ปัญหาของคนที่ไม่มีธรรมะ - พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ จ.ชลบุรี

ปัญหาของคนที่ไม่มีธรรมะ

ปัญหาของสังคม คือ จิตใจของคนในสังคมไม่มีความสุขในตัว เลยต้องออกไปหาความสุขข้างนอก ความสุขข้างนอกก็ต้องใช้เงินทอง เมื่อไม่มีเงินทองพอก็ต้องไปเอาเงินทองของคนอื่น ไปลักขโมยเงินทองของคนอื่นด้วยวิธีการต่างๆ เห็นไหมคอรัปชั่นในประเทศนี่ล้างหมดไหม มีรัฐบาลมากี่รัฐบาลก็ประกาศล้างคอรัปชั่นกันทั้งนั้น แล้วมันหมดไหม มันไม่หมดหรอก เพราะล้างไม่เป็น วิธีที่จะล้างต้องล้างจิตใจของคน ทำจิตใจของคนให้มีความสุข ถ้าจิตใจมีความสุขแล้วจะไม่ออกไปหาความสุขทางตาหูจมูกลิ้นกาย ไม่ต้องไปหารูปเสียงกลิ่นรสต่างๆ ไม่ต้องไปเสพอบายมุขกัน ไม่ต้องไปเล่นการพนัน ไม่ต้องไปเที่ยวกลางคืน ไม่ต้องไปดื่มสุรายาเมา ไม่ต้องไปดูหนังดูละคร อะไรต่างๆ ต้นเหตุของปัญหาคือใจไม่มีความสุขในตนเอง เพราะใจไม่รู้จักวิธีสร้างความสุขให้ตนเอง ใจขาดปัจจัย ๔ ของใจนั่นเอง ใจขาดการทำบุญทำทาน ขาดการรักษาศีล ขาดการนั่งสมาธิ ขาดการเจริญปัญญา จึงทำให้ใจนี้ไม่มีความสุขในตนเอง มีแต่ความหิวความอยาก เมื่อไม่สามารถหาความสุขในตัวเองได้ ก็ต้องออกไปหาความสุขภายนอกกัน ซึ่งเป็นความสุขเดี๋ยวเดียว ได้มาปุ๊บแล้วก็หมดไป ก็ต้องหาอยู่เรื่อยๆ ใช่ไหม สูบบุหรี่มวนเดียวแล้วจบไหม ไม่จบใช่ไหม ดื่มเหล้าแก้วเดียวแล้วมันจบไหม ไม่จบ ดูหนังเรื่องเดียวแล้วมันจบไหม ไปเที่ยวหนเดียวแล้วมันจบไหม ไม่จบหรอก เพราะความสุขเหล่านี้มันเหมือนควันไฟ มันเกิดขึ้นตอนที่เราไปทำกัน พอกลับมาบ้านมันก็หายไปหมดแล้ว กลับมาบ้านก็คอพับเหมือนห่ากิน เลยต้องพยายามออกไปนอกบ้าน เวลาได้ออกนอกบ้านก็เหมือนไก่บิน พอได้ออกไปเที่ยวกัน โอ๊ย ดีอกดีใจ ได้ไปพบความสุขกัน พอเที่ยวเสร็จกลับบ้านก็คอพับกลับบ้าน พออยู่บ้านก็เหงาว้าเหว่อยู่ไม่ได้ ก็ต้องออกไปเรื่อยๆ ทีนี้ออกไปแต่ละครั้งมันก็ต้องใช้เงินใช้ทอง ออกไปบ่อยๆ มันก็ไม่พอใช้ ไม่พอใช้ก็ต้องคอรัปชั่น ต้องโกงกัน ต้องขโมยกัน ต้องหลอกลวงกัน ต้องปล้นต้องจี้กัน แล้วดีไม่ดีก็ต้องฆ่ากัน

นี่แหละคือปัญหาของคนที่ไม่มีธรรมะคำสั่งคำสอนของพระพุทธเจ้า มาชี้แนะแนวทางของการสร้างความสุขภายในใจกัน ถ้ามีความสุขภายในใจแล้วจะไม่ต้องออกไปหาความสุขข้างนอก ถ้าได้ทำบุญทำทาน รักษาศีล ได้นั่งสมาธิ ได้มีปัญญาเห็นความจริงว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ที่จะให้ความสุขกับเรา นอกจากความสุขที่เราสร้างกันขึ้นมาภายในใจนี่แหละ ถ้าเรามีปัญญาอย่างนี้ เราก็จะได้เริ่มมาสร้างความสุขภายในใจกัน แทนที่จะไปหาความสุขภายนอกกัน เพราะความสุขภายนอกเป็นเหมือนยาเสพติด ความสุขภายในใจเหมือนอาหาร ระหว่างอาหารกับยาเสพติด อันไหนมีคุณค่ากว่ากัน ให้โยมเลือกยาเสพติดกับอาหารนี่ เอาอะไรดี ถ้าเอายาเสพติด เดี๋ยวก็ผอมกะหร่อง มันมีความสุขแต่มันความสุขเดี๋ยวเดียว แล้วก็ทำให้หิวให้โหย ต้องคอยเสพอยู่เรื่อยๆ ถ้าต้องเลือกระหว่างเอาเงินไปซื้อยาเสพติด กับเอาเงินไปซื้ออาหาร ก็ต้องไปซื้อยาเสพติด พอมันติดแล้ว มันทรมาน ถ้าไม่ได้เสพแล้วมันทรมาน มันยอมอดอาหารเพื่อให้ได้ซื้อยาเสพติดมาเสพกัน แล้วเดี๋ยวมันก็ตายกัน แต่มันยอมตาย ดีกว่าอยู่แบบไม่มียาเสพติด เพราะมันทรมานมาก แต่ถ้าเราฉลาด เราเลือกซื้ออาหารมากิน ไม่ซื้อยาเสพติด ร่างกายเราก็จะสมบูรณ์แข็งแรงอย่างที่เราเป็นกันอยู่ทุกวันนี้ เพราะเราเลือกถูก เราไม่ไปซื้อยาเสพติดมาสูบ เราเลือกซื้ออาหารมารับประทาน กัน เลยทำให้ร่างกายเราสมบูรณ์แข็งแรงอยู่ไปได้ยาวนาน พวกที่เลือกซื้อยาเสพติด เป็นยังไง ไม่กี่ปีก็ตายกันหมด

