[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

[Kimleng]

ไก่เปกิน แบนตัม  ภาพจาก https://chooks.co.nz/

ไก่เปกิน แบนตัม
Pekin Bantam

ไก่เปกิน แบนตัม (Pekin Bantam chicken) เป็นไก่แจ้สายพันธุ์อังกฤษ ที่นำมาสู่ยุโรปจากประเทศจีนในศตวรรษที่สิบเก้า “Pekin” เป็นชื่อของเมืองปักกิ่งที่เชื่อกันว่าเป็นต้นกำเนิด  

ไก่เปกินรุ่นแรก ถูกกล่าวหาว่าถูกขโมยไปจากคอลเลกชันส่วนตัวของจักรพรรดิแห่งจีนที่ปักกิ่ง โดยทหารอังกฤษในช่วงสิ้นสุดสงครามฝิ่นครั้งที่สองประมาณปี พ.ศ.๒๔๐๓  แต่ข้อมูลบางแห่งกล่าวว่า ราวปี พ.ศ.๒๓๗๘ ประเทศจีนมีการส่งมอบไก่พันธุ์นี้ให้แก่สมเด็จพระราชินีวิกตอเรีย ไก่ได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี มีการนำเข้าเพิ่มเติม และพัฒนาเป็นสายพันธุ์ที่เรารู้จักในปัจจุบันในชื่อ “Pekins”    Pekins ที่ถูกนำเข้ามาในสหราชอาณาจักรเป็นครั้งแรกกล่าวกันว่ามีสีน้ำตาลอมเหลือง โดยสีดำและสีลายนกกาเหว่าถูกส่งเข้ามาในภายหลัง ไก่เปกินเป็นที่รู้จักในสหรัฐอเมริกาและแคนาดาในชื่อ Cochin Bantams

ไก่ Pekins มีนิสัยอ่อนโยน เลี้ยงดูง่าย มีหงอนหวีเดี่ยว ตัวค่อนข้างกลม และเอียงไปข้างหน้า โดยส่วนหัวจะอยู่ใกล้กับพื้นมากกว่า มีขนหางจำนวนมากและมีลักษณะโค้งมนสวยงาม  การ "เอียง" นี้เป็นคุณลักษณะสำคัญของ Pekin ไก่ตัวผู้มักมีขนยาวยื่นออกมาจากเท้า ต้องระมัดระวังไม่ให้ขนเท้าของ Pekin สกปรก เท้าที่สกปรกอาจทำให้เท้าเน่าหรือไก่กลายเป็นง่อยได้ อาจต้องตัดแต่งขนที่ข้อขาสม่ำเสมอ  ไก่ตัวผู้มีน้ำหนักประมาณ ๖๘๐ กรัม  ตัวเมียหนักประมาณ ๕๗๐ กรัม เปลือกไข่มีสีขาวหรือสีครีม  สีของขนมีหลากหลาย ได้แก่ สีดำ สีน้ำเงิน สีบัฟ นกกาเหว่า ลายจุด ลายไม้ โคลัมเบียน ลาเวนเดอร์ นกกระทา สีขาว เบิร์ช นกกระทาสีเงิน และสีปลาแซลมอน ที่หายากเป็นที่ต้องการอย่างมาก และผู้ผสมพันธุ์หลายคนใช้เวลามากในการปรับปรุงเส้นสีใหม่ๆ ให้กับไก่ของตน
   
แม่ไก่เป็นแม่ไก่ที่ผสมพันธุ์เป็นประจำ แต่ไข่ไม่มีประสิทธิผลมากนัก บางตัวจะวางไข่สองสามฟองในช่วงฤดูหนาว และเป็นที่รู้กันว่าแม่ไก่เป็นพี่เลี้ยงที่ดีและเป็นแม่ที่เอาใจใส่ลูก
 

----------------------------------------
From : Wikipedia, the free encyclopedia

650

[Kimleng]

ไก่ยากิโดะ  ภาพจาก www.agraria.org

ไก่ยากิโดะ
Yakido Chicken

ไก่ยากิโดะ (Yakido Chicken) เป็นไก่ต่อสู้สายพันธุ์ญี่ปุ่น มาจากกลุ่มไก่ต่อสู้สายพันธุ์ชาโม (Shamo) เข้าใจว่าสืบเชื้อสายมาจากประเทศมาเลเซีย ที่นำมาจากประเทศไทยในช่วงต้นศตวรรษที่ ๑๗ ในสมัยเอโดะ   ยากิโดะได้รับการเพาะเลี้ยงที่มิเอะ จังหวัดในภูมิภาคคันไซ ทางตอนใต้ของเกาะฮอนชู ในช่วงกลางศตวรรษที่ ๑๙ ในช่วงปลายเอโดะ

ไก่ยากิโดะ เป็นไก่ก่ชนขนาดเล็ก ลักษณะล่ำสัน แข็งแรง และยืนตัวตรงมาก มีขนแข็งปิดแน่นและยึดปีกไว้ใกล้ลำตัว  จงอยปากและขามีสีเหลือง บางครั้งมีรอยดำ หนังสีแดง หงอนเป็นแบบหวีสามอัน เปลือกไข่สีครีม-น้ำตาล ออกไข่ประมาณ ๘๐ ฟองต่อปี น้ำหนักไข่ประมาณ ๕๐ กรัม สีขนพบมีสีเดียวคือสีดำ  ยากิโดะมีน้ำหนักปานกลางระหว่างไก่ขนาดมาตรฐานกับไก่แจ้  ตัวผู้มีน้ำหนัก ๒.๑-๒.๖ กิโลกรัม  ตัวเมียมีน้ำหนัก ๑.๗-๒.๑ กิโลกรัม

Yakido Chicken ถูกสร้างขึ้นเป็นอนุสรณ์สถานทางธรรมชาติของญี่ปุ่นภายใต้กฎหมาย ๒๑๔ เมื่อวันที่ ๓๐ พฤษภาคม พ.ศ.๒๔๙๓


----------------------------------------
From : Wikipedia, the free encyclopedia

650

[Kimleng]

ไก่แจ้แนนกินส์
Nankin Bantam

ไก่แจ้ Nankin เป็นไก่แจ้พันธุ์อังกฤษ ซึ่งเป็นสายพันธุ์เล็กแท้ตามธรรมชาติที่หายาก มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเป็นหนึ่งในสายพันธุ์ไก่แจ้ที่เก่าแก่ที่สุด  ได้รับการตั้งชื่อตามเมืองท่าในจีนโบราณที่นานกิง (ปัจจุบันคือหนานจิง) ซึ่งตั้งอยู่บนแม่น้ำแยงซีเกียงทางตะวันออก –ภาคกลางของประเทศจีน  เชื่อกันว่า Nankin ถูกนำไปเลี้ยงขยายพันธุ์ในแถบตะวันตกในศตวรรษที่ ๑๘  แต่ก็มีหลักฐานที่แสดงว่า ในศตวรรษที่ ๑๖  พวกมันปรากฏตัวในประเทศอังกฤษ   

แนนคินส์มีพื้นเพมาจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่ได้รับการเพาะพันธุ์ในสหราชอาณาจักรมาเป็นเวลานาน อาจนานถึง ๕๐๐ ปี จึงถือเป็นสายพันธุ์พื้นเมืองของอังกฤษ   ในปี พ.ศ.๒๕๔๕ จำนวนทั้งหมดประมาณไว้ที่ ๕๐-๑๐๐ ตัว อยู่ในประเภทที่ใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่ง และในปี พ.ศ.๒๕๕๐ สถานะการอนุรักษ์ถูกระบุโดย FAO ว่าอยู่ในขั้น "วิกฤต"

