[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้
28 มีนาคม 2567 19:37:40 *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
 
  หน้าแรก   เวบบอร์ด   ช่วยเหลือ ห้องเกม ปฏิทิน Tags เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก ห้องสนทนา  
บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้
Fuck Advertise !!

หน้า: [1]   ลงล่าง
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: วิญญาณเฮี้ยน  (อ่าน 2783 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
sometime
บุคคลทั่วไป
« เมื่อ: 16 พฤษภาคม 2553 12:30:43 »




พวงแสด เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากผีเฝ้าสวนสมัยเด็กดิฉันอยู่แถวบางโพค่อนไปทางพระราม 6 ที่ปากซอยเพิ่งมีตึกแถวสร้างใหม่เปิดเป็นร้านค้าต่าง ๆ บ้านดิฉันอยู่ในซอยติดกับร้านกาแฟพอดี
ตอนนั้นในซอยเพิ่งมีบ้านไม่กี่สิบหลังปลูกห่าง ๆ กันสุดทางมีสวนร่มครึ้มทางเดินแคบ ๆ พอเดินสวนกันได้เท่านั้นแต่มีคนเดินน้อยค่ะนอกจากเช้ากับเย็นที่มีคนทำงานกับนักเรียนเดินเข้าออกหนาตา
ตรงหัวมุมมีเพิงเล็ก ๆ ของยายสาย ขายผลไม้เช่น กล้วยน้ำว้า มะละกอสุก ส้มเขียวหวาน ส้มโอ ส่วนมากก็เก็บมาจากสวนของแกนั่นแหละค่ะ
ตอนเย็น ๆ จะมีข้าวต้มมัดและขนมกล้วย ขนมตาลที่เพิ่งนึ่งสุกใหม่ๆ ออกมาขายด้วย คนที่เพิ่งกลับจากทำงานแวะอุดหนุนกันหนาตา เพราะในซอยมีอยู่เจ้าเดียว
ยายสายเป็นคนร่างเล็ก ผมดัด ตัดผมสั้น นุ่งผ้าพื้นสีทึบ สวมเสื้อคอกระเช้าสีขาว นัยน์ตาดุ ชอบจ้องมองผู้คนแบบหน้านิ่วคิ้วขมวด เพราะหวาดระแวงว่าจะดอดเข้าไปในสวนเพื่อขโมยผลไม้ของแก
วันหนึ่ พวกเราก็ต้องขนหัวลุกไปทั้งซอยเมื่อได้ข่าวว่ายายสายเป็นลมตายในสวนนั่นเอง !
หลังจากเผาศพแกแล้วเพิงขายผลไม้ก็เลิกราไปเพราะไม่มีคนทำ ขนมอร่อยๆ กับลูกหลานยายสายไม่กล้าเข้าไปเก็บผลไม้ในสวน โดยอ้างว่าเคยเข้าไปเก็บมะม่วงแล้วเห็นยายสายเดินลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ที่นั่น..........คอยเฝ้าระวัง คอยดูแลไม่ให้ใครเข้าไปลักขโมยเหมือนครั้งที่แกยังมีชีวิตอยู่
เพิงนั้นกลายเป็นเพิงร้าง บางวันมีหมาจรจัดขึ้นไปนอนเล่น แต่แล้วก็ต้องกระเด็นลงมาราวกับโดนถีบ ร้องเอ๋งๆ วิ่งหางจุกก้นออกจากซอยไปโดยไม่หัน
กลับมาอีก
บางคืนมีขี้เมาโซซัดโซ เซเข้าไปนอนที่เพิงนั้น แต่ไม่ช้าก็หล่นตุ๊บลงดิน ร้องตะโกนโหวกโหวยดังลั่น ไปทั้งซอย...ผีหลอก! ผีหลอกโว้ย...ผียายสาย หลอกกู...
ต่อจากนั้นก็ มีคนเห็นยายสายนั่งห้อยขาอยู่ที่เพิงตอนค่ำ ๆ หลายคนเล่นเอาวิ่งหนีเตลิดเปิดเปิงไปตาม ๆ กันตอนกลางวันที่มีคนเดินในซอยน้อยอยู่แล้วก็ยิ่งน้อยลงไปอีก เพราะไม่จำเป็นจริง ๆ ก็ไม่มีใครอยากจะเดินผ่านเพิงร้างนั่นหรอกค่ะ เพราะรู้สึกว่าบรรยากาศมันเย็นยะเยือกยังไงชอบกล

Share this topic on AskShare this topic on DiggShare this topic on FacebookShare this topic on GoogleShare this topic on LiveShare this topic on RedditShare this topic on TwitterShare this topic on YahooShare this topic on Google buzz

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16 พฤษภาคม 2553 12:40:30 โดย บางครั้ง » บันทึกการเข้า
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #1 เมื่อ: 16 พฤษภาคม 2553 12:36:48 »




