ดูจิตที่รู้ผิดจากความเป็นจริงย่อมเห็นจิตเป็นกองทุกข์

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/22.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/22.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/22.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

การดูจิตในปัจจุบันนี้ เกิดจากการใช้ปัญญาทางโลก(สัญญา)
ที่ตกผลึกคำสอน ของพ่อแม่ครูบาอาจารย์แต่เก่าก่อน
มาผนวกเข้ากับความรู้ความจำจากตำรา ของตนเองที่เรียนรู้มา
แล้วนำมาสั่งสอน โดยชี้ให้เห็นไปว่าเป็นคำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์
ซึ่งตามความเป็น จริงแล้ว คำสอนที่สอนมานั้น
แตกต่างจากคำสอนพ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่สอนไว้อย่างสิ้นเชิง
โดยเฉพาะเรื่องจิต ซึ่งถือว่าเป็นหัวใจหลักของพระพุทธศาสนา
พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนแต่ เรื่องจิตกับอารมณ์เท่านั้น
ทรงจัดขันธ์ ๕ ไว้ว่าเป็นกองทุกข์
ดังมีพุทธวจนะกล่าวไว้ใน ธัมมจักกัปปวัตนสูตรว่า
สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานขันทา ทุกขา
โดยสรุปแล้ว การยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ทั้ง ๕ ล้วนเป็นทุกข์
ใครหละที่เข้าไปยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ ๕ เหล่านี้ ? ? ?
และในอนัตตลักขณสูตร ก็กล่าวอย่างชัดเจนว่า
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ไม่ใช่เรา ไม่เป็นเรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา(อนัตตา)
ไม่มีตรงไหนเลยที่บอกว่าจิตก็เป็นอนัตตาไปด้วย
ตอนท้ายบทยังบอกอีก ว่า
จิตของท่านพระปัญจวัคคีย์ ก็หลุดพ้นจากอุปาทานที่ทำให้เข้าไปยึดถือขันธ์ ๕"
และยังมี อีกในหลายๆพระสูตรกล่าวไว้ชัดเจนเช่นกันว่า
จิต ไม่ใช่ขันธ์ ๕ ขันธ์ ๕ ไม่ใช่จิต
ในปัจจุบันอาจารย์ผู้สอนบางท่านในฝ่ายปริยัติ แต่แอบอ้างตนเองว่าเป็นฝ่ายปฏิบัติ
กลับสอนว่า จิตก็คือวิญญาณขันธ์ ๕ และวิญญาณขันธ์ก็คือจิต
ทำให้การศึกษาพระ พุทธศาสนาผิดแผกไปจากความเป็นจริง
และยังกล้าหาญที่จะกล่าวหาว่า
พ่อแม่ครูบาอาจารย์ ท่านสอนคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง
ซึ่งพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ท่านสอนไว้ว่า
จิตที่ส่งออกนอกเป็น สมุทัย
ผล อันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิต เป็นมรรค(ทางเดินของจิต)
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ
โศลกธรรมที่ท่านกล่าวมานั้น เป็นธรรมที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์
ท่านกลั่นกรองมา จากผลการปฏิบัติที่ท่านกระทำได้สำเร็จแล้ว
