กวีประขาไท: เสียงอุ่นจากขุนเขา
<span class="submitted-by">Submitted on Mon, 2023-10-02 23:39</span><div class="field field-name-field-byline field-type-text-long field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><p>ชาย แสงอากาศ</p>
<p> </p>
</div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><div class="poet-box">
<p> </p>
<p> </p>
<p>ยินเสียงลมหายใจช่างไหวหวั่น
มากับสายลมนั้นที่หวั่นไหว
คือน้ำเสียงของชีวิตกี่ดวงใจ
จากขุนเขาแดนไกล - กะเบอะดิน</p>
<p>ลองฟังสิ เรื่องเล่าของต้นไม้
ยังเรียงรายรินรสมิหมดสิ้น
เสียงแมลงเคยใจในเคยชิน
นกโบยบิน กิ่งใบคล้ายอาวรณ์</p>
<p>เสียงสงัดสัตว์ไพรในป่าลึก
มีถ่านหินนอนผนึกเป็นปึกก้อน
เสียงน้ำฝนหล่นดินกระเด็นดอน
ใจจึงย้อนเย็นเยียบ เหมือนเงียบงัน</p>
<p>เสียงลำห้วยผาขาวทอดยาวไกล
กระทบใส่หินก้อนสะท้อนสั่น
เสียงหัวเราะน้ำไหลใจผูกพัน
เสียงเบื้องบรรพชนดังยังกังวาน</p>
<p>กระหล่ำหล่นต้นเครือมะเขือส้ม
เสียงจอบขุดพรวนผสมดินผสาน
เดินเก็บเกี่ยวไม้ผลคนชื่นบาน
ในหมอกเช้าก้าวผ่านเสียงย่ำเดิน</p>
<p>กี่สุ้มเสียงเรียงร้อยน้อยเต็มหนึ่ง
เสียงรำพึงจากวิถีที่นานเนิ่น
ใกล้จะกลบจบดับกับส่วนเกิน
ฉากเผชิญชาวบ้านกับนายทุน</p>
<p>เสียงขุดเหมืองกำลังจะดังก้อง
เสียงคำร้องคัดค้านต้านกระตุ้น
เหลือเสียงใดสดับฟังยังสมดุลย์
เสียงอ่อนอุ่นในขุนเขาจะเปลี่ยนแปร</p>
<p>ตามสายลมผสมเสียงของคนไกล
เสียงหัวใจใช่จะแผ่วยิ่งแน่วแน่
เสียงปกป้องขุนเขาเข้าดวงแด
เสียงที่ก้องถ่องแท้ - กะเบอะดิน</p>
</div>
</div></div></div><div class="field field-name-field-variety field-type-taxonomy-term-reference field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><a href="/category/%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1" typeof="skos:Concept" property="rdfs:label skos:prefLabel" datatype="">บทคว
https://fb.me/prachatai : ทวิตเตอร์
https://twitter.com/prachatai : LINE ไอดี = @prachatai</div></div></div>
https://prachatai.com/journal/2023/10/106178