[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้
27 เมษายน 2567 23:55:43 *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
 
  หน้าแรก   เวบบอร์ด   ช่วยเหลือ ห้องเกม ปฏิทิน Tags เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก ห้องสนทนา  
บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้
Fuck Advertise !!

หน้า: [1]   ลงล่าง
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: กระทู้จากใจถึง น้า McK เรื่องที่เขากะลา  (อ่าน 3984 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
sometime
บุคคลทั่วไป
« เมื่อ: 23 เมษายน 2553 07:26:36 »





โธ่.................น้า Mck...............ข้าพเจ้า(บางครั้ง)เพิ่งถึง"บางอ้อ"เรื่อง เขากะลา


ก่อนอื่น(บางครั้ง)ต้องขอบอกก่อนว่า(บางครั้ง)ไม่สนใจเรื่อง UFOเลยสักนิดเดียว สนใจแต่ธรรมมะและก็เรื่องที่มีสาระอื่น ๆ เช่น โพสรูป


เซ็กซี่ สวดมนต์ ห้องสมุด หัวข้อธรรมมะต่าง ๆ รวมสาระความรู้ บทความที่มีคุณค่าต่าง ๆ และโดยเฉพาะการโพสรูป (โป๊) บางครั้งชอบมาก ๆ


(ล้อเล่น)


เพิ่งรู้ว่า เขากะละปิดแลัวจริง ๆ ปิดอย่างถาวรเลยใช่ปะ (บางครั้ง)อุตสาห์พิมพ์บทความธรรมมะที่เขากะลาไปตั้งเยอะ เช่นเรื่อง ป้า สุชาดา


และอีกหลาย ๆ เรื่อง ซึ่งแต่ละเรื่องล้วนยาว ๆ ทั้งนั้น(บางครั้ง)เห็นด้วยกับข้อ 7. ดังนี้.....................................



ปล.7 เวบเขากะลาจะเปิดให้เข้าได้แค่บางคน และบางหมวดหมู่ในเร็ว ๆ นี้ เพื่อดึงข้อมูลที่มีสาระออกมา


http://www.sookjai.com/index.php?topic=1894.msg8359;topicseen#new


เสียดายที่ไม่ได้เก็บข้อมูลไว้หรือโพสไว้ที่อื่นเป็นบางส่วน ใช้เวลาพิมพ์เป็นวันเลยน่ะ หวังว่า สุขใจ จะไม่โดนปิดอีก


ถ้าปิดไปอีกคง


เสียดายข้อมูลอีก ซึ่งบางเรื่องราวก็ใช้พิมพ์คัดลอกจากหนังสือออกมา ลงแรงไปมิใช่น้อยเลยน่ะ คอม ฯ เสียก็อุตสาห์ยืมคนอื่นมาใช้เพื่อเข้ามา


เว็บสุขใจ



มีทางดึงข้อมูลบางส่วนกลับมาได้หรือเปล่า ท่าน มดเอ็กซ์ ก็โผล่มาที่นี่เป็นครั้งคราว (บางครั้ง)ต้องการเผยแพร่พระธรรม


ทั้งมหายาน และอื่น ๆ ส่วนการโพสรูป sexy เป็นการ relax ผ่อนคลายให้หายเหนื่อย สลึมสลือ น้า Mck รับปากได้ป่ะว่า สุขใจจะไม่ปิดอีกจะได้มี


กำลังใจพิมพ์จากหนังสือออกมาอีก เช่น วัชรเฉทิกปรัชญาปรามิตาสูตรและก็พระสูตรอื่น ๆ ป.ล เว็บ พุทธยานก็ปิดไปแล้วเหมือนกัน


วัชรเฉทิกปรัชญาปรามิตาสูตรยาวมาก(บางครั้ง)ใช้เวลาที่ละเล็ละน้อยพิมพ์ออกมาเป็นตอน ๆ



สลึมสลือ สลึมสลือ สลึมสลือ


Tujhko Payal Naam Diya

Share this topic on AskShare this topic on DiggShare this topic on FacebookShare this topic on GoogleShare this topic on LiveShare this topic on RedditShare this topic on TwitterShare this topic on YahooShare this topic on Google buzz

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23 เมษายน 2553 10:44:53 โดย บางครั้ง » บันทึกการเข้า
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #1 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 07:51:46 »




(:LOVE:)น่ะ ๆ ๆ สุขใจอย่าปิดตัวลงอีกน่ะให้กำลังใจ น้า Mck ให้ทำบ้านหลังน้อย ๆ ให้อบอุ่นด้วยมิตรภาพดี ๆ และ โพสรูป เซ็กซี่ ตกหลุมรัก


