จากครรภ์มารดาถึงเชิงตะกอน โดย อ. ป๋วย อึ้งภากรณ์

ผมจำเป็นต้องมีเวลาว่าง สำหรับเพลิดเพลิน กับครอบครัว
มีสวนสาธารณะที่เขียวชอุ่ม สามารถมีบทบาท
และชมศิลปะ วรรณคดี นาฎศิลป์ ดนตรี วัฒนธรรมต่างๆ เที่ยวงานวัด งานลอยกระทง
งานนักขัตตฤกษ์ งานกุศลอะไรได้พอสมควร

ผมต้องการอากาศบริสุทธิ์ สำหรับหายใจ น้ำบริสุทธิ์สำหรับดื่ม

เรื่องอะไรที่ผมทำเองไม่ได้ หรือได้แต่ไม่ดี ผมก็จะขอร่วมมือกับเพื่อนฝูง
ในรูปของสหกรณ์หรือสโมสร หรือสหภาพ จะได้ช่วยซึ่งกันและกัน

เรื่องที่ผมเรียกร้องข้างต้นนี้ ผมไม่เรียกร้องเปล่า ผมยินดีเสียภาษีอากร ให้ส่วนรวมตามอัตตภาพ

ผมต้องการโอกาส ที่จะมีส่วนร่วมในสังคมรอบตัว ผมต้องการมีส่วนในการวินิจฉัยโรค
ชะตาทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคมของชาติ
เมียผมก็ต้องการโอกาสต่างๆ เช่นเดียวกับผม และเราสองคน ควรจะได้รับความรู้
และวิธีการวางแผนครอบครัว

เมื่อแก่ ผมและเมีย ก็ควรได้ประโยชน์ตอบแทน จากการประกันสังคม
ซึ่งผมได้จ่ายบำรุงตลอดมา

เมื่อจะตาย ก็ขออย่าให้ตายอย่างโง่ๆ อย่างบ้า ๆ คือ ตายในสงคราม
ที่คนอื่นก่อให้เกิดขึ้น ตายในสงครามการเมือง
ตายเพราะอุบัติเหตุรถยนต์ ตายเพราะน้ำหรือ อากาศเป็นพิษ หรือตายเพราะการเมืองเป็นพิษ

เมื่อตายแล้ว ยังมีทรัพย์สมบัติเหลืออยู่ เก็บไว้ให้เมียผมพอใช้ในชีวิตของเธอ
ถ้าลูกยังเล็กอยู่ก็เก็บไว้เลี้ยงให้โต แต่ลูกที่โตแล้วไม่ให้
นอกนั้นรัฐบาลควรเก็บไปหมด จะได้ใช้เป็นประโยชน์ในการบำรุงชีวิตของคนอื่นๆ บ้าง

ตายแล้วเผาผมเถิด อย่าฝัง คนอื่นจะได้มีที่ดินอาศัยและทำกิน และอย่าทำพิธีรีตอง
ในงานศพให้วุ่นวายไป
นี่แหละคือ ความหมายแห่งชีวิต นี่แหละคือการพัฒนาที่จะควรให้เกิดขึ้น เพื่อประโยชน์ของทุกคน

สุดท้ายนี้ ขอขอบพระคุณท่านทั้งหลาย ที่อุตสาห์อ่านมาจนจบ ขอความสุขสวัสดี
และความสุขจงเป็นของท่านทั้งหลาย

และพระกล่าวไว้ดังนี้ เกี่ยวกับความสวัสดี

“เราตถาคตไม่เห็นความสวัสดีอื่นใด ของสัตว์ทั้งหลาย นอกจากปัญญา
เครื่องตรัสรู้ ความเพียร ความสำรวมอินทรีย์ และความเสียสละ”

ได้อ่านบทความทางเศรษฐศาสตร์การสังคมฉบับนี้แล้วรู้สึกอย่างหนึ่งว่า ทั้งตัวเราและสังคมต้องการ
"สมดุล-Equilibruim" จริงๆเลย..

..บ้านเมืองและโลกจึงจะมีสันติสุข.....คงไม่ต่างกับความพอเพียง..

ความรู้สึกหนึ่งคือการเดินสายกลาง อีกความรู้สึกหนึ่งคือการไม่เบียดเบียนกัน และความรู้สึกสุดท้าย..
คือการยื่นโยนและเอื้ออาทรกัน..

แง่คิดชีวิตและมุมมองสังคมจากอาจารย์ป๋วยท่าน.. สมัยโน้นน.. นำมาฝากค่ะ...

http://www.tairomdham.net/index.php/topic,245.0.html