ว่าด้วยการแผ่เมตตาให้สัตว์ทั้งปวง

---->ถ่ายภาพประกอบโดยข้าพเจ้า(บางครั้ง)เองแหละขอรับเจ้านาย<----


Opening the Third Eye

->๑๐-<กิจนั้นใดอันพระอริยะบรรลุบทอันสงบ

ทำแล้วกิจนั้นอันกุลบุตรผู้ฉลาดพึงทำ

กุลบุตรนั้น พึงเป็นผู้อาจหาญ ตรงและตรงด้วยดี

พึงเป็นผู้ว่าง่าย อ่อนโยน ไม่มีอติมานะ

พึงเป็นผู้สันโดษ เลี้ยงง่าย เป็นผู้มีกิจน้อย

ประพฤติเบากายจิต

พึงเป็นผู้มีอินทร์สงบ มีปัญญารักษาตัว เป็น

ผู้ไม่คะนองไม่ติดในสกุลทั้งหลาย

วิญญูชนติเตียนชนทั้งหลายอื่นได้ด้วยกรรม

ลามกอันได้ก็ไม่พึงประพฤติกรรมอันลามกนั้น

พึงแผ่ไมตรีจิตไปในหมู่สัตว์ว่าขอสัตว์ทั้งปวง

จงเป็นผู้มีสุขมีความเกษมมีตนถึงความสุขเถิด

สัตว์มีชีวิตทั้งหลาย เหล่าใดเหล่าหนึ่งมีอยู่ยัง

เป็นผู้สะดุ้ง(มีตัณหา)หรือเป็นผู้มั่นคง(ไม่มีตัณหา)

ทั้งหมดไม่เหลือเลย

เหล่าใดยาวหรือใหญ่ ปานกลางหรือนั้น ผอม หรืออ้วน

เหล่าใดที่เราเห็นแล้ว หรือมิได้เห็น เหล่าใด

อยู่ในที่ไกลหรือไม่ไกลที่เกิดแล้ว หรือที่แสวงหา

ภพเถิด ขอสัตว์ทั้งปวงเหล่านั้น จงเป็นผู้มีตนถึงความสุขเถิด.

สัตว์อื่นไม่พึงข่มเหงสัตว์อื่น ไม่พึงดูหมิ่นอะไร ๆ

เขาไม่ว่าในที่ไร ๆ เลยไม่พึงปรารถนาทุกข์แก่กัน

และกันเพราะความกริ้วโกรธและเพราะความคุมแค้น

มารดาถนอมบุตรคนเดียวผู้เกิดในตนด้วยชีวิต

ฉันใดพึงเจริญเมตตามีในใจไม่มีประมาณในสัตว์

ทั้งปวงแม้ฉันนั้น

พึงเจริญเมตตามีในใจไม่มีประมาณในโลก

ทั้งปวงทั้งเบื้องบนเบื้องล่างเบื้องขวางเป็นธรรม

อันไม่คับแค้นไม่มีเวรไม่มีศัตรู

ผู้เจริญเมตตานั้นยืนก็ดีเดินก็ดีนั่งก็ดีนอน

ก็ดีเป็นผู้ปราศจากความง่วงนอน(คือไม่ง่วงนอน)

เพียงใดก็พึงตั้งสตินั้นไว้เพียงนั้น

ปราชญ์ทั้งหลายเรียกการอยู่นี้ว่า พรหมวิหาร

ในพระศาสนานี้

มีเมตตาไม่เข้าถึงทิฏฐิ(สักกายทิฏฐิ)เป็นผู้

มีศีลถึงพร้อมด้วยทัสสนะสัมมาทิฏฐิในโสดาปัตติ

มรรคนำความหมกมุ่นในกามทั้งหลายออกไปได้ก็

ย่อมไม่เข้าถึงการนอนในครรภ์อีกโดยแท้แล.................................................