ลักษณะเฉพาะ : สายพันธุ์นี้มีสองพันธุ์ แตกต่างกันตามประเภทหงอน ได้แก่หงอนหวีเดี่ยวขนาดใหญ่ ๕ แฉก และหงอนหวีดอกกุหลาบมีขนาดกลาง ๑ หวี แนนกินส์ทั้งหมดมีสีน้ำตาลอมเหลืองที่ลำตัวและหางสีดำ สีทองจะเข้มกว่าและเป็นมันเงามากกว่าในตัวผู้ และมีขนรูปเคียวที่ยาวกว่าซึ่งพบได้ทั่วไปในไก่ตัวผู้ จะงอยปากของพวกมันมีสีอ่อน และขาเป็นสีฟ้าชนวน  แม่ไก่วางไข่ได้ดีและเป็นพี่เลี้ยงที่ดี ไข่มีขนาดเล็กมากและมีสีขาวครีม ตัวผู้มีน้ำหนัก ๖๘๐-๗๔๐ กรัม ตัวเมีย ๕๗๐-๖๒๐ กรัม  ปกติแล้ว Nankin จะถูกเลี้ยงไว้เพื่อความสวยงาม เพลิดเพลินใจ และการแสดงนิทรรศการ


----------------------------------------
From : Wikipedia, the free encyclopedia

550

[Kimleng]

        

ไก่แจ้บาร์บู ดา เอเวอร์เบิร์ก
Barbu d’ Everberg Bantam

บาร์บู ดา เอเวอร์เบิร์ก (Barbu d'Everberg)  เป็นไก่แจ้เบลเยียม สายพันธุ์ที่ไม่มีหาง ได้รับการผสมพันธุ์ในปี ๑๙๐๖ ที่ปราสาทเอเวอร์เบิร์ก (Château d'Everberg) ในเขตเทศบาลคอร์เทนเบิร์ก (Kortenberg) จังหวัดเฟลมิชบราบานต์ ระหว่างกรุงบรัสเซลส์และเลอเวน (Leuven) เป็นหนึ่งในไก่พันธุ์ที่ใกล้สูญพันธุ์มากที่สุดในเบลเยียม ไก่ตัวผู้มีน้ำหนัก ๗๐๐-๘๐๐ กรัม และแม่ไก่ ๕๕๐-๖๕๐ กรัม

ในปี ๒๐๑๐ สถานการณ์อนุรักษ์ ถูกจัดว่า "วิกฤต"
 

[Kimleng]

ไก่ลาเวนเดอร์ซัสเซ็กซ์
Lavender Sussex chickens

ไก่ลาเวนเดอร์ซัสเซ็กซ์ (Lavender Sussex chickens) มีหลังแบนยาวกว้าง กระดูกหน้าอกยาวและตรง ไหล่กว้างและทรงสี่เหลี่ยม หางทำมุม ๔๕ องศาจากลำตัว ดวงตาเป็นสีส้มที่สวยงาม หวีเป็นแบบเดี่ยว ติ่งหูเป็นสีแดง ส่วนขาและผิวหนังเป็นสีขาว ไก่ตัวผู้มีน้ำหนักประมาณ ๔ กิโลกรัม และแม่ไก่ประมาณ ๓.๒ กิโลกรัม

ลาเวนเดอร์ตัวผู้ ขนหัวสีขาว ลายทางสีขาวลายลาเวนเดอร์ที่อยู่ตรงกลางของขนแต่ละอันจะถูกล้อมรอบด้วยขอบสีขาวทั้งหมด ปีกโค้ง หลังสีขาวเงิน ต้นขาสีเทาเข้ม หางสีเทาเข้ม สีอันเดอร์: เทาอ่อนลาเวนเดอร์ ไล่เฉดไปจนถึงสีขาวที่ผิวหนัง  ตัวเมีย ขนศีรษะและคอเหมือนกับตัวผู้ ขนแต่ละเส้นสีเทาลาเวนเดอร์มีก้านสีขาว สีเงิน

650

[Kimleng]

 

ไก่พันธุ์ ซิลเวอร์สแปงเกิล ฮัมบูร์ก
Silver Spangled Hamburg

ฮัมบูร์ก (Hamburg]) เป็นไก่สายพันธุ์ที่เชื่อกันว่ามีต้นกำเนิดในประเทศฮอลแลนด์และสหราชอาณาจักร ก่อนศตวรรษที่ ๑๔  เป็นไก่พันธุ์เล็กหรือขนาดกลาง ที่มีท่าทางสง่างาม รูปร่างสีสันสวยงาม ไก่ตัวผู้มีน้ำหนัก ๒-๒.๕ กิโลกรัม แม่ไก่มีน้ำหนักประมาณ ๑.๖-๑.๙ กิโลกรัม มีขาเรียวยาวและมีหงอนรวงกุหลาบที่เรียบร้อย  ขนเป็นสีขาวเงิน มีลายจุดสีดำที่ปลายขน สำหรับแม่ไก่ สีที่แตกต่างกันสิบเอ็ดสีได้รับการยอมรับในเยอรมนีและฮอลแลนด์ ได้แก่ สีแพรวพราว สีเงิน สีแพรวพราวทอง สีดินสอสีทอง สีดินสอซิตรอน สีดินสอสีเงิน สีขาว สีดำ และสีซิตรอนแพรวพราว โดย ๖ สีเหล่านี้รวมอยู่ในมาตรฐานแห่งความสมบูรณ์แบบของอเมริกา

ฮัมบูร์กเลี้ยงง่าย โตเร็ว จุดประสงค์หลักของการเลี้ยงคือ เพื่อการบริโภคไข่ ซึ่งเป็นไข่ที่มีคุณภาพดี มีขนาดกลาง น้ำหนักประมาณ ๕๐ กรัม เปลือกสีขาวมันวาว

[Kimleng]

ไก่บัฟออร์พิงตันในสหราชอาณาจักร

ไก่ออร์พิงตัน
Orpington chicken

ไก่ออร์พิงตัน (Orpington chicken) เป็นสายพันธุ์ไก่ของอังกฤษ ได้รับการผสมพันธุ์ในช่วงปลายศตวรรษที่ ๑๙ โดยวิลเลียม คุก William Cook แห่ง Orpington ซึ่งขณะนั้นอยู่ในเขตเคนท์ (Kent) ทางตะวันออกเฉียงใต้ของอังกฤษ  ตั้งใจให้เป็นสายพันธุ์ที่มีวัตถุประสงค์สองประการ คือ เลี้ยงไว้เพื่อบริโภคไข่และเนื้อ แต่ไม่นานก็กลายเป็นสายพันธุ์สำหรับการแสดงโชว์เท่านั้น Australorp ของออสเตรเลียได้รับอิทธิพลมาจากสายพันธุ์นี้

ไก่พันธุ์ออร์พิงตันดำ (Black Orpington chicken) ดั้งเดิมได้รับการผสมพันธุ์โดยวิลเลียม คุก (William Cook) ในช่วงปี ๑๘๘๐ ที่ Orpington ซึ่งในเวลานั้นอยู่ในเขต Kent ทางตะวันออกเฉียงใต้ของอังกฤษ เขาผสมพันธุ์ไก่พันธุ์มินอร์กาส (Minorcas) ,หลางซาน (Langshan) และพลีมัธ ร็อคส์ (Plymouth Rocks) เพื่อสร้างไก่ลูกผสมพันธุ์ใหม่ ไก่พันธุ์นี้ได้รับการผสมพันธุ์ให้เป็นไก่เอนกประสงค์ที่เลี้ยงไว้เพื่อเอาไข่และเนื้อ ไก่พันธุ์ Cook เลือกสีดำ  นอกจากนี้ เขายังเป็นผู้เพาะพันธุ์เป็ด Orpington อีกด้วย 

ลักษณะของไก่ออร์พิงตัน (Orpington chicken) มีหงอนขนาดกลาง หวีเดี่ยว น้ำหนักตัวของไก่เพศเมียขนาดใหญ่จะอยู่ที่ประมาณ ๒.๗๐-๓.๖๐ กิโลกรัม สำหรับไก่เพศผู้น้ำหนักเฉลี่ย ๓.๖-๔.๕๕ กิโลกรัม และน้ำหนักเฉลี่ยของไก่แจ้ออร์พิงตัน คือ ๑.๓ -๑.๕ กิโลกรัม  แม่ไก่ออร์พิงตันวางไข่สีน้ำตาลอ่อนประมาณ ๑๘๐ ฟองต่อปี โดยมีน้ำหนักเฉลี่ย ๕๓ กรัม  ไก่แจ้วางไข่ประมาณ ๑๑๐ ฟอง น้ำหนักประมาณ ๔๐ กรัม กล่าวกันว่าครั้งหนึ่งออร์พิงตันสามารถวางไข่ได้มากถึง ๓๔๐ ฟองต่อปี
 


