สนทนาธรรม

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

นิรันด์..............อาจารย์ก็บอกว่าเราควรทำความดีเท่าที่

อาจารย์.............ก็เมื่อกี้ก็บอกว่าควรทำใช่ไหมค่ะ ? แต่ก็ลืม เพราะว่าสะสมความ

ไม่รู้มามากกว่าจะเห็นจริง ๆ ว่าอะไรแน่ที่เป็นประโยชน์ในชีวิต

ไม่ใช่โลภะ โทสะ โมหะ ที่เป็นประโยชน์

นิรันด์............แล้วชีวิตเราจะอยู่เพื่ออะไรถ้าเราคิดว่าจะอยู่ไปวันหนึ่ง ๆ เอา

ตัวรอดไปวันหนึ่ง ๆ ในโลกนี้น่ะ

อาจารย์............เวลาที่มีชีวิตเอาตัวรอดไปวันหนึ่ง ๆ รู้อะไรหรือเปล่าเข้าใจอะไร

หรือเปล่าเป็นเราจริงๆ หรือเปล่าหรือว่าเป็น{ธรรม}

นิรันด์.............ก็มีเวลาที่ฟังธรรมบ้าง

อาจารย์.............กว่าจะรู้ว่าเป็นธรรมและอะไรประโยชน์สูงสุดยากน่ะค่ะที่จะละ

ความติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ เพราะเกิดมาก็มี

สิ่งนี้แล้วเกิดมาก็มีเห็น จะไม่ให้ติดในสิ่งที่เห็นได้ยังงัย ? เพราะ

ไม่รู้ความจริงของเห็น เพราะฉะนั้นรูป เสียง กลิ่น รส เป็นเหยื่อ

ล่อเป็น{อามิส}เป็นโลกามิสประจำโลกไม่พ้นไปได้เลย

ตราบใดที่ยังไม่รู้ความจริง ถึงแม้ว่าเห็นโทษแล้วทำให้จิตสงบ

ระงับจากความติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ เพียงชั่ว

คราวถ้าปัญญาไม่รู้จริง ๆ ว่าขณะนั้นน่ะไม่ใช่ตัวตน สัตว์ บุคคล

แล้วเป็นสิ่งที่แสนสั้นเพียงปรากฏเท่านั้นเองทำอะไรไม่ได้กับ

สิ่งที่เพียงปรากฏให้เห็น ให้ได้ยิน แล้วก็หมดไป เกิดมาก็บังคับ

ให้เกิดไม่ได้ หมดไปก็บังคับให้หมดไปไม่ได้ เพียงปรากฏแล้ว

ก็ติดข้องในสิ่งที่ปรากฏอย่างมากจนกว่าจะรู้ความจริงจากการ

ฟังธรรมว่ายากแสนยากที่จะละความติดข้องในรูปเสียง กลิ่น

รส โผฏฐัพพะ ซ้ำไปซ้ำมาทุกครั้งที่เห็นที่ได้ยินสะสมไว้มาก

มายมหาศาลเพราะฉะนั้นแม้เป็นพระโสดาบันแล้วก็ยังไม่ถึงความเป็น

พระอนาคามีบุคคล นี่ก็แสดงให้เห็นว่าความติดข้องด้วยความ

ไม่รู้นี้มากมาย ความไม่รู้มีมากในทุกสิ่งทุกอย่างเพราะฉะนั้น

ก็มีความติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ มากจนกระทั่ง

สามารถเป็นกิเลสที่มีกำลังถึงระดับที่ทำ{อกุศล}กิจได้เพราะ

ฉะนั้นจะพ้นจาก{สังสารวัฏฏ์}ไม่ได้

อามิสมี 3 ซึ่งล่อที่จะให้เราอยู่ในสังสารวัฏฏ์หรือในโลก ก็

ลองคิดดู สิ่งที่ปรากฏทางตาล่อให้ติด ป้ายรถเมล์ หรืออะไรก็

แล้วแต่เพียงแค่เห็นก็มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดแล้วนึกคิดไปในเรื่องของ

