้นพบ ===> เรื่องราว จากนอกโลก =====> ประสบการณ์เกี่ยวกับ UFO =====> หลักฐาน และ การพิสูจน์ยูเอฟโอ =====> คลิปวีดีโอ ยูเอฟโอ => ไขตำนาน - ประวัติศาสตร์ - การค้นพบ อารยธรรม => เรื่องแปลก - ประสบการณ์ทางจิต - เรื่องลึกลับ ===> ร้อยภูติ พันวิญญาณ =====> ประสบการณ์ ผี ๆ =======> เรื่องเล่าในรั้วมหาลัย =====> ประวัติ ต้นกำเนิด ตำนานผี ===> ดูดวง ทำนายทายทัก ===> ไดอะล็อก คือ ดอกอะไร - พลังไดอะล็อก (Dialogue) ===> กระบวนการ NEW AGE => เครื่องราง ของขลัง พุทธคุณ ----------------------------- นั่งเล่นหลังสวน ----------------------------- => สุขใจ จิบกาแฟ => สุขใจ ร้านน้ำชา => สุขใจ ห้องสมุด ===> สุขใจ หนังสือแนะนำ ===> สุขใจ คลังความรู้ลวงโลก ===> สยาม ในอดีต => สุขใจ ใต้เงาไม้ => สุขใจ ตลาดสด => สุขใจ อนามัย => สุขใจ ไปเที่ยว => สุขใจ ในครัว ===> เกร็ดความรู้ งานบ้าน งานครัว => สุขใจ ไปรษณีย์ => สุขใจ สวนสนุก ===> ลานกว้าง (มุมดูคลิป) ===> เวที จำอวด (จำอวดหน้าม่าน) ===> หนังกลางแปลง (ดูหนัง รีวิวหนัง) ===> หน้าเวที (มุมฟังเพลง) =====> เพลงไทยเดิม ===> แผงลอยริมทาง (รวมคลิปโฆษณาโดน ๆ)