พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๒๘ วาตัคคสินธวชาดก : ม้ามีศักดิ์ศรี

พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๒๘ วาตัคคสินธวชาดก
ม้ามีศักดิ์ศรี

   พระเจ้าพรหมทัตแห่งนครพาราณสี ได้ให้คนเลี้ยงม้านำม้าสินธพชื่อว่า วาตัคคะ ไปอาบน้ำทางด้านเหนือของแม่น้ำคงคาที่มีความสวยงามมาก ทำให้ม้าธรรมดาอย่างนางม้าภัททลีได้เห็นวาตัคคะจึงรู้สึกรักใคร่เป็นอย่างมาก จนตัวรู้สึกกินไม่ได้อยู่ไม่ติด
   เมื่อลูกม้าเห็นแม่ของตนมีอาการแปลกๆ จึงถามขึ้นว่า “แม่ไม่สบายหรือเปล่า”
   นางม้าได้เล่าความจริงให้ลูกฟัง ลูกฟังดังนั้นแล้วจึงให้กำลังใจแม่ว่า อีกไม่นานหนูจะพาม้าวาตัคคะมาหาแม่ให้ได้ ว่าแล้วลูกม้าก็ทำตามที่รับปากแม่ไว้ ม้าวาตัคคะอาบน้ำใกล้เสร็จแล้วจึงกล่าวว่า เดี๋ยวข้าไป พอมาได้ครู่หนึ่งม้าวาตัคคะก็ทำตัวเกี้ยวพาราสี จนทำให้นางม้าครุ่นคิดว่า
   “เราต้องมีศักดิ์ศรีในตัว เราจะต้องไม่ยอมเสียตัวเป็นแน่”
   ทำให้ม้าวาตัคคะเข้าใจผิดคิดว่านางม้าไม่ยอมให้ตนด้วยการทำร้ายต่างๆ ทำให้ม้าวาตัคคะเกิดความโกรธอย่างรุนแรง จึงได้หันหลังกลับและคิดว่าจะไม่ยุ่งกับนางม้าตัวนี้อีกต่อไป
   นางม้ารู้สึกเศร้าโศกเสียใจเป็นอันมาก ทำให้ต้องล้มป่วยลง
   ลูกเห็นเข้าจึงถามแม่ว่า “ฉันใดแม่ถึงได้ปล่อยให้ม้าวาตัคคะหนีไปล่ะ?”
   แม่ตอบลูกว่า “เราต้องรักศักดิ์ศรีเกียรติยศ อย่าไปมอบให้กับคนที่เห็นกันเพียงผ่านมา“

ธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“อย่าไว้วางใจคนที่พึ่งคบหากันไม่นาน เพราะยังไม่รู้ว่าเขาคิดดีหรือร้ายต่อเรากันแน่”

พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
น วิสฺสเส อิตฺตรทสฺสเนน
ไม่ควรไว้วางใจ เพียงด้วยเห็นกันนิดหน่อย (๑๕/๓๕๘)

ขอขอบคุณเว็บไซต์ YouTube.com (ที่มาภาพ)

คัดจาก : หนังสือ พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ / จัดพิมพ์เพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดย สถาบันบันลือธรรม