สิ่งนั้นซึ่งความจริงจิตเกิดขึ้นหนึ่งขณะดับไปไปแต่ว่าเกิดสืบ

ต่อเร็วจนกระทั่งเป้นเรื่องราวปกปิดความจริงว่าแท้ที่จริงแล้ว

เป็นแต่เพียงนิมิตปรากฏให้ไม่รู้และติดข้อง{โลกามิส}ขณะนั้น

กิเลสเกิดขึ้นพอใจ{กิเลสามิส}เป็นปัจจัยให้ไม่พ้นจาก{วัฏฏามิส}

ถึงแม้ว่าจะมีความสุขชั่วครั้งชั่วคราว

ความสุขนั้นก็ไม่เที่ยง

ความทุกข์ก็ไม่เที่ยง{อุเบกขา}ก็ไม่เที่ยง

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนไม่เที่ยงทั้งสิ้น

ไม่มีอะไรเลยในชีวิตที่จะเป็นสุขอย่างมั่นคงแท้จริง

ต้องอบรมปัญญาให้เห็นชีวิตตามความเป็นจริง คือ.................

เห็นการเกิดขึ้นและดับไปของสภาพธรรมทั้ง

หลายที่ปรากฏตามความเป็นจริง...............

เพราะมีตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ จึงมีการรู้อารมณ์ต่าง ๆ มี รูป เสียง กลิ่น รส

เป็นต้นและโดยปกติของผู้ที่เป็นปุถุชนจะห้ามไม่ให้ติดข้องจะห้ามไม่ให้ยินดีในสิ่ง

ที่กำลังปรากฏก็เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เพราะสะสมมาที่จะเป็นอย่างนั้นจึงติดข้อง

ยินดีพอใจอีกทั้งยังไม่เห็นโทษของ{อกุศล}ยังไม่เข้าใจธรรมตามความเป็นจริง

จึงถูกกิเลสอกุศลครอบงำอยู่เป็นประจำเมื่อได้เหตุได้ปัจจัยกิเลสก็เกิดขึ้นทำกิจ

หน้าที่ส่วนผู้ที่ดับกิเลสทั้งปวงได้อย่างเด็ดขาดแล้วกิเลสย่อมไม่เกิดขึ้น

ไม่ว่าจะกระทบกับอารมณ์ประเภทใด ๆ ก็ตามดังนั้น ผู้ที่หมดกิเลสแล้ว กับ สัตว์

โลกผู้ที่ยังมีกิเลสอยู่นั้นจึงแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

เนื่องจากยังมีกิเลสอยู่นี่เอง จึงต้องศึกษา พระธรรม ฟังพระธรรม อบรมเจริญ

ปัญญา เพื่อความเข้าใจถูก เห็นถูกในสภาพธรรมตามความเป็นจริงต่อไป

......................................มัชฌิมประภาสปุญสถาน.........................

ขอบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำนี้จงเป็นปัจจัยเกื้อหนุนสรรพชีวิตทั้งหลายให้ได้บำเพ็ญอนุตรวิถี กลับจิตแปรใจ ได้คืนจิตเดิม มีความสงบเย็นใจกาย ปราศจากเสียซึ่งสรรพกำทุกข์ ปลอดพ้นจากภัยเวร สงครามข้าวยาก ด้วยเดชะบุญนี้ จงช่วยค้ำชูบิดา - มารดา ครูบาอาจารย์ - ผู้มีพระคุณ ญาติสนิท - มิตรรัก ศัตรูหมู่มาร สรรพเจ้ากรรมนายเวร เทวาทุกชั้นฟ้า อารักษ์ทั่วชั้นดิน เหล่าภูติ นาคา - นาคี เหล่าวิญญา - หมู่เปรต - อสูรกายเหล่าสัตว์ใด ๆ จงเป็นผู้ได้รับอานิสงค์เดชะแห่งผลบุญนี้ท่วนทั่วทุกคนเทอญ......................

http://www.facebook.com/itsariyathanakorn

http://forums.212cafe.com/boxser/

http://twitter.com/soka45

(:SL:)ไปดูโทรทัศน์ต่อดีฝ่าเหนื่อย สลึมสลือ