[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้

Fuck Advertise !!

[sometime]

Tweet

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><!-- // --><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/23.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/23.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/23.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

นิยายอิงพงศาวดารจีนเรื่อง คนดีแผ่นดินซ้อง นี้ เรียบเรียงมาจากเกร็ดพงศาวารดารจีนหลายเรื่อง คือ บ้วนฮ่วยเหลา โหงวโฮ้วเพงไซ
โหงวโฮ้วเพงหนำ และโหงวโฮ้วเพงปัก ซึ่งมีเนื้อเรื่องติดต่อกัน โดยตัดตอนเอามาเฉพาะเรื่องราวของ เต๊กเชง ขุนนางฝ่ายทหาร และเปาบุ้นจิ้น ขุนนางฝ่ายพลเรือน ที่รับราชการคู่กันอยู่ในแผ่นดินซ้อง ด้วยความซื่อสัตย์ จงรักภักดี และด้วยความเที่ยงตรงยุติธรรม
โดยได้ปรับปรุงให้เรื่องราวกระชับไม่ ยืดยาด แต่ยังคงอรรถรถและคุณค่าของคนดี ที่ยึดถือกันมาแต่โบราณ เมื่อร้อยกว่าปีก่อน ตามความถนัดของผู้เรียบเรียง
แต่เดิมนิยายอิง พงศาวดารจีนเรื่องนี้ ได้เขียนสะสมไว้ ๒๖ ตอน และได้นำลงพิมพ์ ในวารสาร โล่เงิน ตั้งแต่ เมษายน ๒๕๔๖ ถึง เมษายน ๒๕๔๘
ถึง พ.ศ.๒๕๔๙ ได้คัดเลือกเอาไป ๔ ตอน รวมเป็น ชุด ยอดกตัญญูในราชวงศ์ซ้อง รวมกับชุดอื่น ๆ จากสามก๊ก ซ้องกั๋ง และเปาบุ้นจิ้น เป็นเรื่อง บุญคุณต้องทดแทนความแค้นต้องชำระ โดยสำนักพิมพ์ บ้านหนังสือโกสินทร์ เมื่อ มีนาคม ๒๕๔๙
ต่อมาสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น ได้นำเปาบุ้นจิ้น.......................ผู้ทรงความยุติธรรม ซึ่งได้ส่งไว้นานแล้ว ไปพิมพ์เมื่อ สิงหาคม ๒๕๔๙
จึงคัดเอาตอนที่เหลือ มารวมเป็น คนดีแผ่นดินซ้อง มาฝากไว้ให้อ่านกันในนี้อีก เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับ เปาบุ้นจิ้น เหมือนกัน
ด้วยหวังว่าจะทำให้ผู้อ่านได้รับ สาระและบันเทิง พร้อมกับได้ข้อคิดที่มีค่าควรแก่การจดจำ ในยุคที่โลกกำลังเต็มไปด้วยความวุ่นวาย อย่างปัจจุบันนี้บ้าง ตามแต่วิจารณญาณของแต่ละท่าน......................................

[sometime]

....................................ตอนที่ 1 มีกรรมแต่กำเนิด.............................

.........................................คนดีแผ่นดินซ้อง.....................................

.............................................เล่าเซี่ยงชุน.......................................

