when we are be sick

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/17.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/17.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/17.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

เมื่อเราป่วยเราเจ็บจงพิจารณาจิต กำหนดไปที่ความเจ็บไข้ไม่สบาย พิจารณามองความทุกข์ที่เกิดจากการเจ็บป่วย ร่างกายเจ็บป่วย เราป่วยตามร่างกาย ป่วยตามร่างกายได้อย่างไรเพราะเราไปตามมัน ทุกข์ว่าความเจ็บหนอ ความป่วยหนอ นำมาซึ่งความทรมาน ยิ่งทุกข์กายอยู่แล้ว ทุกข์ใจเพิ่มมากขึ้นไปอีกเราพิจารณาสังขารของเราแล้วเห็นแจ้งว่า อันร่างกายนั้นก็มิอาจเอาแน่เอานอนได้ มันปกติได้ มันเจ็บป่วยได้ อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะยึดถือ จับต้อง มันเป็นของไม่เที่ยง เมื่อเราปวดปวดมาก ๆ เราจงมองดูความเจ็บปวด ความเจ็บปวดที่ประสาทเรารับรู้แปลเป็นความทุกข์ใจ ไม่สบายใจ ทำไมหนอ ถึงจะหายทุกข์ หายเจ็บเสียที ทรมาน นอนร้องครวญครางอยู่อย่างนั้น ยิ่งร้องมากก็ทุกข์มาก ยิ่งร้องมากก็เจ็บปวดมาก มันไม่เที่ยงมันเอาแน่เอานอนไม่ได้ ให้คิดเสียอย่างนี้ร่างกายเจ็บ ให้เรารับรู้ว่าเจ็บ ให้รับรู้แค่นั้น ไม่ต้องไปนึกต่อ ไม่ต้องไปคิดแทนมัน
ว่าเจ็บหนอ ทุกข์จริง ๆ ร่างกายเจ็บมันเป็นของธรรมดาเราห้ามมันไม่ได้ แต่ความทุกข์มันเป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้น สร้างขึ้นว่าทุกข์เป็นอย่างนี้ อุปโหลกว่าทุกข์มันทำให้เราทรมาน แต่แท้ที่จริงแล้ว เรากำลังเสพติดความทุกข์ตัวเราเองต่างหากที่เป็นคนสั่งให้ตนเองทุกข์ทรมาน ร่างกายมันเจ็บก็เป็นเรื่องของมันที่เจ็บ ไม่ได้แยกกับความรู้สึกทุกข์ รู้สึกเจ็บก็คือรู้สึกเจ็บรู้สึกทุกข์นี่เราสร้างขึ้นมาเอง มันกำหนดได้ มันเป็นสิ่งที่เราปรุงเราสร้างขึ้น ร่างกายเจ็บ มันบอกว่าเราเจ็บอันนี้มันเป็นธรรมชาติ เราห้ามมันไม่ได้พอรู้ว่าร่างกายเจ็บป่วย ก็ขอให้แค่รับรู้ อย่าไปปรุงเพิ่มว่ามันคือความทุกข์ ว่าเรากำลังทรมาน ของแบบนี้มันจะทำงานประสานกันเร็วมาก ต้องมีสติ สติต้องดี กำลังสมาธิต้องเฉียบนะ จะจับได้ จะมองเห็นขั้นตอนมันได้เป็นภาพช้า ๆ เลย พอเห็นขั้นตอนมันได้ ก็จะรู้เท่าทันมันได้ ทีนี้พอ รู้เท่าทันแล้ว ทุกข์มันก็ไม่เกิดแล้ว เห็นมั้ย มันดับไปแล้วมันไม่เกิด เห็นมั้ย นี่มันไม่มี เราสร้างขึ้น เราสั่ง เราบังคับมันได้ มันไม่เหมือนร่างกายที่เจ็บป่วยนะ อันนั้นเราห้ามมันไม่ได้ แต่เราห้ามความทุกข์ที่เกิดจากความเจ็บป่วยได้ หยุดมันได้ พอหยุดมันได้ เราก็จะไม่ทรมาน เราจะรู้แค่ว่าเรากำลังเจ็บ มันไม่มีความทุกข์เลยเห็นมั้ย นี่แหละคือพุทธศาสตร์ พุทธศาสตร์ก็คือวิทยาศาสตร์ขั้นสูง มันพิสูจน์ได้ มันมีอยู่จริงทดลองดูได้ ไม่ใช่ไสยศาสตร์นะไม่ใช่งมงายไม่ได้เกี่ยวกับความเชื่อเหลวไหล แต่มันทำได้ยาก น้อยคนจะอดทนทำได้ รู้แล้วก็ต้องฝึก หมั่นลับสติให้คม ใช้กำลังสมาธิลับ ต้องพยายามทำให้เป็นประจำ มันไม่ใช่ของยาก แค่ไม่ยอมเอาใจใส่มันเท่านั้นเอง คนเจ็บนี้สำคัญต้องสอน สอนให้รู้เมื่อพวกเขารู้จะเป็นประโยชน์ เป็นประโยชน์มากเลย