ความยึดถือ หรือ อุปาทาน (โดยย่อความมา)

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/sec2/2buddhapower/08.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/sec2/2buddhapower/08.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/sec2/2buddhapower/08.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

ถ่ายภาพโดยข้าพเจ้า(บางครั้ง)เป็นภาพจากมลฑลพิธีท้องสนามหลวงในเทศกาลวัน วิสาขบูชา วันสำคัญของโลกขอเชิญ

ชวนสมาชิกเว็ป สขใจ ไปงานสำคัญยิ่งนี้ในงานเราจะได้เดินเวียนเทียนรอบองค์พระบรมสารีรกธาตุ หนึ่งปีมีครั้งเดียว มีกิจกรรมมากมายซึ่งพวก

เราจะ

ได้ความรู้ทางธรรมจากงานนี้โดย ครูบาอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิมีร้านหนังสือธรรมมะแจกฟรี น้ำดื่ม ฟรี อาหาร ฟรี แจกซีดี ฟรี และอื่น ๆ ฟรี

อย่างไม่ไปไม่ได้แล้ว สาธุ สาธุ สาธุ ในงานนอกจากมีการบรรยายธรรมแล้วยังมีการสันาการสานธารธรรมอื่น ๆ รีบไปน่ะงานจะหมดวันที่ 28

พฤษภาคม 2553 เป็นงานที่ชาวพุทธสมควรไปอย่างยิ่งถ้าแดดร้อนมีร่มให้ยืม ฟรี มีการตั้งโรงทาน ข้าวปลาอาหารไม่ต้องกังวลไปแต่ตัวกับหัวใจก็

เพียงพอแล้ว สาธุ สาธุ สาธุ มีการถามตอบปัญหาธรรม โดย อาจารย์จาก มหามกุฏวิทยลัยด้วยใครมีความสงสัยข้อธรรมเรียนถามอาจารย์ท่าน

ได้เลย ไว้จะเอาภาพสวย ๆ ที่ถ่ายได้มาฝาก

เราจะมองเห็น อย่างแจ่มแจ้ง ได้แล้วว่า สภาพแห่งทุกข์ มีอยู่ในโลกนี้ จริง แต่บุคคล ผู้จะรับทุกข์ นั้นหามีไม่ ถ้าหากเขา จะไม่หลงเข้าไปรับเอา ด้วยความ เข้าใจผิด ว่า สิ่งนั้นเป็นสุข และ อยากได้ หรือ หวงแหน จนเกิดการ ยึดมั่น หรือเข้าใจไปว่า ทั้งมัน ทั้งเขา เป็นตัวตน ที่จะอยู่ใน อำนาจของตน ได้ทุกอย่าง ตามแต่จะปรารถนา คิดดูก็เป็นการ น่าขัน และ น่าสลดใจ อย่างไม่มีเปรียบ ที่เราพากัน สมมุติเอา สิ่งที่ พระพุทธองค์ ทรงตรัสว่า ว่างเปล่า ให้ เป็นตัว เป็นตน ขึ้น แล้ว ทำใจตัวเอง ให้ดิ้นรน ก่อความ ยุ่งยาก ให้เกิดขึ้นในใจ รัก โกรธ เกลียด กลัว ไปตาม ฉาก แห่งความ แปรปรวน ของ
สิ่งนั้น ๆ ซึ่งที่แท้ มันเป็นของ ว่างเปล่า อยู่ตลอดเวลา ตามที่ พระองค์ตรัส ไว้นั่นเอง

คำว่า ว่างเปล่า ในที่นี้ คือ ไม่มีแก่นสาร ตัวตน ที่จะมายืนยันกับเราว่า เอาอย่างนั้น อย่างนี้กันได้ เพราะของทุกอย่างล้วนแต่มีสิ่งอื่นปรุงแต่ง ค้ำจุนกัน มาเป็นทอดๆ จึงตั้งอยู่ได้พร้อมกับ การค่อยๆ แปรไป สิ่งที่สิ่งอื่น ปรุงแต่ง จึงเป็นของว่างเปล่า ไม่มีน้ำหนัก ไม่มีอิสระแก่ตน ใครจะเอา สัญญา มั่นเหมาะ
กับสิ่งเหล่านั้น อย่างไรได้ ในเมื่อทั้ง ผู้ถือสัญญา และ ผู้ให้สัญญา ก็ล้วนแต่ ไม่มีความเป็นใหญ่แก่ตน หรือมีความเป็นตัว เป็นตน ไปตามๆ กันทั้งนั้น ผู้ที่ขืน เข้าไปสัญญา หรือ ยึดมั่น ในสัญญา ก็เท่ากับ เอาความว่างเปล่า ไปผูกพัน กับ ความว่าง 2 จะได้ผล อันพึงใจ จากอะไรเล่าทั้งนี้ ก็เพราะ การหลงยึดมั่น ของว่าง ขึ้นเป็น ตัวตน เราเรียกกันว่า อุปาทาน วัตถุ อันเป็นที่ตั้ง แห่งความ ยึดมั่น นั้น เรียกว่า อุปาทานขันธ์ มีห้าอย่าง คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เพราะฉะนั้น จึงตรัสรู้ว่า ขันธ์ทั้งห้า เป็นที่ตั้ง แห่งความ ยึดมั่น อันเป็นทุกข์

......................................จบ................................