ต้นกำเนิดงานถักโครเชต์

ลูกไม้โครเชต์ไอริช (Irish crochet lace) ปลายศตวรรษที่ ๑๙
การออกแบบนัเได้รับแรงบันดาลใจจากลูกไม้เข็มเฟลมิชของศตวรรษที่ ๑๗

ต้นกำเนิดงานถักโครเชต์

การถักโครเชต์ (Crochet) เป็นกระบวนการสร้างสิ่งทอโดยใช้ตะขอโครเชต์เพื่อประสานห่วงของเส้นด้าย หรือเส้นใยของวัสดุอื่น ๆ ชื่อนี้มาจากคำภาษาฝรั่งเศสว่า "Crochet" ซึ่งเป็นคำย่อของคำว่า croche และมาจากคำว่า croc ในภาษาเยอรมัน ซึ่งทั้งสองคำมีความหมายว่า "ตะขอ"

ตะขอสามารถทำจากวัสดุต่าง ๆ ได้แก่ อลูมิเนียม เหล็ก โลหะ ไม้ ไม้ไผ่ กระดูก ฯลฯ ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างโครเชต์และการถักนิตติ้ง นอกเหนือจากอุปกรณ์ที่ใช้ในการผลิตก็คือ การถักโครเชต์แต่ละเข็มจะเสร็จสิ้นก่อนที่คุณจะเริ่มเข็มถัดไป ในขณะที่การถักนิตติ้งจะปล่อยเข็มหลายเข็มในแต่ละครั้ง รูปแบบการถักที่หลากหลาย เช่น โครเชต์ตูนิเซียและลูกไม้ไม้กวาด จะปล่อยเข็มโครเชต์หลายเข็มในแต่ละครั้ง

ในการทำลูกไม้ของฝรั่งเศสในศตวรรษที่ ๑๗ โดยคำว่า Crochetage หมายความถึงตะเข็บที่ใช้ต่อลูกไม้แต่ละชิ้นเข้าด้วยกัน คำว่าโครเชต์จึงถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายทั้งประเภทของสิ่งทอโดยเฉพาะและเข็มตะขอที่ใช้ในการผลิต

ในปี ค.ศ.๑๕๖๗ ช่างตัดเสื้อของแมรี ราชินีแห่งสกอตแลนด์ ฌ็อง เดอ กงเปียญ (Jehan de Compiegne) ได้จัดหาไหมสำหรับเย็บและโครเชต์ให้กับพระนางแมรี ซึ่งมีชื่อว่า "soye à coudre et Crochetz"

ต้นกำเนิดงานถักโครเชต์ (The origins of crochet)

สิ่งทอที่ถักโครเชต์มีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ ๑๑ แต่หลักฐานชิ้นแรกที่เป็นหลักฐานของผ้าโครเชต์ปรากฏให้เห็นในยุโรปในช่วงศตวรรษที่ ๑๙ ก่อนหน้านี้ระบุว่าโครเชต์นั้นมักทำโดยใช้เทคนิคการเย็บแบบ nålebinding ซึ่งเป็นเทคนิคการถักแบบห่วงที่แตกต่างกัน มีทฤษฎีหลักสามประการเกี่ยวกับต้นกำเนิดของโครเชต์ บางคนเชื่อว่าจุดเริ่มต้นของโครเชต์สามารถสืบย้อนไปถึงเส้นทางการค้าของชาวอาหรับ ซึ่งมีต้นกำเนิดในดินแดนอาหรับและแพร่กระจายไปยังทิเบต จากนั้นจึงไปยังสเปนและประเทศอื่น ๆ ในแถบเมดิเตอร์เรเนียน ทฤษฎีที่สองระบุว่าโครเชต์มีอยู่ในอเมริกาใต้ ซึ่งใช้เป็นเครื่องประดับในพิธีกรรมการเข้าสู่วัยรุ่นของชนเผ่าดั้งเดิม ทฤษฎีที่สามกล่าวถึงการใช้โครเชต์ในประเทศจีน ซึ่งตุ๊กตาตัวอย่างในยุคแรก ๆ ถักด้วยโครเชต์ทั้งหมด