พระเจ้าซ้องจีนจงฮ่องเต้ กษัตริย์องค์ที่สามในราชวงศ์ซ้อง ได้ครองราชสมบัติมาห้าปี ทรงสงสารนางสนมและสาวใช้ที่มีอยู่มากมาย จึงโปรดอนุญาตให้นางเหล่านั้นลาออกจากราชการ กลับไปอยู่บ้านเดิมของตน ประมาณพันห้าร้อยคน
ต่อมา ตันหลิม ขันทีก็กราบทูลว่านางพนักงาน ซึ่งจะรับราชการในพระราชวัง นั้น หาพอรับราชการไม่ ขอให้มีหนังสือรับสั่งไปถึงหัวเมืองทั้งปวง ให้จัดหาหญิงสาวส่งมาเป็นนาง สนมและนางพนักงาน ให้ครบตามตำแหน่ง ฮ่องเต้ก็ตรัสว่าเดิมได้ปล่อยไปแล้ว จะกลับหามาใหม่นั้นหาควรไม่ ราษฎรจะได้ความเดือดร้อน
แต่พระองค์ก็ทรงพระราชดำริไปถึง โปยอ๋อง พระราชบุตรของ พระเจ้าซ้องไทโจ๊ผู้เป็นต้นวงศ์ บัดนี้ก็มีอายุมากแล้ว แต่หาบุตรมิได้ ภรรยาเดิมก็ดับสูญไปแล้ว จึงมีหนังสือรับสั่งให้ตันหลิม ไปจัดหาหญิงสาวที่มีตระกูล รูปร่างงดงามดี มาเป็นภรรยาโปยอ๋องคนหนึ่ง และเป็นพนักงานอีกแปดสิบคน จากเมืองไซซัวซึ่งเป็นหัวเมืองใหญ่ ผู้คนมากพอจะเลือกหาได้
ตันหลิม ก็ไปจัดการตามรับสั่ง ผู้รักษาเมืองไซซัวและขุนนางทราบแล้ว ก็มีหมายประกาศไปถึงนายบ้านนายอำเภอทุกตำบลว่า ราษฎรผู้มีบุตรสาวอายุแต่สิบสามปีขึ้นไป สิบเก้าปีลงมา ให้บิดามารดาพาตัวมาที่บ้านผู้รักษาเมืองเพื่อคัดเลือก ผู้ใดบิดบังซ่อนเร้นไว้จะเอาตัวบิดามารดาเป็นโทษ ก็มีราษฎรพาบุตรสาวมาให้คัดเลือกถึงสองร้อยคน แต่คัดเลือกได้เพียงห้าสิบคน และยังไม่มีบุตรสาวของผู้มีตระกูล ที่จะให้เป็นภรรยาโปยอ๋องด้วย

[sometime]