พวกเด็ก ๆ จอมแก่นที่ชอบไปลักขโมยของในสวนก็วิ่งหนีจนตกน้ำตกท่ามาหลายคนแล้ว เพราะโดนผียายหลอกเอาอย่างจัง ๆ
แต่พวกนั้นก็ยังไม่เข็ดหลาบหรอกค่ะ
วันหนึ่ง พวกจอมซนเข้าไปซ้อมมือยิงมะม่วงที่อยู่สูงๆ ตรงหัวมุมใกล้เพิง ไม่ต้องกลัวว่าคนที่บ้านยายจะมองเห็น เพราะพวกลูก ๆ หลาน ๆ แกดูเหมือน
จะปล่อยให้เรือกสวนรกร้างไปเองรอแต่เมื่อไหร่จะมีคนมาซื้อให้ราคางาม ๆ เท่านั้น
ขณะที่มะม่วงหล่น ตุ๊บลงมา เสียงกระแอมเบาๆ ก็ดังขึ้น ทำให้เด็กพวกนั้นเหลียวซ้ายแลขวาลอกแลก แต่เมื่อไม่เห็นใครก็คิดว่าตัวเองหูแว่ว
คนหนึ่งปราดเข้าไปก้มลง เก็บมะม่วงทันที พอเงยหน้าขึ้นก็แทบจะขาดใจตายบัดดล
ยายสายยืน เท้าสะเอวจังก้า จ้องมองเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ แบบเดียวกับนัยน์ตาแข็งกร้าวดุดันของแกเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ !
เฮ้ย ! ยายสาย มะม่วงหล่นลงดินอีกครั้งเพราะคนถือมือไม้อ่อนคนอื่น ๆ ก็มองเห็นภาพน่าสยองนั้นเช่นกัน วิ่งแตกฮือราวกับผึ้งแตกรังในพริบตา
คืนเกิดเหตุ พ่อแม่พาดิฉันไปดูหนังที่บางกระบือรอบบ่ายแล้วออกมาหาอะไรกินที่หน้าโรงหนัง แม่แวะซื้อของใช้นิดหน่อยแล้วพากันนั่งรถเมล์กลับบ้าน
เราเดินเข้าซอยกันมาเงียบ ๆ เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินอยู่ข้างหน้า ดิฉันรู้สึกคุ้น ๆ แต่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร แต่แกเดินคล้าย ๆ ลอยไปเวลาใกล้จะค่ำแล้ว
แต่แสงสว่างยังเหลืออยู่ ลมพัดวูบมาเย็นเฉียบผู้หญิงคนนั้นเลี้ยวเข้าไปนั่งพักอยู่ที่เพิงร้างทันใด
ยายสาย เสียงแม่ครางเบา ๆ จับมือดิฉันแน่น พอชะงักกึกร่างนั้นก็ขยับตัวหันหน้ามามองม่านตาดิฉันพร่าพรายเมื่อจำได้ว่าเป็นใบหน้ายายสายชัด ๆ
ได้ยินเสียงพ่อแว่วๆ ว่า...ไปสู่ที่ชอบๆ เถอะยายสาย อย่าห่วงใยอะไรอีกเลย! แกหมดห่วงแล้ว...
ลมพัดมาวูบหนึ่ง ร่างนั้นค่อย ๆ เลือนรางจางหายไปแม้ว่าเวลาจะผ่านมา 30 ปีเศษแล้ว แต่ดิฉันยังจำภาพนั้นได้ติดหูติดตามาถึงทุกวันนี้
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16 พฤษภาคม 2553 12:40:59 โดย บางครั้ง » บันทึกการเข้า
หมีงงในพงหญ้า
ยืนงงในดงตีน
ผู้ก่อตั้งเวบฯ
นักโพสท์ระดับ 15
*

คะแนนความดี: +62/-0
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
United Kingdom United Kingdom

กระทู้: 7861


• Big Bear •

ระบบปฏิบัติการ:
Windows XP Windows XP
เวบเบราเซอร์:
MS Internet Explorer 8.0 MS Internet Explorer 8.0


ไม่มี ไม่ใช้ ไม่รู้
ดูรายละเอียด เว็บไซต์
« ตอบ #2 เมื่อ: 16 พฤษภาคม 2553 12:45:26 »

ยายสาย น่ากลัวไม่ได้ครึ่งจารย์ "บางครั้ง" หรอก

ฟันธง
บันทึกการเข้า

B l a c k B e a r : T h e D i a r y
sometime
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #3 เมื่อ: 16 พฤษภาคม 2553 13:32:51 »

ยายสาย น่ากลัวไม่ได้ครึ่งจารย์ "บางครั้ง" หรอก

ฟันธง



(o0!)หนู(บางครั้ง)น่ากลัวตรงไหนหว่า ? โอ๊ะ


หัวเราะลั่น หัวเราะลั่น หัวเราะลั่น



บันทึกการเข้า
คำค้น:
หน้า: [1]   ขึ้นบน
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  


คุณ ไม่สามารถ ตั้งกระทู้ได้
คุณ ไม่สามารถ ตอบกระทู้ได้
คุณ ไม่สามารถ แนบไฟล์ได้
คุณ ไม่สามารถ แก้ไขข้อความได้
BBCode เปิดใช้งาน
Smilies เปิดใช้งาน
[img] เปิดใช้งาน
HTML เปิดใช้งาน


หัวข้อที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้
หัวข้อ เริ่มโดย ตอบ อ่าน กระทู้ล่าสุด
วิญญาณเฮี้ยน ผีช่องแอร์
ประสบการณ์ ผี ๆ
หมีงงในพงหญ้า 0 3388 กระทู้ล่าสุด 10 มกราคม 2553 03:37:44
โดย หมีงงในพงหญ้า
ข่าว วิญญาณเฮี้ยน โชยกลิ่นหึ่งทวงของคืน ญาติโร่ทำบุญให้
ร้อยภูติ พันวิญญาณ
▄︻┻┳═一 0 14942 กระทู้ล่าสุด 05 สิงหาคม 2557 12:17:48
โดย ▄︻┻┳═一
Powered by MySQL Powered by PHP
Bookmark and Share

www.SookJai.com Created By Mckaforce | Sookjai.com Sitemap | CopyRight All Rights Reserved
Mckaforce Group | Sookjai Group
Best viewed with IE 7.0 , Chrome , Opera , Firefox 3.5
Compatible All OS , Resolution 1024 x 768 Or Higher
Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.318 วินาที กับ 35 คำสั่ง

Google visited last this page 02 มกราคม 2567 17:58:29