ทะเลสาบอัตตาบัดโกจาล (Attabad Lake Gojal) ปากีสถาน

ทะเลสาบอัตตาบัดโกจาล (Attabad Lake Gojal)

ทะเลสาบอัตตาบัดโกจาล (Attabad Lake Gojal) เป็นทะเลสาบที่ตั้งอยู่ในภูมิภาคโกจาล (Gojal) ของ กิลกิต-บัลติสถาน (Gilgit-Baltistan) ประเทศปากีสถาน

ต้นกำเนิดของทะเลสาบก่อตัวขึ้นในเดือนมกราคม พ.ศ.๒๕๕๓ เมื่อมีแผ่นดินถล่มครั้งใหญ่ในหมู่บ้านอัตตาบัด ภายในหุบเขาฮันซ่า (Hunza) ในกิลกิต-บัลติสถาน (Gilgit-Baltistan) ซึ่งอยู่ห่างจากคารีมาบัดไปทางทิศตะวันออกประมาณ ๑๔ กิโลเมตร เมื่อวันที่ ๔ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๓ แผ่นดินถล่มครั้งใหญ่ ทำให้เกิดเป็นแหล่งน้ำขนาดใหญ่ หรือเรียกว่า “ทะเลสาบ” และทำให้เกิดการขัดขวางการไหลของแม่น้ำฮันซ่า เป็นระยะเวลาห้าเดือน นอกจากนี้ยังส่งผลให้ผู้อยู่อาศัยเสียชีวิตไป ๒๐ ราย ประมาณ ๖,๐๐๐ คนต้องพลัดถิ่นจากหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ต้นน้ำ ในขณะที่อีก ๒๕,๐๐๐ คนพบว่าตนเองติดอยู่ในพื้นที่เนื่องจากการหยุดชะงักของทางหลวงคาราโครัม ซึ่งเป็นเส้นทางการขนส่งทางบกที่สำคัญในภูมิภาค นอกจากนี้ ทะเลสาบยังท่วมเป็นวงกว้างเป็นระยะทางกว่า ๑๙ กิโลเมตร ความยาว ๒๑ กิโลเมตร และลึกกว่า ๑๐๐ เมตร (๓๓๐ ฟุต) ภายในสัปดาห์แรกของเดือนมิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๓ เมื่อน้ำเริ่มไหลท่วมเขื่อนดินถล่ม ทำให้ชุมชนชิชกัต (Shishkat) ตอนล่างจมอยู่ใต้น้ำทั้งหมด และน้ำท่วม Gulmit บางส่วน เขตการปกครองโกจาล มีอาคารที่ถูกน้ำท่วมมากที่สุด มีบ้านมากกว่า ๑๗๐ หลัง และร้านค้า ๑๒๐ แห่ง ชาวบ้านยังขาดแคลนอาหารและสิ่งของอื่นๆ เนื่องจากการปิดกั้นทางหลวงคาราโครัม

ภายในวันที่ ๔ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๓ น้ำที่ไหลออกจากทะเลสาบเพิ่มขึ้นเป็น ๑๐๐ ลบ.ม./วินาที (๓,๗๐๐ ลูกบาศก์ฟุต/วินาที) ระดับน้ำที่เพิ่มขึ้นยังคงมีอยู่จนถึงวันที่ ๑๘ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๓ โดยได้แรงหนุนจากความแตกต่างระหว่างกระแสน้ำไหลออกและกระแสน้ำไหลเข้าของทะเลสาบที่ก่อตัวใหม่ ในขณะที่สภาพอากาศเลวร้ายยังคงดำเนินต่อไป การจัดหาอาหาร ยา และสินค้าอื่นๆ ก็ถูกระงับ เนื่องจากการขนส่งทุกรูปแบบ รวมถึงบริการเฮลิคอปเตอร์ไปยังหุบเขาฮันซ่า ไม่สามารถกลับมาดำเนินการได้

ผลพวงของแผ่นดินถล่ม : ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของดินถล่มและการขยายตัวของทะเลสาบได้ร่วมชุมนุมประท้วงการขาดการดำเนินการของรัฐบาลและการจ่ายค่าชดเชยให้กับพวกเขา และผลจากการสร้างเขื่อนในแม่น้ำฮันซ่า ทำให้หมู่บ้าน ๕ แห่งทางตอนเหนือของแนวกั้นถูกน้ำท่วม หมู่บ้านหนึ่งชื่อ เอเยนาบัด (Ayeenabad) จมอยู่ใต้น้ำทั้งหมด พื้นที่ส่วนใหญ่ของหมู่บ้านชิชกัต (Shishkat) ก็จมอยู่ใต้น้ำ ประมาณ ๔๐% ของหมู่บ้านกุลมิต ซึ่งทำหน้าที่เป็นสำนักงานใหญ่ของหุบเขาโกจาล ก็จมอยู่ใต้น้ำเช่นกัน ที่ดินส่วนใหญ่ในหมู่บ้านฮุสไซนี (Hussaini) ของ Gojal ก็จมอยู่ใต้น้ำเช่นกันอันเป็นผลมาจากน้ำในทะเลสาบที่พลุ่งพล่าน ประชากรทั้งหมดในหุบเขาฮันซ่าและโกจาล ตอนกลาง (Upper Hunza) มากถึง ๒๕,๐๐๐ คน ได้รับผลกระทบอันเป็นผลมาจากการก่อตัวของทะเลสาบ ความท้าทายเกิดขึ้นจากอุปสรรคที่เกิดจากการเข้าถึงถนน ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อประชาชนในการเข้าถึงย่านขายสินค้าที่คนในท้องถิ่นจะเดินทางไปจับจ่ายใช้สอยของสด ของชำในชีวิตประจำวัน นอกจากนี้ ชุมชนยังต้องทนต่อความสูญเสียที่ดิน บ้านเรือน และผลผลิตทางการเกษตร รวมไปถึงผลกระทบที่เกิดจากการเกิดขึ้นของทะเลสาบ