ในขณะนั้น เต็กก๊วง ขุนนางนายทหารของเมืองไซซัว มารดาชื่อ นางงักสี บิดาชื่อ เต็กหงวน ซึ่งตายไปแล้ว มีน้องสาวชื่อ นางเต็กเชยกิม อายุสิบหกปี รูปร่างงดงามสติปัญญาดี ภรรยาชื่อ นางเม่งสี มีบุตรสองคน พี่สาวชื่อ นางเต็กกิมหลวน อายุสิบหกปี น้องชายชื่อ เต็กเชง อายุเจ็ดปี เต็กก๊วงรู้ว่าตันหลิมและกรมการเมืองไซซังยังหาหญิงสาวได้ไม่ครบตามรับสั่ง กลัวจะมีโทษจึงส่งตัวนางเต็กเชยกิมไปคัดเลือก ตันหลิมก็พอใจจะนำตัวไปถวายฮ่องเต้ นางงักสีก็เสียใจและอาลัยบุตรสาวเป็นอันมาก จึงหยิบเอานกทำด้วยหยกคู่หนึ่งออกมาแล้วว่า
เมื่อบิดาเจ้าเป็น ขุนนางนายทหารมีความชอบ พระเจ้าแผ่นดินพระราชทานนกคู่นี้ให้บิดาเจ้า บัดนี้เจ้าจะไปจากมารดา หามีอะไรเป็นสำคัญไม่ เจ้าจงเอานกหยกชื่ออวนเอียนี้ไปนกหนึ่ง
แล้วก็ส่งนกอีกตัวหนึ่งให้เต็กก๊วง นางเต็กเชยกิมรับนกแล้วก็ร้องไห้เศร้าโศกเป็นอันมาก แล้วก็ร่ำลามารดาพี่ชาย และพี่สะใภ้ เดินทางไปเมืองหลวงกับตันหลิม พร้อมด้วยหญิงสาวอีกแปดสิบคน
เมื่อตันหลิม พาหญิงสาวทั้งหมดเข้าเฝ้าพระเจ้าซ้องจีนจงฮ่องเต้ และกราบทูลถวายนางทั้งหมดแล้ว ฮ่องเต้ทอดพระเนตรเห็นนางเต็กเชยกิม มีสิริรูปงดงามเหนือกว่านางทั้งปวง ก็ชอบพระทัยจึงตรัสถามชื่อแซ่และตระกูล นางก็กราบทูลตอบเป็นคำโคลง ให้ทรงทราบถึงบิดามารดาและพี่ชาย จึงทรงทราบว่านางเป็นบุตรตระกูลขุนนาง และมีสติปัญญาหามีผู้ใดเปรียบ
ขณะนั้นโปยอ๋องก็เฝ้าอยู่ด้วย ฮ่องเต้จึงมีพระราชดำรัสกับโปยอ๋องว่า
เราได้ให้ตันหลิมไปหาหญิงแปดสิบคนมาไว้รับราชการ ในพระราชวัง กับหญิงอีกคนหนึ่ง เอาที่รูปดีมีตระกูล ก็ได้ดังปรารถนา ด้วยหวังว่าจะยกให้เป็นภรรยาท่าน จะได้มีบุตรสืบตระกูลต่อไป ท่านจงรับเอานางเต็กเชยกิมนี้ ไปเลี้ยงเป็นภรรยาเถิด
โปยอ๋องจึง กราบทูลว่า
ซึ่งพระองค์พระราชทานนางเต็กเชยกิม ให้เป็นภรรยาข้าพเจ้านั้น พระเดชพระคุณเป็นที่สุดแล้ว แต่ข้าพเจ้าเห็นว่าพระองค์ได้เลือกสรรมา ควรจะเอาไว้รับราชการในพระราชวังจึงจะชอบ ซึ่งจะพระราชทานให้ข้าพเจ้านั้น หาควรไม่
ฮ่องเต้จึงตรัสว่าเราเป็นกษัตริย์ได้ ออกวาจาไว้แล้วว่าจะให้ท่าน ซึ่งจะกลับถ้อยคืนคำเสียนั้น หาควรไม่ ท่านจงกลับไปบ้านเถิด เราจะให้พานางเต็กเชยกิมไปส่งให้ที่บ้านท่านวันนี้ โปยอ๋องก็กราบถวายบังคมลากลับไปบ้าน ฮ่องเต้จึงรับสั่งให้เจ้าพนักงานจัดเงินหมื่นตำลึง กับนางสนมสิบหกคน พานางเต็กเชยกิมไปส่ง โปยอ๋องก็จัดการมงคลตามธรรมเนียม และอยู่กินเป็นสามีภรรยากันตั้งแต่นั้นมา
พระเจ้าซ้องจีนจงฮ่องเต้ ก็มีรับสั่งให้ขุนนางชื่อ ชิงชิว นำเงินไปให้รางวัลแก่บิดามารดาของหญิงสาวที่เข้ามารับราชการ ครัวละสองร้อยตำลึง และโปยอ๋องก็ฝากหนังสือไปให้ เต็กก๊วงฉบับหนึ่งด้วย ชิงชิวก็จัดเสบียงอาหารและบ่าวไพร่พอสมควร เดินทางจากเมืองหลวงไปยังเมืองไซซัวตามรับสั่ง

[sometime]