ฉันใด ธรรมะก็เป็นเหมือนอาหาร ความสุขทางตาหูจมูกลิ้นกายก็เป็นเหมือนยาเสพติด ความสุขทางธรรมะนี่เป็นอาหาร เสพแล้วทำให้ใจอิ่ม ใจสุขใจสบาย ไม่หิวกับอะไร แต่ความสุขทางตาหูจมูกลิ้นกายนี้ ยิ่งเสพยิ่งหิว ได้เท่าไหร่ไม่อิ่มไม่พอ อันนี้แหละคือปัญญาที่พวกเรามาเรียนรู้กัน ให้รู้ว่าอะไรคืออาหารของใจ อะไรเป็นยาพิษของใจ เป็นยาเสพติดของใจ ก็คือความสุขทางตาหูจมูกลิ้นกายนี่แหละเป็นยาเสพติด ลาภยศสรรเสริญนี่เป็นยาเสพติด อย่าไปเสพมัน ได้แล้วมันไม่พอ ได้เท่าไหร่ก็ไม่พอ ถ้าอยากได้เงินทองมากๆ ได้มาเท่าไหร่มันก็ไม่พอ ได้ล้านก็ไม่พอ ได้สิบล้านก็ไม่พอ ได้ร้อยล้านก็ไม่พอ ถ้าพอมันก็จะไม่มีเศรษฐีหมื่นล้านแสนล้านอะไร ที่มันมีก็เพราะว่ามันไม่พอกัน ต่อไปก็จะมีเศรษฐีล้านล้าน ตอนนี้มีหมื่นล้านแสนล้าน ต่อไปก็จะมีเศรษฐีล้านล้าน มันจะหามาเพิ่มขึ้นไปอยู่เรื่อยๆ แล้วมันเอามาทำอะไรได้หรือเปล่า อย่างมากก็เอามาเลี้ยงดูร่างกาย เลี้ยงดูร่างกาย เงินแค่หมื่นแค่แสนก็ดูได้ ไม่เห็นจะต้องมีเป็นแสนล้านมาเลี้ยงดูร่างกาย เอามาทำไม ตายไปก็เอาไปไม่ได้ หามาได้ก็ต้องคอยมาเป็นภาระ คอยดูแลรักษา มาทุกข์มาวุ่นวายใจไปกับมัน เวลาต้องจากมันก็ทุกข์ เสียดาย มีใครไม่เสียดายเงินล้านมั่ง เวลาจะต้องสูญเสียต้องจากเงินล้าน รู้สึกยังไง ดีใจหรือเปล่าหรือเศร้าโศกเสียใจกัน นี่ไม่คิดกันคิดไม่เป็น ไม่ได้ศึกษาธรรมะ ไม่ได้ฟังเทศน์ฟังธรรม พระพุทธเจ้าทรงบอกว่า จิตใจไม่ต้องการลาภยศสรรเสริญ จิตใจไม่ต้องการรูปเสียงกลิ่นรสต่างๆ เพราะมันไม่ทำให้จิตใจอิ่มจิตใจพอ มีแต่ทำให้จิตใจหิวโหยอยู่ตลอดเวลา แล้วจะบังคับให้จิตใจต้องไปทำ ไปหามัน เป็นเหมือนทาส เป็นเหมือนรับใช้ รับใช้เท่าไหร่มันก็ไม่อิ่มไม่พอ มันจะใช้ให้จิตใจหาไปจนวันตายเลย แล้วพอตายแล้วก็จะไม่จบนะ ตายแล้วก็ยังสั่งให้จิตใจไปเกิดใหม่อีก ไปหาร่างกายอันใหม่อีก เพื่อที่จะได้กลับมาหาลาภยศสรรเสริญ หารูปเสียงกลิ่นรสอีก อันนี้มันเป็นอย่างนี้ ถ้าเราไปทางความสุขทางร่างกายแล้ว มันจะเป็นอย่างนี้ มันจะพาให้เราต้องกลับมาเกิดแก่เจ็บตายกันอยู่เรื่อยๆ ไม่มีวันสิ้นสุด แต่ถ้าเราเลือกไปทางธรรม เราเลือกไปทางความสุขทางใจ เราจะไม่ต้องกลับมาเกิดอีกต่อไป

สนทนาธรรมบนเขา
วันที่ ๑๗ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๖๑
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัด ชลบุรี
ณ จุลศาลา เขตห้ามล่าสัตว์ป่าเขาชีโอน