ทาน

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

ชนเหล่าใดเมื่อของมีน้อยก็แบ่งให้

เหมือนพวกเดินทางไกลแบ่งของให้แก่พวกที่เดินทางร่วมกัน

ชนเหล่านั้นเมื่อบุคคลเหล่าอื่นตายแล้ว

ชื่อว่าย่อมไม่ตาย

ธรรมนี้เป็นของบัณฑิตแต่ปางก่อน

ชนพวกหนึ่งเมื่อของมีน้อยก็แบ่งให้

ชนพวกหนึ่งแม้ของมีมากก็ไม่ให้

ทักษิณา(ของทำบุญ)ที่ให้แต่ของน้อยนับเสมอด้วยพัน

บทว่า เต มเตสุ น มิยฺยนฺติ ความว่า..........................................

บุคคลเหล่านั้นเมื่อบุคคลอื่นตายแล้ว ชื่อว่า ย่อมไม่ตาย

เพราะความตายคือความเป็นผู้มีปกติไม่ให้ทาน

เหมือนอย่างว่าบุคคลผู้ตายแล้ว

เมื่อบุคคลอื่นนำสิ่งของทั้งหลายมีข้าวและน้ำเป็นต้นแม้มาก

มาวางแวดล้อมแล้วบอกว่า สิ่งนี้จงเป็นของผู้นี้ สิ่งนี้จงเป็นของผู้นี้ - ดังนี้......................................

บุคคลผู้ตายแล้วเหล่านั้นก็ไม่สามารถลุกขึ้นมารับการแจกจ่ายได้

ฉันใดแม้บุคคลผู้ไม่ให้ทานก็เหมือนกัน

เพราะฉะนั้นโภคะทั้งหลายของผู้ตายแล้วและของผู้มีปกติไม่ให้ทาน

จึงชื่อว่าเสมอ ๆ กัน ด้วยเหตุนั้นแหละ

บุคคลผู้มีปกติให้ทาน เมื่อชนทั้งหลายเห็นปานนี้ตายแล้ว ชื่อว่า ย่อมไม่ตาย.

บทว่า อทฺธานํว สหาวชฺชํ อปฺปสฺสึ เย ปเวจฺฉนฺติ อธิบายว่า........................

คนทั้งหลายผู้เดินทางไกลกันดารร่วมกัน

เมื่อเสบียงมีน้อยบุคคลผู้เดินทางร่วมกันก็แบ่ง

คือย่อมให้ทานนั่นแหละแก่บุคคลผู้เดินทางร่วมกันฉันใด

ข้อนี้ก็ฉันนั้นแลคนเหล่าใดเดินทางร่วมกันไปสู่ทางกันดาร

คือสงสารอันมีเบื้องต้นและที่สุดที่บุคคลรู้ไม่ได้

ครั้นเมื่อวัตถุที่พึงให้แม้มีน้อยก็แบ่งของให้ได้

ชนเหล่านั้นครั้นเมื่อชนอื่นตายแล้วจึงชื่อว่า{ย่อมไม่ตาย}

......................ข้อความบางตอนจากมัจฉริสูตร......................

ชิตํ เม ชิตํ เม ชิตํ เมเราชนะแล้ว เราชนะแล้ว เราชนะแล้ว{ชนะความตระหนี่ความหวงแหนด้วยการสละ คือ จาคะ}

............................ธรรมะน่าคิดพิจารณาวันนี้..........................

สิ่งทั้งหลายมีใจนำหน้า - มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา{ธรรมบท ๒ค/๑๓}

(:LOVE:)ธรรมะประจำวันที่ 07/08/2010 รัก