ชิงชิวนั้นเมื่อได้เห็นชื่อเต็กก๊วง ก็ระลึกถึงความหลังได้ว่า เต็กหงวนบิดาของ เต็กก๊วง เป็นขุนนางนายทหารบังคับบัญชาบิดาของตน ครั้นบิดาชิงชิวกระทำความผิด ก็สั่งประหารชีวิตโดยไม่มีความเมตตา บัดนี้เต็กหงวนก็ตายไปแล้ว จึงคิดจะแก้แค้นทดแทนเอากับเต็กก๊วงผู้บุตร จึงไม่เอาหนังสือฉบับนั้นส่งให้ และไม่ให้เงินพระราชทานแก่นางงักสีมารดาของนางเต็กเชยกิมด้วย
เต๊กก๊วงมีความสงสัยจึงเชิญชิงชิวไปที่บ้าน และถามถึงเงินรางวัลที่มารดาของนางเต็กเชยกิมควรจะได้ ชิงชิวก็บอกว่า
นางเต็กเชยกิมนั้นเมื่อแรกส่งเข้าไปข้างใน พระเจ้าแผ่นดินก็ทรงพระเมตตาโปรดปรานมาก ให้รับราชการอยู่ในพระราชวัง แต่นางเต็กเชยกิมนั้นเฝ้าแต่ร้องไห้เศร้าโศกเป็นอันมาก บัดนี้ผูกคอตายเสียแล้ว พระเจ้าแผ่นดินก็ทรงพระโกรธว่า นางเต็กเชยกิมมิได้สวามิภักดิ์ จึงรับสั่งให้เอาศพไปทิ้งเสีย
เต็กก๊วงได้ฟังสำคัญว่าจริงก็เสียใจนัก มิรู้ที่จะคิดประการใด เมื่อชิงชิวกลับไปแล้ว นางงักสีมารดาก็ออกมาบอกว่ามารดารู้ความแล้ว และนางก็ร้องไห้กลิ้งเกลือกไปมาจนขาดใจตายไป เต็กก๊วงเห็นมารดาตาย ก็ยิ่งร้องไห้เศร้าโศกมากขึ้น เมื่อจัดการศพมารดาเสร็จแล้วก็ปรึกษากับนางเม่งสีภรรยาว่า
น้องเราก็ผูกคอตายเสียแล้ว มารดาของเราก็พลอยตายเสียด้วย อนึ่งชิงชิว ก็บอกกับเราว่า พระเจ้าแผ่นดินทรงขัดเคืองเป็นอันมาก….. ถ้าเราขืนทำราชการต่อไปก็คงมีความผิด คิดว่าจะออกเสียจากราชการดีกว่า
แล้วเต็กก๊วงก็ทำหนังสือขอลาออกนอกราชการไปอยู่บ้านเดิม ให้ผู้รักษาเมือง ไซซัวนำไปส่งเมืองหลวง
ชิงชิวนั้นเมื่อกลับจากเมืองไซซัว ก็ไปบอกกับโปยอ๋องว่าได้เอาหนังสือไปให้ เต็กก๊วงแล้ว ก็มีความยินดีแต่มิได้ตอบหนังสือมา โปยอ๋องก็สำคัญว่าจริง ชิงชิวก็เอาเงินที่เบียดบังมาจากเงินพระราชทาน รายละเก้าสิบตำลึง แบ่งให้พนักงานที่ไปด้วยส่วนหนึ่ง และให้ พังหอง ขุนนางผู้ใหญ่ซึ่งเป็นพ่อตาอีกส่วนหนึ่ง พังหองก็กราบทูลขอให้แต่งตั้งชิงชิว เป็นเจ้าพนักงานรับหนังสือ...........................................

[sometime]

