ความทุกข์กับความสุข เป็นสังขารที่จิตเราปรุงแต่งขึ้นมา

ภาพ : พิธีถวายเพลิงสรีรสังขาร หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ณ วัดป่าสุทธาวาส จ.สกลคร

ความทุกข์กับความสุข เป็นสังขารที่จิตเราปรุงแต่งขึ้นมา

ความทุกข์กับความสุข เป็นสังขารที่จิตเราปรุงแต่งขึ้นมา ตามสิ่งที่มาผัสสะกับอายตนะภายนอก คือ ตา ได้เห็น หูได้ยิน จมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รับรส กายได้รับสัมผัส ในที่สุดก็เกิดธรรมารมณ์ขึ้น อันได้แก่ ชอบ ก็จิตปรุงแต่งเกิดรับรู้ว่าเป็นความสุข ไม่ชอบจิตก็ปรุงแต่งว่าเป็นความทุกข์ หรือไม่สุขไม่ทุกข์ก็คืออารมณ์อันเป็นกลางๆ นั่นเอง...

ความสุข ความทุกข์ หรือไม่สุขไม่ทุกข์นี้ ล้วนแล้วแต่จิตสังขารปรุงแต่งขึ้นมาเท่านั้น เราท่านทั้งหลายพึงทำความเข้าใจว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ เป็นของไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง เราจึงไม่ควรยึดกับความสุขหรือความทุกข์ให้ใจเราขุ่นมัว หรือหลงระเริงไปกับความปีติสุขอยู่เลย เพราะสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นธรรมะสอนเราอยู่ในตัวอยู่แล้ว หากเราใช้สติปัญญาอันแยบคาย พิจารณาไตรตรองว่า ทุกสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ เช่น อารมณ์ ล้วนแล้วแต่อยู่ใต้กฎของอนิจจัง คือ ไม่เที่ยง เมื่อไม่เที่ยงแล้ว หากเราหลงไปยึดย่อมเกิดทุกข์ แต่หากเรามีสติปัญญารอบรู้ถึงความจริงแท้ตามธรรม ว่าไม่มีเรา ไม่ใช่ของเรา ไม่มีเขา ไม่ใช่ของเขา ไม่มีอะไรทุกข์ ไม่มีอะไรสุขแล้วไซร้ ทุกอย่างล้วนไม่มีตัวตนใดๆเข้าไปสอดแทรกยึดถือ จึงให้ชื่อลือนามว่า "อนัตตา"...

หากเราเห็นตามเป็นจริงเช่นนี้แล้ว เราปล่อยวาง เราก็จะไม่หลงยึดหลงติด หลงรัก หลงชังกับสิ่งใดเลย เพราะพระสัทธรรมคำสอนของพระบรมศาสดาทุกๆคำสอน พระธรรม ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันต์ หรือแม้นแต่พระไตรปิฎกทุกๆเล่ม ล้วนแล้วแต่ม้วนลงสู่คำว่า "ไตรลักษณ์" คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เช่นนี้แล...

พระอาทิตย์ อธิปุญโญ M.D.
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี

ที่มา เพจ Adhipoonyo Ardhit