แกะรอยเปิดกรุวัดราชบูรณะ ตอนที่ ๒ สยามนามประเทืองว่า "เมืองทอง"

.
กระทู้นี้ ต่อจาก “แกะรอยเปิดกรุวัดราชบูรณะ ตอน ๑ บันทึกคำให้การของคนร้าย”

แกะรอยเปิดกรุวัดราชบูรณะ ตอน ๒ : ประเทศสยามนามประเทืองว่า เมืองทอง

จากข้อมูลคำให้การของคนร้ายตามหลักฐานดังกล่าว ก็พอจำแนกให้เห็นเครื่องทองที่ขุดได้จากกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะได้เป็น ๔ ส่วน คือ
ส่วนที่หนึ่ง คนร้ายขุดได้แบ่งสันปันส่วนกันคนละ ๒.๕ กิโลกรัม จำนวน ๓๐ คน รวมเป็นทองคำหนักประมาณ ๗๕ กิโลกรัม

ส่วนที่สอง เป็นเครื่องทองที่เป็นกองกลาง เนื่องจากเป็นวัตถุสิ่งของขนาดใหญ่ มิได้แบ่งกัน มีน้ำหนักประมาณไม่ต่ำกว่า ๑๐ กิโลกรัม

ส่วนที่สาม เป็นเครื่องทองส่วนที่กรมศิลปากรขุดหาได้ภายหลัง คือเหลือเดนจากคนร้ายมีจำนวนรวมทั้งสิ้น ๒,๑๒๑ ชิ้น เฉพาะสิ่งของที่ทำด้วยทอง นาก เงิน และเพชรนิลจินดา มีน้ำหนักรวม ๑๐,๙๑๙.๕ กรัม ส่วนสิ่งของที่จับยึดคืนได้จากคนร้ายนั้นรวมทองหนัก ๑๙,๑๐๔.๕ กรัม มีราคาเฉพาะทองรูปพรรณและค่ากำเหน็จอย่างราคาปานกลางประมาณ ๑,๑๘๕,๒๗๐ บาท ซึ่งตีเป็นมูลค่าไว้เมื่อ พ.ศ. ๒๕๐๐ ตามราคาท้องตลาดมิได้รวมค่าทางศิลปกรรมไว้ด้วย ทั้งนี้รวมทั้งเศษทองคำที่ร่อนได้จากดินและทรายที่ขนขึ้นมาจากกรุรวมเป็นทองหนัก ๖๐ บาท พลอยหัวแหวนและทับทิมหนัก ๑,๘๐๐ กรัม แก้วผลึกชนิดต่าง ๆ หนัก ๑,๐๕๐ กรัม และลูกปัดเงินกับทับทิมปนกันหนัก ๒๕๐ กรัม

ส่วนที่สี่ เป็นเครื่องทองส่วนที่ตกหล่น สูญหาย ถูกยักยอกระหว่างที่พวกคนร้ายลำเลียงออกมาจากกรุ และกระจัดกระจายไปซื้อขายถ่ายทอดไปสู่บุคคลต่างๆ ซึ่งจากการได้สืบถามจากบุคคลที่รู้เรื่องดีอยู่ใกล้ชิดเหตุการณ์ทั้งหมด จากนักค้าของเก่าและนายเทพ สุขรัตนี อดีตวัฒนธรรมจังหวัด และหัวหน้าหน่วยศิลปากรที่ ๑ ประมาณได้ว่ามีไม่ต่ำกว่า ๑๐ กิโลกรัม และเครื่องทองที่ตำรวจจับยึดคืนมาได้จากคนร้ายนั้นมีไม่ถึง ๑ ใน ๑๐ ส่วน เท่านั้น

สรุปได้ว่า เครื่องทองที่บรรจุอยู่ในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะเพียงแห่งเดียวเป็นทองคำหนักถึงกว่า ๑๐๐ กิโลกรัม กรุงศรีอยุธยามีพระปรางค์ มีเจดีย์ มีศาสนวัตถุสถานนานาชนิดมากสักเท่าใด และมีคติความเชื่อถือในการสืบอายุพระพุทธศาสนาและการทำบุญอุทิศส่วนกุศลต่าง ๆ อย่างแรงกล้า ทองเงินที่คนสมัยก่อนได้ลงทุนทำไว้ย่อมจะมีมูลค่ามหาศาลสักปานใดลองคิดดู และนับเพียงแต่ พ.ศ.๑๙๖๗ คือเมื่อ ๖ ศตวรรษมาแล้ว