เมื่อขุนนางถือหนังสือลาออกของเต็กก๊วง มาส่งก็ไม่นำขึ้นกราบทูล แต่เอาไปปรึกษากับ พังหอง และแอบอ้างปลอมหนังสือรับสั่งให้เต็กก๊วงออกจากราชการได้
เมื่อเต็กก๊วงได้รับหนังสือรับสั่งปลอมแล้ว ก็อพยพครอบครัวออกจากเมืองไซซัว ตรงไปเมืองไซหอ ตำบลเซียวเอียงตี๋บ้านเดิม ซึ่งขึ้นอยู่กับเมืองไซซัว เมื่อฝังศพมารดาแล้วไปเฝ้าศพมารดาอยู่สามปี ก็กลับมาอยู่บ้าน แล้วจัดการแต่งงานนางเต็กกิมหลวน บุตรสาวคนโตให้กับ เตียบุ๋น บุตรของ เตียโฮ ขุนนางฝ่ายทหาร ซึ่งเป็นกำพร้าบิดามารดาอยู่ ตามที่ได้มั่นหมายกันไว้ตั้งแต่เด็ก
พระเจ้าซ้องจีนจงฮ่องเต้นั้น มีนางเล่าฮองเฮา เป็นมเหสีใหญ่ และ นางลีสินฮุย เป็นมเหสีรอง ยังไม่มีพระราชบุตร ขณะนั้นเจ้าเมืองฮวนได้ยกกองทัพสิบหมื่น มาตีเมืองทันจิว ผู้รักษาเมืองแต่งทหารออกไปสู้รบ ก็ต้านทานไม่ได้ต้องรักษาเมืองไว้ให้มั่นคง แล้วมีใบบอกเข้ามายังเมืองหลวง ฮ่องเต้ทรงทราบความแล้วปรึกษาขุนนางทั้งปวง เห็นว่าฮ่องเต้ควรจะยกทัพไปปราบปรามข้าศึก ด้วยพระองค์เอง ไพร่บ้านพลเมืองจะได้มีใจสู้รบแข็งแรง ก็จะมีชัยชนะได้โดยง่าย
ฮ่องเต้ ก็เห็นชอบด้วย จึงจัดกองทัพพลสามสิบหมื่น เครื่องศัตราวุธและเสบียงอาหารพร้อมสรรพ เสด็จยกกองทัพออกจากเมืองหลวง ไปตั้งค่ายที่เมือง
ทันจิว การศึกครั้งนี้กินเวลาหลายปี
ในระหว่างที่พระเจ้าซ้องจีนจงฮ่องเต้ ไปราชการสงครามปีแรก นางเล่าฮองเฮาก็ประสูติพระราชธิดาองค์หนึ่ง ส่วนนางลีสินฮุยก็ประสูติพระราชโอรสองค์หนึ่งเช่นเดียวกัน นางเล่าฮองเฮาเกรงว่า บุตรของนางลีสินฮุยจะได้ครองราชสมบัติในภายหน้า จึงคบคิดกับ กวยหวย ขันที หาทางกำจัดพระราชโอรสเสีย
วันหนึ่งนางเล่าฮองเฮามาเยี่ยมนางลีสินฮุย และชวนไปพูดคุยกันที่ตำหนักของตน นางลีสินฮุยเกรงใจขัดมิได้ก็อุ้มบุตรชาย ไปที่ตำหนักของนางเล่าฮองเฮา นางก็สั่งให้จัดโต๊ะมาเลี้ยง และพูดคุยหน่วงเหนี่ยวนางลีสินฮุยอยู่จนบุตรชายหาวนอน นางเล่าฮองเฮาจึงให้กวยหวยอุ้มไปนอนข้างในเก๋งของนางลีสินฮุยก่อน นางลีสินฮุยนั่งสนทนาอยู่จนเย็นได้เวลาที่บุตรชายจะตื่นนอนแล้ว จึงคำนับลานางเล่าฮองเฮากลับไปที่อยู่ ถามสาวใช้ว่าบุตรชายอยู่ที่ไหน สาวใช้บอกว่าอยู่ในห้อง นางลีสินฮุยก็เข้าไปดูในห้องนอนของตน หาเห็นพระราชบุตรไม่ มีแต่แมวตายนอนอยู่แทน
นางก็ร้องไห้ร่ำไรเป็น อันมาก และคิดขึ้นมาได้ว่าการเป็นดังนี้ก็เพราะนางเล่าฮองเฮาคิดกำจัดบุตรของตนเสีย ด้วยกลัวว่านานไปจะได้ราชสมบัติ แต่จะว่ากล่าวขึ้นก็หามีผู้ใดจะชำระให้ไม่ ด้วยพระเจ้าซ้องจีนจงฮ่องเต้ไปราชการทัพ ยังหากลับมาไม่ ตนเองเป็นผู้น้อยไม่รู้จะพึ่งใคร ต้องคอยจนกว่าฮ่องเต้จะเสด็จกลับ จึงจะกราบทูลให้ทรงทราบ

[sometime]