650

[Kimleng]

ไก่พันธุ์แอนโคนา (Ancona chicken)
ขอขอบคุณเว็บไซต์ https://cs-tf.com : ที่มาภาพ

ไก่พันธุ์แอนโคนา
Ancona chicken
From Wikipedia, the free encyclopedia

ไก่พันธุ์แอนโคนา (Ancona Chicken) เป็นสายพันธุ์ไก่ที่มีต้นกำเนิดในแคว้นมาร์เชส (Marches) ของอิตาลี และสหราชอาณาจักร เป็นหลัก  ตั้งชื่อตามเมือง Ancona ซึ่งเป็นเมืองหลวงของแคว้น Marche Ancona เป็นที่ นิยมในอังกฤษและสหรัฐอเมริกา แต่ไม่ค่อยพบในอิตาลี ในปี ๒๐๐๐ จึงได้ริเริ่มโครงการฟื้นฟูสายพันธุ์นี้ในพื้นที่ดั้งเดิมและอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ

ไก่พันธุ์แอนโคนา (Ancona) มีถิ่นกำเนิดในอิตาลีตอนกลาง เป็นสายพันธุ์ไก่ที่มีการกระจายพันธุ์อย่างกว้างขวางที่สุด ไก่ตัวแรกถูกนำเข้ามาในอังกฤษในปี ๑๘๕๑ และผสมพันธุ์แบบคัดเลือกที่นั่นเพื่ออนุรักษ์สายพันธุ์และความสม่ำเสมอของลายสีขาวบนขน

ในปี ๑๘๘๐ นักเพาะพันธุ์ชื่อ คอบบ์ (Cobb) ได้นำไก่จำนวนหนึ่งมาแสดง และบางตัวถูกส่งออกจากบริเตนไปยังสหรัฐอเมริกาในปี ๑๘๘๘ ไก่พันธุ์แอนโคนา (Ancona) ขนสีชมพูถูกนำมาแสดงครั้งแรกในเมืองเบอร์มิงแฮมในปี ๑๙๑๐

ลักษณะเฉพาะ : แอนโคนา (Ancona) เป็นไก่สายพันธุ์เมดิเตอร์เรเนียน ทั่วไป มีลักษณะ ร่าเริง และแข็งแกร่ง ชอบอาณาเขตกว้างและบินได้ง่าย ขามีสีเหลืองด่างดำ ปากมีสีเหลือง มีลายสีดำบางส่วนที่ขากรรไกรบน และตาเป็นสีส้มแดง ผิวหนังมีสีเหลือง ติ่งหูมีสีขาวหรือสีครีม หงอนมีขนาดกลาง มี ๕ จุดที่เห็นชัดเจน ในไก่ตัวเมีย หงอนควรห้อยไปด้านข้างอย่างสง่างาม ขนมีสีดำแต้มสีขาว ขนประมาณ ๑ ใน ๓ เส้นจะมีลายสีขาวเป็นรูปตัววีที่ปลายขน ขนหลัก ขนเคียว และขนหางทั้งหมดควรมีปลายขนสีขาว ขนสีดำอาจมีสีเขียวคล้ายด้วง   ไก่ตัวผู้มีน้ำหนัก ๒.๕ ถึง ๒.๘ กิโลกรัม ไก่ตัวเมียมีน้ำหนัก ๑.๘ ถึง ๒.๑ กิโลกรัม ขนาดวงแหวนคือ ๑๘ มิลลิเมตร (๐.๗๑ นิ้ว) และ ๑๖ มิลลิเมตร (๐.๖๓ นิ้ว) ตามลำดับสำหรับขนาดปกติ และ ๑๓ มิลลิเมตร (๐.๕๑ นิ้ว) และ ๑๑ มิลลิเมตร (๐.๔๓ นิ้ว) สำหรับไก่แจ้   

ในประเทศอิตาลี ไก่แอนโคนา (Ancona)  ขนาดปกติจะพบขนสีน้ำเงินแต้มสีขาว ในประเทศออสเตรเลียพบขนสีแดง ซึ่งมีสีพื้นเป็นสีน้ำตาลเกาลัดจนถึงสีน้ำตาลแดงเข้ม

วัตถุประสงค์หลักของการเลี้ยง : เพื่อการบริโภคไข่   Ancona เป็นไก่ไข่ที่มีไข่สีขาวและสีครีม โดยจะวางไข่เฉลี่ยปีละ ๒๒๐ ฟอง ไข่มีน้ำหนัก ๕๐ กรัม หรือมากกว่า ไก่ตัวเมียไม่ค่อยมีแนวโน้มที่จะกกไข่โดยไก่สาวอาจเริ่มวางไข่ได้เมื่ออายุ ๕ เดือน


650

[Kimleng]

ไก่พันธุ์อันดาลูเซียน (Andalusian chicken)
ขอขอบคุณเว็บไซต์ livestockconservancy.org : ที่มาภาพ

ไก่พันธุ์อันดาลูเซียน
Andalusian chicken
From วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ไก่พันธุ์อันดาลูเซียน (Andalusian) สีน้ำเงิน เป็นไก่บ้านสายพันธุ์พื้นเมืองของแคว้นปกครองตนเอง “อันดาลูเซีย”  (Andalusia) ทางตะวันตกเฉียงใต้ของสเปน ไก่พันธุ์นี้กระจายพันธุ์อย่างกว้างขวางในชนบทของเมืองคอร์โดบา (Cordoba) และเมืองเซบียา(Seville) และเลี้ยงกันมากในพื้นที่เมืองอูเตรรา Utrera ซึ่งถือเป็นหัวใจสำคัญของไก่พันธุ์นี้

ไก่พันธุ์อันดาลูเซียน ที่มีมีขนสีน้ำเงินเข้มกว่าและมีขนสีฟ้าอ่อน ถูกผสมพันธุ์ขึ้นในอังกฤษจากไก่ที่นำเข้าจากเมืองอันดาลูเซีย ผ่านการผสมพันธุ์แบบคัดเลือกโดยการผสมข้ามพันธุ์กับไก่สายพันธุ์อื่น 

ในราวปี ค.ศ.๑๘๕๐-๑๘๕๕ ไก่พันธุ์อันดาลูเซียน ถูกนำเข้ามายังสหรัฐอเมริกา และรวมอยู่ในมาตรฐานความสมบูรณ์แบบฉบับแรก ของ American Poultry Association ในปี ค.ศ.๑๘๗๔ สายพันธุ์นี้มาถึงอเมริกาใต้ในปี ค.ศ.๑๘๗๐ และจัดแสดงครั้งแรกในเยอรมนีในปีเดียวกัน สำหรับไก่พันธุ์แคระหรือไก่แจ้ถูกผสมพันธุ์ขึ้นในปี ค.ศ.๑๘๘๐ 

ลักษณะเฉพาะ : ขนอ่อน น้ำหนักเบา ขนสีน้ำเงินเทาของไก่พันธุ์อันดาลูเซียน เกิดจากยีนที่ทำให้สีจางลงซึ่งเมื่อรวมกับยีน E ที่ทำให้ขนเป็นสีดำ จะทำให้เมลานิน เจือจางลงบางส่วน ทำให้ได้สีดำ และไก่พันธุ์อันดาลูเซียนไม่ใช่ทุกตัวจะมีสีน้ำเงิน นกที่มียีน ๒ ชุดจะมีสีจางลงเกือบทั้งหมดและมีสีขาวขุ่น ใบหูของไก่พันธุ์แอนดาลูเซียนมีลักษณะเรียบ สีขาว และมีลักษณะเหมือนอัลมอนด์ หงอนเป็นสันเดียวและมีขนาดปานกลาง โดยมีจุดที่ชัดเจน ๕ จุด ผิวหนังเป็นสีขาว ส่วนขาและเท้าเป็นสีดำ 

