ตัดเวรตัดกรรม

ต้นฉบับลายมือ ตำราตัดเวรตัดกรรม

ตัดเวรตัดกรรม : ตำรา

ตัดเวรตัดกรรม เป็นพิธีกรรมเพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ตนเอง นั่นคือเมื่อชะตาถึงเคราะห์ อับโชค ไม่เจริญก้าวหน้า ทำมาหากินไม่รุ่งเรือง และมักจะเจ็บไข้อยู่เนืองๆ ชาวอีสานเชื่อว่าเป็นผลมาจากเวรกรรมที่กระทำไว้ในชาตินี้และชาติก่อน ฉะนั้น จึงต้องทำพิธีตัดเวรตัดกรรม เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตนเอง และเพื่อส่งส่วนกุศลให้แก่เจ้าหนี้นายเวร พิธีกรรมตัดเวรตัดกรรมมักใช้พระภิกษุเป็นผู้กระทำพิธี (คล้ายกับบุญต่ออายุ)

พิธีตัดเวรตัดกรรมนั้นมีหลายตำรา แต่ละท้องถิ่นย่อมกระทำพิธีสืบทอดต่อกันมาแตกต่างกันตามท้องถิ่น ในที่นี้จะใช้ตำราของ นายบัวศรี ศรีสูง เจ้าพิธีกรรมเวทมนต์และไสยศาสตร์ อยู่บ้านดงเค็ง ตำบลท่าสองคอน อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม ได้รับยกย่องเป็น คนดีศรีสังคม เมื่อ พ.ศ.๒๕๓๔ (ถึงแก่กรรม พ.ศ.๒๕๓๕) ตำราเล่มนี้เขียนในสมุดข่อยขาว เขียนด้วยอักษรตัวธรรม รวมอยู่กับตำราดูฤกษ์ยามและพิธีกรรมอื่นๆ พิธีตัดเวรตัดกรรมมีอยู่ ๒ หน้าสมุดข่อย ดังนี้

เนื้อเรื่อง (ในวงเล็บผู้เรียบเรียงเพิ่มเติมเพื่อให้อ่านเข้าใจ)
ผิว่าผู้ใด จักตัดกรรมตัดเวรนั้น ให้แต่งเครื่องเป็นบังสุกล ๔ กอง แล้วให้ใส่กระทอเดียวกัน (กระทอ - คล้ายชะลอมสานด้วยไม้ไผ่)
ถ้วย ๔ ใบ พริก แจ่ว พอสมควร (แจ่ว – เครื่องจิ้มน้ำพริก)
(นิมนต์พระสงฆ์ ๔ รูป) ให้พระสงฆ์ (ถวายเครื่องคาวและสิ่งของแด่พระสงฆ์)

(๑) ผู้สิตัดว่าดังนี้เทิน (ผู้เข้าพิธีตัดกรรมตัดเวรว่าดังนี้เทอญ)
“องค์เป็นเจ้าข้อยน้อยนี้แล้ว เป็นกรรมเป็นเวร ชาตินี้ชาติหลังก็ดี ขอให้พระภิกขุเจ้าตัดกรรม ตัดเวรให้ผู้ข้า แล้วกรรมแล้วเวรแต่ในกาละบัดนี้ ก็ข้าเทิน” (แล้วกรรมแล้วเวร – สิ้นกรรมสิ้นเวร)

(๒) เอาเทียนนิมนต์ (พระภิกษุ) องค์ละคู่ แล้วเอาฝ้าย ๒ เส้น มาผูกปากกระทอ (ให้มีปลาย) เป็น ๔ เส้น มีดน้อย ๑ ดวง (เล่ม) ใส่ปากกระทอ แล้ว (พระภิกษุ) จึงสูด (สวด) ว่าดังนี้
อุปปิริกะกัมมัญจะ
อุปเสธะกะกัมมัญจะ
อุปคาธะกะกัมมัญจะ
อุปเวธะกะกัมมัญจะ วีโนเทนติ ฯฯ

(๓) ให้สูด (สวด) ๑๑ คาบ (๑๑ จบ) แล้วผู้เจ้ากรรมเจ้าเวรนั้นจึงนิมนต์พระภิกษุ ๔ องค์ว่าดังนี้ “พระเป็นเจ้าขอให้พระเป็นเจ้า จงตัดกรรมตัดเวรให้ผู้ข้า ขอให้แล้วกรรมแล้วเวรในกาละบัดนี้ก็ข้าแลฯฯ”

เจ้าภิกษุองค์แก่ (อาวุโส) จึงบายเอามีดไว้ปากกระทอนั้นแล้ว จึงว่า (บาย – หยิบ)
“กัมมัสโกมหิ กัมมะทายาโท กัมมะโยนี กัมมะพันธุ กัมมะปฏิสรโณ ยังกัมมัง กริสสามิ ตัสสาฯฯ” ว่า ๓ ทีแล้ว (ใช้) มีดน้อยตัดเส้น (ด้าย) เส้นหนึ่ง พระภิกษุองค์ลำดับถัดเข้าไป ตัด (กรรมตัดเวร) ให้ว่าดังหลังนั้นเทิน ดีแลฯฯ (พระภิกษุสวดคาถาดังกล่าวทั้ง ๔ รูป และตัดเส้นด้ายด้วยปากกระทอทั้ง ๔ เส้น)

แล้วบรบวรจึงให้ผู้ตัดกรรมตัดเวรนั้น แต่งไก่ต้ม เฮ็ดดีแล้ว ให้พระภิกษุ ๔ รูปนั้นฉัน เหลือมากเท่าใด อย่าเอาเมือเทิน ให้ฝังดินเสียเทิน ดีแท้แลเจ้าเฮยฯฯ (แล้วบรบวร– สร็จบริบูรณ์ เฮ็ด–ทำ เมือ– ลับ เทิน–เทอญ)

ธวัช ปุณโณทก เรียบเรียง
สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคอีสาน
มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์ จัดพิมพ์เนื่องในพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๖ รอบ ๕ ธันวาคม ๒๕๔๒