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23 เมษายน 2553 08:06:20 โดย บางครั้ง » บันทึกการเข้า
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #2 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 07:54:42 »



(:fall:)ขอโพสอีก 1 ภาพ ตกหลุมรัก


<a href="http://www.fungdham.com/download/song/sec2/2buddhapower/11.wma" target="_blank">http://www.fungdham.com/download/song/sec2/2buddhapower/11.wma</a>
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23 เมษายน 2553 07:56:43 โดย บางครั้ง » บันทึกการเข้า
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #3 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 11:02:33 »




(:LOVE:)เรื่องเกิดขึ้นนานแสนนานมาแล้ว ณ.สถานที่แห่งหนึ่ง รัก


..............................เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย...............................


ไฟไหม้....... ไฟไหม้.........!......!...........!เสียงร้องด้วยความตระหนกดัง ขึ้นในกลางดึกของคืนวันหนึ่ง ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวายสับสนของผู้คนในซอยแคบ ๆ ซึ่งพากันขนสิ่งของหนีไฟอย่างชุลมุน ลูก - เด็ก - เล็กแดงร้องไห้จ้าด้วยคามตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว บางคนต้องการเพียงชีวิตรอดออกจากกองเพลิงเท่านั้น ไม่สนใจทรัพย์สิน - เงินทอง แต่บางคนกลับห่วงทรัพย์สินยิ่งกว่าชีวิตตนเองซึ่งกำลังถูกเพลิงเผาผลาญ บางคนก็ฉวยโอกาสแย่งชิงทรัพย์สินของผู้อื่น โดยไม่คำนึงถึงความเดือดร้อนของผุ้ประสบเคราะห์กรรม บางพวก
พอรู้ข่าวไฟ ไหม้ก็มายืนมุงดูทำให้การดับเพลิงของพนักงานดับยิ่งไม่สะดวกเข้าไปอีก เสียงผู้คนตะโกนกันอย่างสับสน ไม่รู้ว่าอะไรเป็น - อะไร ผู้คนต่างวิ่งหนีไฟท่ามกลางความชุลมุนที่เกิดขึ้นอยู่ต่อหน้าต่อตา หญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งนอนอยู่ในเรือนไม้ทรงไทยหลังหนึ่งใกล้บ้านต้นเพลิง ซึ่งเพลิงกำลังลาม - มาถึงบ้านของเธออย่างรวดเร็ว
แต่เธอยังคงนอนอยู่ที่ เดิมโดยไม่ได้ขยับตัวหนีไฟ เสียงตะโกนโหวกเหวก เสียงผู้คนขนสิ่งของ เสียงของไฟที่ไหม้สิ่งของที่เป็นเชื้อเพลิงหาได้ทำให้ร่างกายของเธอขยับจาก ที่เดิมไม่...........
มีเพียงแววตาของเธอเท่านั้นที่แสดงอาการตระหนก - หวาดกลัว ลูก - หลาน สามีเธอไปที่ไหนจึงไม่มีผู้ใดมาช่วย หญิง ผู้นี้ เธอเริ่มนึกถึงผู้คนหลาย ๆ คนที่เธอรู้จักโดยไม่คำนึงถึงเปลวไฟอันร้อนแรงอีกแล้ว เหตุการณ์ในอดีตของเธอค่อย ๆ ผ่านเข้ามาทีละฉาก ๆ จนในที่สุดเธอก็ไม่รู้สึกถึงความร้อนใด ๆ อีก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23 เมษายน 2553 11:12:39 โดย บางครั้ง » บันทึกการเข้า
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #4 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 11:03:30 »

