เรื่องน่ารู้ : ชนิดของแตง (Types of Melons)

ขอขอบคุณเว็บไซต์ สมุนไพร ดอท คอม (ที่มาภาพประกอบ)

เรื่องน่ารู้ : ชนิดของแตง (Types of Melons)

แตงโม (watermelon)

แตงโม (watermelon) จัดเป็นพืชในวงศ์ Cucurbitaceae ทั่วโลกมีแตงโมหลายสายพันธุ์ เป็นผลไม้ที่เป็นที่รู้จักทั่วโลก มีลักษณะเด่นคือเปลือกสีเขียวโดยปกติเนื้อจะมีสีแดงเข้มจนถึงสีชมพู มีเมล็ดสีดำจำนวนมาก แม้ว่าจะมีพันธุ์ที่ไม่มีเมล็ดก็ตาม มีรสชาติหวานและชุ่มฉ่ำ มีประโยชน์ต่อสุขภาพหลายประการ เช่น ช่วยให้ร่างกายได้รับความชุ่มชื้น และมีสารต้านอนุมูลอิสระ สามารถรับประทานได้ทั้งแบบดิบหรือสุก และเปลือกแตงโมสามารถรับประทานได้หลังจากปรุงสุกแล้ว นอกจากนี้ยังสามารถรับประทานเป็นน้ำผลไม้หรือเป็นส่วนผสมในเครื่องดื่ม นำมาทำเป็นอาหารต่าง ๆ นอกจากนี้ แตงโมยังถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ทางการเมืองในบางประเทศ เช่น ปาเลสไตน์

แตงโมเป็นไม้ล้มลุกที่มีลักษณะเป็นพุ่มหรือเป็นพุ่มเลื้อย ลำต้นยาวได้ถึง 3 เมตร (10 ฟุต) และใบที่แตกใหม่จะมีขนสีเหลืองหรือสีน้ำตาล ใบมีความยาว 60 ถึง 200 มิลลิเมตร (2+1⁄4 ถึง 7+3⁄4 นิ้ว) และกว้าง 40 ถึง 150 มิลลิเมตร (1+1⁄2 ถึง 6 นิ้ว) โดยทั่วไปแล้วใบเหล่านี้จะมีกลีบดอก 3 กลีบที่แยกเป็นแฉกหรือแฉกคู่ ใบอ่อนจะมีขนหนาแน่นและมีขนสีน้ำตาลอมเหลืองซึ่งจะหายไปเมื่อต้นโตขึ้น เช่นเดียวกับพืชในสกุล Citrullus แตงโมมีเถาที่แตกแขนง ต้นไม้มีดอกเพศผู้หรือเพศเมียที่เป็นสีขาวหรือสีเหลืองและออกบนก้านยาว 40 มิลลิเมตร (1+1⁄2 นิ้ว) ที่มีขน ดอกแต่ละดอกจะเติบโตแยกกันในซอกใบ และระบบสืบพันธุ์ของสปีชีส์ซึ่งมีดอกเพศผู้และเพศเมียที่เกิดขึ้นบนต้นแต่ละต้นนั้นจะเป็นดอกเพศผู้และเพศเมีย ดอกตัวผู้จะออกดอกเป็นส่วนใหญ่ในช่วงต้นฤดู ส่วนดอกตัวเมียจะออกดอกในภายหลังและมีรังไข่อยู่ด้านล่าง ช่อดอกจะรวมกัน

ความพยายามในการเพาะพันธุ์ : ได้พัฒนาพันธุ์ที่ต้านทานโรคได้ มีพันธุ์ปลูกมากมายที่ให้ผลแก่ภายใน 100 วันหลังจากปลูก

ความเป็นมาของแตงโม - แหล่งอาหารและน้ำของมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์

เดิมทีแตงโมได้รับการเพาะปลูกเพื่อใช้เป็นแหล่งอาหารและน้ำ เนื่องจากมีปริมาณน้ำสูง สามารถเก็บไว้เพื่อรับประทานได้ในช่วงฤดูแล้ง เมล็ดแตงโมถูกค้นพบในบริเวณทะเลเดดซีในเขตการตั้งถิ่นฐานโบราณของบาบ เอธ-ธรา (Bab edh-Dhra) และ เทล อาราด (Tel Arad)