ในขณะนั้น นางโควหนิง สาวใช้ของนางเล่าฮองเฮา ได้รับคำสั่งจากกวยหวยให้เอาพระราชบุตรซึ่งกำลังหลับอยู่ไปโยนทิ้งน้ำ นางก็อุ้มพระราชบุตรมาถึงสระกิมจุยตี๋ ในสวน แต่ก็บังเกิดความสังเวชนัก หาอาจจะโยนลงไปได้ไม่ ให้คิดสงสารจึงลงนั่งร้องไห้เป็นทุกข์อยู่ พอดีกับ ตันหลิมถูกโปยอ๋องกับนางเต็กเชยกิม ใช้ให้มาเก็บดอกไม้ในสวนหลังบ้าน เห็นนางโควหนิงอุ้มพระราชบุตรนั่งร้องไห้อยู่ ก็สอบถามจนได้ความ จึงให้นางโควหนิงส่งพระราชบุตรมาให้ตน แล้ววางลงไปในเข่งดอกไม้แบกเอาไปให้โปยอ๋อง
และเล่าเรื่องที่นาง เล่าฮองเฮากับกวยหวย คิดกำจัดพระราชบุตรให้ทราบทุกประการ โปยอ๋องจึงให้นางเต็กเชยกิมผู้ภรรยาเลี้ยงไว้ก่อน
ฝ่ายนางโควหนิงเห็น ตันหลิม พาพระราชบุตรไปแล้ว ก็กลับมาแจ้งความแก่ นางเล่าฮองเฮา ว่าตนทำการสำเร็จแล้ว นางเล่าฮองเฮาก็มีความยินดี แต่เกรงว่าเมื่อ พระเจ้าซ้องจีนจงฮ่องเต้ กลับมาจากสงคราม นางลีสินฮุย ก็อาจจะกราบทูลให้ชำระความเรื่องนี้ ตนเองก็จะไม่พ้นความผิด จึงเรียกกวยหวย ขันทีมาสั่งว่าธรรมดาผู้จะตัดต้นผลไม้ให้สูญหาย ก็ต้องขุดรากเง่าเสียให้สิ้น จึงจะไม่งอกงามต่อไปได้ ท่านจงคิดขุดรากเง่าเสียให้หมดด้วย อย่าให้เกิดความขึ้นได้
กวยหวยจึงว่า.................................
ท่านอย่าวิตกเลย ข้าพเจ้าคิดไว้แล้ว ท่านจงให้คนจัดเชื้อเพลิงไว้เถิด ค่ำวันนี้จะไปเผาเก๋งนางลีสินฮุยเสีย นางไม่ทันรู้ตัวไฟก็จะไหม้ตายอยู่ในเก๋งนั้น ความก็จะสูญอยู่เอง
นางเล่าฮองเฮาก็เห็นชอบด้วย จึงสั่งคนใช้ที่สนิทให้เตรียมการไว้ตามที่กวยหวยบอก นางโควหนิงรู้ความนี้แล้วก็ตกใจ จึงแอบหนีไปแจ้งเรื่องแก่นางลีสินฮุย แล้วบอกว่า
ท่านจงคิดหนีเอาตัวรอดเถิด บุตรท่านนั้นหาเป็นอันตรายไม่ ข้าพเจ้าให้ตันหลิมพาไปให้โปยอ๋องเลี้ยงไว้ ท่านจงหนีไปหาโปยอ๋องเถิดนางโควหนิง
ครั้นบอกความแก่นางลีสิน ฮุยแล้ว ก็วิตกถึงตนเองว่า การอันนี้สำคัญใหญ่หลวงนัก นานไปข้างหน้าถ้านางเล่าฮองเฮารู้ว่าตนทำการดังนี้
ก็คงจะไม่พ้นความตาย ควรจะตายเองดีกว่าให้เขาทำให้ตาย คิดดังนั้นแล้วนางโควหนิงก็ไปที่สระกิมจุยตี่ โจนลงน้ำฆ่าตัวตายเสีย.........................

[sometime]

