สเต๊ก - ที่มาของชื่อ

ทำรับประทานเองที่บ้าน : สเต๊กเนื้อหมู เสิร์ฟพร้อมกับผักสดผักไฮโดรโปนิกส์ (ผักปลอดสารพิษ)

สเต๊ก

สเต๊ก (steak) คือชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของเนื้อ ในปัจจุบันเนื้อแดงอื่นๆ และปลานิยมตัดมาทำสเต๊ก เนื้อสเต๊กจะตัดตั้งฉากกับเอ็นของเนื้อเพื่อคงความนุ่มของเนื้อไว้ สเต๊กสามารถกินได้ในลักษณะย่าง ทอด หรือต้ม ราคาของสเต๊กจะค่อนข้างสูง การกินสเต๊กจึงยังคงแสดงถึงความร่ำรวยในบางวัฒนธรรม

ร้านอาหารที่ขายเฉพาะสเต๊กจะเรียกว่าสเต๊กเฮาส์ โดยการเสิร์ฟอาหารสเต๊ก นิยมเสิร์ฟพร้อมกับเครื่องเคียงที่เป็นผัก พร้อมทั้งมันฝรั่ง และบนโต๊ะอาหาร มีดสเต๊ก จะมีความคมมากกว่ามีดทั่วไปสำหรับใช้บนโต๊ะอาหาร และจะมีการเสิร์ฟไวน์ควบคู่กันไป

นอกจากเนื้อวัว หมู ไก่ และปลาซึ่งเป็นที่นิยมสำหรับการทำสเต๊กแล้ว เนื้อสัตว์อื่นๆ เช่น กระทิง อูฐ แพะ ม้า นกกระจอกเทศ กวาง ก็เป็นที่นิยมในหลายประเทศเช่นกัน

ที่มาของชื่อ
คำว่า สเต๊ก มีต้นกำเนิดมาจากคำว่า steik ของสแกนดิเนเวียในช่วงกลางศตวรรษที่ 15 stickna ในภาษาถิ่นของภาษาอังกฤษยุคกลาง ควบคู่ไปกับคำว่า steikja ในภาษานอร์สโบราณ การอ้างอิงครั้งแรกของ Oxford English Dictionary ได้นิยามความหมายไว้ว่า "เนื้อชิ้นหนาสำหรับย่างหรือย่างหรือทอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งชิ้นส่วนที่ตัดจากส่วนหลังของสัตว์"

การปรุง
London broil เป็นรูปแบบเนื้อเสต๊กที่ได้รับความนิยมในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา โดยทำจากเนื้อวัวที่นำไปหมักซอสหรือไวน์ จากนั้นจึงนำไปย่างและหั่นเสริ์ฟด้วยแผ่นบางๆ

สเต๊กเนื้อ : มักจะย่างหรือทอดเป็นครั้งคราว สเต๊กเนื้อย่างสามารถปรุงได้ในอุณหภูมิที่ต่างกัน หรือระยะเวลาต่างกัน ลักษณะทั่วไปของสเต๊กที่หายากที่สุดคือเนื้อสีแดงที่เย็นและนุ่ม ด้านนอกถูกย่างเพื่อรสชาติ ในขณะที่ด้านในปรุงเพื่อให้เหมาะกับความชอบของผู้ทาน สเต๊กที่ปรุงสุกอย่างดีมักจะปรุงให้สุกทั่วเนื้อ เช่น สเต๊กเนื้อที่ไม่มีสีชมพูอยู่ตรงกลางเมื่อหั่นเป็นชิ้น สเต๊กเนื้อดิบสามารถเสิร์ฟแบบดิบได้ เช่น ทาร์ทาร์สเต็ก

สเต๊กปลา : โดยทั่วไปแล้ว สเต๊กปลาจะปรุงในช่วงเวลาสั้นๆ เนื่องจากเนื้อจะสุกเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อย่างสเต๊กปลา เช่น ทูน่า ยังสามารถปรุงในอุณหภูมิต่างๆ ได้ เช่น แรร์และมีเดียมแรร์ สเต๊กที่หั่นแบบต่างๆ ได้แก่ ริบอาย เนื้อสันนอก เนื้อสันใน สะโพก พอร์เตอร์เฮาส์ และทีโบน การหั่นสเต๊กนั้นค่อนข้างจะแตกต่างกันระหว่างประเทศต่างๆ ผลที่ได้คือสเต๊กที่พบในประเทศหนึ่งจะไม่เหมือนกับในประเทศอื่น แม้ว่าสูตรจะเหมือนกัน แต่ต่างกันที่ซอส เนย หรือเครื่องปรุง

ระดับความสุก
   ความสุก คือปริมาณช่วงเวลาในการเตรียมสเต๊ก ซึ่งขึ้นอยู่กับความชอบของแต่ละบุคคล ความสุกจะใช้กับสเต๊กเนื้อวัว เนื่องจากเนื้อชนิดอื่นเช่นเนื้อหมู จำเป็นต้องทำให้สุกเพื่อฆ่าเชื้อที่ทำอันตรายต่อมนุษย์ที่อยู่ภายในเนื้อ
   - แรร์ (rare) เนื้อด้านนอกสีน้ำตาลอมเทา เนื้อส่วนกลางยังคงเป็นสีแดงและสีชมพู
   - มีเดียมแรร์ (medium rare) เนื้อด้านนอกสีน้ำตาลอมเทา เนื้อส่วนกลางเป็นสีแดงอมเทา ส่วนมากถ้าไม่ได้สั่งอะไรพิเศษ ทางสเต๊กจะจัดเตรียมในลักษณะนี้
   - มีเดียม (medium) เนื้อด้านในสุดเป็นสีชมพู โดยเนื้อส่วนอื่นจะเป็นสีน้ำตาลอมเทา
   - มีเดียมเวลล์ (medium well) เนื้อทั้งหมดจะเป็นสีน้ำตาลอมเทา โดยจะเห็นเพียงสีชมพูเรื่อๆ ความฉ่ำของเนื้อจะเริ่มลดลงที่ระดับนี้
   - เวลล์ดัน (well done) เนื้อทั้งหมดจะเป็นสีน้ำตาลอมเทา ความฉ่ำและความนุ่มของเนื้อจะลดลง แต่เนื้อจะสุกทุกส่วน
   - โอเวอร์คุก (Overcook) เนื้อทั้งหมดจะใหม้เกรียมเป็นสีดำ เนื้อจะแห้งแข็งและกระด้าง มีรสขมบ้าง

ชนิดของสเต๊ก
   - ฟีแลมีญง (filet mignon) หรือ เทนเดอร์ลอยน์ (tenderloin) เนื้อที่ตัดจากส่วนกลางของวัว
   - ที-โบน (T-bone) เนื้อที่ตัดมาจากส่วนกลางพร้อมกับกระดูกรูปตัวที
   - เซอร์ลอยน์ (sirloin) เนื้อที่ตัดมาจากส่วนสะโพก
   - ริบอาย (rib eye) เนื้อซี่โครง
   - แฟลงก์ (flank) เนื้อบริเวณส่วนใต้

ขอบขอบคุณที่มาข้อมูล - สเต๊ก จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี