พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๗๒ จุลลธรรมปาลชาดก : ความรักของแม่

พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๗๒ จุลลธรรมปาลชาดก
ความรักของแม่

ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้ามหาปตาปะ ครองราชสมบัติอยู่ในเมืองพาราณสี มีพระราชโอรสพระนามว่า ธรรมปาล
เมื่อธรรมปาละกุมารมีพระชนมายุได้ ๗ เดือน ทรงได้รับการประคบประหงมดูแลจากพระมารดาอย่างดี พระราชาทอดพระเนตรเห็นก็รู้สึกอิจฉา เกรงว่าพระนางจะดูแลแต่ลูก ไม่สนใจพระองค์ จึงทรงคิดหาทางกลั่นแกล้ง แล้วให้เพชฌฆาตไปชิงตัวจากพระอัครมเหสี รับสั่งให้ตัดแขนตัดขา ตัวหัว แล้วให้โยนตัวขึ้นไปในอากาศ เอาหอกแหลมแทงจนร่างเละ แม้พระนางจะทรงร้องไห้คร่ำครวญทรงอ้อนวอนขออย่างไร ก็ไม่อาจหยุดยั้งการกระทำนั้นได้ ในที่สุดพระนางร่ำไห้จนพระทัยแตกสลาย สิ้นพระชนม์ ณ ตรงนั้นเอง
ฝ่ายพระราชาเห็นพระนางสิ้นพระชนม์ต่อหน้าต่อตาพร้อมไปกับพระโอรส ก็รู้สึกตกพระทัย เกิดความหวั่นหวาดจนทำอะไรไม่ถูก ในทันใดนั้นแผ่นดินก็แยกออกเป็นช่อง สูบเอาพระราชาตกไปในอเวจีนรก

นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“การกระทำชั่วที่รุนแรง จะได้รับผลร้ายอย่างสาสม”

พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
สานิ กมฺมานิ นยนฺติ ทุคฺคตึ
การกระทำชั่วของตนเอง ย่อมนำไปสู่ทางชั่ว (๒๕/๓๙)

ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดย ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม