กวีประชาไท: แก่นสารมนุษย์
<span class="submitted-by">Submitted on Wed, 2024-03-20 22:40</span><div class="field field-name-field-byline field-type-text-long field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><p>ธุลีดาวหาง</p>
<p> </p>
</div></div></div><div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even" property="content:encoded"><div class="poet-box">
<p> </p>
<p> </p>
<p>คนโบราณคิดฝันได้ไย...ทำไม่ได้
เพราะว่าไม่เข้าใจกฎบทกีดกั้น
แต่เมื่อคิดเป็นวิทยาศาสตร์ธาตุผูกพัน
ทางเคยตันสร้างปัญญาวิชาการ</p>
<p>เกิดสาขาวิชาพาเรียนรู้
พาไปสู่สัจธรรมนำแตกฉาน
มนุษย์มีปัญญาพัฒนางาน
เป็นประจักษ์พยานแก่นสารตน</p>
<p>ปัจจัยสี่ที่พื้นฐานเป็นงานให้
จะไปใกล้หรือไกลในแห่งหน
พาไปพบประสบการณ์บันดาลดล
สอนผู้คนทั้งหลายเปลี่ยนกลายไกล</p>
<p>มีบทบาทมากมายหลากหลายทิศ
โลกลิขิตให้คิดต่อข้อฝันใฝ่
ประวัติศาสตร์ชีวิตทิศทางไป
คิดผิดคิดได้ใหม่เป็นไรมี</p>
<p>เพราะคิดเป็นเห็นใหม่จึงได้รู้
เข้าตรงรูถูกช่องของราศี
มนุษยชาติกับบาดแผลแม้ถี่ ๆ
ปัจจัยสี่ดีๆ ใหม่ๆ ได้พัฒนา</p>
<p>ประวัติศาสตร์อาจมาไกลไม่น้อยแล้ว
โลกแบนแกร่วกี่พันปีที่โง่บ้า
โลกกลมๆ ลมน้ำไฟดินหมิ่นปัญญา
คนจับคนเป็นทาสค้าอาณานิคม</p>
<p>โลกมนุษย์ไม่หยุดพัฒนาผ่าทางตัน
ยุคน้ำมันหันมาไฟฟ้าข่ม
อีกบรรดาระบบระบอบปอบเป็นปม
ต้องถูกถมทับโศก....โลกไม่แบน</p>
<p>ทุกๆ อย่างจะพัฒนาพาสู่สุข
สิ้นยุคทุกข์ที่หลงกับความคับแค้น
กฎหมายชั่วช้าใด ๆในดินแดน
เขียนใหม่แทนของเก่าลืมเงาเลย
</p>
</div>
</div></div></div><div class="field field-name-field-variety field-type-taxonomy-term-reference field-label-hidden"><div class="field-items"><div class="field-item even"><a href="/category/%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1" typeof="skos:Concept" property="rdfs:label skos:prefLabel" datatype="">บทคว
https://fb.me/prachatai : ทวิตเตอร์
https://twitter.com/prachatai : LINE ไอดี = @prachatai</div></div></div>
https://prachatai.com/journal/2024/03/108507