คัดจาก : “เครื่องทองสมัยอยุธยาหน้า ๘๕ กรมศิลปากร จัดพิมพ์เผยแพร่ ปีพุทธศักราช ๒๕๔๘

ภาพ (แสกนจากหนังสือ) ด้านล่างทั้งหมดนี้
เป็นส่วนหนึ่งของเครื่องทองที่เหลือเดนจากคนร้ายลักลอบขุด จากกรุเจดีย์ประธานวัดราชบูรณะ กรุวัดมหาธาตุ และกรุอื่นๆ
ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา พิพิธภัณฑ์แห่งชาติเจ้าสามพระยานำมาจัดแสดงเผยแพร่ จำนวนมากกว่า ๒,๐๐๐ ชิ้น

อยากเห็นฝีมือช่างเครื่องทองประจำราชสำนักหรือช่างทองกรุงเก่า และเนื้อทองสุกเปล่งปลั่งโบราณของจริง
ขอเชิญชมได้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเจ้าสามพระยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยาค่ะ

พระคชาธารทองคำประดับอัญมณี ศิลปะอยุธยาตอนต้น (พุทธศักราช ๑๙๖๗)
พบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

พระสุวรณมาลา ทองคำถัก เป็นศิราภรณ์สำหรับสตรี
ศิลปะอยุธยาตอนต้น (พุทธศักราช ๑๙๖๗) พบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

สุวรรณภิงคารทองคำประดับอัญมณี เป็นเครื่องราชูปโภค
ศิลปะอยุธยาตอนต้น (พุทธศักราช ๑๙๖๗) พบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

รายละเอียดส่วนยอดฝาสุวรรณภิงคารทองคำประดับอัญมณี
เป็นลายรูปพรหมจตุรพักตร์

พระพุทธรูปบุทองคำประทับนั่งขัดสมาธิราบ ศิลปะอยุธยาตอนต้น (พุทธศักราช ๑๙๖๗)
พบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

พระพุทธรูปบุทองคำ ปางมารวิชัย ศิลปะอยุธยา (พุทธศตวรรษที่ ๑๙-๒๐)
พบในกรุพระปรางค์วัดมหาธาตุ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

พระพุทธรูปทองคำปางมารวิชัย ในซุ้มเรือนแก้วโพธิ์พฤกษ์
ศิลปะอยุธยาตอนต้น (พุทธศักราช ๑๙๖๗) พบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

มรกู่ พร้อมพานทองคำ เป็นเครื่องราชูปโภค
ศิลปะอยุธยาตอนต้น (พุทธศักราช ๑๙๖๗) พบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

ชิ้นส่วนสถาปัตยกรรมจำลองทองคำ ฉลุลายประดับอัญมณี
ได้จากกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

พระเจดีย์จำลองทองคำประดับอัญมณี สันนิษฐานว่าภายในบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ
ศิลปะอยุธยาตอนต้น (พุทธศักราช ๑๙๖๗) พบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

ต้นไม้จำลองทองคำ ศิลปะอยุธยาตอนต้น (พุทธศักราช ๑๙๖๗)
พบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

ผอบบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ล้อมรอบด้วยเครื่องสูง ประดิษฐานบนฐานแปดเหลี่ยมทองคำประดับทับทิม
ศิลปะอยุธยาพบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

จุลมงกุฎทองคำประดับอัญมณี ศิลปะอยุธยาตอนต้น (พุทธศักราช ๑๙๖๗)
พบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา

เครื่องราชกกุธภัณฑ์จำลองทองคำ ประกอบด้วยพระแส้ วาลวิชนี (พัชนีฝักขาม) และพัดโบก
ศิลปะอยุธยาตอนต้น (พุทธศักราช ๑๙๖๗) พบในกรุพระปรางค์วัดราชบูรณะ จ.พระนครศรีอยุธยา