เก็บที่น้องให้ไว้มาค่ะ
พุทธธรรมนั้นขึ้นอยู่กับเวลา โทษเนรเทศของอาตมานิชิเร็นนั้นเป็นความทุกข์ที่เล็กน้อยในชาตินี้ จึงไม่คร่ำครวญ (เพราะ) ชาติหน้าจะต้องได้รับความสุขสำราญที่ยิ่งใหญ่ จึงปีติยินดีอย่างมหาศาล หน้า 239
ธรรมนิพนธ์เรื่อง หนึ่งขณะจิตสามพันนั้นครอบคลุมทั้งชีวิตที่มีความรู้สึกและชีวิตที่ไม่มีความรู้สึก หน้า 240 เห็นแจ้งจิต (คันยิน) ก็คือ สามารถเห็นแจ้งต่อจิตใจของตัวเอง และสามารถดูต่อสิบโลกธรรม นี่คือเรียกว่าการเห็นแจ้งจิต หน้า 241 แต่เฉพาะโลกพุทธะเท่านั้นปรากฏออกมาได้ยาก............... มนุษย์ปุถุชนในสมัยธรรมปลายที่เกิดมา และเชื่อสัทธรรมปุณฑริกสูตรนั้น ก็เนื่องด้วยโลกมนุษย์นี้มีพร้อมโลกพระพุทธะนั่นเอง หน้า 241 ความโกรธคือนรก หน้า 242 เงียวโอกับชุนโอ (กษัตริย์ที่อยู่ในเรื่องที่เล่าต่อ ๆ กันมาตั้งแต่สมัยโบราณของประเทศจีน) ต่าง ๆ ซึ่งเป็นเสมือนอริยบุคคลนั้นได้ให้ (ความเมตตากรุณา) แก่ประชาชนทั้งหมดโดยไร้ซึ่งความอยุติธรรม ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกพุทธะในโลกมนุษย์นั่นเอง หน้า 246 พระสูตรความหมายนับไม่ถ้วน
........... ..........
..................................
อันดับหนึ่งแห่งชมพูทวีปจะก่อตั้งที่ประเทศนี้ (ญี่ปุ่น) หน้า 256 ธรรมนิพนธ์เรื่องเลือกกาลเวลา
หนึ่งขณะจิตสามพันก็คือ 9 โลกเท่ากับพระพุทธะ และพระพุทธะเท่ากับ 9 โลก หน้า 256 ธรรมนิพนธ์เรื่องเลือกกาลเวลา สำหรับเวลาที่ศึกษาพุทธธรรมนั้น จงศึกษาต่อเวลา (สมัย) เสมอ หน้า 260 ธรรมนิพนธ์เรื่องเลือกกาลเวลา เวลาของการเผยแผ่สัทธรรมปุณฑริกสูตรนั้นมี 2 ครั้ง กล่าวคือ 8 ปีที่ (พระพุทธเจ้า) ทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ กับภายหลัง (พระพุทธเจ้า) ปรินิพพานแล้ว ซึ่งเป็นช่วง 500 ปีของการเริ่มต้นของสมัยธรรมปลาย แต่พระเทียนไท้ พระเมียวลัก พระเด็งเงียวทั้งหลายนั้น ช่วงหน้าก็ยังตกหล่นอยู่ในสมัยที่ (พระพุทธเจ้า) ทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ และเทศนาสั่งสอนสัทธรรมปุณฑริกสูตร และภายหลังปรินิพพาน (ของพระพุทธเจ้านั้น) ซึ่งเป็นเวลาของสัทธรรมปุณฑริกสูตรก็ยังไม่เกิด การอยู่ในช่วงกลางจึงทำให้สลดใจ และทำให้คิดถึงสมัยแรกเริ่มของสมัยธรรมปลาย