มาตรฐานของน้ำหนัก : ไก่เพศผู้มีน้ำหนัก ๓.๒-๓.๖ กิโลกรัม (ไก่แจ้มีน้ำหนัก ๖๘๐-๗๙๐ กรัม)  ไก่เพศเมียมีน้ำหนัก ๒.๒๕-๒.๗๐ กรัม (ไก่แจ้มีน้ำหนัก ๕๗๐-๖๘๐ กรัม) 

วัตถุประสงค์ของการเลี้ยง : เพื่อการบริโภคไข่  ไก่วางไข่สีขาว ประมาณ ๑๖๕ ฟองต่อปี โดยไข่มีน้ำหนัก ๗๐-๘๐ กรัม ไก่พันธุ์ขาวพันธุ์ฟ้าวางไข่ได้มากที่สุด

[Kimleng]

ไก่พันธุ์พิตาปินตาอัสตูเรียส (The Pita Pinta Asturiana)

ไก่พันธุ์พิตาปินตาอัสตูเรียส  The Pita Pinta Asturiana
From Wikipedia, the free encyclopedia
hensonoxney.co.uk - ที่มาภาพ

ไก่พันธุ์พิตาปินตาอัสตูเรียส (The Pita Pinta Asturiana) เป็นไก่พันธุ์สเปน พันธุ์เดียวที่มีถิ่นกำเนิดในแคว้นอัสตูเรียส (Asturias) ทางตะวันตกเฉียงเหนือของสเปน  ชื่อนี้มาจากภาษาอัสตูเรียส โดยที่พิตาแปลว่า "ไก่" และพินตาแปลว่า "ทาสี" หรือ "มีรอยด่าง"

ไก่พันธุ์นี้เป็นไก่บ้านในสายแอตแลนติก มีต้นกำเนิดร่วมกับไก่พันธุ์อื่นๆ ทางตอนเหนือของสเปน เช่น ไก่พันธุ์ยูสคัล ออยโลอา (Euskal Oiloa) ของแคว้นบาสก์ เมื่ออุตสาหกรรมการผลิตไข่ไก่ในอัสตูเรียสเริ่มดำเนินการในช่วงทศวรรษปี ๑๙๕๐ และ ๑๙๖๐ จำนวนไก่พันธุ์นี้จึงลดลงอย่างมากจนเกือบจะสูญพันธุ์ การฟื้นฟูสายพันธุ์นี้เริ่มขึ้นระหว่างปี ๑๙๘๐ ถึง ๑๙๙๐ โดยสมาคมผู้เพาะพันธุ์ Asociación de Criadores de la Pita Pinta Asturiana ซึ่งได้ก่อตั้งขึ้นในปี ๒๐๐๓ โดยมีสมาชิก ๕๒ คน จำนวนมีไก่ทั้งหมด ๑,๘๔๒ ตัว มีการจัดทำสมุดบัญชีจำนวนไก่ในปี ๒๐๐๕ และเมื่อสิ้นปี ๒๐๑๓ มีการบันทึกไก่ทั้งหมด ๒,๑๗๒ ตัว

ลักษณะของไก่พิตาปินตาอัสตูเรียส : มีขนาดเล็กและมีน้ำหนักปานกลาง โดยตัวผู้มีน้ำหนักประมาณ ๔-๔.๕ กิโลกรัม ส่วนตัวเมียมีน้ำหนักประมาณ ๒.๕-๓ กิโลกรัม หงอนเดี่ยวมี ๕-๗ แฉก ตัวเมียจะมีขนาดเล็กกว่าตัวผู้ ติ่งหูมีสีแดง ดวงตาสีส้ม ผิวหนังสีเหลือง ปากและขาสีเหลืองและมีจุดสีดำ มีขน ๔ สี ได้แก่ พินตา เนกรา (สีดำด่าง) พินตา โรซา (สีแดงอมน้ำตาลด่าง) บลังกา (สีขาว) และอาเบดูล (สีดำ)  ขนของพินตา เนกราจะมีสีดำ ขอบขนเป็นสีขาว ทำให้มีลักษณะเป็นลายด่างตามลักษณะเฉพาะ

วัตถุประสงค์ของการเลี้ยง : เพื่อการบริโภคเนื้อและไข่  เปลือกไข่มีสีครีมเข้ม มีน้ำหนัก ๖๐-๖๕ กรัม

[Kimleng]

ไก่ อิกซ์เวิร์ธ (Ixworth )

ไก่ อิกซ์เวิร์ธ  Ixworth

ไก่ อิกซ์เวิร์ธ (Ixworth) เป็นไก่บ้านสีขาวสายพันธุ์อังกฤษ ถูกตั้งชื่อตามหมู่บ้านอิกซ์เวิร์ธ (Ixworth) ในซัฟฟอล์ก (Suffolk) ไก่พันธุ์นี้มาจากผสมพันธุ์จากไก่ซัสเซ็กซ์สีขาว , ไก่มินอร์กาสีขาว, ไก่ออร์พิงตันสีขาว, ไก่จูบิลี่ และไก่ Indian Game สีขาว ในปี พ.ศ.๒๔๗๕ โดย เรจินัลด์ แอปเปิลยาร์ด (Reginald Appleyard) ซึ่งเป็นผู้คิดค้นวิธีผสมผสมพันธุ์จนได้เป็ดพันธุ์แอปเปิ้ลยาร์ดสีเงิน (Silver Appleyard Duck) ที่ฟาร์มสัตว์ปีกของเขาในหมู่บ้านอิกซ์เวิร์ธ (Ixworth)

ไก่พันธุ์อิกซ์เวิร์ธ เป็นไก่เนื้อคุณภาพดี เนื้อมีราคาค่อนข้างสูง เติบโตเร็ว และมีความสามารถในการวางไข่ที่เหมาะสม      

ในปี ๒๐๐๗ ไก่พันธุ์อิกซ์เวิร์ธ ได้รับการขึ้นบัญชีโดย FAO ว่าเป็น "สัตว์ใกล้สูญพันธุ์-ได้รับการดูแล"   ในปี ๒๐๐๘ ได้รับการขึ้นบัญชีเป็น "ประเภท ๒ : ใกล้สูญพันธุ์" โดย มูลนิธิเพื่อการอนุรักรักษ์สัตว์สายพันธุ์หายาก (Rare Breeds Survival Trust) และในปี ๒๐๑๔ มันอยู่ในรายชื่อสายพันธุ์สัตว์ปีกพื้นเมืองที่เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ของ Trust

ลักษณะเฉพาะ : ไก่ อิกซ์เวิร์ธ มีขนสีขาวบริสุทธิ์ หงอนหวีถั่ว ใบหน้า ติ่งหู และเหนียงเป็นสีแดงสดใส ดวงตาเป็นสีส้มสดหรือสีแดง ปาก ขา เท้า ผิวหนัง และเนื้อเป็นสีขาวทั้งหมด   ตัวผู้มีน้ำหนักประมาณ ๓.๖-๔.๑ กิโลกรัม ตัวเมียมีน้ำหนักประมาณ ๒.๗-๓.๒ กิโลกรัม วางไข่เฉลี่ยวันละ ๐.๗๔ ฟอง โดยมีน้ำหนักไข่เฉลี่ย ๖๑ กรัม 

[Kimleng]

ไก่พันธุ์ เดอร์บีเชียร์ เรดแคป (Derbyshire Redcap)

ไก่พันธุ์ เดอร์บีเชียร์ เรดแคป  Derbyshire Redcap

เดอร์บีเชียร์ เรดแคป (Derbyshire Redcap) เป็นไก่สายพันธุ์ที่มีต้นกำเนิดในเขต Derbyshire ของอังกฤษ

ชื่อ "เรดแคป" มาจากหงอนรูปกุหลาบขนาดใหญ่ผิดปกติของสายพันธุ์ มาตรฐานพันธุ์อังกฤษกำหนดให้หงอนไก่ Redcap ต้องมีความยาวมากกว่า ๗ เซนติเมตร (๓ นิ้ว) สำหรับหงอนเรดแค็ป มันถูกปกคลุมด้วยจุดเล็ก ๆ อวบ ๆ และมีหนามแหลมชี้ไปข้างหลังอย่างชัดเจน 

