วิวัฒนาการของ "เข็มเย็บ" ด้วยมือ

วิวัฒนาการของ "เข็มเย็บ" ด้วยมือ

เข็มเย็บ (sewing needle) คือเข็มที่ใช้สำหรับการเย็บด้วยมือ มีลักษณะยาวเรียว มีปลายแหลมที่ปลายด้านหนึ่งและมีรูอีกด้านหนึ่ง เพื่อใส่ด้ายเย็บผ้าเข้าไป เข็มในยุคแรก ๆ ทำจากกระดูกหรือไม้ ส่วนเข็มสมัยใหม่ผลิตจากลวด เหล็กกล้าคาร์บอนความหนาแน่นสูงและชุบนิกเกิลหรือทองคำ 18K เพื่อความทนทานต่อการกัดกร่อน เข็มในงานเย็บปักถักร้อยคุณภาพสูงจะมีการชุบด้วยโลหะผสมแพลทินัม อัตราส่วนสองในสามและโลหะผสมไททาเนียม อัตราส่วนหนึ่งในสาม โดยทั่วไป เข็มเย็บจะเก็บไว้ในสมุดใส่เข็มหรือกล่องใส่เข็ม ซึ่งก็เป็นของประดับตกแต่ง

เข็มเย็บผ้าก่อนยุคประวัติศาสตร์
การเย็บผ้ารูปแบบแรกอาจเป็นการมัดหนังสัตว์เข้าด้วยกันโดยใช้กระดูกเป็นเข็ม โดยใช้เอ็นสัตว์หรือวัสดุจากพืชเป็นด้าย ข้อจำกัดในช่วงแรกคือความสามารถในการเจาะรูที่มีขนาดเล็กในส่วนของเข็ม เช่น กระดูกอ่อน โดยไม่ทำให้วัสดุเสียหาย ร่องรอยของสิ่งนี้ยังคงอยู่โดยการใช้สว่านเจาะรูตาไก่ในผ้าโดยแยกด้ายออกจากกันแทนที่จะตัด สว่านกระดูกถูกค้นพบในแอฟริกาตอนใต้ที่ถ้ำบลอมโบส ซึ่งมีอายุย้อนไปถึง ๗๓,๐๐๐ - ๗๐,๐๐๐ ปีก่อน

จุดที่อาจเป็นของเข็มกระดูกมีอายุย้อนกลับไปถึง ๖๑,๐๐๐ ปีก่อนและถูกค้นพบในถ้ำซิบูดู ประเทศแอฟริกาใต้ เข็มที่ทำจากกระดูกนกและเชื่อว่าเป็นของมนุษย์โบราณที่ชื่อเดนิโซวา คาดว่ามีอายุประมาณ ๕๐,๐๐๐ ปี และพบในถ้ำเดนิโซวา เข็มกระดูกซึ่งมีอายุย้อนไปถึงยุคออริญญาเซียน (๔๗,๐๐๐ ถึง ๔๑,๐๐๐ ปีก่อน) ถูกค้นพบในถ้ำโปต็อก (สโลวีเนีย: Potočka zijalka) ในเขตคาราวังก์ตะวันออก ประเทศสโลวีเนีย เข็มกระดูกและงาช้างที่พบในแหล่งโบราณคดียุคก่อนประวัติศาสตร์เซียวกู่ซาน ในมณฑลเหลียวหนิง มีอายุระหว่าง ๓๐,๐๐๐ ถึง ๒๓,๐๐๐ ปี นอกจากนี้ยังพบเข็มงาช้างซึ่งมีอายุย้อนกลับไปถึง ๓๐,๐๐๐ ปีก่อน ในแหล่งโบราณคดีคอสเทนกิ ประเทศรัสเซีย กระดูกเข็มยุคหินใหม่อายุ ๘,๖๐๐ ปีที่ เอคชิ โฮยุก (Ekşi Höyük) ทางตะวันตกของอานาโตเลีย ในปัจจุบันคือจังหวัดเดนิซลี ฟลินเดอร์ส เพทรี (Flinders Petrie) พบเข็มเย็บผ้าทองแดงที่นาคาดา ประเทศอียิปต์ ตั้งแต่ ๔,๔๐๐ ปีก่อนคริสตกาลถึง ๓,๐๐๐ ปีก่อนคริสตกาล พบเข็มเย็บผ้าเหล็กที่ออปปิดัม แห่งมานชิง ซึ่งมีอายุย้อนไปถึงศตวรรษที่ ๓ ก่อนคริสตกาล

เข็มเย็บผ้าโบราณ (Ancient sewing needles)
ชนพื้นเมืองอเมริกันใช้เข็มเย็บผ้าจากแหล่งธรรมชาติ แหล่งหนึ่งคือต้นอะกาเว่ (the agave plant) ซึ่งให้ทั้งเข็มและ "ด้าย" ใบอะกาเว่จะถูกแช่ไว้เป็นเวลานานจนเหลือเยื่อใยยาวเป็นเส้นและปลายแหลมที่เชื่อมปลายใย "เข็ม" ก็คือปลายของใบนั่นเอง เมื่อใยแห้งแล้ว ใยและ "เข็ม" ก็สามารถใช้เย็บสิ่งของเข้าด้วยกันได้

เข็มเย็บผ้าในสมัยถัดมาเป็นการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีการทำลวด ซึ่งเริ่มปรากฏขึ้นในสหัสวรรษที่ ๒ ก่อนคริสตกาล ตัวอย่างได้แก่ หมวกไหมพรมทองคำในยุคสำริดบางชิ้นทำจากลวดทองคำที่มีความสม่ำเสมอมาก ซึ่งมีความยืดหยุ่นมากกว่าสำริด อย่างไรก็ตาม เข็มทองแดงและสำริดสามารถสร้างห่วงได้โดยหมุนลวดกลับด้านแล้วดึงลวดผ่านแม่พิมพ์อีกครั้ง

เข็มเย็บผ้าในปัจจุบัน (Later sewing needles)
ความก้าวหน้าครั้งสำคัญในการผลิตเข็มคือเทคโนโลยีการผลิตเหล็กคุณภาพสูงจากจีนในศตวรรษที่ ๑๐ โดยส่วนใหญ่มาจากสเปนในรูปแบบของเตาเผาแบบคาตาลัน ซึ่งในไม่ช้าก็ได้ขยายการผลิตเหล็กคุณภาพสูงในปริมาณมาก เทคโนโลยีนี้ต่อมาได้ขยายไปยังเยอรมนีและฝรั่งเศส แม้ว่าจะไม่ได้ขยายไปยังอังกฤษมากนัก อังกฤษเริ่มผลิตเข็มในปี ๑๖๓๙ ที่เมืองเรดดิทช์ (Redditch) โดยสร้างเทคนิคการดึงลวดซึ่งยังคงใช้กันทั่วไปในปัจจุบัน

แม้ว่าเมืองเรดดิทช์ (Redditch) จะยังคงเป็นสถานที่ผลิตหลัก แต่ประมาณปี ๑๖๕๕ ผู้ผลิตเข็มมีความเป็นอิสระเพียงพอที่จะก่อตั้งสมาคมผู้ผลิตเข็มในลอนดอน และในญี่ปุ่นยังมีเทศกาลฮาริ-คุโย หรือเทศกาลเข็มหัก โดยมีมาตั้งแต่ช่วงปี ๑๖๐๐