มีหลักฐานการตีพิมพ์คำแนะนำในการถักโครเชต์ครั้งแรกโดยใช้คำเพื่ออธิบายงานฝีมือในความหมายปัจจุบัน ปรากฏอยู่ในนิตยสารเพเนโลเป (Penélopé) ของเนเธอร์แลนด์ในปี ๑๘๒๓ ซึ่งรวมถึงแผ่นสีที่แสดงกระเป๋าห้าแบบ ซึ่งสามแบบมีไว้สำหรับถักด้วยด้ายไหม แบบแรกคือ "โครเชต์เปิดแบบเรียบง่าย" (crochet simple ajour) ซึ่งเป็นตาข่ายของโครเชต์โซ่แบบโค้ง แบบที่สอง เริ่มต้นในรูปแบบกึ่งเปิด (demi jour) โดยโครเชต์โซ่แบบโค้งสลับกับโครเชต์โซ่แบบยาวเท่ากัน และปิดท้ายด้วยดาวที่ทำด้วย "ตะเข็บโครเชต์คู่" (dubbelde hekelsteek) กระเป๋าใบที่สามทำด้วยโครเชต์คู่ทั้งหมด คำแนะนำระบุให้ใช้เข็มแทมบูร์ และแนะนำเทคนิคการตกแต่งจำนวนหนึ่ง

การอ้างอิงถึงเสื้อผ้าที่ถักด้วยด้ายแบบห่วงด้วยตะขอ การถักแบบคนเลี้ยงแกะ—ที่เก่าแก่ที่สุดในภาษาอังกฤษอยู่ในหนังสือความทรงจำของสุภาพสตรีชาวไฮแลนด์ (The Memoirs of a Highland Lady) โดย เอลิซาเบธ แกรนท์ (Elizabeth Grant : ๑๙๗๙–๑๘๓๐) บันทึกในวารสารนั้นลงวันที่ในปี ๑๘๑๒ แต่ไม่ได้บันทึกไว้ในรูปแบบที่ตีพิมพ์ในภายหลังจนกระทั่งช่วงระหว่างปี ๑๘๔๕ ถึง ๑๘๖๗ และวันที่ตีพิมพ์จริงครั้งแรกคือในปี ๑๘๙๘ อย่างไรก็ตาม หนังสือเพเนโลเป (Penélopé) เล่มปี ๑๘๓๓ ได้บรรยายและแสดงภาพตะขอของคนเลี้ยงแกะ และแนะนำให้ใช้ตะขอนี้ถักโครเชต์ด้วยด้ายหยาบกว่า

ในปี ๑๘๔๔ หนังสือจำนวนมากกล่าวถึงการถักโครเชต์ซึ่งเริ่มปรากฏในคริสต์ทศวรรษ ๑๘๔๐ ระบุว่า:

เข็มโครเชต์ ซึ่งบางครั้งเรียกว่าตะขอของคนเลี้ยงแกะ ทำจากเหล็ก งาช้าง หรือไม้กล่อง มีตะขอที่ปลายข้างหนึ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายตะขอตกปลา เพื่อใช้จับและดึงขนสัตว์หรือไหมผ่านชิ้นงาน เครื่องมือเหล่านี้ต้องจัดหาในขนาดต่าง ๆ

สองปีต่อมา ผู้เขียนคนเดียวกันเขียนว่า : โครเชต์ — การถักนิตติ้งชนิดหนึ่งที่ชาวไร่ในสกอตแลนด์ใช้เข็มโครเชต์ขนาดเล็กที่เรียกว่าตะขอคนเลี้ยงแกะ ชื่อปัจจุบันของโครเชต์นี้ได้มาจากชาวฝรั่งเศส โดยชาวฝรั่งเศสเป็นผู้ประดิษฐ์เครื่องมือนี้ขึ้นมาจากรูปร่างที่โค้งงอของโครเชต์ ซึ่งเรียกว่า "โครเชต์" งานฝีมือนี้ได้รับนิยมสูงสุดในอังกฤษ จากนั้นได้แพร่หลายไปยังฝรั่งเศสและเยอรมนี และทั้งสองประเทศก็ได้อ้างสิทธิ์ในการประดิษฐ์นี้แม้ว่าจะไม่มีเหตุผลก็ตาม

ต้นกำเนิดงานถักโครเชต์ - The origins of crochet

งานถักโครเชต์ศตวรรษที่ ๑๙ จากเมืองออร์เวียโต (Orvieto) ประเทศอิตาลี