ป้า..........สุชาดาเป็นคนใจบุญสุนทรทานมักจะ เดินทางไปทำบุญอยู่เสมอ ๆ แกเป็นคนโสดอยู่คนเดียวไม่มีลูก - หลาน - ญาติ - พี่ - น้อง เงินทองที่เธอเก็บหอมรอมริบมาตั้งแต่สมัยยังสาว ๆ ซึ่งทำงานรับราชการนั้นก็มีให้จับจ่ายอย่างไม่เดือดร้อน แกซื้อที่ดินแปลงหนึ่ง ปลุกบ้านไม้ทรงไทยและถือสันโดษอยู่คนเดียวมาตลอด มีที่ดินสร้างบ้านหลังเล็ก ๆ แบ่งให้เช่าเพื่อหารายได้มาเป็นการทำบุญ ชาวบ้านแถบนั้นรู้จัก ป้าสุชาดา เพียงว่าแกเป็นคนใจบุญเท่านั้น เรื่องราวและครอบครัวชีวิตแต่หนหลังของแกไม่มีใครรู้เรื่องราวอย่างแน่ชัด
ทุก ๆ เดือนผู้คนแถวนั้นจะเห็นแกหิ้วกระเป๋าเดินทางและออกจากบ้านไป 2 - 3 วัน จึงจะเห็นแกกลับมา สอบถามมักได้คำตอบว่าเดินทางไปทอดผ้าป่าตามวัดต่าง ๆ ยังจังหวัดแถบ
อิสาน บ้าง ภาคเหนือบ้าง ภาคใต้บ้าง จนคนแถวนั้นเห็นแกหิ้วกระเป๋าเป็นอันรู้กันว่าไปทำบุญ ระหว่างที่แกไม่อยู่แกมักจะฝาก "น้าอ้วน"หญิงที่เช่าบ้านแกอยู่ให้ช่วยดูแลบ้านให้ด้วยบางครั้งก็ชวน น้าอ้วนไปทำบุญด้วยกันโดยให้สามีและลูก ๆ ของน้าอ้วนช่วยดูแลบ้านแทน การดำเนินชีวิตของป้าสุชาดาเป็นเช่นดังกล่าวนี้จาก 1 ปี เป็น 2 ปี เป็น 3 ปี ความ
บันทึกการเข้า
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #5 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 11:05:20 »

สนิทสนมระหว่างน้าอ้วนและป้าสุชาดาก็มีมากขึ้น เป็นลำดับจนกระทั่ง ป้าสุชาดา ให้ น้าอ้วนอยู่บ้านโดยไม่เสียค่าเช่าบ้านเวลาล่วงเลยมาหลายปี
วันหนึ่งป้าสุชาดารู้สึกมือชา - เท้าชาและเกิดอาการปวดหัวจึงเรียก น้าอ้วนให้ช่วยพาแกไปหาหมอ หมอได้ตรวจอาการของป้าสุชาดาโดยละเอียดพบว่าเป็นโรคอัมพาตในระยะเริ่มแรกและ ได้แนะนำให้รีบรักษาโดยต้องมีคนดูแลอย่างใกล้ชิด น้าอ้วนเป็นคนขันอาสาที่จะคอยดูแล ป้าสุชาดาในระยะแรก ๆ นั้นป้าสุชาดาพอที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ แต่ในระยะต่อมาอาการกลับแย่ลงเนื่องจากหกล้มในห้องน้ำ ทำให้ร่างกายไม่สามารถเคลื่นไหวได้ อีกทั้งไม่สามารถพูดจากได้ เงินทองก็เริ่มใช้มากขึ้น เพื่อน ๆ ที่ไปทำบุญด้วยกันก็แวะมาช่วยเหลือค่าใช้จ่าย เงินทองที่แกเก็บไว้ก็นำมารักษาตัวโดยไม่คำนึงว่าจะเสียมาก - เสียน้อยเท่าใด ขอเพียงรักษาให้หายเท่านั้น
น้าอ้วน ในตอนแรกก็อดทนพยาบาลป้าสุชาดาอย่างเต็มความสามารถ แต่ยิ่งนานวันเข้าไม่เห็นว่าจะมีญาติของป้าสุชาดามาใส่ใจต่ออาการป่วยของแก น้าอ้วนก็เริ่มมีมีใจละโมภอยากจะยึดทรัพย์สมบัติของป้าสุชาดามาเป็นของตน
บันทึกการเข้า
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #6 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 11:06:09 »

การดูแลพยาบาลป้าสุชาดาเริ่มมีการต่อรอง อย่างที่ป้าสุชาดาไม่อาจปฏิเสธได้ มีการข่มขู่ว่าจะทิ้งให้ตายโดยไม่เหลียวแลหากไม่ยอมยกบ้านและที่ดินให้ มีการข่มขู่ด่าว่าเสียดสีอยู่ตลอดเวลาหากมีคนมาเยี่ยมก็จะเสแสร้งปรนนิบัติ อย่างดี จนผู้มาเยี่ยมตายใจและเข้าใจว่า น้าอ้วน มีคุณธรรมสูง ยอมดูแลป้าสุชาดาโดยไม่รังเกียจทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ญาติของตนเงินทองที่ได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนของป้าสุชาดาก็ถูก ยักย้ายถ่ายเทมาอยู่ที่กระเป๋าของ น้าอ้วน
ในระยะหลัง ๆ น้าอ้วนก็จะบอกกล่าวให้ผุ้มาเยี่ยมให้ช่วยออกค่ารักษาพยาบาลโดยอ้างว่าตนเอง ได้ออกเงินไปเป็นจำนวนเท่นั้น - เท่านี้ ในขณะที่เงินทองก็ไม่เหลือพอขอให้ช่วยมอบเงินค่ารักษาให้ด้วย ป้าสุชาดาต้องทนกับทุกข์ทางใจที่เกิดขึ้นกับแกอย่างอึดอัดเนื่องจากไม่สามา ถบอกความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับผู้ใดได้ ในที่สุดบ้านและที่ดินก็ถูกโอนให้ น้าอ้วนโดยภาวะจำยอม หลังจากนั้นไม่นานนัก ป้าสุชาดาก็ตายจากไปด้วยอาการสงบ น้าอ้วนจัดงานศพให้แกเสมือนญาติผู้ใหญ่โดยมีเจตนาบางสิ่งแอบแฝงอยู่และเพื่อ ไม่ให้เป็นการครหาของผู้คน งานศพของป้าสุช้าดามีคนมามากพอสมควรแต่ไม่ถึงกับมากนักส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อน ๆ ของแกที่เคยเดินทาง
บันทึกการเข้า
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #7 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 11:06:52 »