กลุ่มชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในหุบเขาฮันซ่า ที่ได้รับผลกระทบจากการเกิดขึ้นของทะเลสาบ ได้รับการบรรเทาทุกข์จากรัฐบาลปัญจาบที่ประกาศให้ความช่วยเหลือ ๑๐๐ ล้านรูปีสำหรับผู้ประสบภัย และ ๐.๕ ล้านรูปีสำหรับญาติของผู้เสียชีวิตจากเหตุดินถล่ม

พื้นที่ท้ายน้ำจากทะเลสาบยังคงประสบภัยรุนแรง แม้ว่าเจ้าหน้าที่บางคนเชื่อว่าสถานการณ์น้ำท่วมใหญ่มีโอกาสน้อย เนื่องจากแม่น้ำเริ่มไหลผ่านเขื่อนดินถล่มในช่วงสัปดาห์แรกของเดือนมิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๓ แล้วก็ตาม แต่ประชาชนจำนวนมากอพยพไปยังค่ายบรรเทาทุกข์ ๑๙๕ แห่ง โรงพยาบาลสองแห่งที่อยู่ปลายน้ำ ได้แก่ Kashrote Eye Vision Hospital และ Aga Khan Health Service ได้อพยพทั้งเจ้าหน้าที่และอุปกรณ์ของตน เจ้าหน้าที่บางคนคาดการณ์ว่าทันทีที่ทะเลสาบเริ่มไหลผ่านเขื่อนดินถล่ม คลื่นสูง ๑๘ เมตร (๖๐ ฟุต) จะเข้าโจมตีบริเวณท้ายน้ำทันที

ณ วันที่ ๑๔ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๓ ระดับน้ำยังคงเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง รุ่งอรุณนิวส์รายงานว่า "บ้าน ๒๔๒ หลัง ร้านค้า ๑๓๕ แห่ง โรงแรม ๔ แห่ง โรงเรียน ๒ แห่ง โรงงาน ๔ แห่ง และพื้นที่เกษตรกรรมหลายร้อยเอเคอร์ ถูกน้ำท่วม และชาวบ้านได้รับเงินอุดหนุนค่าอาหารและค่าเล่าเรียน" และรายงานว่า "ทางหลวงคาราโครัมถูกทำลายเป็นระยะทาง ๒๕ กิโลเมตร รวมสะพานอีก ๖ แห่ง"

FWO (Frontier Works Organisation) ซึ่งเป็นหน่วยงานหนึ่งในกองทัพทหารของปากีสถาน ได้ระเบิดทางน้ำล้นของทะเลสาบครั้งแรกเมื่อวันที่ ๒๗ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๕ และจากนั้นในวันที่ ๑๕ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๕๕ ทำให้ระดับน้ำในทะเลสาบลดลงอย่างน้อย ๑๐ เมตร (๓๓ ฟุต)

ในปี พ.ศ.๒๕๕๘ ส่วนหนึ่งของทางหลวงคาราโครัมที่จมอยู่ใต้น้ำเนื่องจากดินถล่มได้รับการบูรณะขึ้นมาใหม่ และทำการสร้างอุโมงค์จำนวนห้าแห่งที่ทะเลสาบ Attabad Barrier อุโมงค์ทั้ง ๕ แห่งนี้รู้จักกันในชื่ออุโมงค์มิตรภาพปากีสถาน-จีน มีความยาวรวมกัน ๗ กิโลเมตร เป็นส่วนหนึ่งของทางหลวงคาราโครัม ที่มีความยาว ๒๔ กม. ซึ่งได้รับความเสียหายในปี ๒๕๕๓ เนื่องจากดินถล่มที่เมืองอัตตาบัด โครงการปรับปรุงนี้ใช้เงินจำนวน ๒๗๕ ล้านดอลลาร์ การปรับเปลี่ยนดังกล่าวได้ฟื้นฟูการเชื่อมโยงถนนระหว่างปากีสถานและจีน และคาดว่าสินค้าจำนวนมากจะถูกส่งขนส่งไปมาระหว่างจีนและปากีสถานโดยใช้ถนนดังกล่าว ซึ่งเป็นการบูรณาการทางเศรษฐกิจระหว่างทั้งสองประเทศอย่างมีนัยสำคัญ