เมล็ดแตงโมป่าอายุกว่า 5,000 ปี (C. lanatus) จำนวนมากถูกค้นพบที่อวน มูฮุกเกียก (Uan Muhuggiag) ซึ่งเป็นแหล่งโบราณคดียุคก่อนประวัติศาสตร์ที่ตั้งอยู่ในลิเบียทางตะวันตกเฉียงใต้ การค้นพบทางโบราณพฤกษศาสตร์นี้อาจสนับสนุนความเป็นไปได้ที่พืชชนิดนี้อาจได้รับการกระจายพันธุ์อย่างกว้างขวางกว่านี้ในอดีต

ในศตวรรษที่ 7 มีการปลูกแตงโมในอินเดีย และภายในศตวรรษที่ 10 แตงโมก็ได้แพร่หลายไปถึงจีน ชาวมัวร์นำผลไม้ชนิดนี้เข้ามาในคาบสมุทรไอบีเรีย และมีหลักฐานว่ามีการปลูกผลไม้ชนิดนี้ในเมืองกอร์โดบาในปี 961 และในเมืองเซบียาในปี 1158 ผลไม้ชนิดนี้แพร่กระจายไปทางเหนือผ่านยุโรปตอนใต้ ซึ่งอาจจำกัดการขยายพันธุ์เนื่องจากอุณหภูมิในฤดูร้อนไม่เพียงพอต่อผลผลิตที่ดี ผลไม้ชนิดนี้เริ่มปรากฏในพืชสมุนไพรของยุโรปในปี 1600 และปลูกกันอย่างแพร่หลายในยุโรปในศตวรรษที่ 17 เป็นพืชสวนครัวขนาดเล็ก

แตงโมในยุคแรกนั้นไม่หวานแต่ขมและมีเนื้อสีขาวอมเหลือง นอกจากนี้ยังผ่าผลยากอีกด้วย แตงโมสมัยใหม่ซึ่งมีรสชาติหวานกว่าและผ่าผลง่ายกว่าได้รับการพัฒนาขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปโดยผ่านการผสมพันธุ์แบบคัดเลือก

ผู้ตั้งถิ่นฐานชาวยุโรปได้นำแตงโมมาสู่โลกใหม่ ผู้ตั้งถิ่นฐานชาวสเปนได้ปลูกแตงโมในฟลอริดาในปี ค.ศ.1576 แตงโมถูกปลูกในแมสซาชูเซตส์ในปี ค.ศ.1629 และในปี ค.ศ.1650 แตงโมก็ถูกปลูกในเปรู บราซิล และปานามา ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น ชนพื้นเมืองอเมริกันได้ปลูกพืชผลนี้ในหุบเขาแม่น้ำมิสซิสซิปปี้และฟลอริดา แตงโมได้รับการยอมรับอย่างรวดเร็วในฮาวายและเกาะอื่นๆ ในแปซิฟิกเมื่อนักสำรวจ เช่น กัปตันเจมส์ คุก แนะนำให้ไปที่นั่น ในยุคสงครามกลางเมืองของสหรัฐอเมริกา แตงโมได้รับการปลูกโดยคนผิวดำที่เป็นอิสระและกลายมาเป็นสัญลักษณ์ของการเลิกทาส หลังจากสงครามกลางเมือง คนผิวดำถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเกี่ยวข้องกับแตงโม ความรู้สึกดังกล่าวได้พัฒนาไปเป็นแบบแผนของการเหยียดเชื้อชาติ โดยที่คนผิวสีมีความอยากกินแตงโมมาก ซึ่งเป็นผลไม้ที่มักเกี่ยวข้องกับความขี้เกียจและความไม่สะอาด

แตงโมไร้เมล็ดได้รับการพัฒนาขึ้นครั้งแรกในปี พ.ศ.2482 โดยนักวิทยาศาสตร์ชาวญี่ปุ่น ซึ่งสามารถสร้างแตงโมลูกผสมไร้เมล็ดได้ ซึ่งในช่วงแรกยังคงหายากเนื่องจากไม่มีความต้านทานโรคเพียงพอ แตงโมไร้เมล็ดได้รับความนิยมมากขึ้นในศตวรรษที่ 21 โดยเพิ่มขึ้นเป็นเกือบ 85% ของยอดขายแตงโมทั้งหมดในสหรัฐอเมริกาในปี พ.ศ.2557