ไก่พันธุ์เดอร์บีเชียร์ เรดแคป จัดอยู่ในกลุ่มไก่เนื้อ หงอน เหนียง และติ่งหูควรมีสีแดงสด โดยไก่ตัวผู้มีน้ำหนักประมาณ ๓.๔ กิโลกรัม (๗.๕ ปอนด์) ไก่ตัวเมียมีน้ำหนัก ๒.๗๕ กิโลกรัม (๖.๑ ปอนด์) ไก่พันธุ์เรดแคปสามารถแยกแยะได้จากไก่พันธุ์ที่ดูคล้ายกัน โดยเฉพาะพันธุ์แฮมเบิร์กซึ่งเป็นที่นิยมมากกว่า โดยดูจากติ่งหูสีแดงและหงอนที่ใหญ่กว่า ปากจะมีลักษณะเหมือนเขา ไก่พันธุ์นี้มีขนหลายแบบ โดยมีเฉดสีเข้มต่างๆ เช่น สีแดง น้ำตาล และดำ ไก่ตัวผู้จะมีสีสันที่หลากหลายกว่า แต่ทั้งตัวผู้และตัวเมียจะมีหางสีดำและขนสีดำเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวที่ขอบลำตัวส่วนใหญ่ ไก่พันธุ์นี้ยังมีโครงสร้างร่างกายที่คล้ายคลึงกันมากกับไก่พันธุ์ยอร์กเชียร์และแลนคาเชียร์มูนีซึ่งสูญพันธุ์ไปแล้ว

ไก่พันธุ์เดอร์บีเชียร์เรดแคปเป็นไก่พันธุ์ที่แข็งแรง กระตือรือร้น เป็นหนึ่งในสายพันธุ์ไม่กี่สายพันธุ์ที่เติบโตได้ดีในภูมิอากาศหนาวเย็น เป็นไก่ที่หาอาหารเก่ง ดังนั้นจึงต้องการพื้นที่ในสภาพแวดล้อมธรรมชาติที่สามารถเลี้ยงแบบปล่อยอิสระ ไก่พันธุ์นี้เหมาะสำหรับเลี้ยงในฟาร์มเพื่อจุดประสงค์สองประการ เนื่องจากนอกจากจะใช้เลี้ยงเนื้อและไข่แล้ว ยังใช้เพื่อความสวยงามอีกด้วย โดยปกติแล้วไก่พันธุ์นี้จะไม่กกไข่ แต่จะออกไข่สีขาวขนาดใหญ่ได้ ๑๕๐-๒๐๐ ฟองต่อปี

ไก่พันธุ์เดอร์บีเชียร์เรดแคปเป็นไก่ที่พบเห็นได้ทั่วไปในฟาร์มของอังกฤษจนถึงกลางศตวรรษที่ ๒๐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริเวณเทือกเขาเพนไนน์ทางตอนใต้  ไก่พันธุ์นี้ถือเป็นไก่ที่หายากมาก และอยู่ในรายชื่อเฝ้าระวังว่าเป็นไก่ที่เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ ในรายชื่อเฝ้าระวังของ American Livestock Breeds Conservancy


650

[Kimleng]

ไก่พันธุ์อเมริกันเกม  American Game Chicken

ไก่พันธุ์อเมริกันเกม (American Game Chicken) เป็นไก่พันธุ์อเมริกันที่เพาะพันธุ์เพื่อการชนไก่โดยเฉพาะ ไก่พันธุ์ นี้มีหลากหลายสีและยังสามารถเลี้ยงไว้เป็นสัตว์เลี้ยงสวยงามได้อีกด้วย


อเมริกันเกมแบนตัม (ไก่แจ้อเมริกันเกม)
ไก่พันธุ์อเมริกันเกมแบนตัม ไม่ได้มาจากไก่พันธุ์ใหญ่สายพันธุ์ดั้งเดิม ไก่พันธุ์นี้ถูกผสมพันธุ์ในรัฐนิวเจอร์ซีในช่วงปี ค.ศ.๑๙๔๐ โดยผู้เพาะพันธุ์ชื่อแฟรงก์ แกรี เขาผสมพันธุ์ไก่ป่าสีแดงกับไก่พันธุ์แบนตัมต่อสู้ซึ่งในขณะนั้นเรียกว่า "ไก่ชน"  ไก่พันธุ์แบนตัมอเมริกันได้รับการขึ้นทะเบียนในสมุดประจำปีของสมาคมไก่พันธุ์แบนตัมอเมริกันตั้งแต่ปี ค.ศ.๑๙๕๐ และได้รับการรับรองมาตรฐานความสมบูรณ์แบบจากสมาคมสัตว์ปีกอเมริกันในปี ค.ศ.๒๐๐๙


ลักษณะเฉพาะ
ไก่พันธุ์อเมริกันขนาดมาตรฐานมีขนให้เลือกหลายสี  ตัวผู้จะมีขนยาวเป็นรูปเคียว

ไก่พันธุ์แคระมีหงอนเล็ก ๕ แฉกและเหนียง เรียบเล็ก และติ่งหู   ไก่พันธุ์พื้นเมืองของออสเตรเลียมี ๑๐ สี ได้แก่ เบิร์ช ดำ อกสีดำแดง น้ำเงิน น้ำเงินแดง น้ำตาลแดง ปีกเป็ดสีทอง ปีกเป็ดสีแดง และขาว ไก่พันธุ์อื่นอีก ๒ สี ได้แก่ "หลังสีบรอนซ์" และสีน้ำตาลอ่อน 

ไก่พันธุ์อเมริกันได้รับการผสมพันธุ์มาเพื่อการกีฬาชนไก่ เป็นไก่สำหรับบริโภคเนื้อเป็นอาหารได้ดี และอาจเลี้ยงไว้เป็นสัตว์สวยงาม  ไก่จะวางไข่สีน้ำตาล ขนาดกลางถึงใหญ่ เช่นเดียวกับไก่พันธุ์ต่อสู้ชนิดอื่น ๆ หวี ติ่งหู และเหนียงจะถูกตัดออก เพื่อการแสดง



650

[Kimleng]

ไก่พันธุ์โรดไอแลนด์เรด  Rhode Island Red Chicken

โรดไอแลนด์เรด (Rhode Island Red) เป็นสายพันธุ์ไก่บ้านของอเมริกา เป็นไก่ประจำรัฐโรดไอแลนด์   โรดไอแลนด์เรดได้รับการพัฒนาขึ้นที่นั่นและในแมสซาชูเซตส์ในช่วงปลายศตวรรษที่ ๑๙ โดยการผสมข้ามพันธุ์ระหว่างไก่ที่มีต้นกำเนิดจากตะวันออก เช่น ไก่มาเลย์กับไก่เลกฮอร์นสีน้ำตาลจากอิตาลี โรดไอแลนด์เรดเป็นสายพันธุ์ที่มีวัตถุประสงค์สองประการ โดยเลี้ยงทั้งเพื่อบริโภคเนื้อและไข่ สายพันธุ์สมัยใหม่ได้รับการผสมพันธุ์เพื่อความสามารถในการวางไข่ สายพันธุ์ดั้งเดิมที่ไม่ใช่สายพันธุ์อุตสาหกรรมของโรดไอแลนด์เรดได้รับการขึ้นบัญชีว่า "เฝ้าระวัง" (ลำดับความสำคัญในการอนุรักษ์ระดับกลาง ระหว่าง "กำลังฟื้นตัว" และ "ใกล้สูญพันธุ์" โดย The Livestock Conservancy  โรดไอแลนด์เรดเป็นสายพันธุ์ที่แยกจากโรดไอแลนด์ไวท์