ไปทำบุญด้วยกัน โดยทั่วไปมักจะได้ยินว่า คนตายขายคนเป็น ซึ่งหมายความว่าคนเป็นจัดงานศพ อย่างฟุ่มเฟือยโดยหวังเพียงชื่อเสียง ทำให้คนที่ที่จัดงานศพต้องกู้หนี้ – ยืมสินมาจัดงาน หลังงานศพแล้วคนจัดงานมักมีภาระหาเงินมาชำระทั้งเงินต้นและดอกเบี้ยซึ่งบาง ครั้งก็หาไม่ได้ ก็เป็นปัญหาต้องสะสางไม่มีที่สิ้นสุด แต่สำหรับกรณี น้าอ้วนแล้วกลับตรงกันข้าม กล่าวคือ น้าอ้วนได้กำไรจากการจัดงานศพให้กับป้าสุชาดามากเป็นเงินจำนวนหนึ่ง โดยได้เอ่ยปากขอค่าใช้จ่ายจากเพื่อน ๆ ของป้าสุชาดามากกว่าความเป็นจริง หลังจากเสร็จงานศพ ป้าสุชาดาแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไป ปล่อยให้ป้าสุชาดาเป็นเพียงอดีตที่ผ่านเข้ามาในชิของแต่ละคนเท่านั้น น้าอ้วนได้บ้านและที่ดินสมความปรารถณาของตน ฐานะก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับ สามีและลูก ๆ น้าอ้วนเริ่มเหินห่างเนื่องจากเธอย้ายไปอยู่บ้านป้าสุชาดาแต่สามีกับลูก ๆ ไม่ยอมย้ายมาอยู่ด้วยโดยอ้างว่ากลัวผีป้า สุชาดาจะมาหลอกหลอน แต่น้าอ้วนไม่ใส่ใจและทำตัวให้เป็นที่รังเกียจของคนในระแวกใกล้เคียง เนื่องจากฐานะของตนผิดกับเมื่อก่อนมาก ทำให้น้าอ้วนลืมตัวชาวบ้านใกล้เคียงไม่มีใครคบหาสมาคมด้วย ระยะหลัง ๆ มักมีเรื่องทะเลาะกันในครอบครัวอยู่เป็น
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23 เมษายน 2553 11:15:12 โดย บางครั้ง » บันทึกการเข้า
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #8 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 11:07:36 »

ประจำสาเหตุเนื่องจากการใช้เงินของลูกชายและน้า อ้วนก็เริ่มถูกทุบตีจากสามีเป็นประจำหากไม่ยอมให้เงินลูกชายก็มักจะหาเรื่อง เดือดร้อนให้ส่วนลุกสาวก็เริ่มกลับบ้านไม่เป็นเวลา ปัญหาที่เกิดขึ้นทำให้ น้าอ้วนทุกข์ใจและไม่มีปัญญาที่จะแก้ปัญหานี้ ความกดดันทางจิตใจเพิ่มขึ้นทุกวัน ๆ จนบางครั้งเธอเกิดอาการจิตหลอนเห็น ป้าสุชาดายังคงอยู่ในบ้านหลังนั้น น้าอ้วนเริ่มหาหมอผีมาทำพิธี รดน้ำมนต์ สะเดาะเคราะห์ฯลฯทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น............. การคิดมากของน้าอ้วนทำให้คืนหนึ่งต้องถูกหามส่งโรงพยาบาลเนื่องจากเส้นโลหิต ในสมองแตกร่างกายเป็นอัมพาตสามีและลูก ๆ ก็ไม่ค่อยสนใจ ภายหลังจึงนำ น้าอ้วนมาพักรักษาอยู่ที่บ้านไม้ทรงไทยให้ลูกชายและลูกสาวผลัดกันดูแลพยาบาล ส่วนสามีหลังจาก น้าอ้วนป่วยก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน นาน ๆจะกลับสักครั้งและมอบเงินทองให้ใช้สอยบ้างลูกชายและลูกสาวที่คอยเฝ้าพยาบาล ก็ได้แต่เกี่ยงกัน โดยไม่คำนึงถึงว่า น้าอ้วนคือแม่บังเกิดเกล้าของตน น้าอ้วนได้แต่นอนน้ำตาไหลเมื่อเห็นลูก 2 คนทะเลาะกันโดยที่ น้าอ้วนไม่ยอมเอ่ยปากต่อว่าลูก ๆ เลย เนื่องจากกลัวว่าลูก ๆ จะทอดทิ้ง
บันทึกการเข้า
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #9 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 11:08:29 »

