พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๗ ติตติรชาดก : สหายธรรม

พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๗ ติตติรชาดก
สหายธรรม

นานมาแล้วมีสัตว์ ป่า ๓ สหาย คือ ช้าง ลิง นกกระทา อาศัยอยู่ต้นไทรใหญ่ในป่าหิมพานต์ ด้วยความที่สัตว์ทั้ง ๓ อยู่ด้วยกันมานานมาก จึงไม่มีความเคารพยำเกรงกัน
   ต่อมาสัตว์ทั้ง ๓ ได้ทำข้อตกลงขึ้นมาเพื่อจะทำความเคารพกันตามลำดับอาวุโส จึงสอบประวัติกันและกันว่าใครเกิดก่อนกัน เช้าวันหนึ่ง ณ ใต้ต้นไทรสัตว์ทั้ง ๓ ถามกันว่า “ท่านรู้จักต้นไทรนี้เมื่อไหร่?”
   ช้างจึงพูดว่า “ตอนข้าเป็นลูกช้าง ต้นไทรต้นนี้อยู่ในระดับขาอ่อนของข้า ข้าเห็นมันตั้งแต่ยังเป็นพุ่มไม้”
   เจ้าลิงตอบว่า “สมัยที่ข้าเป็นลูกลิงนั่งอยู่บนดิน ก็เคี้ยวกินหน่อของต้นไทรนี้ ข้าเห็นตั้งแต่มันยังเป็นต้นเล็กๆ”
   ส่วนนกกระทาพูดว่า “เพื่อนทั้ง ๒ เอ๋ย เมื่อก่อนต้นไทรใหญ่อยู่ที่ข้างลำธารใหญ่ฝั่งโน้น ข้ากินผลของมันแล้วมาถ่ายอุจจาระลงแถวนี้ เลยทำให้มีต้นไทรเกิดขึ้น”
   ด้วยเหตุนี้ทำให้สัตว์ทั้ง ๓ ทราบลำดับอาวุโสแก่กัน ตั้งแต่นั้นมาลิงและช้างก็อยู่ในโอวาทของนกกระทาตลอดมา

ธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“เป็นผู้น้อยควรให้ความเคารพผู้ใหญ่”

พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คารโว จ เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ ความเคารพเป็นอุดมมงคล (๒๕/๕)
นิวาโต จ เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ ความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นอุดมมงคล (๒๕/๕)

ขอขอบคุณภาพจากเว็บไซต์ dhammathai.org

คัดจาก : หนังสือ พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ / จัดพิมพ์เพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดย สถาบันบันลือธรรม ... สาธุ