โรดไอแลนด์เรดได้รับการผสมพันธุ์ในโรดไอแลนด์และแมสซาชูเซตส์ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ ๑๙ โดยการผสมพันธุ์แบบคัดเลือกจากไก่ที่มีต้นกำเนิดจากตะวันออก เช่น โคชิน ชวา มาเลย์ และเซี่ยงไฮ้ กับไก่เลกฮอร์นสีน้ำตาลจากอิตาลี ขนสีแดงเข้มอันเป็นเอกลักษณ์ได้มาจากไก่กมาเลย์ รัฐโรดไอแลนด์เฉลิมฉลองครบรอบ ๑๐๐ ปีของสายพันธุ์นี้ในปี ๑๙๕๔ เมื่อมีการสร้างอนุสาวรีย์โรดไอแลนด์เรดที่ฟาร์มวิลเลียม ทริปป์ในลิตเทิลคอมป์ตัน รัฐโรดไอแลนด์ 

ชื่อของสายพันธุ์นี้ได้รับการตั้งให้กับไอแซ็ก แชมปลิน วิลเบอร์ แห่งลิตเทิลคอมป์ตัน ในวันที่ไม่ทราบแน่ชัด หรือให้กับมิสเตอร์เจนนี่แห่งสมาคมสัตว์ปีกแมสซาชูเซตส์ตอนใต้ในปี ๑๘๗๙ หรือ ๑๘๘๐ ในปี ๑๘๙๑ นาธาเนียล บอร์เดน อัลดริชได้จัดแสดงบางส่วนในชื่อ "Golden Buffs" ในโรดไอแลนด์และฟิลาเดลเฟีย พวกมันถูกจัดแสดงครั้งแรกภายใต้ชื่อปัจจุบันในปี พ.ศ.๒๔๓๘ ก่อนหน้านี้พวกมันยังรู้จักกันในชื่อ "John Macomber fowls" หรือ "Tripp fowls"

มาตรฐานสายพันธุ์แรกถูกจัดทำขึ้นในปี พ.ศ.๒๔๔๑ และได้รับการอนุมัติจาก American Rhode Island Red Club ในบอสตันในปี พ.ศ.๒๔๔๔ พันธุ์หงอนเดี่ยวได้รับการยอมรับให้เข้าสู่มาตรฐานความสมบูรณ์แบบของ American Poultry Association ในปี พ.ศ.๒๔๔๗ และพันธุ์หงอนสีชมพูในปี พ.ศ.๒๔๔๙

ลักษณะเฉพาะ
ขนของโรดไอแลนด์เรดแบบดั้งเดิมมีตั้งแต่สีแดงเข้มเป็นมันเงาไปจนถึงเกือบดำ หางส่วนใหญ่เป็นสีดำ  หงอนอาจเป็นหวีเดี่ยวหรือหวีสีชมพูก็ได้ สีแดงสดใส เช่นเดียวกับติ่งหูและเหนียง ปากมีสีเหมือนเขาแดง ตามีสีน้ำตาลแดง เท้าและขามีสีเหลือง โดยมักจะมีสีแดงบ้างที่นิ้วเท้าและข้างแข้ง  สายพันธุ์อุตสาหกรรมอาจมีขนาดเล็กกว่าและมีสีซีดกว่าสายพันธุ์แบบเก่า น้ำหนักมาตรฐานของไก่ตัวผู้ ๓.๙ กิโลกรัม (สำหรับพันธุ์ไก่แจ้ ๙๖๕ กรัม)  และน้ำหนักมาตรฐานของไก่ตัวเมีย ๓ กิโลกรัม (สำหรับพันธุ์ไก่แจ้ ๘๕๐ กรัม) หนังไก่มีสีเหลือง ออกไข่เป็นสีน้ำตาล

โรดไอแลนด์เรดได้รับการพัฒนาเป็นสายพันธุ์ที่มีวัตถุประสงค์สองประการ คือ ให้ทั้งเนื้อและไข่ โดยจะวางไข่สีน้ำตาลปีละ ๒๐๐-๓๐๐ ฟอง และให้เนื้อที่มีรสชาติเข้มข้น 

ตั้งแต่ปี ๑๙๔๐ เป็นต้นมา ได้มีการผสมพันธุ์แบบคัดเลือกโดยเฉพาะเพื่อคุณสมบัติในการออกไข่ และโรดไอแลนด์เรดที่ใช้ในอุตสาหกรรมในปัจจุบันเป็นสายพันธุ์สำหรับวางไข่




650

[Kimleng]

ไก่ฟ้าสีทอง  Golden pheasant

ไก่ฟ้าสีทอง (Golden pheasant, Red golden pheasant, Chinese pheasant; ชื่อวิทยาศาสตร์: Chrysolophus pictus) เป็นสัตว์ป่าประเภทไก่ฟ้าที่นำมาเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงสวยงาม ได้รับความนิยมอย่างมาก มีถิ่นกำเนิดดั้งเดิมบนภูเขาสูง พบมากทางภาคกลางและภาคตะวันตกของสาธารณรัฐประชาชนจีน รวมถึงบางส่วนในปากีสถาน, อินเดีย, ศรีลังกา มีความสวยงามและทนทานต่ออากาศหนาวได้เป็นอย่างดี

ไก่ฟ้าสีทอง ตัวผู้จะมีหลายสี (๕ สี) แต่ถ้าเป็นสีทองส่วนของอกจะมีสีแดง ส่วนหลังมีสีเหลืองและปีกมีสีน้ำเงิน นัยน์ตาจะเป็นวงแหวนนสีน้ำเงิน สำหรับตัวเมียจะมีสีน้ำตาลพื้นธรรมดา นัยน์ตาไม่มีวงแหวน เมื่อเจริญเติบโตเต็มที่จะมีน้ำหนักตัวประมาณ ๕๐๐-๗๐๐ กรัม มีรูปร่างป้อม และไม่มีหงอน

ไก่ฟ้าสีทอง สามารถแยกแยะเพศออกได้เมื่อมีอายุ ๓ เดือน ดูความแตกต่างที่วงแหวนของดวงตา ส่วนสีขนจะค่อย ๆ ขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งตัวเต็มวัย เฉลี่ยประมาณ ๑.๕-๒ ปี จึงจะมีสีเหมือนกับไก่ตัวเต็มวัย โตเต็มวัยเมื่อมีอายุได้ ๒ ปี ออกลูกในช่วงฤดูร้อนเพียงปีละครั้ง ช่วงประมาณเดือนกุมภาพันธ์-พฤษภาคม ออกไข่ครั้งละ ๕-๖ ฟอง ใช้เวลาฟักประมาณ ๒๑-๒๓ วัน

ปัจจุบัน ในประเทศไทย มีการเพาะเลี้ยงกันเป็นฟาร์มอย่างเป็นล่ำเป็นสัน ซึ่งสามารถเพาะเลี้ยงได้อย่างเสรี เนื่องจากไม่จัดว่าเป็นสัตว์ที่จะจัดอยู่ในสถานะคุ้มครองตามกฎหมายแต่ประการใด โดยการเลี้ยงในแบบฟาร์ม สามารถทำให้ไก่ออกไข่ได้ตลอดทั้งปี เฉลี่ยแล้วปีละถึง ๒๐-๓๐ ฟอง มีอายุขัยในที่เลี้ยงประมาณ ๑๕ ปี โดยมีราคาขายในฐานะสัตว์เลี้ยงสวยงามถึงราคาคู่ละ ๖,๐๐๐-๗,๐๐๐ บาท (อายุ ๑.๕ ปีขึ้นไป) ทั้งนี้ราคาจะถูกหรือแพงขึ้นอยู่กับอายุของไก่ที่ขายและสายพันธุ์ โดยราคาสูงอาจไปถึงคู่ละ ๔๐๐,๐๐๐-๕๐๐,๐๐๐ บาท ในอดีตราว ๒๐ ปีก่อน (นับจาก พ.ศ.๒๕๕๕๕) ไก่ฟ้าสีทองมีราคาขายเพียงคู่ละไม่เกิน ๑,๐๐๐ บาท เท่านั้น


650

[Kimleng]

ไก่ป่าสีเทาตัวผู้

สายพันธุ์นี้พบส่วนใหญ่ในคาบสมุทรอินเดีย
แต่ขยายไปถึงคุชราต มัธยประเทศ และราชสถานตอนใต้

650

[Kimleng]

