จิตรกรรมฝาผนัง "งานแต่งตาชูชก" วัดดอนมูลชัย อำเภอเมือง จังหวัดตาก

"งานแต่งตาชูชก"
วัดดอนมูลชัย ตำบลหัวเดียด อำเภอเมือง จังหวัดตาก

จิตรกรรมฝาผนังวิหารเก่าวัดดอนมูลชัย ปัจจุบันเก็บรักษาไว้บนหอสวดมนต์
เขียนเรื่องมหาชาติชาดก "เวสสันดร" กัณฑ์ที่ ๕ "ชูชก" เขียนด้วยเทคนิคสีฝุ่น
บนแผ่นไม้ ในปี พ.ศ.๒๔๖๕ ปลายรัชสมัยรัชกาลที่ ๖ จิตรกรรมแสดงวิถีชีวิต
และการแต่งกายไว้ได้เป็นอย่างดี

นางอมิตตดานุ่งผ้าซิ่นต๋า/ลายก่าน สวมเสื้อแบบชาวตะวันตก ห่มสไบ สวมรองเท้า
และพรามณ์เฒ่าชูชก นุ่งโจงกระเบนสีขาว ไม่สวมเสื้อ สวมรองเท้าหนังผูกเชือก

ข้าราชการ ร่วมงานแต่งของพรามณ์ชูชก

ชาวบ้านฟ้อนรำ ดื่มกิน ฉลองในงานแต่งของพรามณ์ชูชกกับนางอมิตตดา
หญิงสูงอายุสวมเสื้อคอกระเช้านุ่งซิ่นต๋า/ซิ่นก่าน หูเจาะหูใส่ม้วนแผ่นทอง
เป็นเครื่องประดับ ชายสวมเสื้อแขนสั้น นุ่งโจงกระเบน

หญิงแต่งกายสวมเสื้อ ห่มสไบ นุ่งซิ่นต๋า/ซิ่นก่าน เกล้ามวยผม เจาะหูใส่ม้วนแผ่นทอง
เป็นเครื่องประดับ ชายสวมเสื้อ เจาะหูเช่นเดียวกันกับหญิง

หญิงอุ้มลูกเข้าเอว ไม่สวมเสื้อ ห่มสไบ นุ่งซิ่นต๋า/ซิ่นก่าน
เจาะหูใส่ม้วนแผ่นทองเป็นเครื่องประดับ

คำบรรยาย : ต้นสัทธาตำบลหัวเดียษมีนามกรชื่อลุงจิ๋ว
ได้เขียนเรื่องมหาชาติกัณฑ์ตาชูชกแต่งงาน เมื่อพระพุทธศักราช ๒๔๖๕

"งานแต่งตาชูชก"

ตราสัญลักษณ์"ชูชก"

ขอขอบคุณ กลุ่มอนุรักษ์จิตรกรรมและประติมากรรม กองโบราณคดี กรมศิลปากร (ที่มาภาพ/ข้อมูลประกอบภาพ)
ผ่านจังหวัดตากบ่อยๆ แต่ไม่ทราบว่ามีวัดที่รักษาไว้ซึ่งภาพเขียนเก่าแก่ที่ทรงคุณค่า

ข้อคิดเห็นจากผู้โพสท์

เมื่อสังเกตจากภาพซึ่งวาดขึ้นเมื่อพระพุทธศักราช ๒๔๖๕ ตรงกับสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๖) สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการของการแต่งกาย การนุ่งห่มผ้า และการสวมใส่เครื่องประดับต่างๆ ของคนในยุคสมัยได้เป็นอย่างดี

สามัญชน : หญิงแต่งกายสวมเสื้อ ห่มสไบ นุ่งซิ่นต๋า/ซิ่นก่าน เกล้ามวยผม เจาะหูใส่ม้วนแผ่นทอง บางคนไม่สวมเสื้อ เปลือยอก มีผ้าพาดไหล่ นุ่งซิ่นต๋า/ซิ่นก่าน เกล้ามวยผม เจาะหูใส่ทองหรือโลหะม้วนแผ่นเป็นเครื่องประดับ ชายสวมเสื้อ เจาะหูเช่นเดียวกันกับหญิง และไม่สวมรองเท้าทั้งชายและหญิง

พวกขุนนาง : ชายแต่งกายนุ่งกางเกงตามสากลนิยม หรือนุ่งผ้าม่วง โจงกระเบน สวมเสื้อเป็นแบบเสื้อนอกคอเปิด ผ่าอก แขนยาว สวมถุงน่องรองเท้าหนังหุ้มส้น ประดับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ที่แสดงถึงความดีความชอบ

สตรีเจ้านายหรือสตรีชนชั้นสูง ยุคสมัยรัชกาลที่ ๕ เป็นต้นมา เป็นช่วงรับกระแสวัฒนธรรมจากตะวันตก รวมถึงการแต่งกาย สตรี (แถบล้านนา-สังเกตจากพระราชชายาเจ้าดารารัศมี) เกล้าผมติดเครื่องประดับบนศีรษะ มีเครื่องประดับที่หู นิ้วมือ ข้อมือ สวมเสื้อแขนเสื้อพองแบบฝรั่ง ห่มผ้าหรือแพรสไบเฉียงทับบนตัวเสื้อ นุ่งผ้าซิ่น สวมรองเท้าหนัง