“น้ำทำให้เรือลอยได้ น้ำก็ทำให้เรือจมได้” คำพูดอมตะของถังไท่จง มาจากอะไร?

ย้อนดูต้นเหตุ “น้ำทำให้เรือลอยได้ น้ำก็ทำให้เรือจมได้” คำพูดอมตะของถังไท่จง มาจากอะไร?

เมื่อไม่มีคุณธรรมในการปกครอง ย่อมนำไปสู่การล่มสลาย เช่นเดียวกับ “สุยหยางตี้” จักรพรรดิแห่งราชวงศ์สุย ที่เอารัดเอาเปรียบประชาชน จนเมื่อ “ถังไท่จง” จักรพรรดิจีนองค์ที่ 2 ของราชวงศ์ถังได้ทรงศึกษาประวัติศาสตร์ก่อนหน้าต้องตรัสออกมาว่า “ผู้ปกครองเหมือนกับเรือ ประชาชนเหมือนกับน้ำ น้ำทำให้เรือลอยได้ น้ำก็ทำให้เรือจม” จนกลายเป็นประโยคอมตะตลอดกาล

พระเจ้าสุยหยางตี้ เป็นผู้นำที่ทรงชอบความโอ่อ่าหรูหรา เมื่อขึ้นครองราชย์ก็ทรงมีปณิธานที่จะเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เฉกเช่น ฮั่นอู่ตี้ กษัตริย์แห่งราชวงศ์ฮั่น จึงมีรับสั่งดำเนินโครงการใหญ่ที่ใช้แรงงานอย่างสิ้นเปลือง ทำลายชีวิตประชาชน และผลาญทรัพย์สินของประเทศไปจำนวนมาก

เริ่มต้นจากการสร้างลั่วหยางเป็นเมืองหลวงแห่งที่ 2 เริ่มขึ้นในปีแรกที่สุยหยางตี้ครองราชย์ เพียงแค่การสร้างเมืองหลวงในเดือนแรกกลับทำให้พลเมืองประมาณ 2 ล้านคนถูกเกณฑ์มาสร้างพระราชวัง และอุทยาน ฯลฯ

ไม่เพียงแค่ “ลั่วหยาง” เท่านั้นที่ได้รับการรับสั่งให้สร้างขึ้น แต่ยังมีเมือง “จูเตียง” (หยางโจวในปัจจุบัน) เพื่อเป็นเมืองหลวงที่ 3 ในเวลาไล่เลี่ยกัน

ก่อนจะสานต่อโครงการของ “สุยเหวินตี้” พระราชบิดาของพระองค์ที่ต้องการปรับปรุงขนส่งทางน้ำ จนเกิดคลองขนาดใหญ่ที่เรียกว่า “ต้าหยุ่นเหอ” เพื่อเชื่อมต่อแม่น้ำหวงเหอ และแม่น้ำฉางเจียง (แม่น้ำแยงซีเกียง)

โปรเจกต์นี้เรียกได้ว่าสร้างความไม่พอใจต่อประชาชนเป็นอย่างมาก เพราะการขุดคลองดังกล่าว ต้องใช้แรงประชาชนถึง 3.5 ล้านคน เจ้าหน้าที่ควบคุมอีก 50,000 คน บางท้องที่ต้องเกณฑ์แรงงานหญิงมาช่วย และผู้ใดที่คิดหลบหนีมีโทษถึงตาย

หลังจากขุดคลองเสร็จ หยางสุ่ยตี้เสด็จประพาสอย่างยิ่งใหญ่ ด้วยขบวนเรือใหญ่น้อยกว่า 100 ลำ ใช้คนลากขบวนเรือ 80,000 คน สองฝั่งคลองต้องตัดถนน ปลูกไม้ประดับ สร้างที่พักผ่อนระหว่างทาง 40 จุด ประชาชนที่อาศัยในพื้นที่ใกล้เคียงต้องรับภาระเตรียมอาหารสำหรับข้าราชบริพารตามเสด็จ ซึ่งพระองค์เสด็จต้าหยุ่นเหอ 3 ครั้งด้วยกัน

นอกจากนี้ยังมีการซ่อมแซมกำแพงเมืองจีน และสร้างส่วนต่อขยายของกำแพงที่ตอนเหนือของส่านซี ที่ต้องใช้แรงงานคนถึง 1 ล้านคน เพื่อเร่งรัดให้เสร็จภายในเวลา 20 วัน

ความเลวร้ายของการบริหารบ้านเมือง และวีรกรรม “สุยหยางตี้” ยังไม่จบแต่เพียงเท่านี้ แต่ยังมีฟางเส้นสุดท้ายคือ เมื่อสุยหยางตี้รับสั่งให้ยกทัพใหญ่ไปรบกับอาณาจักรโกกุเรียว

ที่มา : ศิลปวัฒนธรรม