ไก่บลูอเมรัวคานา อายุไม่ถึง ๑ ปี

ไก่อเมรัวคานา  Ameraucana Chicken

อเมรัวคานา (Ameraucana) เป็นไก่บ้าน สายพันธุ์ต้นกำเนิด-สหรัฐอเมริกา ได้รับการพัฒนาในสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษ ๑๙๗๐และมีต้นกำเนิดมาจากไก่พันธุ์อะรัวคานา (Araucana) ที่นำเข้ามาจากชิลี มันถูกผสมพันธุ์เพื่อรักษายีนไข่สีน้ำเงินไว้

ไก่พันธุ์อเมรัวคานาเป็นหนึ่งในไก่ไม่กี่สายพันธุ์ที่วางไข่สีฟ้า  ไก่พันธุ์นี้มีความคล้ายคลึงกับไก่พันธุ์อะรัวคานาหลายประการ รวมถึงหงอนถั่วและยีนไข่สีฟ้า ไก่พันธุ์นี้มีหาง ขนฟู และมีเครา ในขณะที่ไก่พันธุ์อะรัวคานาในสหรัฐอเมริกามีขนเป็นกระจุกที่หูและไม่มีก้น ติ่งหูมีขนาดเล็กและกลม เหนียงมีขนาดเล็กหรือไม่มีเหนียง ติ่งหู หงอน และเหนียงล้วนเป็นสีแดง ขาไก่มีสีฟ้าอมเทา ซึ่งมีแนวโน้มเป็นสีดำในขนสีดำ  น้ำหนักของเพศผู้ ๒.๕ – ๒.๙ กิโลกรัม  น้ำหนักเพศเมีย ๒.๐ – ๒.๕ กิโลกรัม)  สำหรับพันธุ์ไก่แจ้ น้ำหนักเพศผู้ ๗๔๐ – ๘๕๐ กรัม  เพศเมีย ๖๘๐ – ๗๔๐ กรัม

มาตรฐานความสมบูรณ์แบบของอเมริกา (American Standard of Perfection) ระบุสีไว้ ๘ สี ได้แก่ สีดำ สีน้ำเงิน สีน้ำตาลอ่อน สีน้ำตาลแดง สีน้ำตาลอ่อน สีเงิน สีน้ำตาลอ่อน และสีขาว

650

[Kimleng]

ไก่สาวอียิปต์ฟายูมี (Egyptian Fayoumi)

ไก่ฟายูมี  Fayoumi Chicken

ไก่ฟายูมี (Fayoumi) หรือ ฟายูมีอียิปต์ (Egyptian Fayoumi) หรือที่รู้จักกันในอียิปต์ว่า บิกาวี (Bigawi) เป็นไก่สายพันธุ์อียิปต์ มีต้นกำเนิดและตั้งชื่อตามเขตปกครองฟายูม (Fayoum) ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของกรุงไคโรและทางตะวันตกของแม่น้ำไนล์ เชื่อกันว่าเป็นไก่สายพันธุ์โบราณ

ในช่วงทศวรรษ ๑๙๔๐ มีการนำเข้าไข่ไก่บางส่วนจากอียิปต์มายังสหรัฐอเมริกาโดยคณบดีคณะเกษตรศาสตร์จากมหาวิทยาลัยรัฐไอโอวา และไข่ที่ฟักออกมาจากไก่เหล่านี้ถูกผสมข้ามสายพันธุ์กับไก่อเมริกัน เชื่อกันว่าไก่อียิปต์อาจมีความต้านทานต่อการติดเชื้อแบคทีเรียและไวรัสได้ดีกว่าไก่อเมริกัน ไก่ฟายูมีไม่ได้รับการรับรองจากสมาคมสัตว์ปีกแห่งอเมริกา และไม่ได้รวมอยู่ในมาตรฐานความสมบูรณ์แบบของสมาคม 

ไก่ฟายูมีถูกนำเข้ามาในสหราชอาณาจักรเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ.๒๕๒๗ มีสองสีที่ได้รับการยอมรับ คือ สีเงินและสีทอง มีหงอนเดียว (รอยหยักสม่ำเสมอ) หงอน ติ่งหู และเหนียงมีสีแดงสด ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ปากและเล็บเท้ามีสองสีที่พบ ได้แก่ สีเงินดินสอและสีทองดินสอ ลวดลายสีขนมีความคล้ายคลึงกับไก่บราเคิลเบลเยียม เพศผู้มีน้ำหนักประมาณ ๑.๓๕-๑.๘ กิโลกรัม (น้ำหนักพันธุ์ไก่แจ้ ๔๓๐ กรัม)  เพศเมียมีน้ำหนักประมาณ ๐.๙-๑.๖ กิโลกรัม (น้ำหนักพันธุ์ไก่แจ้ ๔๐๐ กรัม)

ฟายูมีเป็นสายพันธุ์ที่แข็งแรง เหมาะกับสภาพอากาศร้อน หาอาหารเก่ง เหมาะกับการเลี้ยงแบบปล่อยอิสระ แม่ไก่ออกไข่ขนาดเล็กสีขาวหรือสีครีมจำนวนมาก พวกมันไม่ได้ถูกฝึกให้กกไข่เมื่อเป็นไก่สาว แต่สามารถกกไข่ได้เมื่ออายุสองหรือสามปี สายพันธุ์นี้โตเร็ว โดยแม่ไก่จะวางไข่ได้สี่เดือนครึ่ง และไก่ตัวผู้จะขันเมื่ออายุห้าหรือหกสัปดาห์




650

[Kimleng]

อายัม เซมานี (Ayam Cemani) ไก่พันธุ์หายากจากอินโดนีเซีย

ไก่อายัม เซมานี  Ayam Cemani Chicken

ไก่พันธุ์อายัม เซมานี (Ayam Cemani) เป็นไก่พันธุ์หายากจากอินโดนีเซีย พวกมันมียีนเด่นที่ทำให้เกิดภาวะเม็ดสีมากเกิน (fibromelanosis) ทำให้ไก่มีสีดำเป็นส่วนใหญ่ รวมถึงขนปาก และอวัยวะภายใน ไก่พันธุ์ Cemani เป็นไก่ชนที่นิยมใช้กันมากในบาหลี เพราะต้นขาของมันมีกล้ามเนื้อมากกว่าไก่พันธุ์อื่นมาก ทำให้พวกมันวิ่งได้เร็วกว่า นอกจากนี้ยังขึ้นชื่อเรื่องราคาที่สูงมากเมื่อเทียบกับไก่พันธุ์อื่น และราคาอาจสูงถึง ๙,๐๐๐ ดอลลาร์ สำหรับไก่โตเต็มวัย และ ๑๖ ดอลลาร์สำหรับไข่

Ayam แปลว่า "ไก่" ในภาษาอินโดนีเซียในขณะที่ cemani (เดิมเป็นคำภาษา ชวา ) แปลว่า "ดำสนิท" (ดำถึงกระดูก)

เนื่องจากเป็นสายพันธุ์แท้ของอินโดนีเซีย สายพันธุ์นี้มีต้นกำเนิดมาจากเกาะชวา ประเทศอินโดนีเซีย และน่าจะถูกนำมาตั้งแต่ศตวรรษที่ ๑๒ เพื่อจุดประสงค์ทางศาสนาและความลึกลับ

สายพันธุ์นี้ถูกนำเข้ามาในยุโรปเป็นครั้งแรกในปี ๑๙๙๘ ปัจจุบัน ไก่สายพันธุ์นี้เลี้ยงอยู่ในเนเธอร์แลนด์ เบลเยียม เยอรมนี สโลวาเกีย สวีเดน อิตาลี สหรัฐอเมริกา และสาธารณรัฐเช็ก