น้าอ้วนต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ 2 ปี จนกระทั่ง.......................................
คืนวันนั้น น้าอ้วนได้ยินเสียอึกทึกนอกบ้าน ลูกสาวที่ดูแลน้าอ้วน ขอไปพบเพื่อนชายที่ปากซอยเป็นเวลานานแล้วไม่เห็นกลับสักที น้าอ้วนตกใจกับเสียงตะโกน ไฟไหม้ ......! ไฟไหม้......! แต่ก็จนใจไม่สามารถขยับตัวได้ ไฟได้ลุกลามใกล้เข้ามาทุกขณะความร้อนแผ่เข้ามาอย่างรวดเร็ว น้าอ้วนเห็นว่าไม่มีทางรอดชีวิตแล้ว ใจเริ่มนึกถึง ป้าสุชาดา จิตใของป้าสุชาดาคงร้อนรุ่มยิ่งกว่าเปลวไฟ ที่น้าอ้วนกำลังเผชิญอยู่ตรงหน้าในอดีต น้าอ้วนข่มขู่ให้ป้าสุชาดามอบที่ดินแปลงนี้ให้ด้วยความจำยอม น้าอ้วนเริ่มสำนึกถึงบาปที่ได้ก่อไว้กับป้าสุชาดา กรรมที่ตนก่อไว้นั้นยังหนักกว่า วิบากกรรมที่ตนต้องรับขณะนี้มากมายยิ่งนัก ความร้อนของเปลวไฟร้อนขึ้นทุกที ๆ จนในที่สุด น้าอ้วนก็ไม่รู้สึกถึงความร้อนใด ๆ อีก



ข้อความทั้งหมดนี้(บางครั้ง)ใช้เวลาพิมพ์ออกมาจากหนังสือ ใช้เวลาหลายชั่วโมง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23 เมษายน 2553 11:14:40 โดย บางครั้ง » บันทึกการเข้า
เงาฝัน
สุขใจ คนพิเศษ
นักโพสท์ระดับ 15
*

คะแนนความดี: +58/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 7493


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
MS Internet Explorer 8.0 MS Internet Explorer 8.0


ดูรายละเอียด
« ตอบ #10 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 11:24:58 »




 เหงื่อตก
บันทึกการเข้า
เงาฝัน
สุขใจ คนพิเศษ
นักโพสท์ระดับ 15
*

คะแนนความดี: +58/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
Thailand Thailand

กระทู้: 7493


ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
MS Internet Explorer 8.0 MS Internet Explorer 8.0


ดูรายละเอียด
« ตอบ #11 เมื่อ: 23 เมษายน 2553 15:20:13 »



 รัก   เหงื่อตก 
บันทึกการเข้า
คำค้น:
หน้า: [1]   ขึ้นบน
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  


คุณ ไม่สามารถ ตั้งกระทู้ได้
คุณ ไม่สามารถ ตอบกระทู้ได้
คุณ ไม่สามารถ แนบไฟล์ได้
คุณ ไม่สามารถ แก้ไขข้อความได้
BBCode เปิดใช้งาน
Smilies เปิดใช้งาน
[img] เปิดใช้งาน
HTML เปิดใช้งาน

Powered by MySQL Powered by PHP
Bookmark and Share

www.SookJai.com Created By Mckaforce | Sookjai.com Sitemap | CopyRight All Rights Reserved
Mckaforce Group | Sookjai Group
Best viewed with IE 7.0 , Chrome , Opera , Firefox 3.5
Compatible All OS , Resolution 1024 x 768 Or Higher
Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.27 วินาที กับ 31 คำสั่ง

Google visited last this page 06 มีนาคม 2567 18:00:27