ส่วนนางลีสินฮุยได้ทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ก็แต่งตัวปลอมเป็นไพร่มิให้ผู้ใดจำได้ รีบหนีออกจากพระราชวังไปในเวลาค่ำประมาณยามเศษ หมายใจจะไปที่บ้านโปยอ๋อง แต่หารู้ที่ไม่ ก็เดินเลยบ้านโปยอ๋องหลงทางไปหลายวัน ได้ความเวทนาเป็นอันมาก จึงพบหญิงแม่ม่ายคนหนึ่งมีครรภ์แก่ แต่สามีตายเสียแล้ว หญิงนั้นเป็นคนเข็ญใจหามีผู้ใดอยู่เป็นเพื่อนไม่ เห็นนางลีสินฮุยเดินร้องไห้มา จึงชวนให้อยู่เป็นเพื่อนกันที่บ้านของตน อยู่มาไม่นานนางนั้นก็คลอดบุตรเป็นชาย แต่ตัวนางเองก็ตาย
นางลีสิน ฮุยจึงเลี้ยงทารกนั้นไว้ให้ชื่อว่า กวนไฮซิว ตามแซ่ของบิดา ต่อมาเกิดไฟไหม้บ้านนั้น นางลีสินฮุยจึงพาบุตรเลี้ยงไปตั้งบ้านอยู่ที่ตำบลตันเกีย เมืองซินจิว โดยไม่มีผู้ใดรู้จักเลย
ฝ่ายนางเล่าฮองเฮาเมื่อให้คนสนิท ไปเผาเก๋งนางลีสินฮุยในเวลาดึกสงัดแล้ว ก็คิดว่านางลีสินฮุยตายอยู่ในกองไฟ ขณะเกิดเพลิงไหม้ขุนนางและข้าราชการทั้งหลาย ซึ่งรักษาพระราชวังนั้น ก็พากันไปช่วยดับไฟ ครั้นไฟดับแล้วไม่เห็นนางลีสินฮุยกับพระราชบุตร ต่างก็สำคัญว่าไฟไหม้ตายเสียแล้ว
ครั้นเวลารุ่งเช้า มีผู้มาแจ้งความแก่นางเล่าฮองเฮาว่า นางโควหนิงไปโดดน้ำตายเสียที่สระกิมจุยตี่แล้ว นางเล่าฮองเฮากับกวยหวยก็สดุ้งใจ ต่างก็คิดว่านางโควหนิงคงจะเอาความไปบอกแก่นางลีสินฮุยเป็นแน่ แล้วกลัวความผิดจึงฆ่าตัวตายเสีย นางลีสินฮุยเห็นจะไม่ตายในไฟ คงหนีไปได้แน่ แต่จะตามไปฆ่าเสียก็ไม่แจ้งว่าไปทางไหน เป็นการจนใจจึงปิดความนิ่งอยู่
ฝ่าย โปยอ๋อง แจ้งว่าไฟไหม้เก๋งนางลีสินฮุย ก็สำคัญว่านางลีสินฮุยตายในไฟ หารู้ที่จะคิดประการใดไม่ จึงบอกกับ นางเต็กเชยกิม ผู้ภรรยาว่าเห็นจะเป็นอุบายของนางเล่าฮองเฮาคิดเผาเสียเป็นแน่ แต่นางเล่าฮองเฮาก็มีอำนาจและพวกพ้องมาก เราจะชำระว่ากล่าวเอาความจริง ไหนจะรับโดยดี จะต้องสงบความไว้ คอยท่าพระเจ้าแผ่นดินเสด็จกลับมา จึงค่อยคิดกราบทูล
โปยอ๋องนั้นชรามากแล้ว เลี้ยงพระราชบุตรไว้จนเจริญวัยขึ้น ให้ชื่อว่า ชิวเอีย และมีบุตรกับนางเต็กเชยกิมคนหนึ่งชื่อว่า เตียเปีย ฮ่องเต้ก็ยังไม่เสด็จกลับมา โปยอ๋องก็ประชวร หมอรักษาโรคนั้นหาคลายไม่ มีแต่หนักลงทุกวันจนสิ้นพระชนม์ลง เมื่อายุได้ห้าสิบแปดปี ขุนนางเจ้าพนักงานก็ทำการฝังศพ อย่างพระราชวงศ์ผู้ใหญ่ นางเต็กเชยกิมก็เลี้ยงดูพระราชบุตรต่อไปแต่ผู้เดียว..................................................

...........................THE END OF CHAPTER 1.............................

.................................จากนิตยสารโล่เงิน..................................