แต่ก็มีผู้ที่อ้างตนเองว่าเป็นลูกศิษย์ของท่าน
กลับมากล่าวว่า ธรรมนี้ น่าจะคลาดเคลื่อนจากสภาวะธรรมที่หลวงปู่สอน
แถมยังชี้แจง ลงไปอีกว่า จิตคือวิญญาณขันธ์ จิตคือกองทุกข์
ซึ่งคำสอนที่เพิ่มเติมขึ้นมานี้
หลวงปู่ไม่เคยกล่าวไว้ในที่ไหนเลยว่า จิตคือวิญญาณขันธ์
มีแต่ปฏิเสธว่าจิตไม่ใช่อารมณ์(ขันธ์ ๕)
แถม หลวงปู่ยังสั่งสอนไว้อีกว่า
อย่าให้จิตแล่น(ออก จากฐานที่ตั้งของสติ)ไปสู่อารมณ์ภายนอก
ถ้าเผลอ เมื่อรู้ตัวให้รีบดึงจิตกลับมา(ที่ฐานที่ตั้งของสติ)
อย่าปล่อยให้รู้ อารมณ์ดีหรือชั่ว สุขหรือทุกข์ ไม่คล้อยตามและหักหาญ”
สำหรับผู้ที่ได้ผ่านการปฏิบัติสมาธิกรรมฐานภาวนา
ตามแบบพ่อแม่ครูบาอาจารย์ในฝ่ายปฏิบัติมานั้น
ย่อมรู้ดีว่า จิตนั้นไม่ใช่ตัวทุกข์ ที่เป็นทุกข์อยู่ทุกวันนี้ก็เพราะ
จิตมีอวิชชา ครอบงำ กดดันให้เกิดกิเลส กรรม วิบาก หมุนวนเวียนเป็นวัฏฏะ
ไม่รู้ว่าจะ จบสิ้นลงเมื่อไหร่อย่างทุกวันนี้ โดยไม่รู้เลยว่าจะจบลงตรงไหน
ที่เป็นทุกข์เพราะอะไร ? ? ?
เพราะจิตชอบออกไปรับรู้อารมณ์เหล่านั้น
และยึดมั่นถือมั่นในอารมณ์เหล่านั้นมาเป็นของๆตนใช่มั้ย ? ? ? จึงเป็นทุกข์
ถ้าเราไม่ปล่อยให้จิตแล่นออกไปหาอารมณ์อย่าง ที่หลวงปู่ดูลย์ท่านกล่าวไว้
จะเป็นทุกข์มั้ย ? ? ?
ฉะนั้น..............จิตไม่ใช่ตัวทุกข์ แต่ที่ทุกข์ก็เพราะชอบแล่นออกไป
ยึดมั่นถือมั่นในอารมณ์เหล่านั้นมาเป็นของๆตนใช่มั้ย ? ? ?
โชคดีที่พวกเราเกิดมารู้จักพระพุทธศาสนา
ซึ่งมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นสัพพัญญูรู้แจ้งโลก
สอนให้เราชำระจิตให้บริสุทธิ์หมดจดจาก เครื่องเศร้าหมองทั้งหลาย
พระองค์ท่านไม่เคยสอน ให้ชำระวิญญาณให้บริสุทธิ์เลย
ท่านที่เคยปฏิบัติผ่านมาด้วยความเพียร
จนกระทั่งจิตสงบตั้งมั่นไม่หวั่นไหว ต่ออารมณ์ได้แล้ว
ย่อมรู้เห็นตามความเป็นจริงว่า
จิตของเรานั้น สามารถฝึกฝนอบรมให้สงบตั้งมั่นไม่หวั่นไหวต่ออารมณ์ได้จริง
จิตว่างจาก อารมณ์ได้จริง
ไม่ใช่ดังมีผู้สอนไว้ ว่าจิตจะว่างจากอารมณ์ไม่ได้เลย
ซึ่งเป็นเรื่องที่ผิดจากความเป็นจริง
เพราะแม้ขณะปฏิบัติอยู่ ถึงจิตจะสงบตั้งมั่นไม่หวั่นไหวเป็นการชั่วคราว(ตทังคะ)ก็จริง
แต่ถ้า เราปฏิบัติต่อไป ด้วยความเพียรพยายาม จนกระทั่งชำนาญเป็นวสีแล้ว
จิต ย่อมปล่อยวางว่างจากอารมณ์ต่าง ๆ ได้เร็วขึ้น
ถ้าจิตเป็นวิญญาณขันธ์จริง พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนให้อบรมจิตไปเพื่ออะไร ? ? ?
สรุปแล้ว จิตไม่ใช่กองทุกข์ ที่จิตเป็นทุกข์
ก็เพราะจิตชอบแล่นออกไปยึดถืออารมณ์มาเป็นของ ๆ ตนจึงเป็นทุกข์

โดย............................ธรรมฑูต

http://forums.212cafe.com/boxser/