มหากาลนาคราช

ขอขอบคุณเว็บไซต์ borkboon.wordpress.com (ที่มาภาพประกอบ)

มหากาลนาคราช

มหากาละ เป็นพญานาค อาศัยอยู่ที่เมืองบาดาล (มัญเชริกนาคพิภพ)

เมื่อพระมหาสัตว์เจ้าทรงเลิกบำเพ็ญทุกรกิริยาและได้หันมาเสวยข้าวมธุปายาสที่นางสุชาดาถวายแล้ว ก็ทรงถือถาดทองไปที่ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา จากนั้นทรงอธิษฐานว่า หากจะได้สำเร็จอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ เป็นพระพุทธเจ้าในปัจจุบันชาตินี้ ก็ขอให้ถาดนี้จงลอยทวนกระแสน้ำขึ้นไป เมื่อสิ้นคำอธิษฐาน พระองค์ก็ทรงวางถาดบนแม่น้ำ ทันใดนั้นก็เกิดอัศจรรย์ ถาดดังกล่าวลอยทวนกระแสน้ำขึ้นไปไกลถึง ๘๐ ศอก จึงไปหยุดอยู่ ณ วังน้ำวนแห่งหนึ่ง จากนั้นก็จมดิ่งหายไปจนถึงเมืองบาดาล ถาดนั้นก็ไปทับซ้อนทับถาดสามใบซึ่งพระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ (พระพุทธเจ้าในอดีตสามพระองค์คือ พระกกุสันธพุทธเจ้า พระโกนาคมนพุทธเจ้า และ พระกัสสปพุทธเจ้า) ได้กระทำเช่นเดียวกันมาแล้วในกัลป์นี้

พญานาคมหากาละ ผู้มีอายุยืนยาวยิ่งนัก คิดว่าพระพุทธเจ้าองค์ก่อนเพิ่งจะเสด็จสู่มหาปรินิพพานเมื่อวันก่อนนี้เอง มหากาละก็มีความปีติในการอุบัติของพระพุทธองค์

มหากาละและสาวสุรางค์ได้เข้าเฝ้าเฉลิมฉลองในการพระพุทธองค์ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ โดยการขับร้องเทิดพระเกียรติพระพุทธองค์

ยังมีหนึ่งเหตุการณ์ที่ท้าวมหากาลนาคราช มีบทบาทให้กล่าวถึง คือ หลังจากที่พระพุทธองค์นิพพานล่วงไปแล้ว “โทณพราหมณ์” ได้แบ่งพระบรมสารีริกธาตุออกเป็น ๘ ส่วน กษัตริย์ราชวงศ์โกลิยะ แห่งเมืองรามคาม ก็ได้รับแบ่งพระบรมสารีริกธาตุส่วนหนึ่งไปบูชา แต่หลายร้อยปีต่อมา สถูปที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุแห่งรามคามที่อยู่ใกล้แม่น้ำได้พังลง จนพระบรมสารีริกธาตุที่บรรจุยังรามคามนั้นถูกน้ำกัดเซาะพังลง พระบรมสารีริกธาตุหลุดออกจากพระสถูปและได้จมหายไปกับกระแสน้ำ

มหากาละนาคราชทราบความดังนี้ จึงได้อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุดังกล่าวไปยังที่อยู่ของตนและบรรจุไว้ที่ “มัญเชริกภาวัน” นาคพิภพของตน และบูชาอยู่เสมอ จนกระทั่งพระอรหันต์ นามว่า “โสนุตตระ” (บางแห่งว่าเป็น “สุมนสามเณร”) ซึ่งเป็นหลานของ “พระมหินทเถระ” เป็นผู้เอามือล้วงพระธาตุออกมาจากปากของท้าวมหากาลนาคราช โดยที่นาคราชผู้นี้มิได้อนุญาต.