Happy birthday

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/18.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/18.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/18.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

............สาธุ.......H a p p y B i r t h d a y สาธุ...........

คนเราส่วนใหญ่ เวลาถึงวันคล้ายวันเกิด ทุกคนก็จะมีความสุขกระตือรือร้นที่จะทำสิ่งที่ดี ๆ ให้กับชีวิต แล้วก็
เลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดกันอย่างสนุกสนาน บางครั้งผู้เขียนก็มีความคิดว่า คนเราน่าจะทำทุกวันให้เป็นวันเกิด จะได้ทำ
ความดีกันทุกวันไม่ต้องรอทำกันปีละหนึ่งครั้งเหมือนเช่นที่ผ่านมา แต่ก็มีข้อให้คิดอีกอย่างหนึ่งว่าทุกคนเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดกันอย่าง
สนุกสนาน แต่จะมีใครเคยคิดบ้างไหมว่า ที่เราฉลองกันอยู่นี้เราดีใจจริง ๆ หรือที่อายุเราครบเท่านั้นเท่านี้หรือ เราดีใจ
จริง ๆ หรือที่อายุของเราเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งปี แล้วมันต่างกันตรงไหน? มาอ่านต่อกันดีกว่าหลายคนอาจจะตอบว่า ดีใจซิ เราโตแล้ว หรือ
ดีใจซิ เราจะได้เลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิด อยากจะเกิดทุกวันเลย จะได้ฉลองทุกวัน สนุกจะตาย สาธุ.........…สนุกจะตาย
จริง ๆ ที่(สาธุ)นี้ไม่ได้สาธุเพราะว่าได้ฉลองทุกวัน แต่สาธุเพราะว่ามันจะตายจริง ๆ ทำไมจึงกล่าวเช่นนั้นถ้าพูดถึงความตายแล้ว
ทุกคนไม่อยากจะพูดถึง
เพราะทุกคนกลัวที่จะตาย แม้แต่ความฝันก็ยังทำให้เราทุกข์ได้ ยิ่งถ้าได้ฝันว่า ตัวเองจะตาย พวกเรารู้หรือไม่ว่าการที่
อายุของเราเพิ่มขึ้นทุก ๆ ปี นั้น นั่นก็หมายถึง ความมีชีวิตอยู่ของเราก็สั้นลงทุกปีทุกปีด้วยเช่นกัน ดังที่พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสเตือนไว้ว่า
วันคืนย่อมผ่านพ้นไป ชีวิตย่อมรุกล้นไปอายุของสัตว์ทั้งหลาย ย่อมสิ้นเปลืองไป ดุจน้ำแห่งแม่น้ำ
น้อย ฉะนั้น.......ถ้าสมมุติว่า เราจะมีชีวิต ๑๐๐ ปี ตอนนี้เราอายุ ๑๐ ปี อายุเราก็จะเหลือ ๙๐ ปี ตอนนี้อายุเรา ๒๐ ปี
อายุเราก็จะเหลือ ๘๐ ปี ตอนนี้เราอายุ ๓๐ ปี อายุเราก็จะเหลือ ๗๐ ปี สรุปง่าย ๆ ก็คือ อายุยิ่งมากขึ้น เราก็ยิ่งเดินเข้า
ไปหาสิ่งที่เราทุกคนกลัวคือ ความตายเข้าไปทุกทีทุกที น่าคิดอยู่เหมือนกันนะโอกาสของเราทุกคนมีอยู่น้อย เวลาแห่งความตาย
ก็คืบคลานเข้ามาหาเราทุกวินาที ทุกนาที ทุกชั่วโมง ทุกวันทุกเดือน ทุกปี เราจึงควรใช้ความตายที่ใกล้เข้ามาให้เป็น
ประโยชน์กับชีวิต ไม่ควรที่จะใช้ชีวิตให้สิ้นเปลืองกับความประมาท ควรรีบทำกิจในสิ่งที่ควรทำ ความดีที่ยังไม่เคยปรากฏ ก็ทำให้ปรากฏ ความดีที่มีอยู่น้อยก็ทำให้มากขึ้นลดความเพลิดเพลินในแสงสีสิ่งมัวเมาที่เป็นอยู่ให้เบาบางลงไปเท่าที่จะทำได้ อายุของมนุษย์เรานี้น้อยนัก จะตายวันตาย
พรุ่งก็ไม่รู้ จะทำยังไงดี ? ช่วยหาคำตอบให้ทีนะ..................................… สาธุ