[คำค้น:]

กระโดดไป: เลือกหัวข้อ: ----------------------------- จากใจถึงใจ ----------------------------- => หน้าบ้าน สุขใจ ===> สุขใจ ป่าวประกาศ (ข้อความจากทีมงาน) ===> สุขใจ เสนอแนะ (ข้อความจากสมาชิก) ===> สุขใจ ให้ละเลง (มุมทดสอบบอร์ด) ----------------------------- สุขใจในธรรม ----------------------------- => พุทธประวัติ - ประวัติพระสาวก ===> พุทธประวัติ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ===> ประวิติพระอรหันต์ พระสาวก ในสมัยพุทธกาล ===> ประวัติพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ในยุคปัจจุบัน ===> นิทาน - ชาดก =====> ชาดก พระเจ้า 500 ชาติ => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน ===> ธรรมะจากพระอาจารย์ ===> เกร็ดครูบาอาจารย์ => ห้องวิปัสสนา - มหาสติปัฏฐาน 4 => สมถภาวนา - อภิญญาจิต => จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม => เสียงธรรมเทศนา - เอกสารธรรม - วีดีโอ ===> เอกสารธรรม ===> เสียงธรรมเทศนา =====> ธรรมะจาก สมเด็จโต =====> ธรรมะจาก หลวงปู่มั่น =====> เสียงบทสวดมนต์ =====> เพลงสวดมนต์ =====> เพลงเพื่อจิตสำนึก แด่บุพการี =====> ธรรมะ มิวสิค (เพลงธรรมทั่วไป) ===> ห้อง วีดีโอ => เกร็ดศาสนา => กฏแห่งกรรม - ท่องไตรภูมิ => ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก => บทสวด - คัมภีร์ คาถา - วิชา อาคม => พุทธวัจนะ - ภาษิตธรรม ===> พุทธวัจนะ ในธรรมบท ===> พุทธศาสนสุภาษิต ===> คำทำนายภัยพิบัติที่จะเกิด ===> รวมข่าวภัยพิบัติ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน ===> รู้ เพื่อ รอด (การเตรียมการ) => ห้องประชาสัมพันธ์ ทั้งทางโลก และทางธรรม ===> ฐานข้อมูล มูลนิธิต่าง ๆ ในประเทศไทย (Donation Exchange Center) ----------------------------- วิทยาศาสตร์ทางจิต เรื่องลี้ลับ ----------------------------- => วิทยาศาสตร์ - จักรวาล - การค้นพบ ===> เรื่องราว จากนอกโลก =====> ประสบการณ์เกี่ยวกับ UFO =====> หลักฐาน และ การพิสูจน์ยูเอฟโอ =====> คลิปวีดีโอ ยูเอฟโอ => ไขตำนาน - ประวัติศาสตร์ - การค้นพบ อารยธรรม => เรื่องแปลก - ประสบการณ์ทางจิต - เรื่องลึกลับ ===> ร้อยภูติ พันวิญญาณ =====> ประสบการณ์ ผี ๆ =======> เรื่องเล่าในรั้วมหาลัย =====> ประวัติ ต้นกำเนิด ตำนานผี ===> ดูดวง ทำนายทายทัก ===> ไดอะล็อก คือ ดอกอะไร - พลังไดอะล็อก (Dialogue) ===> กระบวนการ NEW AGE => เครื่องราง ของขลัง พุทธคุณ ----------------------------- นั่งเล่นหลังสวน ----------------------------- => สุขใจ จิบกาแฟ => สุขใจ ร้านน้ำชา => สุขใจ ห้องสมุด ===> สุขใจ หนังสือแนะนำ ===> สุขใจ คลังความรู้ลวงโลก ===> สยาม ในอดีต => สุขใจ ใต้เงาไม้ => สุขใจ ตลาดสด => สุขใจ อนามัย => สุขใจ ไปเที่ยว => สุขใจ ในครัว ===> เกร็ดความรู้ งานบ้าน งานครัว => สุขใจ ไปรษณีย์ => สุขใจ สวนสนุก ===> ลานกว้าง (มุมดูคลิป) ===> เวที จำอวด (จำอวดหน้าม่าน) ===> หนังกลางแปลง (ดูหนัง รีวิวหนัง) ===> หน้าเวที (มุมฟังเพลง) =====> เพลงไทยเดิม ===> แผงลอยริมทาง (รวมคลิปโฆษณาโดน ๆ)