| “๏ ไอ๊ย่าข้ารู้แต่ ทายสัตว | | ทายมนุษไม่ถนัด ท่านไท้ |
| ข้าบาทไม่สันถัด ลักษณ | | จีนว่าดีชั่วได้ เพราะด้วยตุกแก ๚ะ |
| ๏ ตุกแกร้องครบห้า เรือนใด | | คนอยู่ณะภายใน จักร้อน |
| ทุกทับคับแคบใจ ตรอบเซ่า | | เสียทรัพยหลบหนีส้อน ทาษแท้จำถึง ๚ะ |
| ๏ ตุกแกร้องหกครั้ง ดังประสาน | | คนอยู่จักพรากสฐาน เพราะหนี้ |
| ร้านโรงทรัพยศฤงฆาร เขาแย่ง หมดเฉย | | เหลือแต่ตนเลี่ยงลี้ หลบทิ้งถิ่นไป ๚ะ |
| ๏ ตุกแกร้องเจ็ดครั้ง ดังดี | | ทุนทรัพยในเรือนมี หยิบใช้ |
| ฝูงชนห่อนยายี ดูหมิ่น ทวงนา | | เปนศุขแสวงหาได้ ไม่ต้องยืมเขา ๚ะ |
| ๏ ตุกแกนิมิตรร้อง แปดวาร | | สมบัติทรัพยศฤงฆาร มากไซร้ |
| เหลือกินเกบประกอบการ พานิช กรรมนา | | เปนศุขหาเมียได้ ไม่ต้องหยิบยืม ๚ะ |
| ๏ เก้าทีอุโฆศร้อง ดังสรรพ | | เรือเปดบ่าวแจวหงับ ร่มกั้น |
| อยู่แพเพื่อนมารับ เชิญเจี๊ยะ แต๋นา | | ซื้อจ่ายขายนั้นนั้น นั่งยิ้มกลิ่มเกษม ๚ะ |
| ๏ ตุกแกแอบสถิตยส้อน ริมฝา | | เยนค่ำคลานออกมา สิบร้อง |
| เงินนอนบุตรภรรยา มีมาก มูลแฮ | | เอกเขนกนอนสูบกล้อง ไขว่ห้างแขกหา ๚ะ |
| ๏ สิบเอ็ดวาระร้อง คราวเดียว | | ดังเพราะไม่รีดเรียว ครบถ้วน |
| เจ๊สัวใหญ่โตเทียว ใครห่อน เสมอนา | | ยศมากศักดิ์สูงล้วน เลิศแท้บุญเขา ๚ะ |
| ๏ ผิร้องย่อนกว่าห้า จัญไร | | อุปัททวะโภยไภย จักต้อง |
| ทุกขโศกโรคภายใน มูลมาก มีนา | | กายพิบัติขัดข้อง จักต้องไข้ตาย ๚ะ |
| ๏ กร็อกกร็อกสั่นแรกนั้น หมีเอา | | เอาแต่เสียงเฉิดเขลา กึกก้อง |
| ตุกแกโทษโฉดเขลา เสียงแหบ เครือนา | | ห่อนเสนาะเพราะต้อง ถูกถ้วน ดังประสงค์ ๚ะ |
| ๏ อ็อดอ็อดครางคั่นนั้น ห่อนประสงค์ | | เอาแต่ร้องตรงตรง จึ่งได้ |
| ผิคั่นนับแต่คง ตอนแรก นั่นนา | | เปนตุกแกชั่วไซร้ แหบร้องอับปรี ๚ะ |
| ๏ แก็แก็เบาแหบร้อง ในคอ | | มันชั่วร้องสอพลอ อ่อยเอื้อน |
| เอาแต่ที่ดังพอ สมสับท์ | | หลอนลีบบีบเสียงเยื้อน ชั่วร้ายอับปรี ๚ะ |
| ๏ ตุกแกโทษอยู่บ้าน เรือนใด | | คนซึ่งอยู่ภายใน ที่นั้น |
| จักยักคับแคบใจ ตรอมทุกข | | เสียทรัพยหนึ่งชีพสั้น ถิ่นร้างโรงสูญ ๚ะ |