อายัม เซมานี เป็นไก่ขนาดกลางที่รู้จักกันในเรื่องรูปลักษณ์ที่เป็นเอกลักษณ์ มาตรฐานที่ดีที่สุด คือ จะงอยปาก ลิ้น หงอน และเหนียง จะปรากฏเป็นสีดำ แม้แต่เนื้อและอวัยวะต่างๆ ก็มีสีดำหรือสีเทา อย่างไรก็ตาม ตรงกันข้ามกับความเชื่อที่นิยมกัน กระดูกของพวกมันไม่ได้เป็นสีดำจริงๆ  พวกมันมีนิสัยที่ค่อนข้างเป็นมิตรแต่ก็ยังค่อนข้างขี้ตกใจ สีดำของนกเกิดจากเม็ดสีที่มากเกินไปของเนื้อเยื่อ ซึ่งเกิดจากภาวะทางพันธุกรรมที่เรียกว่าไฟโบรเมลาโนซิส  โรคไฟโบรเมลาโนซิสยังพบได้ในไก่สายพันธุ์อื่นๆ ที่มีผิวสีดำหรือสีฟ้า เช่น ไก่ซิลกี้    อายัม เซมานีตัวผู้มีน้ำหนัก ๒-๒.๕ กิโลกรัม และไก่ตัวเมียมีน้ำหนัก ๑.๕-๒ กิโลกรัม ไก่ตัวเมียจะวางไข่ที่มีสีอ่อนหรือสีครีม ไข่มีน้ำหนักเฉลี่ย ๔๕ กรัม และไก่พันธุ์นี้ไม่ค่อยฟักไข่เอง



650

[Kimleng]

เดลาแวร์ (Delaware) - ตัวสีขาว


เดลาแวร์ (Delaware)
livestockconservancy.org (ที่มาภาพ)

ไก่เดลาแวร์  Delaware  Chicken

ไก่เดลาแวร์เป็นไก่สายพันธุ์อเมริกันที่มีลวดลายขนที่แปลกตา ได้รับการพัฒนาขึ้นในรัฐเดลาแวร์ในช่วงกลางศตวรรษที่ ๒๐ ในตอนแรกรู้จักกันในชื่ออินเดียนริเวอร์ ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเพื่อให้ตรงกับชื่อของรัฐที่เป็นต้นกำเนิดในการเพาะพันธุ์

ในศตวรรษที่ ๒๑ ถือเป็นสายพันธุ์ที่ใกล้สูญพันธุ์ ถูกจัดอยู่ในกลุ่ม 'วิกฤต' ซึ่งเป็นระดับที่น่ากังวลสูงสุด และในปี ๒๐๒๔ สายพันธุ์นี้ถูกจัดอยู่ในกลุ่ม 'กำลังฟื้นตัว'

เดลาแวร์อาจเลี้ยงไว้เพื่อบริโภคเนื้อและไข่ หรือเพื่อการแสดง มีขนาดกลาง น้ำหนักเฉลี่ยของตัวผู้คือประมาณ ๓.๕ กก.และตัวเมียประมาณ ๒.๘ กิโลกรัม  ขนมีลักษณะคล้ายกับลายโคลอมเบีย ขนหางมีสีดำแซม  หงอนมีลักษณะเป็นเส้นเดี่ยวและมีห้าแฉก เหนียงและติ่งหูล้วนเป็นสีแดงสด ปากมีสีออกแดง ตามีสีน้ำตาล แดงอมน้ำตาล ขาและเท้ามีสีเหลือง สิ่งที่น่าสังเกตอีกอย่างคือขนทั้งหมดมีแกนและขนสีขาว เดลาแวร์เป็นไก่ที่แข็งแรงและโตเร็ว ไก่ไข่มีไข่สีน้ำตาลขนาดใหญ่ถึงใหญ่มาก และจะฟักไข่ได้ดี   เดลาแวร์สามารถเจริญเติบโตได้ดีในฟาร์มแบบปล่อยอิสระ ในด้านอุปนิสัยเป็นไก่ที่สงบนิ่ง แต่โดยทั่วไปแล้วไม่ใช่ไก่ที่เป็นมิตร แม้ว่าในบางกรณีอาจเป็นมิตรก็ตาม


650

[คำค้น:]

กระโดดไป: เลือกหัวข้อ: ----------------------------- จากใจถึงใจ ----------------------------- => หน้าบ้าน สุขใจ ===> สุขใจ ป่าวประกาศ (ข้อความจากทีมงาน) ===> สุขใจ เสนอแนะ (ข้อความจากสมาชิก) ===> สุขใจ ให้ละเลง (มุมทดสอบบอร์ด) ----------------------------- สุขใจในธรรม ----------------------------- => พุทธประวัติ - ประวัติพระสาวก ===> พุทธประวัติ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ===> ประวิติพระอรหันต์ พระสาวก ในสมัยพุทธกาล ===> ประวัติพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ในยุคปัจจุบัน ===> นิทาน - ชาดก =====> ชาดก พระเจ้า 500 ชาติ => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน ===> ธรรมะจากพระอาจารย์ ===> เกร็ดครูบาอาจารย์ => ห้องวิปัสสนา - มหาสติปัฏฐาน 4 => สมถภาวนา - อภิญญาจิต => จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม => เสียงธรรมเทศนา - เอกสารธรรม - วีดีโอ ===> เอกสารธรรม ===> เสียงธรรมเทศนา =====> ธรรมะจาก สมเด็จโต =====> ธรรมะจาก หลวงปู่มั่น =====> เสียงบทสวดมนต์ =====> เพลงสวดมนต์ =====> เพลงเพื่อจิตสำนึก แด่บุพการี =====> ธรรมะ มิวสิค (เพลงธรรมทั่วไป) ===> ห้อง วีดีโอ => เกร็ดศาสนา => กฏแห่งกรรม - ท่องไตรภูมิ => ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก => บทสวด - คัมภีร์ คาถา - วิชา อาคม => พุทธวัจนะ - ภาษิตธรรม ===> พุทธวัจนะ ในธรรมบท ===> พุทธศาสนสุภาษิต ===> คำทำนายภัยพิบัติที่จะเกิด ===> รวมข่าวภัยพิบัติ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน ===> รู้ เพื่อ รอด (การเตรียมการ) => ห้องประชาสัมพันธ์ ทั้งทางโลก และทางธรรม ===> ฐานข้อมูล มูลนิธิต่าง ๆ ในประเทศไทย (Donation Exchange Center) ----------------------------- วิทยาศาสตร์ทางจิต เรื่องลี้ลับ ----------------------------- => วิทยาศาสตร์ - จักรวาล - การค้นพบ ===> เรื่องราว จากนอกโลก =====> ประสบการณ์เกี่ยวกับ UFO =====> หลักฐาน และ การพิสูจน์ยูเอฟโอ =====> คลิปวีดีโอ ยูเอฟโอ => ไขตำนาน - ประวัติศาสตร์ - การค้นพบ อารยธรรม => เรื่องแปลก - ประสบการณ์ทางจิต - เรื่องลึกลับ ===> ร้อยภูติ พันวิญญาณ =====> ประสบการณ์ ผี ๆ =======> เรื่องเล่าในรั้วมหาลัย =====> ประวัติ ต้นกำเนิด ตำนานผี ===> ดูดวง ทำนายทายทัก ===> ไดอะล็อก คือ ดอกอะไร - พลังไดอะล็อก (Dialogue) ===> กระบวนการ NEW AGE => เครื่องราง ของขลัง พุทธคุณ ----------------------------- นั่งเล่นหลังสวน ----------------------------- => สุขใจ จิบกาแฟ => สุขใจ ร้านน้ำชา => สุขใจ ห้องสมุด ===> สุขใจ หนังสือแนะนำ ===> สุขใจ คลังความรู้ลวงโลก ===> สยาม ในอดีต => สุขใจ ใต้เงาไม้ => สุขใจ ตลาดสด => สุขใจ อนามัย => สุขใจ ไปเที่ยว => สุขใจ ในครัว ===> เกร็ดความรู้ งานบ้าน งานครัว => สุขใจ ไปรษณีย์ => สุขใจ สวนสนุก ===> ลานกว้าง (มุมดูคลิป) ===> เวที จำอวด (จำอวดหน้าม่าน) ===> หนังกลางแปลง (ดูหนัง รีวิวหนัง) ===> หน้าเวที (มุมฟังเพลง) =====> เพลงไทยเดิม ===> แผงลอยริมทาง (รวมคลิปโฆษณาโดน ๆ)