สุนทรภู่ ๗ "นิทานคำกลอน เรื่องลักษณวงศ์"

งานของสุนทรภู่

ประเภทนิทานคำกลอน - ลักษณวงศ์

ลักษณวงศ์ เป็นนิทานคำกลอน เรื่องจักร ๆ วงศ์ ๆ ที่สุนทรภู่แต่งขึ้น สันนิษฐานว่ามีสำนวนของผู้อื่นแต่งเติม สำนวนกลอนบางตอนคล้ายกับดัดแปลงมาจากเรื่อง โคบุตร

เนื้อเรื่องโดยย่อ : ท้าวพรหมทัต มีมเหสี ชื่อ สุวรรณอำภา และมีพระราชโอรส ชื่อ ลักษณวงศ์ ท้าวพรหมทัตทรงพามเหสีพร้อมด้วยพระราชโอรสเสด็จประพาสป่า ได้พบนางยักษ์แปลงเป็นสาวสวยทำเล่ห์กลจนท้าวพรหมทัตลุ่มหลง ต่อมาจึงสั่งประหารมเหสีและพระโอรส แต่เพชฌฆาตสงสารจึงปล่อยไป นางสุวรรณอำภาถูกพระยายักษ์พาตัวไป ฤๅษีนำลักษณวงศ์ไปเลี้ยงคู่กับนางทิพย์เกสร เมื่อโตขึ้นเรียนวิชาจนสำเร็จและได้นางทิพย์เกสรเป็นชายา ต่อมาได้ฝากนางไว้กับฤๅษี ออกตามหามารดาจนพบ และกู้บ้านเมืองได้ และได้นางยี่สุ่นเป็นชายา นางทิพย์เกสรปลอมเป็นพราหมณ์ติดตามมาพบพระลักษณวงศ์ ด้วยความน้อยใจ จึงไม่แสดงตนให้พระลักษณวงศ์รู้ นางยี่สุ่นริษยาที่พระสวามี ใส่ใจพราหมณ์มากจึงวางอุบาย กำจัดพราหมณ์เกสร ในที่สุดพราหมณ์ถูกประหาร ร่างของนางจึงกายเป็นหญิง ลักษณวงศ์เสียใจมาก....จาก.. หงุดหงิด

... วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

๑.
พอสิ้นแสงสุริยาในอากาศ
ก็โอภาสจันทร์แจ่มจำรัสฉาย
น้ำค้างโรยโปรยปรายกระจายพราย
พระพายชายพัดเชยรำเพยพาน

เสาวคนธ์หล่นโรยมารื่นรื่น
เจ้าพลิกฟื้นวรองค์น่าสงสาร
ไม่เห็นองค์มารดายุพาพาล
ยิ่งแดดาลเดือดดิ้นอยู่โดยเดียว

๒.
สุนทรภู่ครูกลอนสอนนิทาน
หญิงล้างผลาญผู้ชายง่ายนักหนา
แค่ชักชวนยวนใจใช้เจตนา
เป็นชายาชายไวได้ครอบครอง

๓.
ใช้เสน่ห์เล่ห์กลทุกหนไป
ล่อให้ใครเข่นฆ่ามาสนอง
ชายใดหลงปลงใจไม่หมั่นตรอง
ต้องทนหมองหม่นจิตคิดเสียใจ

๔.
นางยี่สุ่นครุ่นคิดจิตประสงค์
ลักษณวงศ์รักเกสรอ้อนไม่ไหว
ด้วยความหึงตะบึงงอนร้อนดั่งไฟ
แอบใส่ไคล้พระองค์ให้หลงนาง

๕.
ลักษณวงศ์หลงยี่สุ่นเลิกครุ่นคิด
โดนจริตมารยาจนฟ้าสาง
สั่งประหารผลาญเกสรรอนแรมทาง
ตายอ้างว้างเหว่ว้าน่าอดสู